Δεν πρόκειται για κάποιο τρυφερό στιγμιότυπο, μεταξύ ενός ζευγαριού. Η «κοπέλα» έχει χάσει τις αισθήσεις της μέσα στη θάλασσα, ενώ ο άντρας προσπαθεί να την επαναφέρει.
Το όνομα της είναι Άνν. Συγκεκριμένα, την ονόμασαν «Resusci Anne», που σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση σημαίνει η «Άνν της τεχνητής αναπνοής ή Άννα για το φιλί της ζωής».
Πρόκειται για την μοναδική κούκλα σε φυσικό μέγεθος, η οποία έχει φιληθεί όσο καμιά άλλη γυναίκα στον κόσμο.
Η ιστορία της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, με τη γέννηση της ανάνηψης (CPR). Υπολογίζεται ότι από τη δημιουργία της εικονικής Άνν, πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν εκπαιδευτεί στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Το όνομα της είναι Άνν. Συγκεκριμένα, την ονόμασαν «Resusci Anne», που σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση σημαίνει η «Άνν της τεχνητής αναπνοής ή Άννα για το φιλί της ζωής».
Πρόκειται για την μοναδική κούκλα σε φυσικό μέγεθος, η οποία έχει φιληθεί όσο καμιά άλλη γυναίκα στον κόσμο.
Η ιστορία της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, με τη γέννηση της ανάνηψης (CPR). Υπολογίζεται ότι από τη δημιουργία της εικονικής Άνν, πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν εκπαιδευτεί στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Η προέλευση της «Resusci Anne»
Ο ιδρυτής της εταιρίας, «Åsmund Laerdal», ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα το 1940, με τη δημοσίευση παιδικών βιβλίων και την κατασκευή ξύλινων παιχνιδιών.
Η πρώτη κούκλα Anne, κατασκευασμένη από μαλακό πλαστικό
Μια επιτυχημένη επιχείρηση, που εξελίχθηκε περισσότερο ύστερα από ένα ταξίδι στη Αμερική το 1949, όταν ανακάλυψε ένα μαλακό πλαστικό υλικό, από το οποίο κατάφερε να πάρει μερικά δείγματα για πειραματισμό.
Τα έβαλε στον φούρνο του σπιτιού του, γιατί ήθελε να παρακολουθήσει την αντίδραση του υλικού, στις υψηλές θερμοκρασίες. Μετά από πολλούς πειραματισμούς δημιούργησε τις πλαστικές κούκλες. Έναν χρόνο αργότερα, τα παιδιά της μεταπολεμικής Ευρώπης, έπαιζαν με την κούκλα “Anne”.
Τα έβαλε στον φούρνο του σπιτιού του, γιατί ήθελε να παρακολουθήσει την αντίδραση του υλικού, στις υψηλές θερμοκρασίες. Μετά από πολλούς πειραματισμούς δημιούργησε τις πλαστικές κούκλες. Έναν χρόνο αργότερα, τα παιδιά της μεταπολεμικής Ευρώπης, έπαιζαν με την κούκλα “Anne”.
Τα πρώτα βήματα στον ιατρικό κόσμο
Το νέο αυτό υλικό, προκάλεσε αίσθηση στον ιατρικό κλάδο, που εξελισσόταν συνεχώς.
Ο δρ. Περ Στρόμπακ, επικεφαλής ιατρός του σουηδικού Ερυθρού Σταυρού, συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη της Laerdal. Τον ενημέρωσε για τις τελευταίες μελέτες που είχαν διεξαχθεί στις ΗΠΑ, από αναισθησιολόγους και συγκεκριμένα από τον πρωτοπόρο επιστήμονα Πήτερ Σάφαρ και τον δρ. Τζέιμς Έλαμ.
Σύμφωνα με τις μελέτες τους, επιβεβαιωνόταν η θεωρία της σωτήριας ανάνηψης, με εμπνεόμενο αέρα από στόμα σε στόμα.
Το πρακτικό πρόβλημα ήταν η εκπαίδευση. Σκοπός ήταν να βρεθεί μια μέθοδος, ώστε να γίνεται σε όσο το δυνατόν πιο αληθοφανές περιβάλλον,για να μπορέσουν οι εκπαιδευόμενοι να καταλάβουν την σωστή διαχείριση του χρόνου, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχανε τις αισθήσεις του.
Ο δρ. Περ Στρόμπακ, επικεφαλής ιατρός του σουηδικού Ερυθρού Σταυρού, συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη της Laerdal. Τον ενημέρωσε για τις τελευταίες μελέτες που είχαν διεξαχθεί στις ΗΠΑ, από αναισθησιολόγους και συγκεκριμένα από τον πρωτοπόρο επιστήμονα Πήτερ Σάφαρ και τον δρ. Τζέιμς Έλαμ.
