Καθώς η θερμοκρασία πυρήνα ενός ανταποκριτή συνεχίζει να αυξάνεται, η νοσηρότητα εξελίσσεται κατά μήκος του φάσματος της θερμικής ασθένειας σε εξάντληση από τη θερμότητα και θερμοπληξία.
Οι ανταποκριτές δεν έχουν συνήθως τον έλεγχο των περιβαλλοντικών συνθηκών και θα πρέπει να δίνεται προσοχή σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας. Το άμεσο ηλιακό φως και ο προστατευτικός εξοπλισμός μπορούν να αυξήσουν την κεντρική θερμοκρασία του σώματος. Αντίθετα, η βύθιση σε νερό ή η έκθεση σε συνθήκες ανέμου μπορεί να μειώσει σημαντικά τη θερμοκρασία πυρήνα του σώματος. Ο τομέας αποκατάστασης θα πρέπει να διαμορφώνεται έτσι ώστε να προστατεύει τους ανταποκριτές τόσο από θερμές όσο και από ψυχρές συνθήκες.
Πολλοί παράγοντες οδηγούν σε θερμικό στρες, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, του προστατευτικού εξοπλισμού, των θερμικών εκτιμήσεων, των υποκείμενων συννοσηροτήτων και των θεραπειών τους, της υγρασίας και του εγκλιματισμού.
Μια πιο λεπτομερής περιγραφή της θερμικής καταπόνησης μπορεί να βρεθεί στο έγγραφο “Emergency Incident Rehabilitation” της U.S. Fire Administration. Είναι σημαντικό οι επικεφαλείς να εξετάζουν τα SOP και SOGs τους για να διασφαλίσουν ότι είναι ενημερωμένα με τα τρέχοντα πρότυπα NFPA.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται η βασική πρόληψη της αφυδάτωσης με πρόσβαση σε νερό. Ένας γενικός κανόνας είναι η εξασφάλιση 0,5 έως 1 λίτρου υγρών ανά ώρα ανά άτομο, περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Η εναλλαγή με αθλητικά ποτά για παρατεταμένες επιχειρήσεις είναι επίσης χρήσιμη. Οι ανταποκριτές μπορούν να επωφεληθούν από τα πακέτα ενυδάτωσης που φοριούνται στο σώμα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης και πρέπει να ενυδατώνονται από το στόμα κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης.
Παρά τις καλύτερες προσπάθειες, κατά τη διάρκεια παρατεταμένων επιχειρήσεων ή ακραίας άσκησης σε δύσκολα περιβάλλοντα, μπορεί να προκληθούν τραυματισμοί και ασθένειες λόγω θερμότητας.
Οι ασθένειες από τη θερμότητα μπορεί να κυμαίνονται από μικροπροβλήματα όπως η miliaria rubra (εξάνθημα από τη θερμότητα) και οι κράμπες από τη θερμότητα έως τη θερμοπληξία, μια απειλητική για τη ζωή ασθένεια.
Οι ασθένειες λόγω ζέστης εμφανίζονται συνήθως σε ένα φάσμα και οι μικρές ασθένειες, εάν δεν αντιμετωπιστούν, μπορούν να επιδεινωθούν προοδευτικά.
Θερμικές Κράμπες
Οι θερμικές κράμπες εμφανίζονται συνήθως σε θερμά περιβάλλοντα όταν ο ανταποκρινόμενος παράγει μεγάλες ποσότητες ιδρώτα. Αποτελούνται από σύντομες ακούσιες, διαλείπουσες κράμπες σε μυϊκές ομάδες που έχουν ήδη κουραστεί από την άσκηση.
Τρεις παράγοντες συμβάλλουν στις θερμικές κράμπες: εξάντληση αλάτων, αφυδάτωση και μυϊκή κόπωση [1]. Συνήθως δεν είναι επικίνδυνες και σπάνια οδηγούν σε ραβδομυόλυση ή μυϊκή διάσπαση.
Η θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει συστηματική ψύξη, αντικατάσταση του χαμένου νερού και των ηλεκτρολυτών και ανάπαυση. Η από του στόματος ενυδάτωση με υγρά όπως τα αθλητικά ποτά χρησιμεύει στην αντικατάσταση του νερού καθώς και των ηλεκτρολυτών που συνήθως χάνονται με την εφίδρωση.
Αν και η αντικατάσταση ηλεκτρολυτών είναι σημαντική για τη διαχείριση των κραμπών θερμότητας, οι ταμπλέτες αλατιού γενικά δεν συνιστώνται. Τα δισκία αλατιού είναι γαστρικά ερεθιστικά και έχει αποδειχθεί ότι καθυστερούν τη γαστρική κένωση, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ναυτία και έμετο, επιδεινώνοντας την αφυδάτωση [2].
