1.7.2. Επιμόρφωση στις Πρώτες Βοήθειες
Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. έχει θεσπίσει τα προγράμματα Αγωγής Υγείας για την δευτεροβάθμια (από το 1996) και την πρωτοβάθμια (από το 2001) εκπαίδευση για θέματα που αφορούν την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών. Με βάση τον Ν. 1894 (ΦΕΚ 110, τ. Α΄, 27-8-90) για την «Ακαδημία Αθηνών και Άλλες Εκπαιδευτικές Διατάξεις» και
το Π.Δ. 35 (ΦΕΚ 11, τ. Α΄,4-2-91) έχουμε τη δημιουργία Συμβουλευτικών Σταθμών Νέων στις Διευθύνσεις και στα Γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των Νομαρχιών και τη λειτουργία τμημάτων προαιρετικής διδασκαλίας για τα Γυμνάσια και τα Λύκεια.
Έτσι, κατά την πενταετία 1995-2000 σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε πρόγραμμα Αγωγής Υγείας, χρηματοδοτούμενο από το Α’ Ε. Π. Ε. Α. Ε. Κ. του Β’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, που μεταξύ άλλων περιελάμβανε την επιμόρφωση εκπαιδευτικών και στελεχών, την παραγωγή υποστηρικτικού υλικού, την εφαρμογή σε σχολεία και είχε ως στόχους την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και την ανάπτυξη δεξιοτήτων των μαθητών (Κέντρο Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ, 2001).
Υπεύθυνοι, ακόμη, για τη διοργάνωση σεμιναρίων πρώτων βοηθειών στις σχολικές μονάδες που υπηρετούν είναι οι σχολικοί νοσηλευτές, παρότι δεν είναι μεταξύ των κυρίως καθηκόντων τους. Παρόλα αυτά στο πλαίσιο της επιμόρφωσης, μπορούν να επικοινωνήσουν με πιστοποιημένους εκπαιδευτές και να οργανώσουν ένα τέτοιο
σεμινάριο για το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Η επιτυχημένη εκμάθηση πρώτων βοηθειών οφείλει να περιλαμβάνει, πέρα από τις βασικές ιατρικές γνώσεις, την απαραίτητη βιωματική μάθηση. Για τον λόγο αυτό, οργανώνονται από πολλούς φορείς πιστοποιημένα σεμινάρια.
Οι φορείς οφείλουν να είναι πιστοποιημένοι σύμφωνα με κάποιον διεθνή φορέα, όπως τον Lloyd’s Register
Quality Assurance (Τμήμα Εκπαίδευσης του Τομέα Σαμαρειτών, Διασωστών και Ναυαγοσωστών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού) ή να έχουν αναγνωριστεί και εγκριθεί από Διεθνείς Ενώσεις και Ομοσπονδίες (Rescue Training International, First Aid Europe κ.ά.).
1.8. Το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα
Όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγή της παρούσας εργασίας, στη χώρα μας το καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών δεν περιλαμβάνει ιατρικές ή φαρμακευτικές γνώσεις, περιλαμβάνει ωστόσο την παροχή πρώτων βοηθειών σε περίπτωση ανάγκης.
Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά;
Σύμφωνα με τη Φ.353.1/324/105657/Δ1/16-10-2002 (ΦΕΚ 1340Β) Υπουργική Απόφαση και τη σχετική εγκύκλιο
Φ.7/495/123484/Γ1/04-10-2010/ΥΠΔΒΜΘ του Τμήματος Μαθητικών Θεμάτων του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με θέμα «Φαρμακευτική Αγωγή Μαθητών εντός Σχολικού Ωραρίου», σημαίνει ότι ενώ οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να παρέχουν τις στοιχειώδεις πρώτες βοήθειες, πρέπει να μείνουν αμέτοχοι στην περίπτωση που χρειάζεται η λήψη κάποιου φαρμάκου εκτάκτως.
Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ένα οξύ αλλεργικό σοκ, μια κρίση επιληψίας ή ένα υπογλυκαιμικό επεισόδιο,
καταστάσεις στις οποίες και η μικρότερη καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία.
