Όταν κάποιος παθαίνει καρδιακή ανακοπή, η καρδιά του σταματά και συχνά χάνει κάποιο βαθμό εγκεφαλικής λειτουργίας, είτε προσωρινά είτε μακροπρόθεσμα, καθιστώντας απαραίτητο να λάβει κάποιος αποφάσεις για λογαριασμό του.
Τα μέλη της οικογένειας των ατόμων που επιβιώνουν από καρδιακή ανακοπή συχνά βρίσκονται γρήγορα σε θέση να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την ιατρική περίθαλψη του αγαπημένου τους προσώπου.
Νέες έρευνες δείχνουν ότι τα μέλη της οικογένειας και οι φροντιστές συχνά βιώνουν συναισθηματική δυσφορία λόγω των νέων ευθυνών και οι παρεμβάσεις που παρέχουν υποστήριξη, εκπαίδευση και καθοδήγηση καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ανάρρωσης του αγαπημένου τους προσώπου μπορεί να είναι ευεργετικές.
DALLAS, TX — Τα μέλη της οικογένειας ή τα αγαπημένα πρόσωπα που πρέπει να λάβουν αποφάσεις για τη θεραπεία ατόμων που έχουν επιβιώσει από καρδιακή ανακοπή επωφελήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από πόρους και παρεμβάσεις που θα βοηθήσουν στην καθοδήγηση των αποφάσεών τους και θα τους παρέχουν υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ανάρρωσης, σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα που θα παρουσιαστεί στο Συμπόσιο Επιστημονικής Αναζωογόνησης 2023 της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας (American Heart Association’s Resuscitation Science Symposium 2023).
Η συνάντηση, που θα διεξαχθεί στις 11-12 Νοεμβρίου στη Φιλαδέλφεια, είναι μια κορυφαία παγκόσμια ανταλλαγή των πιο πρόσφατων εξελίξεων που σχετίζονται με την αντιμετώπιση της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής και των απειλητικών για τη ζωή τραυματισμών.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, η καρδιακή ανακοπή συμβαίνει ξαφνικά και συχνά χωρίς προειδοποίηση, όταν το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς δυσλειτουργεί, με αποτέλεσμα η καρδιά να σταματήσει να χτυπά. Οι άνθρωποι που παθαίνουν καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου και επιβιώνουν συνήθως έχουν κάποιο επίπεδο σωματικών, γνωστικών και συναισθηματικών επιπτώσεων, ορισμένες από τις οποίες μπορεί να παραμένουν για μήνες ή χρόνια. Συχνά ένα μέλος της οικογένειας ή ένα αγαπημένο πρόσωπο πρέπει να γίνει αντικαταστάτης του λήπτη αποφάσεων λόγω προσωρινής ή μόνιμης απώλειας της εγκεφαλικής λειτουργίας μετά την καρδιακή ανακοπή.
“Καθώς βελτιώνονται τα συστήματα, οι διαδικασίες και η εκπαίδευση γύρω από τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης και τη θεραπεία της καρδιακής ανακοπής, ο αριθμός των ανθρώπων που επιβιώνουν από αιφνίδια καρδιακή ανακοπή αυξάνεται”, δήλωσε η Katie Dainty, Ph.D., μέλος της ομάδας συγγραφής των κατευθυντήριων οδηγιών της American Heart Association για την ΚΑΡΠΑ και την Επείγουσα καρδιαγγειακή φροντίδα και πρόεδρος έρευνας στα ασθενοκεντρικά αποτελέσματα στο North York General Hospital στο Τορόντο του Καναδά.
“Ενώ η επιβίωση από καρδιακή ανακοπή φαίνεται διαφορετική για κάθε ασθενή, υπάρχουν πολλές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν γύρω από την οξεία και μακροπρόθεσμη ιατρική θεραπεία, τις ψυχοκοινωνικές ανάγκες και την ανάρρωση του ατόμου αυτού. Κατά πολλούς τρόπους, τα μέλη της οικογένειας και οι αντικαταστάτες των φορέων λήψης αποφάσεων είναι “συν-επιζώντες” αυτού του γεγονότος που αλλάζει τη ζωή και είναι ζωτικής σημασίας να στρέψουμε την προσοχή μας στην κατανόηση των εξελισσόμενων συναισθηματικών, σωματικών και πληροφοριακών αναγκών τους καθώς πλοηγούνται στη νέα τους ζωή και τους νέους τους ρόλους”.
