Αεραγωγός
Απελευθερώστε τον αεραγωγό χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της βασικής υποστήριξης της ζωής. Στοματοφαρυγγικοί ή ρινοφαρυγγικοί αεραγωγοί μπορεί να φανούν χρήσιμοι για τη διατήρηση της βατότητας του αεραγωγού. Ο στοματοφαρυγγικός αεραγωγός είναι χρήσιμος μόνο σε αναίσθητο παιδί, που δεν διατηρεί αντανακλαστικά του ανώτερου αεραγωγού.
Χρησιμοποιήστε το κατάλληλο μέγεθος (από τους τομείς ως τη γωνία της γνάθου), προς αποφυγή πίεσης της γλώσσας προς τα πίσω κατά την εισαγωγή, καθώς αυτό μπορεί να αποφράξει περαιτέρω τον αεραγωγό. Η μαλθακή υπερώα στα παιδιά μπορεί να τραυματιστεί από την εισαγωγή στοματοφαρυγγικού αεραγωγού – αποφύγετε αυτό το πρόβλημα εισάγοντας τον αεραγωγό προσεκτικά. Μην χρησιμοποιείτε πίεση αν το παιδί αντιστέκεται.
Ο ρινοφαρυγγικός αεραγωγός είναι συνήθως καλύτερα ανεκτός σε παιδιά που διατηρούν τις αισθήσεις τους (που διατηρούν τα αντανακλαστικά), αλλά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε αν υπάρχει κάταγμα βάσης κρανίου ή διαταραχή του πηκτικού μηχανισμού. Το σωστός βάθος εισόδου μετράται από τους ρώθωνες μέχρι τη γωνία της γνάθου και θα πρέπει να επανεκτιμάται μετά την εισαγωγή. Αυτά τα απλά εργαλεία δεν προφυλάσσουν τον αεραγωγό από εισρόφηση εκκρίσεων, αίματος ή γαστρικού περιεχομένου.
Υπεργλωττιδικές συσκευές (ΥΣΑ) – (συμπεριλαμβανομένης της Λαρυγγικής μάσκας – LMA)
Παρόλο που ο αερισμός με μάσκα και ασκό παραμένει η πρώτης γραμμής μέθοδος που συστήνεται για τον έλεγχο του αεραγωγού και τον αερισμό σε παιδιά, οι ΥΣΑ αντιπροσωπεύουν ένα εύρος αποδεκτών συσκευών διαχείρισης του αεραγωγού που μπορεί να βοηθήσουν τους εκπαιδευμένους στη χρήση τους διασώστες.122,123
Οι ΥΣΑ μπορούν να φανούν χρήσιμες ιδιαίτερα στην περίπτωση απόφραξης από υπεργλωττιδικά προβλήματα του αεραγωγού ή αν είναι δύσκολος/αδύνατος ο αερισμός με μάσκα και ασκό.124,125
Οι ΥΣΑ δεν προφυλάσσουν εξ’ ολοκλήρου τον αεραγωγό από εισρόφηση, και γι’ αυτό χρειάζεται στενή παρακολούθηση.126,127
Ενδοτραχειακή διασωλήνωση
Η ενδοτραχειακή διασωλήνωση είναι ο πιο ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος εξασφάλισης και διατήρησης του αεραγωγού, αποφυγής γαστρικής διάτασης, προστασίας των πνευμόνων από εισρόφηση, βέλτιστου ελέγχου της πίεσης των αεραγωγών και εφαρμογής θετικής τελοεκπνευστικής πίεσης (PEEP). Η από του στόματος οδός είναι προτιμότερη κατά την αναζωογόνηση. Η στοματοτραχειακή διασωλήνωση είναι πιο γρήγορη και απλούστερη, και σχετίζεται με λιγότερες επιπλοκές από τη ρινοτραχειακή.
Στο παιδί που διατηρεί τις αισθήσεις του, η συνετή χρήση αναισθητικών, κατασταλτικών και νευρομυϊκών αποκλειστών είναι απαραίτητη για την αποφυγή πολλαπλών προσπαθειών διασωλήνωσης ή αδυναμίας διασωλήνωσης.128-137
Μόνο εκπαιδευμένοι και έμπειροι επαγγελματίες ιατροί θα πρέπει να διασωληνώνουν.
Η ανατομία του παιδικού αεραγωγού διαφέρει σημαντικά από αυτήν του ενήλικα. Επιπλέον, τα μεγέθη των σωλήνων και το βάθος εισαγωγής ποικίλλουν σημαντικά με την ηλικία. Επομένως, η διασωλήνωση σε παιδί χρειάζεται ειδική εκπαίδευση και εμπειρία.
Η κλινική εξέταση και η καπνογραφία θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την επιβεβαίωση της σωστής θέση του ενδοτραχειακού σωλήνα. Ο ενδοτραχειακός σωλήνας θα πρέπει να σταθεροποιείται να εφαρμόζεται monitoring των ζωτικών σημείων.136
Είναι επίσης απαραίτητο να υπάρχει μέριμνα για εναλλακτική τεχνική εξασφάλισης του αεραγωγού στην περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η διασωλήνωση της τραχείας.
Δεν υπάρχει προς το παρόν καμία επαρκώς τεκμηριωμένη σύσταση που να ορίζει κριτήρια σχετιζόμενα με τον τόπο, τον ασθενή και τον εγχειρητή για την προνοσοκομειακή ενδοτραχειακή διασωλήνωση σε παιδιά.
Μπορείτε να σκεφτείτε την ενδοτραχειακή διασωλήνωση σε παιδιά προνοσοκομειακά αν ο αεραγωγός ή/και η αναπνοή απειλούνται σοβαρά. Ο τρόπος και η διάρκεια της μεταφοράς (π.χ. αεροδιακομιδή) μπορεί να παίξουν ρόλο στην απόφαση για εξασφάλιση του αεραγωγού πριν τη μεταφορά.
Αυτός που επιχειρεί διασωλήνωση θα πρέπει να είναι επαρκώς εκπαιδευμένος στην εξειδικευμένη υποστήριξη της ζωής σε παιδιά συμπεριλαμβανομένης της προοξυγόνωσης και της χρήσης φαρμάκων για διευκόλυνση της ενδοτραχειακής διασωλήνωσης.138
Διασωλήνωση σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής.
Το παιδί που βρίσκεται σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή δεν χρειάζεται καταστολή ή αναλγησία για να διασωληνωθεί. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η διασωλήνωση του σοβαρά πάσχοντος/τραυματισμένου παιδιού θα πρέπει να γίνεται από έμπειρο και εκπαιδευμένο επαγγελματία ιατρό.
Ενδοτραχειακοί σωλήνες με αεροθάλαμο έναντι χωρίς αεροθάλαμο.
Παραδοσιακά οι ενδοτραχειακοί σωλήνες χωρίς αεροθάλαμο χρησιμοποιούνται σε παιδιά μέχρι 8 ετών αλλά οι σωλήνες με αεροθάλαμο μπορεί να προσφέρουν πλεονεκτήματα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες π.χ. σε εγκαύματα προσώπου,147 όταν η ευενδοτότητα των πνευμόνων είναι φτωχή, οι αντιστάσεις των αεραγωγών μεγάλες ή όταν υπάρχει μεγάλη απώλεια αέρα από τη γλωττίδα.139,148,149
Επίσης, η χρήση των σωλήνων με αεροθάλαμο καθιστά πιο πιθανό να επιλέξουμε το σωστό μέγεθος με την πρώτη προσπάθεια.139,140,147
Ο σωστού μεγέθους ενδοτραχειακός σωλήνας με αεροθάλαμο είναι όσο ασφαλής και ένας σωλήνας χωρίς αεροθάλαμο σε βρέφη και παιδιά (όχι σε νεογνά) υπό την προϋπόθεση ότι δίνεται μεγάλη προσοχή στην τοποθέτηση, το μέγεθος και την πίεση πλήρωσης του αεροθαλάμου.148-150
Επειδή η υπερβολική πίεση πλήρωσης του αεροθαλάμου μπορεί να οδηγήσει σε ισχαιμική βλάβη στους γύρω ιστούς και στένωση, δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 25 cmH2O.150
Επιβεβαίωση της σωστής τοποθέτησης του ενδοτραχειακού σωλήνα.