Όταν οι θερμικές κράμπες υποχωρήσουν, ο ανταποκρινόμενος μπορεί συχνά να επιστρέψει στην ενεργό υπηρεσία. Επαναλαμβανόμενες κράμπες μπορεί να σηματοδοτήσουν πιο σημαντική αφυδάτωση και ανάγκη απομάκρυνσης από τα επιχειρησιακά καθήκοντα. Εάν οι κράμπες δεν υποχωρούν με τους παραπάνω χειρισμούς ή η αιτία των κραμπών είναι αμφίβολη, ο ανταποκριτής πρέπει να μεταφερθεί σε νοσοκομείο για περαιτέρω αξιολόγηση.
Θερμική Εξάντληση
Καθώς η θερμοκρασία του πυρήνα ενός ανταποκριτή συνεχίζει να αυξάνεται, η νοσηρότητα εξελίσσεται κατά μήκος του φάσματος της θερμικής ασθένειας προς τη θερμική εξάντληση και τη θερμοπληξία. Η θερμική εξάντληση είναι η αδυναμία συνέχισης της άσκησης, μαζί με οποιονδήποτε συνδυασμό έντονης εφίδρωσης, αφυδάτωσης, απώλειας νατρίου και εξάντλησης ενέργειας [3].
Τα συμπτώματα της θερμικής εξάντλησης μπορεί να είναι ευρεία και μη ειδικά. Τα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, κόπωση, ναυτία, ζάλη και αίσθημα ότι πρόκειται να λιποθυμήσεις. Η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει άφθονη εφίδρωση, ταχυκαρδία, ταχύπνοια, φυσιολογική διανοητική κατάσταση με αύξηση της θερμοκρασίας έως και 4ο βαθμούς Κελσίου.
Η θεραπεία της θερμικής εξάντλησης περιλαμβάνει απομάκρυνση από το περιβάλλον, συνεχή παρακολούθηση (καθώς η εξέλιξη σε θερμοπληξία μπορεί να συμβεί γρήγορα), ενεργή ψύξη και επανυδάτωση από το στόμα.
Η ψύξη του δέρματος του ανταποκριτή με χλιαρό νερό θα αποφύγει την αγγειοσύσπαση που προκαλείται από το παγωμένο νερό, η οποία θα μπορούσε να είναι αντιπαραγωγική αναστέλλοντας την ανταλλαγή θερμότητας στην επιφάνεια. Το παγωμένο νερό θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει δυσάρεστο ρίγος.
Θερμοπληξία
Η θερμοπληξία ορίζεται κλασικά ως θερμοκρασία πυρήνα μεγαλύτερη από 40 βαθμούς Κελσίου ή σημεία δυσλειτουργίας των τελικών οργάνων. Συνήθως οι ενδογενείς ρυθμιστικοί μηχανισμοί του σώματος υπερκαλύπτονται και επηρεάζεται το κεντρικό νευρικό σύστημα, που εκδηλώνεται ως μεταβολές της ψυχικής κατάστασης.
Η μεταβολή της ψυχικής κατάστασης είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της θερμοπληξίας και υπάρχει επίσης σε ένα φάσμα από αλλαγές συμπεριφοράς νωρίς μέχρι συγκοπή και επιληπτικές κρίσεις. Καθώς οι ενδογενείς ρυθμιστικοί μηχανισμοί του σώματος αποτυγχάνουν, το δέρμα μεταβάλλεται από εφιδρωτικό σε θερμό και ξηρό. Λάβετε υπόψη ότι ο ανταποκρινόμενος μπορεί να έχει θερμοπληξία ακόμη και αν εξακολουθεί να ιδρώνει.
Η υπογλυκαιμία μπορεί να εμφανιστεί ως αποτέλεσμα του αυξημένου μεταβολισμού της γλυκόζης και της ηπατικής βλάβης, με αποτέλεσμα τη μειωμένη γλυκονεογένεση [4]. Όπως συμβαίνει με όλους τους ανταποκρινόμενους με μεταβολή της ψυχικής κατάστασης, το σάκχαρο στο αίμα πρέπει να εκτιμάται στο σημείο περίθαλψης και να ξεκινάει θεραπεία με βάση τα τοπικά πρωτόκολλα.
Επιλογές Ψύξης Λόγω Θερμοπληξίας
Εκτός από τις παραπάνω θεραπείες για τη θερμική εξάντληση, η μείωση της θερμοκρασίας του σώματος το συντομότερο δυνατό είναι ο σημαντικότερος στόχος για τη θεραπεία ενός ασθενούς με υποψία θερμοπληξίας. Ορισμένες αναφορές δείχνουν ότι η επιθετική, ενεργή ψύξη των ασθενών με θερμοπληξία μπορεί να μειώσει τα ποσοστά θνησιμότητας από 50% χωρίς ενεργή ψύξη σε 5% (USFA).
Τα πιο πρόσφατα στοιχεία συνιστούν ψύξη στον τόπο του συμβάντος πριν από τη μεταφορά για την ελαχιστοποίηση του χρόνου υπερθερμίας. Μια μελέτη του 2012 συνιστά ως χρυσό πρότυπο για ταχεία ψύξη την εμβάπτιση σε κρύο νερό με πολύ κρύο (1.66667 °Celsius έως 2.77778 °Celsius) ή παγωμένο νερό σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματος, εκτός από το κεφάλι [5].
