Γενικά
Το υποκεφαλικό κάταγμα ανήκει στα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου οστού. Συμβαίνει συνήθως σε άτομα άνω των 60 ετών μετά από πτώση, παραπάτημα, αδέξιο βήμα κ.λ.π. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η οστεοπόρωση που υπάρχει στο σκελετό των ηλικιωμένων αυτών ατόμων, ιδιαίτερα των γυναικών, στις οποίες τα κατάγματα αυτά είναι πολύ συχνότερα.
Κλινική εικόνα
Κλινικά κάθε άτομο ηλικίας πάνω από 60 ετών που παραπονείται ύστερα από ένα πέσιμο για πόνο στη περιοχή του ισχίου, πρέπει να θεωρείται ότι έπαθε κάταγμα του αυχένα του μηριαίου ή διατροχαντήριο, εκτός αν ο ακτινολογικός έλεγχος αποδείξει το αντίθετο. Πολλές φορές σε ενσφηνωμένα κατάγματα αυχένος μηριαίου (κατάγματα όπου το άκρο του ενός τμήματος του οστού σφηνώνει μέσα στο άλλο), το σκέλος δεν δείχνει καμία παραμόρφωση, ο ασθενής είναι σε θέση να το κινεί, ακόμη δε και να βαδίζει. Τα μη ενσφηνωμένα κατάγματα όμως δημιουργούν χαρακτηριστική παραμόρφωση: έξω στροφή και βράχυνση του σκέλους.
Θεραπεία
Τα μη ενσφηνωμένα κατάγματα αντιμετωπίζονται πάντα χειρουργικά με σκοπό την γρήγορη κινητοποίηση των αρρώστων. Αλλιώς η καθήλωση στο κρεβάτι ευθύνεται για πολλές επιπλοκές όπως είναι οι δερματικές κατακλίσεις, θρομβοφλεβίτιδα, υποστατική πνευμονία, μυϊκή ατροφία, οστεοπόρωση κ.λ.π.
Τα ενσφηνωμένα κατάγματα επειδή συγκρατούνται καλά μόνα τους συνήθως πωρώνονται ικανοποιητικά και μπορεί να αντιμετωπιστούν συντηρητικά με 4-6 εβδομάδες κατάκλιση και στη συνέχεια έγερση με μερική φόρτιση για 6 ακόμα εβδομάδες.
Κατά τη κατάκλιση επιτρέπονται μικρές μόνο ενεργητικές κινήσεις έτσι ώστε να μη παρεκτοπιστεί το κάταγμα. Δύο είναι οι τρόποι χειρουργικής επέμβασης, η ήλωση ή καλύτερα η κοχλίωση με κοχλιωτούς συμπιεστικούς ήλους ή η αντικατάσταση της κεφαλής του μηριαίου με μεταλλική πρόθεση (μερική αρθροπλαστική). Σε περιπτώσεις δε που προυπήρχε εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα του ισχίου που έχει υποστεί το κάταγμα, μπορεί να γίνει και ολική αρθροπλαστική ισχίου, δηλαδή να αντικατασταθεί και η κοτύλη.
Πηγή: care
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
