«Το πρότυπο που προσπερνάς είναι το πρότυπο που αποδέχεσαι». – David Morrison
Το καταλαβαίνεις όταν το βλέπεις, τα γουρλωμένα μάτια, τα απαξιωτικά σχόλια, τα παθητικά-επιθετικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή, ακόμα χειρότερα, τον ξεκάθαρο εκφοβισμό, την παρενόχληση ή τις διακρίσεις. Η τοξική συμπεριφορά είναι σαν μια αργή διαρροή σε ένα λάστιχο: μπορεί να μην σταματήσει το ταξίδι αμέσως, αλλά με την πάροδο του χρόνου, θα ξεφουσκώσει ό,τι έχετε χτίσει. Όταν ως ηγέτες επιλέγουμε να αγνοούμε ή να κακομεταχειριζόμαστε αυτή τη συμπεριφορά, στέλνουμε ένα ηχηρό και επιζήμιο μήνυμα: «Αυτό είναι αποδεκτό εδώ». Αλλά επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι. Και δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι.
Η κουλτούρα ενός οργανισμού δεν ορίζεται από το τι είναι γραμμένο στη δήλωση αποστολής του ή τις αξίες στον τοίχο. Η κουλτούρα ορίζεται από τη χειρότερη συμπεριφορά που εμείς, ως ηγέτες, είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε. Κάθε φορά που μια τοξική πράξη δεν αμφισβητείται, κάθε φορά που κάνουμε τα στραβά μάτια ή παραπέμπουμε το πρόβλημα στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού, διαβρώνουμε τα θεμέλια της εμπιστοσύνης και του σεβασμού. Αν θέλουμε την αριστεία, τη συνεργασία και την καινοτομία, πρέπει να διαμορφώσουμε το θάρρος να προστατεύσουμε αυτές τις αξίες, όχι απλώς να τις κηρύττουμε.
Η επίρριψη ευθυνών σε άλλους, είτε πρόκειται για το Ανθρώπινο Δυναμικό, είτε για το θύμα, είτε ακόμη και για το σύστημα, δεν θα λύσει το πρόβλημα. Η ηγεσία δεν έχει να κάνει με την απόκρουση της ευθύνης- έχει να κάνει με την ανάληψη της ευθύνης για την ατμόσφαιρα που δημιουργούμε. Αν υπάρχει τοξικότητα στην ομάδα σας, δεν είναι μόνο ατομικό ζήτημα. Είναι θέμα ηγεσίας. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να κοιταχτείτε στον καθρέφτη και να ρωτήσετε: Το επέτρεψα αυτό; Προστάτεψα την ομάδα από αυτή τη συμπεριφορά ή την δικαιολογούσα;
Όταν η τοξική συμπεριφορά δεν ελέγχεται, εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά. Θα δείτε μειωμένη συνεργασία, κακή εξυπηρέτηση πελατών και μια περιστρεφόμενη πόρτα ταλαντούχων ανθρώπων που φεύγουν. Το ηθικό πέφτει. Η δημιουργικότητα εξαφανίζεται. Και η φήμη σας; Υποφέρει, εσωτερικά και εξωτερικά. Κανένα βραβείο ή τριμηνιαίο κέρδος δεν μπορεί να αντισταθμίσει έναν εργασιακό χώρο όπου οι άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς, ότι δεν ακούγονται και υποτιμημένοι.
Αυτή η δουλειά δεν είναι εύκολη. Η αντιμετώπιση των τοξικών εργαζομένων απαιτεί γενναιότητα, συνέπεια και σαφήνεια. Αλλά το να μην κάνεις τίποτα είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Δεν μπορείτε να οικοδομήσετε μια ακμάζουσα κουλτούρα με βάση το φόβο ή την ευνοιοκρατία. Την οικοδομείτε θέτοντας υψηλά πρότυπα, καθιστώντας τους ανθρώπους υπόλογους και καθιστώντας σαφές ότι ο εκφοβισμός, η παρενόχληση και οι διακρίσεις δεν έχουν θέση εδώ, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.
