Πολλοί ασθενείς έχουν πει ότι το χειρότερο µέρος της εµπειρίας τους σε µια αιφνίδια ασθένεια ή έναν αιφνίδιο τραυµατισµό δεν ήταν το ίδιο το πρόβληµα, αλλά η µεταφορά τους στο νοσοκοµείο µε ασθενοφόρο.
Το γεγονός µιας γρήγορης διαδροµής µε ταλαντεύσεις, µε µια σειρήνα να “ουρλιάζει” από πάνω του, είναι πολύ ενοχλητικό για τον ήδη καταβεβληµένο ασθενή.
Στην πραγµατικότητα, αυτός ο τρόπος οδήγησης σε λίγες µόνο περιπτώσεις είναι αναγκαίος για τη σωτηρία του αρρώστου ενώ αντίθετα και πιο συχνά η υπερβολική ταχύτητα είναι άσκοπη και επικίνδυνη.
Εκείνο που είναι απαραίτητο είναι να µεταφερθεί ο ασθενής στο νοσοκοµείο µε ασφάλεια στον ταχύτερο δυνατό χρόνο.
Αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική.
Ο τρόπος οδήγησης εκ µέρους των οδηγών και η ταχύτητα που επιλέγουµε δεν θα πρέπει ποτέ να απέχουν από το σκοπό αυτό.
Η ασφαλής οδήγηση κατά τη διάρκεια µεταφοράς του ασθενούς και του τραυµατία αποτελεί µια σηµαντική φάση της επείγουσας φροντίδας.
Απαιτεί εκπαίδευση και κριτική αίσθηση στο χειρισµό του ασθενοφόρου.
Υπάρχει µια φράση που ταιριάζει στην οδήγηση των οχηµάτων αυτών: “Η εξάσκηση δηµιουργεί την τελειότητα“.
Ο ∆ιασώστης µπορεί να εξασκείται οποτεδήποτε, οπουδήποτε και σε οποιοδήποτε όχηµα. Κανένας δεν είναι τόσο ειδήµων, ώστε να µην του είναι ευεργετική η επιπρόσθετη εξάσκηση. Και κανένας, περιλαµβανοµένων και των ∆ιασωστών, δεν µπορεί να θεωρηθεί ποτέ τέλεια εξασκηµένος.
Ο πρώτος κανόνας ασφάλειας, κατά την οδήγηση ενός ασθενοφόρου, είναι η χρήση ζωνών ασφαλείας όχι µόνο από τον οδηγό αλλά και από όλους τους συνεπιβαίνοντες και είναι χωρίς αµφιβολία τα σηµαντικότερα εξαρτήµατα εξοπλισµού για την ασφάλεια οδήγησης κάθε ασθενοφόρου.
Ιδιαιτέρως µεγάλη προσοχή και επιµέλεια θα πρέπει να επιδεικνύεται για την ορθή και πλήρη πρόσδεση των ασθενών στο φορείο ή την πολυθρόνα ασθενούς µε τις χρήση των σχετικών ζωνών ασφαλείας.
∆ιότι οι µεταφερόµενοι ασθενείς βρίσκονται σε µειονεκτική θέση, αφού δεν έχουν την δυνατότητα να αντιδράσουν έναντι του επερχόµενου κινδύνου και να στηρίξουν µε κάποια ενέργεια τους το σώµα τους.
Και είναι πολύ πιθανό για τους ασθενείς, εάν δεν είναι πολύ καλά προσδεµένοι, ακόµη και σε µια µικρή σύγκρουση, να κτυπήσουν στις σκληρές και οξιές επιφάνειες που υπάρχουν στο εσωτερικό του θαλάµου ασθενών και να τραυµατισθούν βαρύτατα.
Επίσης µεγάλη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στην καλή και επιβαλλόµενη ασφάλιση των φιαλών οξυγόνου στην θέση τους.
∆ιότι οι πληµµελώς ασφαλισµένες φιάλες, λόγω του µεγάλου βάρους και της σκληρότητας τους, είναι δυνατό σε περιπτώσεις σύγκρουσης ή ανατροπής του ασθενοφόρου, να γίνουν “φονικά” εξαρτήµατα.