Στα διασωληνωμένα παιδιά είναι συχνή η μετακίνηση, η ατυχηματική αφαίρεση και η απόφραξη του ενδοτραχειακού σωλήνα, και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου.151,152
Καμία μέθοδος δεν είναι 100% αξιόπιστη για να διακρίνει κανείς τη διασωλήνωση του οισοφάγου από τη διασωλήνωση της τραχείας.153-155
Η εκτίμηση της ορθής τοποθέτησης του ενδοτραχειακού σωλήνα γίνεται με:
• Άμεσο λαρυγγοσκοπικό έλεγχο ότι ο σωλήνας περνάει
μέσα από τις φωνητικές χορδές,
• Ανίχνευση του τελοεκπνευστικού CO2 (με Χρωματομετρία ή καπνομετρία/-γραφία) αν το παιδί έχει ρυθμό που αρδεύει τα όργανα (μπορεί επίσης αυτό να φανεί και στην περίπτωση αποτελεσματικής ΚΑΡΠΑ, αλλά δεν είναι απόλυτα αξιόπιστο),
• Συμμετρική κίνηση του θωρακικού τοιχώματος κατά τη διάρκεια αερισμού με θετικές πιέσεις,
• Παρουσία υδρατμών στον ενδοτραχειακό σωλήνα κατά την εκπνευστική φάση του αερισμού,
• Απουσία γαστρικής διάτασης,
• Αμφοτερόπλευρη ισότιμη είσοδος αέρα που διαπιστώνεται από την ακρόαση των κορυφών του θώρακα και των μασχαλιαίων περιοχών,
• Απουσία εισόδου αέρα στο στομάχι κατά την ακρόαση,
• Ομότιμο αναπνευστικό ψιθύρισμα στις κορυφές και στις βάσεις των πνευμόνων,
• Βελτίωση ή σταθεροποίηση του SpO2 στα αναμενόμενα επίπεδα (καθυστερημένο σημείο!),
• Βελτίωση του καρδιακού ρυθμού με βάση τις αναμενόμενες για την ηλικία του παιδιού τιμές (ή παραμονή του ρυθμού εντός φυσιολογικών ορίων)(καθυστερημένο σημείο!).
Αν το παιδί είναι σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή και δεν ανιχνεύεται τελοεκπνευστικό CO2 παρά τις επαρκείς θωρακικές συμπιέσεις ή αν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία, επιβεβαιώστε τη σωστή θέση του ενδοτραχειακού σωλήνα με άμεση λαρυγγοσκόπηση.
Μετά την τοποθέτηση και την επιβεβαίωση, σταθεροποιήστε το σωλήνα και επανεκτιμήστε τη θέση του.
Διατηρήστε το κεφάλι του παιδιού σε ουδέτερη θέση. Η κάμψη της κεφαλής οδηγεί το σωλήνα βαθύτερα μέσα στην τραχεία ενώ η έκταση μπορεί να οδηγήσει σε αφαίρεση του σωλήνα από τον αεραγωγό.156
Επιβεβαιώστε τη θέση του σωλήνα στη μεσότητα της τραχείας με ακτινογραφία θώρακος. Το άκρο του σωλήνα θα πρέπει να βρίσκεται στο επίπεδο του 2ου – 3ου θωρακικού σπονδύλου.
Το ακρωνύμιο DOPES είναι χρήσιμο για τον καθορισμό των αιτιών αιφνίδιας επιδείνωσης ενός διασωληνωμένου παιδιού. Βοηθάει επίσης στην περίπτωση παιδιού που χρειάζεται διασωλήνωση και δεν βελτιώνεται μετά τη διασωλήνωση.
Όταν ανευρίσκεται η αιτία, θα πρέπει να γίνουν τα απαραίτητα βήματα για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Displacement (μετακίνηση του ενδοτραχειακού σωλήνα σε οισοφάγο, φάρυγγα ή ενδοβρογχικά).
Obstruction (απόφραξη του σωλήνα, του φίλτρου ή των σωλήνων του αναπνευστικού συστήματος).
Pneumothorax (πνευμοθώρακας) and other pulmonary disorders (βρογχόσπασμος, οίδημα, πνευμονική υπέρταση κλπ.).
Equipment failure (βλάβη του εξοπλισμού π.χ. της παροχής αερίων, της μάσκας και του ασκού, του αναπνευστήτα κλπ.).
Stomach (η γαστρική διάταση μπορεί να αλλάξει τη μηχανική του διαφράγματος).
Αναπνοή
Οξυγόνωση
Χορηγήστε οξυγόνο στην υψηλότερη δυνατή συγκέντρωση (π.χ. 100%) κατά τη διάρκεια της αρχικής αναζωογόνησης. Από τη στιγμή που αποκατασταθεί η κυκλοφορία, χορηγήστε τόσο οξυγόνο να διατηρήσετε επαρκή κορεσμό του αρτηριακού αίματος σε οξυγόνο (SaO2) μεταξύ 94-98%.119,120
Μελέτες σε νεογνά δείχνουν κάποια πλεονεκτήματα της χρήσης αέρα δωματίου κατά την αναζωογόνηση.14
Στα βρέφη και μεγαλύτερα παιδιά, ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν ή όχι τη χρήση αέρα δωματίου έναντι οξυγόνου, γι’ αυτό χρησιμοποιείτε 100% για την αρχική αναζωογόνηση.
Μετά τη σταθεροποίηση του παιδιού και την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας (ROSC) τιτλοποιήστε το εισπνεόμενο κλάσμα οξυγόνου (FiO2) προκειμένου να επιτύχετε νορμοξαιμία ή τουλάχιστον μια τιμή SpO2 (αν δεν υπάρχει δυνατότητα μέτρησης αερίων αίματος) μεταξύ 94-98%.157,158
Στην περίπτωση εισπνοής καπνού (δηλητηρίαση από μονοξείδιο) και βαριάς αναιμίας θα πρέπει να διατηρείται υψηλό FiO2 μέχρι να λυθεί το πρόβλημα, επειδή κάτω από αυτές τις συνθήκες το διαλελυμένο οξυγόνο παίζει σημαντικό ρόλο στη μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς.
Αερισμός
Οι λειτουργοί υγείας συνήθως εφαρμόζουν υπερβολικό αερισμό κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ και αυτό μπορεί
να είναι επιβλαβές. Ο υπεραερισμός προκαλεί αυξημένη ενδοθωρακική πίεση, μειωμένη εγκεφαλική και στεφανιαία άρδευση.
Υπάρχουν κάποια βιβλιογραφικά δεδομένα που δείχνουν φτωχότερα ποσοστά επιβίωσης σε πειραματόζωα ενώ άλλα δεν επιβεβαιώνουν αυτή την παρατήρηση.159-166
Ένας απλός οδηγός για την εφαρμογή ενός αποδεκτού αναπνεόμενου όγκου είναι να επιτυγχάνουμε φυσιολογική ανύψωση του θωρακικού τοιχώματος. Χρησιμοποιήστε το λόγο 15 θωρακικών συμπιέσεων προς 2 εμφυσήσεις και ρυθμό συμπιέσεων 100-120/min.125
Κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ συχνά μπορεί να συμβεί ατυχηματικός υπεραερισμός, ειδικά όταν η τραχεία είναι διασωληνωμένη και οι εμφυσήσεις δίνονται συνεχόμενα ταυτόχρονα με ασύγχρονες θωρακικές συμπιέσεις.
Εφόσον ο αεραγωγός προστατεύεται με ενδοτραχειακή διασωλήνωση, συνεχίστε με αερισμό θετικών πιέσεων με ρυθμό 10 αναπνοές/min χωρίς να διακόπτετε τις θωρακικές συμπιέσεις.
Φροντίστε να εξασφαλίζετε επαρκή έκπτυξη των πνευμόνων κατά τη διάρκεια των θωρακικών συμπιέσεων.
Όταν αποκατασταθεί η κυκλοφορία, εφαρμόστε φυσιολογικό αερισμό (συχνότητα/ όγκο) ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
Ταυτόχρονα, παρακολουθείτε το τελοεκπνευστικό διοξείδιο και τις τιμές των αερίων αίματος για τη μερική πίεση διοξειδίου (PaCO2) και οξυγόνου στο αρτηριακό αίμα.
Τόσο η υποκαπνία όσο και υπερκαπνία σχετίζονται με φτωχή έκβαση μετά καρδιακή ανακοπή.167 Αυτό σημαίνει ότι το παιδί με ROSC θα πρέπει συνήθως να αερίζεται με ρυθμό 12-24 αναπνοές/min, σύμφωνα με τις φυσιολογικές ανά ηλικία τιμές.
Σε κάποια παιδιά οι φυσιολογικές τιμές διοξειδίου και οξυγόνου μπορεί να είναι διαφορετικά απ’ ό,τι στον υπόλοιπο παιδιατρικό πληθυσμό. Φροντίστε να αποκαταστήσετε τις τιμές του διοξειδίου και του οξυγόνου στα φυσιολογικά για το συγκεκριμένο παιδί επίπεδα, π.χ. σε παιδιά με χρόνια πνευμονική νόσο ή συγγενή καρδιοπάθεια.
Αερισμός με μάσκα και ασκό (BMV). Ο BMV είναι αποτελεσματικός και ασφαλής για ένα παιδί που χρειάζεται υποβοηθούμενο αερισμό για μικρό χρονικό διάστημα π.χ. προνοσοκομειακά ή στο ΤΕΠ.168-169
Εκτιμήστε την αποτελεσματικότητα του BMV παρακολουθώντας αν το θωρακικό τοίχωμα ανυψώνεται επαρκώς και μετρώντας τον SpO2. Κάθε λειτουργός υγείας υπεύθυνος για την αντιμετώπιση παιδιών θα πρέπει να είναι σε θέση και να γνωρίζει να εφαρμόζει BMV αποτελεσματικά.
Monitoring της αναπνοής και του αερισμού
Τελοεκπνευστικό CO2 (ETCO2).