Μελέτες από δύο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες επικεντρώνονται στην υποστήριξη των υποκατάστατων υπευθύνων λήψης αποφάσεων για τους επιζώντες από καρδιακή ανακοπή:
The Tool To Empower (TEMPO) Surrogate Decision Makers Of Comatose Survivors Of Cardiac Arrest: A Pilot Trial Of A Novel Decision Tool (Περίληψη 288)
Σε μια μελέτη για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας ενός ενημερωτικού φυλλαδίου, οι ερευνητές δοκίμασαν το φυλλάδιο Tool to EMPOwer Surrogate Decision Makers (TEMPO). Συμμετείχαν 41 οικογένειες για να διαπιστώσουν εάν, μετά τη λήψη των πληροφοριών, τα μέλη των οικογενειών των ατόμων που είχαν επιβιώσει από καρδιακή ανακοπή, αισθάνονταν ότι ήταν πιο ενημερωμένα και καλύτερα σε θέση να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη φροντίδα των αγαπημένων τους προσώπων.
Τα μέλη της οικογένειας συμπλήρωσαν ένα σύντομο ερωτηματολόγιο γνώσεων 8 ερωτήσεων την ημέρα που το αγαπημένο τους πρόσωπο υπέστη καρδιακή ανακοπή, πριν τους δοθεί το φυλλάδιο TEMPO. Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν το ίδιο ερωτηματολόγιο περίπου 24 ώρες μετά την ανάγνωση του φυλλαδίου.
Οι ερευνητές ρώτησαν τους συμμετέχοντες σχετικά με τις γνώσεις τους, τα αισθήματα αυτοαποτελεσματικότητας στη λήψη αποφάσεων και την αποδοχή του φυλλαδίου. Συνολικά, διαπίστωσαν ότι οι γνώσεις των φροντιστών βελτιώθηκαν και ότι οι συμμετέχοντες αισθάνθηκαν ενδυναμωμένοι να λαμβάνουν αποφάσεις μετά την ανασκόπηση του φυλλαδίου.
Περίπου το 85% των συμμετεχόντων στη μελέτη θεώρησαν το φυλλάδιο TEMPO χρήσιμο και το 91% απάντησε ότι διευκόλυνε τις επιλογές που έπρεπε να κάνουν σχετικά με τη φροντίδα του αγαπημένου τους προσώπου.
Sarah Perman, MD
“Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι οικογένειες επιθυμούν πληροφορίες σχετικά με το γεγονός που μόλις βίωσαν οι αγαπημένοι τους” δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Sarah Perman, M.D., M.S.C.E., αναπληρώτρια καθηγήτρια επείγουσας ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Yale στο New Haven του Κονέκτικατ.
“Η υποστήριξη των υπευθύνων λήψης αποφάσεων κατά τη διάρκεια της φροντίδας μετά την καρδιακή ανακοπή έχει αναγνωριστεί ως ένας τομέας στον οποίο η ιατρική περίθαλψη είναι ελλιπής, και με το βλέμμα στο μέλλον, σκοπεύουμε να διεξάγουμε μια μεγαλύτερη δοκιμή του TEMPO που θα δοκιμάσει τις παραμέτρους από αυτή τη μελέτη, εκτός από την αξιολόγηση των σωματικών και συναισθηματικών αποτελεσμάτων των ασθενών και των υπευθύνων λήψης αποφάσεων”.
Υπόβαθρο της μελέτης:
Τα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν γυναίκες.
Οι συμμετέχοντες επέλεξαν μόνοι τους τη φυλή/εθνικότητα και περιελάμβαναν 54% λευκά άτομα, 22% μαύρα άτομα και 24% ισπανόφωνους.
Οι σχέσεις των συμμετεχόντων με τους ασθενείς ποικίλλουν, ενώ σχεδόν οι μισοί (44%) ήταν σύζυγοι. Οι άλλες σχέσεις των υποκατάστατων φροντιστών με τους ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν ως αδέλφια (17%), ενήλικα παιδιά (17%) ή γονείς (12%).
Οι συν-συγγραφείς, οι γνωστοποιήσεις και οι πηγές χρηματοδότησης αναφέρονται στην περίληψη.
Προοπτική αξιολόγηση των δεικτών ψυχολογικής δυσφορίας σε παρένθετους φροντιστές επιζώντων καρδιακής ανακοπής (Περίληψη 285)
Αυτή η μελέτη αξιολόγησε τον επιπολασμό της ψυχολογικής δυσφορίας μεταξύ των ειδικών φροντιστών ατόμων που επέζησαν από καρδιακή ανακοπή και στη συνέχεια καθόρισε ποιες μορφές πόρων θεωρήθηκαν πιο χρήσιμες από τους αντικαταστάτες των ασθενών με καρδιακή ανακοπή.