Οι οδηγοί – ∆ιασώστες πρέπει να είναι γνώστες των χαρακτηριστικών του οχήµατος που οδηγούν, δίνοντας προσοχή στην επιτάχυνση, στις στροφές, στις ταλαντεύσεις και στη στάθµευση.
Οι οδηγοί πρέπει επίσης να γνωρίζουν ακριβώς τι θα κάνει και πώς θα ανταποκριθεί το όχηµα στους χειρισµούς αλλαγής διευθύνσεως, τροχοπέδησης και επιτάχυνσης κάτω από διάφορες συνθήκες.
Για παράδειγµα, τα αυτοκίνητα µε κίνηση στους εµπρόσθιους τροχούς παρουσιάζουν σε γενικές γραµµές υποστροφικές τάσεις.
Ενώ αυτά µε κίνηση στους οπίσθιους τροχούς παρουσιάζουν υπερστροφικές τάσεις.
Οι οδηγοί – ∆ιασώστες θα πρέπει να βρίσκονται συνεχώς σε επαγρύπνηση όσον αφορά τις καιρικές µεταβολές, τις συνθήκες του δρόµου και της οδήγησης.
Προειδοποιήσεις για παγετό ή για επικίνδυνες συνθήκες πρέπει να λαµβάνονται σοβαρά υπόψη.
Καθοδόν προς τον τόπο του συµβάντος ή κατά την επιστροφή προς το νοσοκοµείο, οι οδηγοί πρέπει να προσαρµόζουν την ταχύτητά τους σύµφωνα µε τις οδικές συνθήκες.
Ενώ οι οδηγοί θα πρέπει να ακολουθούν προσχεδιασµένη πορεία για τις περισσότερες διαδροµές, θα πρέπει να έχουν και εναλλακτικές λύσεις για απρόβλεπτα συµβάντα.
Σε περιπτώσεις συµβάντων µεγαλύτερης έκτασης είναι εξαιρετικά σηµαντικό να συντονιστεί η αστυνοµία (τροχαία) µε τις υπηρεσίες επείγουσας βοήθειας, ώστε όλα τα οχήµατα να ακολουθούν εναλλακτικές πορείες µετά από κεντρικό συντονισµό.
Οδηγός ο οποίος αντιµετωπίζει απροσδόκητη κυκλοφοριακή συµφόρηση, θα πρέπει να ειδοποιεί τον συντονιστή της αποστολής (“κέντρο”), ώστε οι άλλοι οδηγοί να µπορούν να λαµβάνουν γνώση για τη συµφόρηση και τις καθυστερήσεις και να επιλέγουν εναλλακτικές πορείες.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, σε ένα µεγάλο αυτοκινητόδροµο, µε πολλές λωρίδες κυκλοφορίας, το ασθενοφόρο θα πρέπει να κινείται στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας.
Η χρήση της λωρίδας αυτής, που συνήθως έχει λιγότερη κίνηση οχηµάτων, επιτρέπει στους άλλους οδηγούς να κινούνται κανονικά στις υπόλοιπες λωρίδες βραδείας κυκλοφορίας.
Οι οδηγοί – ∆ιασώστες πρέπει πάντοτε να οδηγούν προσεκτικά. ∆εν θα πρέπει ποτέ να προϋποθέτουν το τι θα κάνει κάποιος άλλος οδηγός, εκτός αν λάβουν σαφές οπτικό σήµα. Ακόµη και τότε, ο οδηγός πρέπει να είναι προετοιµασµένος να ενεργήσει αποτελεσµατικά σε περίπτωση παρανόησης, πανικού ή απρόσεκτης οδήγησης εκ µέρους του άλλου.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΟΥΣ Ο∆ΗΓΗΣΗΣ
Γεωργίου Φ. Τζημόπουλου
Κατευθυντήριες οδηγίες για την ασφαλή οδήγηση ασθενοφόρου (Μέρος Πρώτο)
ΑΣΦΑΛΗΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ-ΔΙΑΣΩΣΤΗ (Μέρος Δεύτερο)
Κίνδυνοι στις ∆ιασταυρώσεις για τον Οδηγό-Διασώστη (Μέρος Τρίτο)
ΟΔΗΓΟΣ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟΥ – ΑΛΚΟΟΛ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΗ (Μέρος Έκτο)
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