Στις περιπτώσεις, λοιπόν, αυτές που απαιτείται η χορήγηση κάποιου φαρμάκου, τι ισχύει;
Οι γονείς θα πρέπει, κατόπιν άδειας του διευθυντή / της διευθύντριας της σχολικής μονάδας, να εισέλθουν σε αυτή και να χορηγήσουν οι ίδιοι το απαραίτητο φάρμακο στον μαθητή. Η περίπτωση να βρίσκεται στην ίδια σχολική μονάδα σχολικός νοσηλευτής είναι αρκετά ισχνή και, τυπικά τουλάχιστον, το πρώτο του μέλημα και η πρώτη του ευθύνη είναι ο μαθητής ή οι μαθητές εκείνοι οι οποίοι του έχουν ανατεθεί από το Υπουργείο.
Σύμφωνα με το άρθρο 45 «Πρώτες βοήθειες, πυρασφάλεια, εκκένωση των χώρων από τους εργαζομένους, σοβαρός και άμεσος κίνδυνος» του Ν. 3850 για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (Αριθμός ΦΕΚ 84, 2 Ιουνίου 2010) όλοι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να έχουν παρακολουθήσει σεμινάριο πρώτων βοηθειών, την ευθύνη διοργάνωσης του οποίου φέρει ο εργοδότης.
Μάλιστα, ο εργοδότης οφείλει να έχει ορίσει υπεύθυνους μεταξύ των εργαζομένων για την παροχή πρώτων βοηθειών, τη σωστή και ασφαλή εκκένωση του χώρου εργασίας κ.λπ., οι οποίοι θα πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι, να είναι αρκετοί και να έχουν πρόσβαση σε κατάλληλο υλικό.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε «κατάλληλο υλικό» όσον αφορά τα σχολεία;
Με την υπουργική απόφαση 12142 /1.10.1976 Υ.Α το περιεχόμενο του σχολικού φαρμακείου πρέπει να περιλαμβάνει τα παρακάτω:
- 1 Λευκοπλάστη ρολό 1,25cm x 5cm (CE),
1 Κουτί γάζες 15cm x 15cm 6 αποστειρωμένες (CE),
1 Πιεστικός αιμοστατικός αποστειρωμένος επίδεσμος medium (CE),
1 Πιεστικός αιμοστατικός αποστειρωμένος επίδεσμος large (CE),
2 Επίδεσμοι 5cm x 2,5m (CE),
2 Επίδεσμοι 7cm x 2,5m (CE),
2 Επίδεσμοι 10cm x 2,5m (CE),
2 Ελαστικοί επίδεσμοι 6cm x 4m (CE),
1 Τριγωνικός επίδεσμος (CE),
Αυτοκόλλητα ράμματα αποστειρωμένα των 3 τεμαχίων (CE),
2 συσκευασίες των 10 τσιρότων (CE),
1 Βαμβάκι (CE),
1 Burnshield γάζα αποστειρωμένη 10cm x 10cm (CE),
5 Burnshield hydrogel αποστειρωμένα blotts για εγκαύματα (CE),
1 Ισοθερμική κουβέρτα (CE),
1 Στιγμιαία παγοκομπρέσα (CE),
10 Μαντηλάκια οινοπνεύματος (ΕΟΦ),
1 Αεραγωγός με ανεπίστροφο βαλβίδα για τεχνητή αναπνοή (CE),
1 Τρόμπα αφαίρεσης δηλητηριασμένου αίματος φιδιού, σκορπιού, εντόμων με
δυο επιστόμια (CE),
4 Γάντια latex (CE),
1 Αιμοστατικό λάστιχο (CE),
1 Ψαλίδι κοινό,
1 θερμόμετρο
1 Λαβίδα πλαστική,
4 Παραμάνες ασφαλείας,
1 Stick αμμωνίας (ΕΟΦ)
Οδηγίες πρώτων βοηθειών εντός συσκευασίας
Οδηγίες χρήσεως εντός συσκευασίας
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού με έγγραφό του με θέμα: «Οδηγίες για τη διδασκαλία του μαθήματος επιλογής «Αγωγή Υγείας – Πρώτες Βοήθειες» της Α΄ τάξης ημερησίου Επαγγελματικού Λυκείου, για το σχ. έτος 2012-2013».» στις 18-10-2012 (Αριθμός Πρωτοκόλλου: 127840/Γ2) τονίζει ότι υπάρχει πληθώρα λόγων για τους οποίους πρέπει οι απλοί πολίτες να γνωρίζουν πρώτες βοήθειες. Καταρχήν, για λόγους ηθικούς, κάνοντας επίκληση στον ανθρωπισμό και στην αλληλεγγύη. Κατόπιν, για λόγους νομικούς, καθώς σε μερικές περιπτώσεις (όπως αυτές που αναφερθήκαμε παραπάνω στους χώρους εργασίας) αποτελεί νομική υποχρέωση.