Κάθε ειδικός φροντιστής συμπλήρωσε μια αξιολόγηση όταν ο ασθενής πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Η αξιολόγηση διενεργήθηκε από επαγγελματία ιατρό και περιλάμβανε ερωτήσεις από τον κατάλογο ελέγχου της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) 5, της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής-2 και του ερωτηματολογίου υγείας του ασθενούς-8.
Οι αξιολογήσεις έδειξαν ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν κάποια μορφή ψυχολογικής δυσφορίας, με το 66% να βιώνει άγχος, το 29% να βιώνει χαρακτηριστικά μετατραυματικής διαταραχής και το 57% να παρουσιάζει ενδείξεις μέτριας κατάθλιψης.
“Προηγούμενες έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι φροντιστές και άλλα μέλη της οικογένειας πλήττονται σε μεγάλο βαθμό από τους ψυχολογικούς στρεσογόνους παράγοντες που προκαλεί η νοσηλεία του αγαπημένου τους προσώπου και τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι ένα αφύσικο ποσοστό της ομάδας μελέτης μας είχε ψυχολογική δυσφορία εξαιτίας του γεγονότος”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Isabella Tincher, B.A., συντονίστρια έρευνας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.
Οκτώ πιθανές παρεμβάσεις παρουσιάστηκαν επίσης στους ειδικούς φροντιστές μέσω ενός εργαλείου έρευνας. Τέσσερις από τις παρεμβάσεις επικεντρώθηκαν σε πληροφορίες γύρω από την ανάρρωση του ασθενούς και τέσσερις από τις παρεμβάσεις αφορούσαν την ψυχολογική ευημερία και την ικανότητα αντιμετώπισης των ίδιων των φροντιστών.
Οι συμμετέχοντες κατέταξαν την κορυφαία επιλογή τους μεταξύ των οκτώ παρεμβάσεων, με το 22% των φροντιστών να κατατάσσουν την “αυξημένη πρόσβαση στην ομάδα φροντίδας” ως την πιο χρήσιμη παρέμβαση. Η επόμενη παρέμβαση με την υψηλότερη προτεραιότητα ήταν η “αυξημένη πληροφόρηση σχετικά με την πιθανή αποκατάσταση”, την οποία επέλεξε το 20% των συμμετεχόντων.
“Η ανάρρωση από ένα οξύ συμβάν είναι μια τραυματική εμπειρία που επηρεάζει όλους όσοι είναι μάρτυρες και βοηθούν στην ανάρρωση”, δήλωσε ο Tincher. “Ενώ είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στην ανάρρωση του ασθενούς, ο ασθενής τελικά παίρνει εξιτήριο από το νοσοκομείο, οπότε είναι σημαντικό να ακολουθούμε μια ολιστική προσέγγιση μέσω της αξιολόγησης των κοινωνικών παραγόντων της υγείας που μπορεί να επηρεάζουν τον ασθενή και την οικογένειά του”.
Υπόβαθρο της μελέτης:
Η έρευνα διεξήχθη από το 2021 έως το 2023 και περιελάμβανε 83 μέλη της οικογένειας ασθενών με καρδιακή ανακοπή, τα οποία θεωρήθηκαν ως υποκατάστατοι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στη μελέτη.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη επέλεξαν οι ίδιοι το φύλο και τη φυλή/εθνικότητα και περιελάμβαναν 66% γυναίκες και το 41% των συμμετεχόντων ήταν λευκοί, το 25% ήταν μαύροι και το 31% ήταν ισπανόφωνοι/λατίνοι.
Οι συν-συγγραφείς, οι γνωστοποιήσεις και οι πηγές χρηματοδότησης αναφέρονται στην περίληψη.
Οι δηλώσεις και τα συμπεράσματα των μελετών που παρουσιάζονται στις επιστημονικές συναντήσεις της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας είναι αποκλειστικά των συγγραφέων της μελέτης και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την πολιτική ή τη θέση της Εταιρείας. Η Ένωση δεν προβαίνει σε καμία δήλωση ή εγγύηση ως προς την ακρίβεια ή την αξιοπιστία τους. Οι περιλήψεις που παρουσιάζονται στις επιστημονικές συναντήσεις της Ένωσης δεν αξιολογούνται από ομοτίμους, αλλά επιμελούνται από ανεξάρτητες επιτροπές αξιολόγησης και εξετάζονται με βάση τη δυνατότητα να προσθέσουν στην ποικιλομορφία των επιστημονικών θεμάτων και απόψεων που συζητούνται στη συνάντηση. Τα ευρήματα θεωρούνται προκαταρκτικά έως ότου δημοσιευθούν ως πλήρες χειρόγραφο σε επιστημονικό περιοδικό με κριτές.
ΠΗΓΗ: American Heart Association, https://www.sca-aware.org/sca-news/after-cardiac-arrest-family-members-need-support-too
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