To monitoring του ETCO2 με χρωματομετρική μέθοδο ή καπνομετρία επιβεβαιώνει την τοποθέτηση του ενδοτραχειακού σωλήνα σε παιδί βάρους πάνω από 2 kg, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί προ- και ενδονοσοκομειακά, καθώς και κατά τη μεταφορά του παιδιού.170-173
Η χρωματική αλλαγή ή η παρουσία κυματομορφής στον καπνογράφο για πάνω από 4 συνεχόμενες αναπνοές δείχνει ότι ο σωλήνας βρίσκεται μέσα στο τραχειοβρογχικό δένδρο τόσο όταν υπάρχει ρυθμός που αρδεύει τα όργανα όσο και κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ. Η καπνογραφία δεν αποκλείει τη διασωλήνωση βρόγχου.
Η απουσία εκπνεόμενου CO2 σε περίπτωση καρδιοαναπνευστικής ανακοπής δεν σημαίνει απαραίτητα ατυχηματική αφαίρεση του σωλήνα επειδή το χαμηλό ETCO2 ή η απουσία του μπορεί να αντανακλούν χαμηλή ή απούσα αιματική ροή στους πνεύμονες αντίστοιχα.174-177
Σε αυτήν την περίπτωση, η τοποθέτηση του σωλήνα θα πρέπει να ελέγχετε με άμεση λαρυγγοσκόποπηση και να γίνεται ακρόαση του θώρακα για τον έλεγχο του αναπνευστικού ψιθυρίσματος. Η καπνογραφία μπορεί επίσης να παράσχει πληροφορίες για την αποτελεσματικότητα των θωρακικών συμπιέσεων και να αποτελέσει πρώιμο δείκτη ανάκτησης ROSC.178,179
Η ερμηνεία των τιμών του ETCO2 θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά ειδικά μετά τη χορήγηση αδρεναλίνης ή άλλων αγγεοσυσπαστικών φαρμάκων, οπότε και μπορεί να παρατηρηθεί προσωρινή ελάττωση των τιμών,180-184 ή μετά τη χρήση διττανθρακικού νατρίου που μπορεί να συνοδεύεται από πρόσκαιρη αύξηση των τιμών.185
Παρόλο που τιμές ETCO2 μεγαλύτερες από 2kPa (15mmHg) μπορεί να είναι ενδεικτικές επαρκούς αναζωογόνησης, η τρέχουσα βιβλιογραφία δεν υποστηρίζει τη χρήση συγκεκριμένου ουδού στην τιμή του ETCO2 ως ποιοτικού δείκτη της ΚΑΡΠΑ ή της διακοπής της αναζωογόνησης.29
Περιφερική παλμική οξυμετρία, SpO2.
Η κλινική εκτίμηση του SaO2 είναι αναξιόπιστη. Γι’ αυτό, εφαρμόστε συνεχή μέτρηση το SpO2 του παιδιού.
Η παλμική οξυγονομετρία μπορεί να είναι αναξιόπιστη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όπως για παράδειγμα σε ανεπάρκεια του κυκλοφορικού, στην καρδιοαναπνευστική ανακοπή ή όταν υπάρχει ανεπαρκής περιφερική άρδευση.
Σε μερικές περιπτώσεις, η ανάγνωση του SpO2 μπορεί να μην αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της συνολικής ποσότητας οξυγόνου στο αίμα επειδή μετρά μόνο το σχετικό ποσό οξυγόνου που είναι συνδεδεμένο με την αιμοσφαιρίνη.
Επομένως, στην αναιμία, μεθαιμοσφαιριναιμία και δηλητηρίαση από μονοξείδιο, οι τιμές του SpO2 θα πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή.
Παρόλο που η παλμική οξυγονομετρία είναι σχετικά απλή στην εφαρμογή, δεν μπορεί να δείξει με ακρίβεια μια πιθανή μετακίνηση ή αφαίρεση του σωλήνα. Η καπνογραφία ανιχνεύει αυτές τις καταστάσεις πιο γρήγορα απ’ ότι η παλμική οξυγονομετρία.186
Κυκλοφορία
Αγγειακή πρόσβαση
Η πρόσβαση σε κάποιο αγγείο είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορούν να δοθούν φάρμακα και υγρά, και να ληφθούν δείγματα αίματος.
Η εγκατάσταση φλεβικής οδού μπορεί να είναι δύσκολη κατά την αναζωογόνηση βρεφών ή παιδιών.
Σε βαρέως πάσχοντα παιδιά, όταν δεν είναι εφικτή η πρόσβαση σε φλέβα θα πρέπει πρώιμα να σκεφτεί κανείς την ενδοοστική οδό, ιδιαίτερα αν το παιδί βρίσκεται σε καρδιακή ανακοπή ή σε μη αντιρροπούμενη ανεπάρκεια του κυκλοφορικού.187-193
Σε κάθε περίπτωση, στα βαρέως πάσχοντα παιδιά, αν οι προσπάθειες για εγκατάσταση ενδοφλέβιας (iv) οδού είναι ανεπιτυχείς για 1 min, τοποθετήστε ενδοοστική (io) βελόνη εναλλακτικά.190,194
Ενδοοστική πρόσβαση.
Η ενδοοστική οδός είναι γρήγορη, ασφαλής και αποτελεσματική για τη χορήγηση φαρμάκων, υγρών και παραγώγων αίματος.195-205
Η έναρξη δράσης και ο χρόνος επίτευξης ικανοποιητικής συγκέντρωσης στο πλάσμα είναι παρόμοια με αυτά που επιτυγχάνονται μέσω κεντρικής φλεβικής οδού.106-209
Τα δείγματα μυελού των οστών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διασταύρωση αίματος, για βιοχημική ανάλυση210-212 και για μέτρηση αερίων αίματος (οι τιμές είναι συγκρίσιμες με αυτές των αερίων αίματος από κεντρική φλέβα εφόσον δεν έχει χορηγηθεί κανένα φάρμακο στην κοιλότητα του μυελού).206,209,211,213-215
Ωστόσο, τα δείγματα μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στους αυτόματους αναλυτές γι’ αυτό θα πρέπει κατά προτίμηση να χρησιμοποιούνται σε αναλυτή με ειδικές φύσιγγες.216
Μετά τη λήψη δειγμάτων αίματος, προωθήστε κάθε φάρμακο με bolus χορήγηση φυσιολογικού ορού για να εξασφαλίσετε τη διασπορά του φαρμάκου πέρα από την κοιλότητα του μυελού των οστών, και για να πετύχετε ταχύτερη κατανομή του στην κεντρική κυκλοφορία. Για μεγάλες bolus ποσότητες υγρών χρειάζεται να εφαρμόσετε πίεση χειροκίνητα ή με ειδικό πιεστικό ασκό.217 Διατηρήστε την IO οδό μπορεί μέχρι να εγκατασταθεί οριστική IV οδός.107,192,203,218,219
Περιφερική ενδοφλέβια πρόσβαση και άλλες οδοί.
Με την περιφερική iv πρόσβαση επιτυγχάνονται συγκεντρώσεις φαρμάκων στο πλάσμα, και κλινικά αποτελέσματα ανάλογα με αυτά της κεντρικής ή της IO πρόσβασης.220-222 η ενδομυϊκή οδός προτιμάται για τη χορήγηση αδρεναλίνης στην αναφυλαξία.223,224
Οι άλλες οδοί χρησιμεύουν σε διάφορες καταστάσεις, π.χ. ενδορρινική, από το ορθό κλπ., αλλά δεν άπτονται της θεματολογίας των συγκεκριμένων κατευθυντήριων οδηγιών.225
Οι κεντρικές φλεβικές γραμμές εξασφαλίζουν πιο ασφαλή μακροπρόθεσμη πρόσβαση αλλά, συγκριτικά με την io και την περιφερική iv οδό, δεν παρέχουν κανένα πλεονέκτημα κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης.190,191,221,226,227
Η διατραχειακή οδός για τη χορήγηση φαρμάκων δεν συστήνεται πλέον.228,229
Υγρά και φάρμακα
Η έκπτυξη του ενδαγγειακού όγκου ενδείκνυται όταν ένα παιδί έχει σημεία ανεπάρκειας του κυκλοφορικού χωρίς ταυτόχρονη υπερφόρτωση όγκου.230
Για τα εμπύρετα παιδιά χωρίς σημεία κυκλοφορικής ανεπάρκειας, υιοθετήστε μια προσεκτική προσέγγιση για τη χορήγηση υγρών επανεκτιμώντας συχνά τα παιδιά.29,111-113
Τα ισότονα κρυσταλλοειδή συστήνονται για την αρχική αναζωογόνηση βρεφών και παιδιών με οποιασδήποτε μορφής κυκλοφορική ανεπάρκεια.231-232
Αν υπάρχουν σημεία ανεπαρκούς συστηματικής άρδευσης, χορηγήστε 20 mlkg-1 bolus ισότονου κρυσταλλοειδούς, ακόμη κι αν η συστηματική πίεση είναι φυσιολογική.