Τέλος, αναφέρεται και σε κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, όπως είναι η μείωση του κόστους που αποφέρουν τα ατυχήματα στο κράτος και στο δημόσιο σύστημα υγείας και περίθαλψης.
Σε ποιες, όμως, περιπτώσεις είναι κάποιος υποχρεωμένος βάσει νόμου να παρέχει πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ατυχήματος;
Στο ίδιο έγγραφο το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τονίζει δύο περιπτώσεις στις οποίες κάποιος είναι νομικά υποχρεωμένος να βοηθήσει κάποιον μέσω των πρώτων βοηθειών:
Α. Όταν περιλαμβάνεται στα εργασιακά του καθήκοντα. Όπως είχαμε αναφέρει και προηγουμένως, ο εργοδότης υποχρεούται να έχει ορίσει εντός του χώρου εργασίας υπεύθυνους μεταξύ των εργαζομένων για την παροχή των πρώτων βοηθειών, για την ασφαλή εκκένωση του κτιρίου κ.λπ.
Οι εργαζόμενοι, επομένως, αυτοί, που έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα και οι οποίοι έχουν πρόσβαση και στο απαραίτητο υλικό, υποχρεούνται να παρέχουν πρώτες βοήθειες σε αυτόν που χρειάζεται. Ακόμη, το ίδιο ισχύει και για ορισμένα επαγγέλματα, στο καθηκοντολόγιο των οποίον εφάπτονται και οι πρώτες βοήθειες. Ανάμεσα σε αυτά είναι και το επάγγελμα του εκπαιδευτικού.
Άλλα τέτοια επαγγέλματα είναι οι ναυαγοσώστες, οι πυροσβέστες, οι αστυνομικοί, οι αξιωματικοί των πλοίων, οι προπονητές κ.λπ.
Β. Όταν κάποιος βρίσκεται σε θέση ευθύνης απέναντι σε ένα άλλο άτομο. Τέτοια ευθύνη μπορεί να έχει ένας γονέας απέναντι στα παιδιά του, ένας οδηγός απέναντι στους επιβάτες του και φυσικά ένας εκπαιδευτικός απέναντι στους μαθητές του, θέση τεράστιας ευθύνης, καθώς οι μαθητές είναι ανήλικοι και συχνά στις μικρότερες
ηλικίες αβοήθητοι.
Στο σημείο, ωστόσο, αυτό, πρέπει να τονίσουμε ότι, ακόμη κι αν κάποιος είναι άρτια εκπαιδευμένος και με γνώση στις πρώτες βοήθειες, δεν μπορεί να επέμβει σε ένα σοβαρό περιστατικό χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου που κινδυνεύει.
Οφείλει να αναφέρει την ιδιότητά του, να πάρει τη συγκατάθεση του θύματος ή κάποιου από το οικογενειακό του περιβάλλον και κατόπιν να επέμβει. Στην περίπτωση που το θύμα είναι αναίσθητο και δεν βρίσκεται κάποιος οικείος του πλησίον, θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχει η συγκατάθεση για την άσκηση των πρώτων βοηθειών ώστε να σωθεί η ζωή του.
