Η περίπτωση του Steven Callahan είναι μοναδική γιατί κατάφερε να επιβιώσει, περιπλανώμενος στην ανοικτή θάλασσα πάνω σε μια σωσίβια λέμβο για 76 ημέρες.
Ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να εξηγηθεί πως το πέτυχε αυτό, όμως το παράδειγμα του αποδεικνύει ότι η θελήσει για ζωή μπορεί να δώσει στον άνθρωπο αρκετή δύναμη ώστε να ξεπεράσει ακόμα και το δυσκολότερο εμπόδιο.
Όλα ξεκίνησαν το 1981 όταν μετά το διαζύγιο του, ο Steven αποφάσισε να πραγματοποιήσει την μεγάλη φιλοδοξία του που ήταν να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο με το 6,5 μέτρων ιστιοφόρο του. Αυτό το ταξίδι ήθελε να το κάνει μόνος, κάτι που δεν θα του ήταν και τόσο δύσκολο καθώς ήταν έμπειρος ιστιοπλόος.
Το ταξίδι του εξελισσόταν κανονικά για αρκετές ημέρες, ως που την νύχτα της 4ης Φεβρουαρίου εν μέσω καταιγίδας θα ξυπνήσει από ένα δυνατό θόρυβο καθώς και από τα νερά που είδε να πλημμυρίζουν το σκάφος. Αμέσως κατάλαβε ότι το ιστιοφόρο του προσέκρουσε σε ύφαλο και η βύθιση του ήταν θέμα λεπτών.
Ανέβηκε αμέσως στο κατάστρωμα και πέταξε στην θάλασσα την σωσίβια λέμβο.
Ήταν μια φουσκωτή σωσίβια σχεδία χωρητικότητας έξι ατόμων που όταν ανέβηκε σε αυτήν διαπίστωσε ότι δεν διέθετε παρά ελάχιστα εφόδια.
Έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο μισοβυθισμένο ιστιοφόρο για να πάρει τα εφόδια που θεωρούσε απαραίτητα.
Αυτά ήταν ένας υπνόσακος, ένα κιτ έκτακτης ανάγκης που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τρόφιμα, χάρτες, πυρσούς, δυο συσκευές απόσταξης νερού καθώς και ένα βιβλίο με οδηγίες επιβίωσης στη θάλασσα.
Η σχέδια βολόδερνε ανάμεσα σε κύματα αρκετών μέτρων για τρεις ολόκληρες ημέρες. Όταν η καταιγίδα κόπασε συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν 500 ναυτικά μίλια από την κοντινότερη στεριά και ότι στο σημείο που βρισκόταν δεν περνούσε καμία ρότα πλοίου ώστε να ζητήσει βοήθεια.
Πριν ξεκινήσει το ταξίδι είχε ενημερώσει τους γονείς του ότι υπολόγιζε να φτάσει στις 10 Μαρτίου στην Γουαδελούπη, κάτι που σήμαινε ότι κανείς δεν θα τον αναζητούσε για τις επόμενες 30 ημέρες.
Οι προμήθειες του έφταναν για λίγες μόνο ημέρες και αποτελούνταν από μισό κιλό φασόλια, μισό κιλό φιστίκια, λίγο κρέας σε κονσέρβες και ένα σακούλι σταφίδες. Ενώ το απόθεμα του σε νερό ήταν μόνο τρία λίτρα.
Αν και οι ελπίδες του ήταν περιορισμένες αποφάσισε να διαχειριστεί αυτά τα ελάχιστα αποθέματα με μεγάλη φειδώ.
Σημάδεψε στο δοχείο του νερού την ημερήσια ποσότητα που έπρεπε να καταναλώσει που αντιστοιχούσε σε ένα τέταρτο του λίτρου.
Ήξερε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ήταν η αφυδάτωση.
Μέσα στο εξοπλισμό επιβίωσης συμπεριλαμβάνονταν και δυο συσκευές απόσταξης νερού που αποτελούνταν η κάθε μια από ένα μπαλόνι μέσα στο οποίο εξατμίζονταν το θαλασσινή νερό και έδινε αποσταγμένο πόσιμο νερό.
Παρόλες όμως τις προσπάθειες του δεν μπόρεσε να τις αξιοποιήσει και έτσι αναγκάστηκε να καταστρέψει την μια για να δει τον τρόπο λειτουργίας.
Η προσπάθεια του αυτή απέδωσε και έτσι μπόρεσε να λειτουργήσει την δεύτερη που του έδωσε το πολύτιμο γλυκό νερό που είχε ανάγκη για να επιβιώσει.
Τώρα αφού έλυσε το άμεσο πρόβλημα του νερό έπρεπε να αναζητήσει και τροφή αφού οι ημέρες περνούσαν και τα τρόφιμα είχαν πλέον εξαντληθεί. Με τα είδη ψαρέματος που είχε στο κιτ κατάφερνε να πιάνει κάπου κάπου κάποιο μικρό ψάρι μόλις για να συντηρείται.
Την ημέρα η θερμοκρασία στην βάρκα έφτανε τους 30 βαθμούς κελσίου ενώ η αλμύρα του έκαιγε το δέρμα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ένα βράδυ ένας μεγάλο γκρίζος καρχαρίας γύρω στα τρία μέτρα έσπρωξε την βάρκα απειλώντας να την ανατρέψει ευτυχώς κάνοντας θόρυβο και πετώντας ένα καμάκι κατάφερε να τον απομακρύνει.
Οι μέρες περνούν βασανιστικά ενώ το κορμί του καταρρέει από την πείνα και την εξάντληση. Οι ελπίδες του πλέον εξανεμίζονται και αρχίζει όλο και περισσότερο να πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά.
Το υποσιτισμένο του κορμί αρχίζει να τον εγκαταλείπει ώσπου μια κουκίδα στον ορίζοντα που μεγάλωνε του φανέρωσε ότι πλησίαζε σε κάποια ακτή.
Οι ελπίδες του αναπτερώνονται και την επόμενη μέρα θα συνειδητοποιήσει ότι τα θαλάσσια ρεύματα τον μετέφεραν χιλιάδες μίλια και τον οδήγησαν στη Γουαδελούπη που ήταν και ο τελικός του προορισμός.
Μια βάρκα με ψαράδες σύντομα τον εντόπισε και το μετέφερε στην στεριά.
Έτσι η περιπέτεια του έλαβε τέλος.
Ο εξοπλισμός επιβίωσης του Steven Callahan:
– Μαχαίρι και καμάκι
– Είδη ψαρέματος
– Γωνιόμετρο για ναυσιπλοΐα
– Φωτοβολίδες και πυρσοί
– Τρόμπα για να φουσκώνει τη σχέδια
– Υπνόσακος
– Δυο συσκευές απόσταξης νερού
– Το βιβλίο Sea Survival, ένα εγχειρίδιο επιβίωσης που έγραψε ο Dougal Robertson, ένας επιζών του ωκεανού.
– Μαχαίρι και καμάκι
– Είδη ψαρέματος
– Γωνιόμετρο για ναυσιπλοΐα
– Φωτοβολίδες και πυρσοί
– Τρόμπα για να φουσκώνει τη σχέδια
– Υπνόσακος
– Δυο συσκευές απόσταξης νερού
– Το βιβλίο Sea Survival, ένα εγχειρίδιο επιβίωσης που έγραψε ο Dougal Robertson, ένας επιζών του ωκεανού.
Πηγή: epiviosi
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