Μετά από κάθε bolus επανεκτιμάτε την κλινική κατάσταση του παιδιού με τον αλγόριθμο ABCDE προκειμένου να αποφασίσετε αν χρειάζεται να χορηγήσετε άλλη bolus δόση ή αν θα πρέπει να ακολουθήσετε άλλη θεραπεία (και το πόσο πολύ και το πόσο γρήγορα). Σε μερικά παιδιά, μπορεί να χρειαστεί πρώιμη χορήγηση ινότροπων ή αγγεισυσπαστικών.108,223
Επιπρόσθετα, λόγω προοδευτικής ή ήδη εγκατεστημένης έκπτωσης του επιπέδπου συνείδησης, κάποιοι ασθενείς θα χρειαστεί να διασωληνωθούν και να τεθούν σε μηχανικό αερισμό, άρα να είστε προετοιμασμένοι για αυτό το ενδεχόμενο.
Ολοένα και περισσότερα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουν τη χρήση ισορροπημένων κρυσταλλοειδών επειδή προκαλούν λιγότερη υπερχλωραιμική οξέωση.234-237
Σε περίπτωση απειλητική για τη ζωή υποογκαιμικής καταπληξίας, όπως για παράδειγμα σε μαζική απώλεια αίματος μετά από τραύμα, ίσως χρειαστεί να περιοριστεί η χορήγηση κρυσταλλοειδών προς όφελος της μαζικής μετάγγισης αίματος. Υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα χορήγησης πλάσματος, αιμαπεταλίων και άλλων παραγώγων όταν γίνεται μαζική μετάγγιση.238,239
Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται θα πρέπει να είναι σύμφωνο με τους τοπικούς κανόνες. Ομοίως, σε άλλα ήδη καταπληξίας, όταν χορηγούνται πολλαπλές bolus δόσεις κρυσταλλοειδών, σκεφτείτε την έγκαιρη χρήση παραγώγων αίματος για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της αιμοαραίωσης. Αποφύγετε τα διαλύματα που περιέχουν γλυκόζη εκτός αν υπάρχει υπογλυκαιμία.240-244 Μετράτε τα επίπεδα σακχάρου και αποφεύγετε την υπογλυκαιμία. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην υπογλυκαιμία.245
Αδενοσίνη
Η αδενοσίνη είναι ενδογενές νουκλεοτίδιο που προκαλεί βραχείας διάρκειας κολποκοιλιακό αποκλεισμό (ΚΚΑ) και εμποδίζει τις αρρυθμίες επανεισόδου από παραπληρωματικό δεμάτιο στο επίπεδο του κολποκοιλιακού κόμβου. Η αδενοσίνη συστήνεται για τη θεραπεία της υπερκοιλιακής ταχυκαρδίας (SVT).246 Έχει μικρό χρόνο ημίσειας ζωής (10s).
Χορηγήστε την iv μέσω κεντρικής φλέβας ή φλέβας του άνω άκρου για να ελαχιστοποιήσετε το χρόνο που θα φθάσει το φάρμακο στην καρδιά. Προκαλεί ασυστολία, συνήθως βραχύχρονη, και επομένως θα πρέπει να δίνεται υπό συνεχή ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση. Χορηγήστε την αδενοσίνη ταχέως, ακολουθούμενη από flush φυσιολογικού ορού 5 ml.247
Θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθματικούς, δευτέρου και τρίτου βαθμού ΚΚΑ, σύνδρομα μακρού QT και σε ασθενείς με μεταμόσχευση καρδιάς.
Αδρεναλίνη (επινεφρίνη)
Η αδρεναλίνη είναι ενδογενής κατεχολαμίνη με προεξάρχουσα α, β1 και β2 αδρενεργική δράση. Κατέχει εξέχουσα θέση στους θεραπευτικούς αλγόριθμους της καρδιακής ανακοπής για τους μη απινιδώσιμους και τους απινιδώσιμους ρυθμούς.
Η αδρεναλίνη προκαλεί αγγειοσύσπαση, αυξάνει τη διαστολική πίεση και επομένως βελτιώνει την πίεση άρδευσης των στεφανιαίων, αυξάνει τη συσταλτικότητα του μυοκαρδίου, ενεργοποιεί αυτόματες συσπάσεις, και αυξάνει το εύρος και τη συχνότητα της VF. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνει την πιθανότητα επιτυχημένης απινίδωσης.
Η συνιστώμενη IV/IO δόση της αδρεναλίνης για ΚΑΡΠΑ στα παιδιά τόσο για την πρώτη όσο και για τις επόμενες δόσεις είναι 10 μgk/g. Η μέγιστη εφάπαξ δόση είναι 1 mg. Αν χρειαστεί, χορηγήστε περαιτέρω δόσεις αδρεναλίνης κάθε 3-5 min, π.χ. κάθε 2 κύκλους.
Η χρήση μεγαλύτερων δόσεων αδρεναλίνης (πάνω από 10 μg/kg) δεν συστήνεται καθώς δεν βελτιώνει την επιβίωση ή τη νευρολογική έκβαση μετά καρδιοαναπνευστική ανακοπή.248-252
Εφόσον αποκατασταθεί η αυτόματη κυκλοφορία, μπορεί να χρειαστεί συνέχής έγχυση αδρεναλίνης. Οι αιμοδυναμικές τις επιδράσεις είναι δοσοεξαρτώμενες.
Επιπλέον, υπάρχει σημαντική ποικιλομορφία όσον αφορά στην απάντηση των παιδιών στην αδρεναλίνη. Γι’ αυτό, τιτλοποιήστε τη δόση έγχυσης σύμφωνα με το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Οι υψηλοί ρυθμοί έγχυσης μπορεί να προκαλέσουν μεγάλη αγγειοσύσπαση, θέτοντας σε κίνδυνο την αιματική ροή των άκρων, των μεσεντέριων αγγείων και των νεφρών. Οι υψηλές δόσεις αδρεναλίνης μπορεί να προκαλέσουν σοβαρού βαθμού υπέρταση και ταχυαρρυθμίες.253
Για να αποφευχθεί βλάβη των ιστών είναι απαραίτητο η αδρεναλίνη να χορηγείται μέσω ασφαλούς iv ή io οδού. Η αδρεναλίνη (και άλλες κατεχολαμίνες) αδρανοποιείται από αλκαλικά διαλύματα και δεν θα πρέπει ποτέ να αναμιγνύεται με διττανθρακικό νάτριο.254
Αμιοδαρόνη για ανθιστάμενη στην απινίδωση VF/ άσφυγμη VT
Η αμιοδαρόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της παιδιατρικής ανθιστάμενης στην απινίδωση VF/άσφυγμης VT (pVT).
Η αμιοδαρόνη είναι ένας μη συναγωνιστικός αναστολέας των αδρενεργικών υποδοχέων: καταστέλλει την αγωγιμότητα στο μυοκάρδιο με αποτέλεσμα να επιβραδύνει την κολποκοιλιακή αγωγή ρεύματος, και επιπλέον παρατείνει το διάστημα QT και την ανερέθιστη περίοδο.
Η αμιοδαρόνη μπορεί να χορηγηθεί στα πλαίσια του αλγόριθμου της καρδιακής ανακοπής για την αντιμετώπισης της εμμένουσας VF/ pVT. Δίνεται μετά την τρίτη απινίδωση σε bolus δόση 5mg/kg (και μπορεί να επαναληφθεί μετά την Πέμπτη απινίδωση). ¨όταν χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση άλλων διαταραχών ρυθμού, η αμιοδαρόνη θα πρέπει να δίνεται αργά (για 10-20 min) με ταυτόχρονη παρακολούθηση του ΗΚΓ και της αρτηριακής πίεσης προς αποφυγή πρόκλησης υπότασης.255 Αυτή η παρενέργεια είναι λιγότερο συχνή με το υδατικό διάλυμα.256
Άλλες σπάνιες αλλά σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι η βραδυκαρδία και η πολύμορφη VT.257.
Η λιδοκαΐνη έχει προταθεί από την CoSTR ως εναλλακτικός παράγοντας αλλά οι περισσότεροι ιατροί ακολουθούν την οδηγία ότι η αμιοδαρόνη είναι το φάρμακο εκλογής.
Το ERC συμβουλεύει ότι ο κάθε κλινικός ιατρός θα πρέπει να χρησιμοποιεί το φάρμακο με το οποίο είναι περισσότερο εξοικειωμένος και του οποίου γνωρίζει τις αναμενόμενες και μη ανεπιθύμητες ενέργειες.
Η λιδοκαΐνη είναι ένα συχνά χρησιμοποιούμενος αναισθητικός παράγοντας ενώ ταυτόχρονα αποτελεί αντιαρρυθμικό Κλάσης – 1b. Είναι εναλλακτικός της αμιοδαρόνης παράγοντας στην αντιμετώπιση της ανθιστάμενης στην απινίδωσηVF/pVT στα παιδιά.29,258-260
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δόση εφόδου 1mg/kg (μέγιστη δόση 100mg/δόση ακολουθούμενη από συνεχή έγχυση στα 20-50 μg/kg/min. Τοξικότητα μπορεί να προκύψει σε περίπτωση που υπάρχει υποκείμενη νεφρική ή ηπατική νόσος.