Προστατεύεται, όμως, το άτομο που παρέχει πρώτες βοήθειες από κάποιον που κακόβουλα εκ των υστέρων μπορεί να τον κατηγορήσει για την πράξη του αυτή (π.χ. στην περίπτωση που δε σωθεί το άτομο ή που τραυματίσει ελαφρά κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ το θύμα);
Όχι ακριβώς.. Σε πολλές χώρες του εξωτερικού συναντάμε τον νόμο του Καλού Σαμαρείτη, δηλαδή υπάρχει νομοθεσία που προστατεύει ακριβώς το άτομο που παρέχει τις πρώτες βοήθειες από νομικές ευθύνες, εκτός κι αν μιλάμε για την περίπτωση εγκληματικής αμέλειας. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται τέτοιος νόμος, σαν οδηγία, βέβαια, ακολουθείται από τα δικαστήρια, αν και δεν υπάρχουν γνωστές τέτοιες υποθέσεις.
Ας δούμε πιο αναλυτικά τι ορίζει ο Ποινικός Κώδικας της Ελλάδας:
Άρθρο 288: Παρεμπόδιση αποτροπής κοινού κινδύνου και βοήθειας
1. Όποιος με πρόθεση ματαιώνει ή δυσχεραίνει την ενέργεια που είναι αναγκαία για να αποτραπεί ή να κατασταλεί ένας κοινός κίνδυνος που υπάρχει ή που επίκειται τιμωρείται με φυλάκιση, αν δεν συντρέχει περίπτωση αυστηρότερης τιμωρίας σύμφωνα με άλλη διάταξη.
2. Όποιος σε περίπτωση δυστυχήματος ή κοινού κινδύνου ή κοινής ανάγκης δεν προσφέρει τη βοήθεια που του ζητήθηκε και που μπορούσε να την προσφέρει, χωρίς ο ίδιος να διατρέξει ουσιώδη κίνδυνο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών.
Άρθρο 306: Έκθεση
1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών, β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.
Άρθρο 307: Παράλειψη λύτρωσης από κίνδυνο ζωής
Όποιος με πρόθεση παραλείπει να σώσει άλλον από κίνδυνο ζωής αν και μπορεί να το πράξει χωρίς κίνδυνο της δικής του ζωής ή υγείας, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους.
Από τα παραπάνω κατανοούμε ότι ένα βασικό νομικό πλαίσιο υφίσταται στην Ελλάδα, κρίνεται όμως απαραίτητο να ενισχυθεί και να συμπεριλάβει κι άλλες προεκτάσεις των πρώτων βοηθειών, όπως:
1. Η θέσπιση συγκεκριμένου πλαισίου για την οργάνωση σεμιναρίων και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα πρώτων βοηθειών σε ετήσιο επίπεδο. Οι γνώσεις των πρώτων βοηθειών τείνουν, όπως αναφέραμε νωρίτερα, να «σβήνονται» με την πάροδο του χρόνου και ειδικά στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει χρειαστεί
να τις εφαρμόσει πρακτικά. Επίσης, δεν υπηρετούν κάθε χρόνο οι ίδιοι εκπαιδευτικοί σε μια σχολική μονάδα. Κάθε χρόνο μπορεί να προστίθενται και νέοι.
2. Χορήγηση φαρμάκων σε έκτακτες περιπτώσεις εντός του σχολικού χώρου (κρίση επιληψίας, αλλεργικό σοκ, σοβαρό υπογλυκαιμικό επεισόδιο) κατόπιν συνεννόησης με τον γονέα/κηδεμόνα του παιδιού όταν υπάρχει ήδη υφιστάμενη πάθηση. Για την ύπαρξη αυτών των παθήσεων, ο γονέας/κηδεμόνας οφείλει να έχει ενημερώσει
εγκαίρως τον Διευθυντή/τη Διευθύντρια της σχολικής μονάδας, ώστε να έχει προμηθευτεί την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή που μπορεί να χρειαστεί ο μαθητής (π.χ. ινσουλίνη).
3. Συστηματικοί έλεγχοι από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης ώστε να βεβαιώνονται ότι έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες από μέρους του Διευθυντή/ της Διευθύντριας (π.χ. το σχολείο να διαθέτει κατάλληλα εξοπλισμένο φαρμακείο, να έχει οργανωθεί σεμινάριο πρώτων βοηθειών, να έχουν οριστεί υπεύθυνοι για την
παροχή τους).