Σύμφωνα με τις μελέτες τους, επιβεβαιωνόταν η θεωρία της σωτήριας ανάνηψης, με εμπνεόμενο αέρα από στόμα σε στόμα.
Το πρακτικό πρόβλημα ήταν η εκπαίδευση. Σκοπός ήταν να βρεθεί μια μέθοδος, ώστε να γίνεται σε όσο το δυνατόν πιο αληθοφανές περιβάλλον,για να μπορέσουν οι εκπαιδευόμενοι να καταλάβουν την σωστή διαχείριση του χρόνου, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχανε τις αισθήσεις του.
Και εγένετο η «Resusci Anne»
Η επιστημονική ομάδα, έκρινε απαραίτητη τη δημιουργία μιας ρεαλιστικής κούκλας, σε φυσικό μέγεθος, που θα έμοιαζε με άνθρωπο που είχε χάσει τις αισθήσεις του.
Για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά, θα έπρεπε να διαθέτει αεραγωγούς, στέρνο που θα μπορούσε να δεχτεί την αναγκαία πίεση και ένα κεφάλι που θα ήταν εύκαμπτο όσο και το ανθρώπινο. Η κατασκευή της, χρειάστηκε δυο χρόνια ακατάπαυστης εργασίας.
Για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά, θα έπρεπε να διαθέτει αεραγωγούς, στέρνο που θα μπορούσε να δεχτεί την αναγκαία πίεση και ένα κεφάλι που θα ήταν εύκαμπτο όσο και το ανθρώπινο. Η κατασκευή της, χρειάστηκε δυο χρόνια ακατάπαυστης εργασίας.
Η «Μόνα Λίζα του Σηκουάνα»
Το πρόσωπο της κούκλας, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία.
Η ιδέα προήλθε, ύστερα από την επίσκεψη του ιδιοκτήτη της Laedral, στο σπίτι του πεθερού του. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένη μια μάσκα θανάτου, που υποτίθεται ότι ανήκε σε μια κοπέλα που βρέθηκε πνιγμένη στα νερά του ποταμού Σηκουάνα, τον 19οαιώνα. Μετά τον θάνατο της, το μόνο που έγινε γνωστό, ήταν ότι επάνω στο σώμα της, δεν βρέθηκαν σημάδια βίας.
Η ιδέα προήλθε, ύστερα από την επίσκεψη του ιδιοκτήτη της Laedral, στο σπίτι του πεθερού του. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένη μια μάσκα θανάτου, που υποτίθεται ότι ανήκε σε μια κοπέλα που βρέθηκε πνιγμένη στα νερά του ποταμού Σηκουάνα, τον 19οαιώνα. Μετά τον θάνατο της, το μόνο που έγινε γνωστό, ήταν ότι επάνω στο σώμα της, δεν βρέθηκαν σημάδια βίας.
Η μάσκα θανάτου πάνω στην οποία βασίστηκε το καλούπι της κούκλας
Επομένως κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Εντύπωση παρόλα αυτά, προκάλεσε το σμιλευμένο σώμα της. Επάνω σε αυτό τον σκοτεινό μύθο, βασίστηκε το πρώτο λευκό, γύψινο εκμαγείο που έγινε μόδα στο Παρίσι.
Είχε κυκλοφορήσει και ειδικός κατάλογος, με παραλλαγές του προσώπου, με τίτλο «L ‘Inconnue de la Seine», δηλαδή «Η άγνωστη γυναίκα του Σηκουάνα».
Η άτυχη ιστορία της γυναίκας, φαίνεται πως επηρέασε και την τύχη της «Resusci Anne», που πήρε το πρόσωπο της, με την σημαντική διαφορά ότι εκείνη χρησιμοποιήθηκε για να σωθούν χιλιάδες ζωές.
Το 1960, η κούκλα παρουσιάστηκε στις ΗΠΑ, όπου εντυπωσίασε την επιστημονική κοινότητα.
Από το 1961, είχε ήδη καθιερωθεί ως μέσο εκπαίδευσης για την τεχνική της ανάνηψης. Η ουσία αυτής της σωτήριας παρέμβασης, στηρίχτηκε στο γεγονός ότι οι εξωτερικές θωρακικές συμπιέσεις θα μπορούσαν να τονώσουν την κυκλοφορία του αίματος και την ροή του προς τον εγκέφαλο, όταν η καρδιά σταματήσει να χτυπά.
Η τεχνική δοκιμάστηκε και από άνθρωπο σε άνθρωπο, με τη χρήση ήπιας αναισθησίας. Η ανταπόκριση των ζωτικών οργάνων ήταν άμεση και σε αυτή την περίπτωση. Από το 1960, η «Resusci Anne», έχει εξελιχθεί οπτικά και εξακολουθεί με τη συμβολή της να σώζει ζωές.
Πηγή: mixanitouxronou
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