Ατροπίνη
Η ατροπίνη επιταχύνει τα φλεβοκομβικά και κολπικά βηματοδοτικά κέντρα αναστέλλοντας την παρασυμπαθητική απάντηση. Η συνήθης χρησιμοποιούμενη δόση είναι τα 20μg/kg. Μπορεί επίσης να αυξήσει την κολποκοιλιακή αγωγή ρεύματος.
Οι μικρές δόσεις (< 100 μg) μπορεί να προκαλέσουν παράδοξη βραδυκαρδία.261
Στη βραδυκαρδία που συνοδεύεται από φτωχή άρδευση και που δεν ανταποκρίνεται στον αερισμό και στην οξυγόνωση, το φάρμακο πρώτης γραμμής είναι η αδρεναλίνη και όχι η ατροπίνη.
Η ατροπίνη συστήνεται για τη βραδυκαρδία που προκαλείται από παρασυμπαθητικοτονία ή τοξικότητα από χολινεργικά φάρμακα.262-264
Ο ρόλος της στην ταχεία διασωλήνωση στα παιδιά δεν είναι ακόμη ξεκάθαρος καθώς δεν αναφέρονται στη βιβλιογραφία μακροπρόθεσμα οφέλη μετά από ROSC.29,265,266
Ασβέστιο
Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του μυοκαρδίου267 αλλά η χρήση του ασβεστίου ως ρουτίνα δεν βελτιώνει την έκβαση των ασθενών μετά καρδιοαναπνευστική ανακοπή.268-272
Το ασβέστιο ενδείκνυται όταν υπάρχει υπασβεστιαιμία, υπερδοσολογία με αναστολείς των διαύλων ασβεστίου, υπερμαγνησιαιμία και υπερκαλιαιμία.46,272-274
Αναπλήρωση με ασβέστιο μπορεί να χρειαστεί όταν γίνεται μαζική μετάγγιση, π.χ. σε μεγάλη απώλεια αίματος συνεπεία τραύματος, ή όταν χορηγούνται μεγάλοι όγκοι άλλων υγρών. Τα επίπεδα ασβεστίου πρέπει να παρακολουθούνται και η αναπλήρωση να γίνεται με στόχο τη διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων στο αίμα.238
Γλυκόζη
Σύμφωνα με μελέτες σε νεογνά, παιδιά και ενήλικες τόσο η υπεργλυκαιμία όσο και η υπογλυκαιμία σχετίζονται με φτωχή έκβαση μετά καρδιοαναπνευστική ανακοπή,275-276 αλλά δεν είναι βέβαιο αν πρόκειται για αιτιολογικό παράγοντα ή απλώς για μια συσχέτιση.241,276-278
Ελέγξτε τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος και του πλάσματος και παρακολουθήστε τα στενά σε κάθε πάσχον ή τραυματισμένο παιδί, συμπεριλαμβανομένης και της περίπτωσης της καρδιακής ανακοπής.
Μην χορηγείτε υγρά που περιέχουν γλυκόζη κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ εκτός αν είστε βέβαιοι ότι υπάρχει υπογλυκαιμία.245
Αποφύγετε την υπερ- και υπογλυκαιμία μετά ROSC.279
Στους ενήλικες ο αυστηρός έλεγχος της γλυκόζης δεν έχει δείξει οφέλη ως προς την επιβίωση σε σύγκριση με πιο χαλαρό έλεγχο της γλυκόζης280-281 και επιπλέον αυξάνει τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας σε νεογνά, παιδιά και ενήλικες.282-283
Μαγνήσιο
Δεν υπάρχουν επαρκή βιβλιογραφικά δεδομένα που να στηρίζουν τη χορήγηση μαγνησίου ως ρουτίνα σε περίπτωση καρδιοαναπνευστικής ανακοπής.284,285
Η θεραπεία με μαγνήσιο ενδείκνυται σε παιδιά με τεκμηριωμένη υπομαγνησιαιμία ή σε torsades de pointes, (50mg/kg) ανεξαρτήτως αιτιολογίας.286
Διττανθρακικό νάτριο
Δεν υπάρχουν ξεκάθαρα δεδομένα για τη χορήγηση διττανθρακικού νατρίου ως ρουτίνα στην καρδιοαναπνευστική ανακοπή.287-290
Αφού έχουν εφαρμοστεί αποτελεσματικός αερισμός και θωρακικές συμπιέσεις, και έχει χορηγηθεί αδρεναλίνη, μπορεί ενδεχομένως να χορηγηθεί διττανθρακικό νάτριο σε παιδιά με μη ανατασσόμενη καρδιοαναπνευστική ανακοπή ή/και σοβαρή μεταβολική οξέωση.
Μπορεί ίσως να δοθεί και σε περιπτώσεις αιμοδυναμικής αστάθειας με συνοδό υπερκαλιαιμία, ή για την αντιμετώπιση δηλητηρίασης από τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά.
Οι μεγάλες ποσότητες διττανθρακικού νατρίου μπορεί να ελαττώσουν τη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς, να προκαλέσουν υποκαλιαιμία, υπερνατριαιμία, υπερωσμωτικότητα και εγκεφαλική οξέωση.
Προκαϊναμίδη
Η προκαϊναμίδη επιβραδύνει τη διακολπική αγωγή ρεύματος και παρατείνει τα QRS και QT διαστήματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε υπερκοιλιακή ταχυκαρδία (SVT)291,292 ή σε VT293 ανθιστάμενες σε άλλη φαρμακευτική αγωγή σε αιμοδυναμικά σταθερά παιδιά.
Ωστόσο, τα στοιχεία από τη βιβλιογραφία είναι ελλιπή για τη χρήση της προκαϊναμίδης σε παιδιά, γι’ αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή.294-297
Η προκαϊναμίδη έχει αγγειοδιασταλτική δράση και μπορεί να προκαλέσει υπόταση: κάνετε έγχυση προκαϊμναμίδης αργά και με προσεκτικό monitoring.255-294
Βαζοπρεσσίνη – τερλιπρεσσίνη
Η βαζοπρεσσίνη είναι ενδογενής ορμόνη και δρα σε ειδικούς υποδοχείς, προκαλώντας συστηματική αγγειοσύσπαση (μέσω των V1 υποδοχέων) και επαναρρόφηση νερού στα νεφρικά σωληνάρια (μέσω των V2 υποδοχέων).298
Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν της χρήση της βαζοπρεσσίνης ή της τερλιπρεσσίνης εναλλακτικά ή σε συνδυασμό με την αδρεναλίνη σε οποιονδήποτε ρυθμό καρδιακής ανακοπής τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.299-306
Ενδεχομένως μπορούμε να σκεφτούμε τη χρήση τους σε καρδιακή ανακοπή ανθιστάμενη στην αδρεναλίνη. Σε κάποιες μελέτες αναφέρεται ότι η τερλιπρεσσίνη (ένα μακράς διάρκειας ανάλογο της βαζοπρεσσίνης με συγκρίσιμες δράσεις) βελτιώνει το αιμοδυναμικό προφίλ των παιδιών με εμμένουσα, σηπτική καταπληξία και μεγάλη αγγειοδιαστολή, αλλά η επίδρασή της στην επιβίωση είναι λιγότερο ξεκάθαρη.307-309
Σε δύο σειρές παιδιατρικών περιστατικών υποστηρίζεται ότι η τερλιπρεσσίνη θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική σε περιπτώσεις μη ανατασσόμενης καρδιακής ανακοπής.303,310
Απινιδωτές
Οι απινιδωτές είναι αυτόματοι ή χειροκίνητοι, και μπορεί να χορηγούν είτε μονοφασικό είτε διφασικό ρεύμα. Οι χειροκίνητοι απινιδωτές που μπορούν να χορηγήσουν τόσο ρεύμα όσο και οι ενεργειακές απαιτήσεις των ασθενών (από νεογνά μέχρι ενήλικες) θα πρέπει να είναι διαθέσιμοι μέσα στα νοσοκομεία και σε άλλες μονάδες υγείας που ασχολούνται με τη φροντίδα παιδιών σε κίνδυνο καρδιοαναπνευστικής ανακοπής. Οι αυτόματοι εξωτερικοί απινιδωτές (AEDs) είναι εκ των προτέρων ρυθμισμένοι ως προς όλες τις παραμέτρους συμπεριλαμβανομένης και της ενεργειακής δόσης.
Μέγεθος των αυτοκόλλητων ηλεκτροδίων (Pads)/κεφαλών του απινιδωτή (paddles) για απινίδωση
Επιλέξτε το μεγαλύτερο δυνατό μέγεθος ηλεκτροδίων ώστε να εξασφαλίζεται καλή επαφή με το θωρακικό τοίχωμα. Δεν είναι γνωστό το ιδανικό μέγεθος, αλλά θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα ώστε τα ηλεκτρόδια να μην έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.311,312
Τα προτεινόμενα μεγέθη είναι: • διάμετρος 4.5 cm για βρέφη και παιδιά < 10 kg • διάμετρος 8-12 cm για παιδιά > 10 kg (> 1 έτους) Προκειμένου να μειωθεί η αντίσταση του δέρματος και του θωρακικού τοιχώματος, μεταξύ δέρματος και ηλεκτροδίων χρειάζεται να παρεμβάλλεται ηλεκτρικά αγώγιμο υλικό.
