Η δουλειά του Διασώστη μπορεί να είναι επικίνδυνη και αγχωτική, αλλά με τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις μακροχρόνιες συνέπειες στην προσωπική του ζωή.
Στις παραϊατρικές σχολές δεν σε διδάσκουν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσεις να διατηρήσεις μια ισορροπία στην προσωπική σου ζωή.
Και από την στιγμή που δεν έχεις ”εκπαιδευθεί”, καταλήγεις να αποδίδεις ευθύνες στον/στην σύζυγο για ”έλλειψη κατανόησης”, στα οικονομικά προβλήματα, σε υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν και στις οικογενειακές γιορτές που σχεδόν ποτέ δεν είχες το χρόνο να παραβρεθείς.
Ο καθένας μπορεί να σου προσφέρει άμεσες συμβουλές για το πως θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις και να χειριστείς ένα παιδιατρικό περιστατικό, αλλά κανείς δεν σε συμβουλεύει ότι το να αναζητήσεις στοργή και τρυφερότητα από έναν/μία συνάδελφο που σε “κατανοεί” ίσως να μην είναι και η πιο ενδεδειγμένη λύση.
Πρόκειται για την κατανόηση, ότι έχουμε θέσει τους εαυτούς μας σε μια θέση που περιορίζει την ικανότητά μας να στηρίξουμε τις βασικές συναισθηματικές ανάγκες των συντρόφων μας.
Δεν με πιστεύετε;
Τότε κυττάξτε γύρω σας όλους τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, τους αστυνομικούς, κλπ που παντρεύονται ο ένας τον άλλο μόνο για να πάρουν διαζύγιο σε εξίσου υψηλό ποσοστό – αν όχι υψηλότερο – από αυτούς που προτίμησαν να παντρευτούν κάποιο άλλο άτομο εκτός επαγγέλματος.
Επίσης, να μην αψηφήσεις τις βασικές ανάγκες του σώματός σου. Κάθε άλλο παρά αστείο είναι να ξυπνάς στις 3 το πρωί μέσα σε πανικό επειδή σου φάνηκε ότι άκουσες το τηλέφωνο να κτυπάει και να συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι στο σπίτι σου.
Η αλήθεια είναι ότι μπορούμε όλοι να μάθουμε να είμαστε διασώστες.
Η πρόκληση?
Να μάθουμε πώς να μην είμαστε.
Πηγή: ems1
Παναγιώτης Σπανός