Έχετε τη δύναμη να επαναφέρετε τον τόνο. Όλοι έχουμε. Από τη στιγμή που δεσμευόμαστε να δημιουργήσουμε έναν εργασιακό χώρο που ορίζεται από την ένταξη, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια, αρχίζουμε να δημιουργούμε έναν χώρο όπου οι άνθρωποι ευδοκιμούν. Μιλήστε. Μπείτε στο παιχνίδι. Θέστε όρια. Ανταμείψτε την ενσυναίσθηση, την ταπεινότητα και τη συνεργασία. Θυμηθείτε, η κουλτούρα δεν είναι απλώς η δουλειά σας, είναι η κληρονομιά σας.
Αυτή είναι η στιγμή σας, όχι για να διαχειριστείτε, αλλά για να ηγηθείτε. Για να σταματήσετε να επιδιορθώνετε τα συμπτώματα και να αρχίσετε να αντιμετωπίζετε τα βαθύτερα αίτια. Να σταματήσετε να ανέχεστε αυτό που ξέρετε ότι είναι καταστροφικό και να αρχίσετε να υπερασπίζεστε αυτό που ξέρετε ότι είναι σωστό. Γιατί πραγματική ηγεσία σημαίνει να παίρνεις τις δύσκολες αποφάσεις, όχι μόνο τις εύκολες. Και η υγεία της ομάδας σας και του οργανισμού σας εξαρτάται από το τι θα κάνετε στη συνέχεια.
Ό,τι ανέχεστε, το προσυπογράφετε. Και στον εργασιακό σας χώρο, αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που αγνοείται η τοξική συμπεριφορά, ο εκφοβισμός, η παρενόχληση, οι διακρίσεις, δίνεται η άδεια να αναπτυχθούν. Μπορεί να σκέφτεστε: «Δεν είναι ο ρόλος μου» ή «Ίσως διορθωθεί από μόνο του», αλλά κατά βάθος γνωρίζετε την αλήθεια. Η τοξικότητα δεν διορθώνεται μόνη της, αλλά φουντώνει. Και όσο περιμένετε, η συνεργασία πεθαίνει, το ηθικό καταρρέει και οι καλύτεροι άνθρωποί σας φεύγουν σιωπηλά. Δεν χάνετε μόνο ταλέντα, αλλά και εμπιστοσύνη. Είστε καλύτεροι από αυτό. Μπορείτε να γίνετε το είδος του ηγέτη που αναλαμβάνει, όχι με φόβο, αλλά με έντονη συμπόνια και άρνηση να αφήσετε το δηλητήριο να καθορίσει την κουλτούρα σας.
Η ηγεσία δεν έχει να κάνει με την άνεση, αλλά με το θάρρος. Χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσεις αυτό που οι άλλοι αγνοούν. Αλλά αν νοιάζεστε πραγματικά για την ομάδα σας, την αποστολή σας και τη δική σας ακεραιότητα, τότε τώρα είναι η ώρα να δράσετε. Μην ψάχνετε για γρήγορες λύσεις ή αποδιοπομπαίους τράγους. Αναλάβετε την ευθύνη. Δώστε τον τόνο. Προστατέψτε τους ανθρώπους που βασίζονται σε εσάς. Επειδή η κουλτούρα του εργασιακού σας χώρου δεν χτίζεται από συνθήματα ή στρατηγική, χτίζεται από αυτά που επιλέγετε να αντιμετωπίσετε και από αυτά που επιλέγετε να αφήσετε να περάσουν απαρατήρητα. Επιλέξτε να είστε αυτός που ηγείται με δύναμη, καρδιά και το είδος της υπευθυνότητας που μεταμορφώνει τα πάντα γύρω σας.
Πηγή: https://www.linkedin.com/pulse/lead-what-you-allow-smart-nut-g7rje/
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