Τα προκατασκευασμένα με γέλη και συστήνονται για την επίτευξη της μέγιστης παροχής ενέργειας. Τα αυτοκόλλητα ηλεκτρόδια είναι αποτελεσματικά και διευκολύνουν για να παρέχεται μια καλής ποιότητας ΚΑΡΠΑ. Μην χρησιμοποιείτε γέλη υπερήχων ή γάζα βρεγμένη με φυσιολογικό ορό ή αλκοόλη.
Θέση των ηλεκτροδίων (paddles)
Εφαρμόστε τα ηλεκτρόδια σταθερά πάνω σε γυμνό θώρακα σε προσθιοπλάγια θέση, το ένα κάτω από τη δεξιά κλείδα και το άλλο κάτω από την αριστερή μασχαλιαία χώρα.
Αν τα ηλεκτρόδια είναι πολύ μεγάλα και υπάρχει κίνδυνος βραχυκυκλώματος κατά μήκος των δύο ηλεκτροδίων, το ένα θα πρέπει να τοποθετείται στο άνω μέρος της ράχης, κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη και το άλλο μπροστά, στα αριστερά του στέρνου. Αυτή είναι γνωστή ως η προσθιοπίσθια θέση και είναι επίσης αποδεκτή.
Βέλτιστη δύναμη των ηλεκτροδίων
Για να μειώσετε τη διαθωρακική αντίσταση κατά την απινίδωση εφαρμόστε δύναμη 3 kg για παιδιά < 10 kg και 5 kg για μεγαλύτερα παιδιά.313,314
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι τα ηλεκτρόδια θα πρέπει να εφαρμόζονται σταθερά.
Επίπεδα ενέργειας στα παιδιά.
Η ιδανική ενεργειακή δόση για ασφαλή και αποτελεσματική απινίδωση δεν είναι γνωστή. Τα διφασικά ρεύματα είναι τουλάχιστον όσο αποτελεσματικά είναι τα μονοφασικά και προκαλούν συγκριτικά μικρότερη μυοκαρδιακή δυσλειτουργία μετά απινίδωση.315
Σε πειραματικά μοντέλα τα αποτελέσματα είναι καλύτερα με παιδιατρικές δόσεις της τάξης των 3-4 Jkg-1 απ’ ότι με μικρότερες δόσεις,316 ή με δόσεις ενηλίκων,317 αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν κάποια άλλη στρατηγική από την τρέχουσα για αρχική δόση 2-4J/kg.
Στην Ευρώπη για λόγους απλούστευσης, εξακολουθούμε να προτείνουμε τα 4J/kg τόσο για την αρχική όσο και για την επόμενη απινίδωση.
Δόσεις μεγαλύτερες των 4 J/ kg (μέχρι και 9 J/kg) έχουν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά σε παιδιά με αμελητέες παρενέργειες.318,319
Όταν χρησιμοποιείτε χειροκίνητο απινιδωτή, επιλέξτε τα 4 J/ kg (κατά προτίμηση διφασικό ρεύμα, αν και το μονοφασικό είναι επίσης αποδεκτή επιλογή) τόσο για την πρώτη όσο και για τις επόμενες απινιδώσεις. Αν δεν υπάρχει διαθέσιμος χειροκίνητος απινιδωτής, χρησιμοποιήστε AED που μπορεί να αναγνωρίσει παιδιατρικούς απινιδώσιμους ρυθμούς.320-322
Ο AED θα πρέπει να είναι εξοπλισμένος με σύστημα εξασθένησης της ενεργειακής δόσης, το οποίο μειώνει την παροχή ενέργειας ώστε να είναι πιο κατάλληλη για ηλικίες 1-8 ετών (50-75 J).317-323
Αν δεν υπάρχει διαθέσιμος τέτοιος AED, χρησιμοποιήστε τον κλασσικό AED και τα προκαθορισμένα επίπεδα ενέργειας ενηλίκων.
Για παιδιά άνω των 8 ετών, χρησιμοποιήστε κλασσικό AED με τα συνήθη ηλεκτρόδια. Η εμπειρία από τη χρήση AEDs (κατά προτίμηση με σύστημα εξασθένησης της δόσης) σε παιδιά < 1 έτους είναι περιορισμένη, η χρήση τους είναι αποδεκτή σ’ αυτήν την περίπτωση εφόσον δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Εξειδικευμένη αντιμετώπιση καρδιοαναπνευστικής ανακοπής
A,B & C: Ξεκινήστε και συνεχίστε με BLS Α & Β.
Οξυγονώστε και αερίστε με ασκό και μάσκα
• Χορηγήστε αερισμό με θετικές πιέσεις με υψηλή συγκέντρωση εισπνεόμενου οξυγόνου (100%)
• Εγκαταστήστε καρδιακό monitoring
• Αλλάζεται συχνά το ρόλο του διασώστη που εφαρμόζει συμπιέσεις προς αποφυγή σωματικής καταπόνησής του C. Ελέγξτε για καρδιακό ρυθμό και σημεία κυκλοφορίας (± ελέγξτε για σφυγμό σε κεντρική αρτηρία για όχι πάνω 10 s)
Εξειδικευμένη Υποστήριξη της Ζωής στα Παιδιά
Αποκατάσταση αυτόματης κυκλοφορίας
Προσδιόρισε το ρυθμό
Μη – απινιδώσιμος (PEA / Ασυστολία)
Απινιδώσιμος (VF / Άσφυγμη VT)
Δεν ανταποκρίνεται ; Δεν αναπνέει ; ή μόνο Περιστασιακές σπασμοδικές ανάσες ;
Άμεσα επανέλαβε την ΚΑΡΠΑ για 2 min
Ελαχιστοποίησε τις διακοπές
Στον 3ο και στον 5ο κύκλο Σκέψου την αμιοδαρόνη σε VF/pVT ανθεκτική στην απινίδωση
Άμεση αντιμετώπιση μετά την ανακοπή
– Προσέγγισε κατά ABCDE – Ελεγχόμενη οξυγόνωση και αερισμός – Διερεύνηση – Αντιμετώπισε το εκλυτικό αίτιο – Έλεγχος της θερμοκρασίας
Κατά την ΚΑΡΠΑ
• Εξασφάλισε υψηλής ποιότητας ΚΑΡΠΑ, ρυθμό, βάθος, επαναφορά
• Σχεδίασε τη δράση σου πριν κάνεις διακοπές στην ΚΑΡΠΑ
• Δώσε οξυγόνο
• Εξασφάλισε αγγειακή γραμμή (φλεβική ή ενδοστική)
• Δίνε αδρεναλίνη κάθε 3-5 min
• Σκέψου την εξασφάλιση αεραγωγού και τη χρήση καπνογράφου
• Σε περίπτωση εξασφάλισης αεραγωγού συνέχισε με συνεχείς θωρακικές συμπιέσεις
Αντιμετώπισε τις αναστρέψιμες αιτίες:
• Υποξία
• Υπογκαιμία
• Υπο-Υπερκαλιαιμία/Μεταβολικά
• Υποθερμία
• Θρόμβωση (στεφανιαία-πνεύμονες)
• Πνευμοθώρακας υπό τάση
• Επιπωματισμός
• Τοξικές / Θεραπευτικές διαταραχές
1 Shock 4J/Kg
Άμεσα επανέλαβε την ΚΑΡΠΑ για 2 min
Ελαχιστοποίησε τις διακοπές
ΚΑΡΠΑ (5 αρχικές εμφυσήσεις μετά 15:2)
Εφάρμοσε τον απινιδωτή / monitor
Ελαχιστοποίησε τις διακοπές
Κάλεσε την ομάδα αναζωογόνησης (αν είσαι μόνος κατ αρχήν 1min ΚΑΡΠΑ)
ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ: ΜΗ ΑΠΙΝΙΔΩΣΙΜΟΣ ΡΥΘΜΟΣ
CPR ROSC
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αερίστε/Οξυγονώστε
Φλεβική πρόσβαση ΙΟ/IV
Φάρμακα Διασωλήνωση
ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ-ΑΠΙΝΙΔΩΣΙΜΟΣ ΡΥΘΜΟΣ
CPR ROSC
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αδρεναλίνη 0,01 mg/kg
Αερίστε/Οξυγονώστε
Φλεβική πρόσβαση ΙΟ/IV
Φάρμακα Διασωλήνωση
Αμιοδαρόνη 5mg/kg
Αμιοδαρόνη 5mg/kg
Μη απινιδώσιμοι ρυθμοί – ασυστολία, άσφυγμη ηλεκτρική δραστηριότητα (ΑΗΔ)
• Χορηγήστε αδρεναλίνη IV ή IO (10 μgkg-1) και επαναλάβετε κάθε 3-5 min (κάθε 2ο κύκλο).
• Αναγνωρίστε και αντιμετωπίστε κάθε αναστρέψιμη αιτία (4 Hs και 4Ts).