1.9 Πρακτικές αναφορικά με την κατάρτιση των εκπαιδευτικών σε θέματα πρώτων βοηθειών
Στο πλαίσιο απόκτησης δεξιοτήτων πρώτων βοηθειών σημαντική καθίσταται η αγωγή υγείας που ενισχύει τα άτομα στη λήψη αποφάσεων, στην αξιοποίηση επιθυμητών προτύπων συμπεριφοράς και στην δραστηριοποίηση με βάσει τις ανάγκες που επιβάλλει η παράμετρος της προάσπισης και θωράκισης της υγείας. Υιοθετούνται λοιπόν έτσι μέθοδοι αναφορικά με την απόκτηση δεξιοτήτων πρώτων βοηθειών από τους εκπαιδευτικούς μέσω της αξιοποίησης καινοτομιών στο σχολικό περιβάλλον.
Ως προς την παράμετρο αυτή λοιπόν είναι εποικοδομητική η παρέμβαση της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδος και η διοργάνωση από μέρους τους παρουσιάσεων και εκδηλώσεων διαδραστικού χαρακτήρα με θέμα την κατάρτιση των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ζητήματα πρώτων βοηθειών.
Χαρακτηριστική είναι η συγκεκριμένη κίνηση σε δήμους της Αττικής στο πλαίσιο εθελοντικών προσπαθειών για την φροντίδα της υγείας και την δυνατότητα ευκολότερης προσέγγισης των πρώτων βοηθειών. (Εκπαίδευση εκπαιδευτικών στις πρώτες βοήθειες)
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν πραγματοποιήθηκε παρέμβαση ενημέρωσης από νοσηλευτές ενώ αξιοποιήθηκε το ψυχοκοινωνικό μοντέλο ως προς την επίτευξη της προσέγγισης. Μέσω της προσπάθειας αυτής τίθεται ακόμα η έννοια των κοινωνικών δεξιοτήτων ενώ εισάγονται και μέθοδοι επιλογών συνειδητών και ενδυνάμωσης της
προσωπικότητας. Η παρέμβαση αυτή πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 2015 και 2017.
Οι εκπαιδευτικοί λάμβαναν τις απαιτούμενες γνώσεις μέσω προβολών βίντεο, μελέτης περιπτώσεων, διαδραστικών ενεργειών και δράσεων βιωματικής εκπαίδευσης.
Αποτέλεσμα των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων αποτέλεσε η πραγματοποίηση περίπου 80 παρεμβατικών ενεργειών σε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε δήμους της Αττικής, αλλά και σε νησιά του Σαρωνικού. Μάλιστα, στις παρεμβάσεις αυτές έλαβαν μέρος περίπου 1000 άτομα.
Παράλληλα με τις παρεμβάσεις αυτές, υλοποιήθηκαν και κάποιες ανοικτές εκδηλώσεις πληροφόρησης. Αυτό έγινε σε συνεργασία με τις ενώσεις γονέων της περιοχής, ενώ τέθηκαν και ερωτήσεις γνώσεων με βασικό στόχο την έννοια της αυτοαξιολόγησης.
Κατά την υλοποίηση του προγράμματος αυτού και των σχετικών δράσεων, προέκυψε το συμπέρασμα ότι το θέμα των πρώτων βοηθειών και η ανάπτυξη δεξιοτήτων ως προς αυτές εκπαιδευτικούς είναι πολύ σπουδαίο για τους εκπαιδευτικούς και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Προέκυψε παράλληλα η αναγκαιότητα ως προς την διαχείριση περιστατικών που μπορεί να προκύψουν από τους εκπαιδευτικούς, γεγονός που θα επιτευχθεί μέσω της διασφάλισης των κατάλληλων δεξιοτήτων.