Έχετε υπόψη ότι οι προσπάθειες ανάνηψης μπορεί να είναι δύσκολες με βάση την πρόσβαση στον ανταποκρινόμενο, εάν χρησιμοποιηθεί βύθιση. Εάν η εμβάπτιση δεν είναι άμεσα διαθέσιμη, θα πρέπει να πραγματοποιείται εξάτμιση με ανεμιστήρες και υδρατμούς, εκτός από την εφαρμογή ψυχρού επιθέματος στη βουβωνική χώρα και τις μασχάλες.
Θα πρέπει να αποκτήσετε ενδοφλέβια πρόσβαση και να υποστηρίξετε την αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενούς με ενδοφλέβια υγρά. Εξετάστε το ενδεχόμενο ελέγχου των αεραγωγών ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς κατά τη μεταφορά του στην οριστική περίθαλψη.
Η ψύξη ενός ασθενούς με θερμοπληξία θα πρέπει να συνεχίζεται έως ότου η θερμοκρασία πυρήνα του σώματος φτάσει τους 38 °Κελσίου. Εάν η θερμοπληξία δεν μπορεί να αποκλειστεί, θα πρέπει να αρχίσει η ψύξη.
Τα αντιπυρετικά φάρμακα όπως η ακεταμινοφαίνη και η ιβουπροφαίνη δεν έχουν κανένα ρόλο στη θεραπεία της περιβαλλοντικής υπερθερμίας και δεν πρέπει να χορηγούνται.
Σχεδιασμός Και Πρωτόκολλα Αποκατάστασης
Θυμηθείτε να ενσωματώσετε τις περιβαλλοντικές ανησυχίες, συμπεριλαμβανομένων των επειγόντων περιστατικών θερμότητας, στα σχέδια αποκατάστασης και στις εκτιμήσεις ιατρικών απειλών.
Γνωρίζετε ότι οι ανταποκριτές κινδυνεύουν από επείγοντα περιστατικά θερμότητας ακόμη και όταν οι θερμοκρασίες περιβάλλοντος δεν είναι ακραίες, καθώς η άσκηση και ο εξοπλισμός μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος.
Θα πρέπει να εφαρμόζεται η συνήθης πρόληψη της αφυδάτωσης και να μην αγνοούνται τα πρώιμα σημάδια θερμικής βλάβης, όπως οι κράμπες θερμότητας, καθώς μπορεί να προμηνύουν εξέλιξη σε απειλητική για τη ζωή θερμοπληξία.
Τέλος, μην έχετε όραση σήραγγας (είναι η απώλεια της περιφερειακής όρασης με διατήρηση της κεντρικής όρασης, με αποτέλεσμα ένα περιορισμένο κυκλικό οπτικό πεδίο που μοιάζει με σήραγγα), καθώς η μεταβολή της ψυχικής κατάστασης έχει μεγάλη διαφορική διάσταση. Εάν κάτι δεν ταιριάζει, αντιμετωπίστε τις απειλές για τη ζωή, μεταφέρετε τον ασθενή σε τμήμα επειγόντων περιστατικών και μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον ιατρικό έλεγχο.
Με μια υγιή ισορροπία πρόληψης και επαγρύπνησης, οι περισσότεροι σοβαροί τραυματισμοί από τη ζέστη μπορούν να αποφευχθούν και θα είστε προετοιμασμένοι για όσους δεν είναι.
Χρησιμοποιήστε το αναθεωρημένο NFPA 1584 για να κατευθύνετε τα πρωτόκολλα και τις δραστηριότητες αποκατάστασης επί τόπου.
Βιβλιογραφικές Αναφορές
1. Campbell JE, Heiskell LE, Smith J, Wipfler EJ. Tactical Medicine Essentials, Sudbury, MA Jones & Bartlett, 2012
2. Brake DJ, Bates GP. Fluid losses and hydration status of industrial workers under thermal stress working extended shifts. J Occup Environ Med. 60:90 2003
3. Brinkley H.M, Bechett J., Casa D.J., Kleiner D.M., Plummer P.E. National Athletic Trainers Association Position Statement on Exertional Heat Illnesses, Journal of Athletic Training. 2002L 37(3) 329-343
4. Marx JA, Hockberger RS, Walls RM, et al. Rosen’s Emergency Medicine Concepts and Clinical Procedures, Philadelphia, PA; Mosby/Elsevier, 2010
5. Casa, DJ, Armstrong LE, Kenny GP, O’Connor FG, Huggins RA. Exertional Heat Stroke: New Concepts Regarding Cause and Care, 2012
ΠΗΓΗ: ems1
Παναγιώτης Σπανός
Διασώστης – Πλήρωμα Ασθενοφόρου
Πρόεδρος Διασωστών Ρόδου
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