Αναστρέψιμες αιτίες καρδιακής ανακοπής
Οι αναστρέψιμες αιτίες της καρδιακής ανακοπής μπορούν εύκολα να απομνημονευθούν σύμφωνα με τον κανόνα των 4 Ηs και 4 Ts:
• Hypoxia – Υποξυγοναιμία/υποξία
• Hypovolaemia – Υποογκαιμία
• Hyper/hypokalaemia, metabolic – Υπερ/υποκαλιαιμία (μεταβολική)
• Hypothermia – Υποθερμία
• Thrombosis (coronary or pulmonary) – Θρόμβωση (στεφανιαίων ή πνευμονική)
• Tension pneumothorax – Υπό τάση πνευμοθώρακας)
• Tamponade (cardiac) – Καρδιακός επιπωματισμός
• Toxic (τοξίνες) – Θεραπευτικές Διαταραχές
Απινιδώσιμοι ρυθμοί – κοιλιακή μαρμαρυγή (VF) / άσφυγμη κοιλιακή ταχυκαρδία (VT)
Δοκιμάστε να απινιδώσετε αμέσως (4 J/kg):
• Φορτίστε τον απινιδωτή καθώς ένας άλλος διασώστης εφαρμόζει θωρακικές συμπιέσεις.
• Όταν ο απινιδωτής φορτιστεί, σταματήστε τις θωρακικές συμπιέσεις και βεβαιωθείτε ότι όλοι οι διασώστες έχουν απομακρυνθεί από τον ασθενή. Ελαχιστοποιήστε το χρόνο μεταξύ διακοπής συμπιέσεων και εφαρμογής απινίδωσης – ακόμη και 5-10 s καθυστέρησης θα ελαττώσουν τις πιθανότητες επιτυχίας της απινίδωσης.
• Χορηγήστε μια απινίδωση.
• Ξεκινήστε πάλι ΚΑΡΠΑ το συντομότερο δυνατό χωρίς επανέλεγχο του ρυθμού.
• Μετά από 2 min ελέγξτε σύντομα το ρυθμό στο monitor.
• Χορηγήστε δεύτερη απινίδωση (4 Jk/g) αν εξακολουθεί να υφίσταται η VF /pVT.
• Εφαρμόστε ΚΑΡΠΑ ξανά για 2 min το συντομότερο δυνατό χωρίς επανεκτίμηση του ρυθμού.
• Σταματήστε για λίγο για να εκτιμήσετε το ρυθμό: αν εξακολουθεί η VF /pVT, εφαρμόστε τρίτη απινίδωση (4 J/kg).
• Χορηγήστε αδρεναλίνη 10 μg/kg και αμιοδαρόνη 5
mgkg-1 μετά την τρίτη απινίδωση και εφόσον έχει ξαναρχίσει η ΚΑΡΠΑ.
• Χορηγείτε αδρεναλίνη σε κάθε κύκλο (π.χ. κάθε 3-5 min κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ).
• Χορηγήστε δεύτερη δόση αμιοδαρόνης 5 mg/kg324 αν εξακολουθεί να υφίσταται VF /pVT μετά την πέμπτη απινίδωση.
Η ξυλοκαϊνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά αντί της αμιοδαρόνης. Αν το παιδί παραμένει σε VF /pVT, συνεχίστε να εναλλάσσετε τις απινιδώσεις των 4 J/kg με 2 min ΚΑΡΠΑ.
Αν εμφανιστούν σημεία κυκλοφορίας, ελέγξτε το monitor για οργανωμένο ρυθμό. Αν ο τελευταίος υπάρχει, ελέγξτε για σημεία κυκλοφορίας και σφυγμό σε κεντρική αρτηρία και εκτιμήστε την αιμοδυναμική κατάσταση του παιδιού (Α.Π., περιφερικό σφυγμό, χρόνο τριχοειδικής επαναπλήρωσης).
Αναγνωρίστε και αντιμετωπίστε τις αναστρέψιμες αιτίες (4 Hs και 4 Ts) έχοντας κατά νου ότι τα δύο πρώτα Hs (hypoxia & hypovolaemia, υποξία και υποογκαιμία) έχουν τη μεγαλύτερη επίπτωση σε βαρέως πάσχοντα και τραυματισμένα παιδιά, και ότι οι ηλεκτρολυτικές διαταραχές και η τοξικότητα αποτελούν συχνές αιτίες αρρυθμίας.
Αν η απινίδωση ήταν αποτελεσματική αλλά υποτροπιάσει η VF /pVT, ξεκινήστε πάλι ΚΑΡΠΑ, χορηγήστε αμιοδαρόνη και απινιδώστε ξανά στο ενεργειακό επίπεδο που ήταν προηγουμένως αποτελεσματικό.
Καρδιακό monitoring
Εφαρμόστε τα ηλεκτρόδια του monitor ή του απινιδωτή το συντομότερο δυνατό προκειμένου να διαφοροδιαγνώσετε αν πρόκειται για απινιδώσιμο ή μη απινιδώσιμο ρυθμό. Τα ηλεκτρόδια του απινιδωτή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον καθορισμό του ρυθμού αν τα ηλεκτρόδια του monitor ή τα αυτοκόλλητα ηλεκτρόδια δεν είναι άμεσα διαθέσιμα.
Η άμεση μέτρηση της Α.Π. μπορεί να βοηθήσει ώστε να βελτιώσετε τις θωρακικές συμπιέσεις αλλά η τοποθέτηση δεν θα πρέπει αρτηριακού καθετήρα δεν θα πρέπει να καθυστερήσει τη BLS ή την ALS.
Οι μη απινιδώσιμοι ρυθμοί είναι η άσφυγμη ηλεκτρική δραστηριότητα (PEA), η βραδυκαρδία (<60 /min χωρίς σημεία κυκλοφορίας) και η ασυστολία.
Η ΑΗΔ και η βραδυκαρδία συχνά συνοδεύονται από ευρέα συμπλέγματα QRS. Οι απινιδώσιμοι ρυθμοί είναι η VF και η άσφυγμη VT. Αυτοί οι ρυθμοί είναι πιο συχνοί μετά αιφνίδια κατάρριψη σε παιδιά με καρδιακή νόσο και στους εφήβους.
Μη απινιδώσιμοι ρυθμοί
Οι περισσότερες καρδιακές ανακοπές σε παιδιά και εφήβους είναι αναπνευστικής αιτιολογίας.325-327 Επομένως συστήνεται άμεση έναρξη ΚΑΡΠΑ σ’ αυτές τις ηλικιακές ομάδες πριν την αναζήτηση AED ή χειροκίνητου απινιδωτή, καθώς η άμεση διαθεσιμότητα των τελευταίων δεν θα βελτιώσει την έκβαση της αναπνευστικής ανακοπής.
Οι πιο συχνοί ρυθμοί στα βρέφη, στα παιδιά και στους εφήβους με καρδιοαναπνευστική ανακοπή είναι η ασυστολία και η ΑΗΔ.
Η ΑΗΔ χαρακτηρίζεται από ηλεκτρική δραστηριότητα στο ΗΚΓ και απουσία σφυγμού. Συνήθως ακολουθεί μια περίοδο προηγούμενης υποξίας ή μυοκαρδιακής ισχαιμίας, αλλά περιστασιακά μπορεί να οφείλεται σε αναστρέψιμη αιτία (π.χ. 4 Hs και 4 Ts) που οδήγησε σε αιφνίδια μείωση της καρδιακής παροχής.
Απινιδώσιμοι ρυθμοί
Πρωτοπαθής VF συμβαίνει σε ένα ποσοστό 3.8-19% των καρδιακών ανακοπών σε παιδιά. Η επίπτωση της VF /άσφυγμης VT αυξάνεται με την ηλικία.48-56,328
Ο κύριος καθοριστικός παράγοντας επιβίωσης από καρδιακή ανακοπή λόγω VF /pVT είναι ο χρόνος που περνάει μέχρι τη στιγμή της απινίδωσης.
Η εφαρμογή απινίδωσης προνοσοκομειακά εντός 3 min από τη μαρτυρία ανακοπής ενήλικα λόγω VF έχει > 50% επιβίωση.
Ωστόσο, η επιτυχία της απινίδωσης ελαττώνεται δραματικά όσο πιο πολύ μεγαλώνει το χρονικό διάστημα μέχρι την εφαρμογή της απινίδωσης: για κάθε λεπτό καθυστέρησης της απινίδωσης (χωρίς ΚΑΡΠΑ), η επιβίωση ελαττώνεται κατά 7-10%.
Η δευτεροπαθής VF εμφανίζεται σε ποσοστό μέχρι 27% σε περιστατικά ενδονοσοκομειακής ΚΑΡΠΑ. Έχει πολύ φτωχότερη πρόγνωση από την πρωτοπαθή.329
Χορήγηση φαρμάκων στους απινιδώσιμους ρυθμούς
Αδρεναλίνη (επινεφρίνη).
Η αδρεναλίνη χορηγείται κάθε 3-5 min, κάθε 2 κύκλους είτε IV είτε IO.
Αμιοδαρόνη ή λιδοκαΐνη.