Σπουδαίο πρόγραμμα και εποικοδομητικό είναι λοιπόν αυτό της αγωγής υγείας. Το πρόγραμμα λοιπόν υλοποιήθηκε και σε σχολεία της Ανατολικής Θεσσαλονίκης απευθυνόμενο σε εκπαιδευτικούς και με γνώμονα την επίτευξη της κατάρτισης τους σε θέματα πρώτων βοηθειών. Το πρόγραμμα αυτό υλοποιήθηκε το σχολικό έτος 2006-2007.
Η εφαρμογή της συγκεκριμένης δραστηριότητας βασίστηκε σε εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε κατά την πραγματοποίηση αντίστοιχου προγράμματος το έτος 2003-2004. Αυτό έγινε σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας
Εκπαίδευσης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης.
Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε αναθεώρηση του υλικού που αφορούσε τις πρώτες βοήθειες προκειμένου αυτό να συνδέεται με τις πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αναζωογόνησης του 2005.
Ήταν, λοιπόν, έτσι εφικτό να πραγματοποιηθεί πρόληψη των ατυχημάτων και να γίνει αντιληπτή η χρησιμότητα των πρώτων βοηθειών από τους εκπαιδευτικούς. Οι πρακτικές δεξιότητες της βασικής υποστήριξης της ζωής εφαρμόζονται και δοκιμάζονται σε συγκεκριμένα κατασκευάσματα για συγκεκριμένο σκοπό. (Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης, 2017)
Ένα άλλο παράδειγμα θετικής πρακτικής αναφορικά με το ζήτημα της διαμόρφωσης δεξιοτήτων παροχής πρώτων βοηθειών σε εκπαιδευτικούς είναι η δραστηριοποίηση της επιτροπής κοινωνικής πολιτικής και υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το συγκεκριμένο σεμινάριο ήταν διάρκειας επτά ωρών και είχε ως
βασικό θέμα τις πρώτες βοήθειες. (Σεμινάρια πρώτων βοηθειών, ΑΠΘ)
Με βάση λοιπόν το Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων, στην Ελλάδα παρατηρούνται περίπου 50.000 ατυχήματα σε σχολικό επίπεδο κάθε χρόνο.
Έτσι, όπως προαναφέρθηκε, σπουδαίος κρίνεται ο θεσμός της Αγωγής Υγείας τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ο συγκεκριμένος θεσμός, λοιπόν, καθιερώθηκε το 1995 στην Δευτεροβάθμια και το 2001 στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκαν σε κάθε διεύθυνση γραφεία που επικεντρώνονται στην αρωγή της υγείας ενώ ορίσθηκε και κάποιος υπεύθυνος στο κάθε γραφείο. Οι υπεύθυνοι λοιπόν έχουν την αρμοδιότητα να παρέχουν ενημέρωση τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και τους διευθυντές των σχολικών μονάδων με βάσει βέβαια το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.
Επιπρόσθετα οι συγκεκριμένοι υπεύθυνοι διενεργούν και επισκέψεις στα σχολεία, ενώ προβαίνουν στην οργάνωση συναντήσεων εκπαιδευτικών σε ζητήματα μεθοδολογίας αναφορικά με την επέλευση των πρώτων βοηθειών.
Εποικοδομητικά είναι και τα ανάλογα επιμορφωτικά σεμινάρια.
Ακόμα, υπάρχουν 15 σταθμοί συμβουλευτικής νέων ως προς το θέμα και η δυνατότητα διαμόρφωσης και νέων σταθμών. Στην διαμόρφωση δραστηριοτήτων αναφορικά με τα ατυχήματα περιλαμβάνεται η απόκτηση γνώσεων
από τους εκπαιδευτικούς για θέματα πρώτων βοηθειών, η ενίσχυση βιωματικών δράσεων και η διαμόρφωση προγραμμάτων που ενισχύουν το στοιχείο της ασφάλειας. Σπουδαία κίνηση είναι και εκείνη της καθιέρωσης του μαθήματος αγωγής υγείας στους εκπαιδευτικούς υποχρεωτικά σε σχέση με την διασφάλιση πρώτων βοηθειών στον κλάδο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. (Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, 2008).
ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
της φοιτήτριας ΔΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Α.Μ. : 003/2016
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