Η αμιοδαρώνη ενδείκνυται σε VF /pVT που Οποιοδήποτε από΄τα δύο φάρμακα μπορεί να δοθεί σε ανθιστάμενη στην απινίδωση VF/ pVT.
Εξωσωματική υποστήριξη της ζωής (ECLS).
Θα πρέπει να σκεφτόμαστε την ECLS στα παιδιά με καρδιακή ανακοπή ανθιστάμενη στη συμβατική ΚΑΡΠΑ με δυνητικά αναστρέψιμη αιτιολογία. Αυτό ισχύει αν η ανακοπή συμβεί σε ένα περιβάλλον με πολύ υψηλή εποπτεία, διαθέσιμο εξειδικευμένο προσωπικό και κατάλληλο εξοπλισμό ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί ECLS.
Αρρυθμίες
Ασταθείς αρρυθμίες
Ελέγξτε για σημεία κυκλοφορίας και για σφυγμό σε κεντρική αρτηρία σε όλα τα παιδιά με αρρυθμία. Αν δεν υπάρχουν σημεία κυκλοφορίας, αντιμετωπίστε το παιδί όπως στην περίπτωση της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής. Αν το παιδί εμφανίζει σημεία κυκλοφορίας και έχει σφυγμό σε κεντρική αρτηρία, εκτιμήστε την αιμοδυναμική του κατάσταση.
Όταν η αιμοδυναμική κατάσταση είναι επηρεασμένη, τα πρώτα βήματα είναι :
1. Απελευθερώστε τον αεραγωγό.
2. Χορηγήστε οξυγόνο και υποβοηθήστε τον αερισμό εφόσον χρειάζεται.
3. Συνδέστε ένα ηλεκτροκαρδιοσκόπιο ή έναν απινιδωτή και εκτιμήστε το ρυθμό.
4. Εκτιμήστε αν ο καρδιακός ρυθμός είναι αργός ή ταχύς για την ηλικία του παιδιού.
5. Εκτιμήστε αν ο ρυθμός είναι φυσιολογικός ή παθολογικός.
6. Μετρήστε το σύμπλεγμα QRS (στενά συμπλέγματα: <0.08 s, ευρέα συμπλέγματα: >0.08 s).
7. Οι θεραπευτικές επιλογές εξαρτώνται από την αιμοδυναμική σταθερότητα του παιδιού.
Βραδυκαρδία
Η βραδυκαρδία προκαλείται κυρίως από υποξία, οξέωση και/ή μεγάλη υπόταση. Μπορεί να εξελιχθεί σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή. Χορηγήστε 100% οξυγόνο και εφαρμόστε αερισμό με θετικές πιέσεις αν χρειάζεται σε κάθε παιδί που εμφανίζεται με βραδυαρρυθμία και ανεπάρκεια του κυκλοφορικού.
Αν σε ένα παιδί με μη αντιρροπούμενη κυκλοφορική ανεπάρκεια η καρδιακή συχνότητα είναι <60 bpm, και δεν ανταποκρίνεται άμεσα στον αερισμό με οξυγόνο, ξεκινήστε θωρακικές συμπιέσεις και χορηγήστε αδρεναλίνη.
Η καρδιακή βηματοδότηση (είτε διαφλέβια είτε εξωτερική) γενικά δεν είναι χρήσιμη κατά την αναζωογόνηση. Μπορεί να έχει θέση σε περιπτώσεις ΚΚΑ ή δυσλειτουργίας του φλεβόκομβου που δεν ανταποκρίνεται στην οξυγόνωση, στον αερισμό, στις θωρακικές συμπιέσεις και σε φάρμακα. Η βηματοδότηση δεν είναι αποτελεσματική σε ασυστολία και σε αρρυθμίες που προκαλούνται από υποξία ή ισχαιμία.330
Ταχυκαρδία
Ταχυκαρδία με στενά συμπλέγματα QRS.
Αν υπάρχει υποψία SVT, μπορούν να χρησιμοποιηθούν χειρισμοί που διεγείρουν το παρασυμπαθητικό (ο χειρισμός Valsalva και το αντανακλαστικό της κατάδυσης) σε αιμοδυναμικά σταθερά παιδιά. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και σε αιμοδυναμικά ασταθή παιδιά, αλλά μόνο αν αυτό δεν καθυστερεί τη φαρμακευτική ή την ηλεκτρική ανάταξη.331
Η αδενοσίνη συνήθως είναι αποτελεσματική για τη μετατροπή της SVT σε φλεβοκομβικό ρυθμό. Χορηγείται με ταχεία, ενδοφλέβια ένεση από οδό κατά το δυνατόν εγγύτερα στην καρδιά (βλ. παραπάνω), και ακολουθείται από μια bolus χορήγηση φυσιολογικού ορού.
Αν το παιδί εμφανίζει σημεία μη αντιρροπούμενης καταπληξίας και έχει ελαττωμένο επίπεδο συνείδησης, παραλείψτε τους χειρισμούς διέγερσης του παρασυμπαθητικού και δοκιμάστε άμεσα ηλεκτρική ανάταξη.
Η ηλεκτρική ανάταξη (συγχρονισμένη με το έπαρμα R) ενδείκνυται επίσης όταν δεν υπάρχει αγγειακή πρόσβαση, ή όταν η αδενοσίνη δεν είναι αποτελεσματική.
Η πρώτη ενεργειακή δόση για την ηλεκτρική ανάταξη της SVT είναι 1 J/kg και η δεύτερη δόση 2 J/kg. Αν είναι επιτυχής, χορηγήστε αμιοδαρόνη ή προκαϊναμίδη υπό την επίβλεψη ενός παιδοκαρδιολόγου ή εντατικολόγου παίδων πριν την τρίτη προσπάθεια.
Η βεραπαμίλη μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική θεραπευτική επιλογή σε μεγαλύτερα παιδιά αλλά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως ρουτίνα σε βρέφη. Η αμιοδαρόνη φάνηκε ότι είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της SVT σε αρκετές παιδιατρικές μελέτες.324,332-339
Ωστόσο, επειδή οι περισσότερες μελέτες αναφέρονται στη χρήση της αμιοδαρόνης για κομβική έκτοπη ταχυκαρδία σε παιδιά μετεγχειρητικά, η χρήση της μπορεί να μην είναι δόκιμη σε όλες τις περιπτώσεις SVT. Αν το παιδί είναι αιμοδυναμικά σταθερό, συστήνεται η έγκαιρη λήψη της γνώμης ενός ειδικού πριν τη χορήγηση αμιοδαρόνης. Η συμβουλή του ειδικού χρειάζεται και στην περίπτωση εναλλακτικών στρατηγικών αντιμετώπισης επειδή δεν υπάρχουν επαρκή βιβλιογραφικά δεδομένα που να υποστηρίζουν την αποτελεσματική χρήση άλλων φαρμάκων στην SVT.340,341
Αν χρησιμοποιείτε αμιοδαρόνη σε τέτοιες περιπτώσεις, αποφύγετε την ταχεία χορήγηση επειδή συχνά προκαλείται υπόταση.
Ταχυκαρδία με ευρέα συμπλέγματα QRS.
Στα παιδιά, η ταχυκαρδία με ευρέα συμπλέγματα είναι σπάνια και συνήθως είναι υπερκοιλιακή παρά κοιλιακή.342
Παρόλα αυτά, σε αιμοδυναμικά ασταθή παιδιά, θα πρέπει να θεωρείται ότι είναι VT μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Η VT συμβαίνει συνήθως σε παιδιά με υποκείμενη καρδιολογική νόσο (π.χ. μετά χειρουργική επέμβαση καρδιάς, μυοκαρδιοπάθεια, μυοκαρδίτιδα, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, μακρύ QT, κεντρικός ενδοκαρδιακός καθετήρας). Η συγχρονισμένη απινίδωση είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση εκλογής της ασταθούς VT με σημεία κυκλοφορίας.
Σκεφτείτε να ξεκινήσετε θεραπεία με αντιαρρυθμικά αν η δεύτερη προσπάθεια ηλεκτρικής ανάταξης αποτύχει ή αν η VT υποτροπιάσει. Έχει φανεί ότι η αμιοδαρόνη είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση των καρδιακών αρρυθμιών στα παιδιά,343 παρόλο που οι παρενέργειες από το καρδιαγγειακό είναι συχνές.324,332,334,339,344
Σταθερές αρρυθμίες
Ενώ απελευθερώνετε τον αεραγωγό, υποστηρίζετε την αναπνοή και την κυκλοφορία του παιδιού, επικοινωνήστε με έναν ειδικό πριν την έναρξη φαρμακευτικής θεραπείας. Ανάλογα με το ιστορικό του παιδιού, την κλινική εικόνα και το ΗΚΓ, ένα παιδί με σταθερή ταχυκαρδία με ευρέα συμπλέγματα μπορεί να αντιμετωπισθεί για SVT, να γίνoυν χειρισμοί διέγερσης του πνευμονογαστρικού και να χορηγηθεί αδενοσίνη.
Συνεχίζεται…
Υποστήριξη της ζωής στα παιδιά – (Μέρος Πρώτο)
