του Συμεωνίδη Σίμου,Εκπαιδευτή Υποψηφίων Οδηγών και Κυκλοφοριακής Αγωγής
Καθημερινά κυκλοφορούν στους δρόμους χιλιάδες δικυκλιστές (με δίπλωμα ή χωρίς) από ηλικίες ακόμη και από 12 ετών ειδικά στην επαρχία. Με συμπεριφορά μηδενική απέναντι στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, σε οριζόντια και κάθετη σήμανση, καθώς επίσης και στα μέτρα προστασίας που πρέπει να λαμβάνουν (οδηγός και συνοδηγός δίκυκλου).
Δε λέω καλή η βόλτα με το μηχανάκι όταν είμαστε σε μικρή αλλά και μεγάλη ηλικία, δεν θέλουμε να χαλάσει το μαλλί κατά την έξοδό μας, αλλά και τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού το αεράκι που σε δροσίζει οδηγώντας το μηχανάκι σου ή τη μοτοσικλέτα σου είναι το καλύτερο!
Είναι όμως;
Φυσικά και όχι!
Πολλές φορές σαν δάσκαλος και πόσο δε σαν οδηγός στην καθημερινή μου κίνηση, συναντάω «δυστυχώς», πάρα πολλά άτομα που δεν φορούν, όχι μόνο ρούχα προστασίας για μοτοσικλέτα, αλλά ούτε καν το προστατευτικό κράνος…
Έλα μωρέ σου λέει.. στο περίπτερο πάω… Και δεν επιστρέφει ποτέ(!). Γιατί; Δεν φορούσε το κράνος του!
Βλέπω καθημερινά γονείς που έχουν δύο ίσως και τρία παιδιά στο μηχανάκι τους επάνω, (καλά διαβάσατε, δυο ή τρία παιδιά), που κανένας τους δεν φοράει κράνος. Εκείνη την ώρα, κάνω τη σκέψη: (μάλλον δεν έχουν τίποτα σημαντικό να προστατεύσουν!!!!).
Επίσης παρατηρώ κυρίως σε μεγάλες ηλικίες που φορούν κράνη αυτά που πουλάνε για παιχνίδια, που μάλλον εισάγονται για παιχνίδια και πωλούνται σε πολλά μαγαζιά που δεν έχουν σχέση με μοτοσικλέτες, ως κράνη μηχανής! Ρωτάς γιατί φοράτε αυτό το κράνος που δεν είναι εγκεκριμένου τύπου; Και απαντάει «για να μη με γράψει ο αστυνόμος φίλε μου!» Άρα, το μόνο που μας νοιάζει, είναι να μη μας βεβαιωθεί παράβαση…
Ακόμη ένα παράδειγμα προς αποφυγή είναι που συναντάω πάρα πολλούς οδηγούς δίκυκλου να φορούν το κράνος στον αγκώνα και όχι στο κεφάλι! Πολύ πιθανό είναι ότι αν σταματήσω κάποιον από αυτούς και ρωτήσω «γιατί φοράτε το κράνος στον αγκώνα;» Η πιο πιθανή απάντηση θα είναι: «γιατί την προηγούμενη φορά που έπεσα έσπασα το χέρι μου!». Το κράνος είναι μόνο και αποκλειστικά για το κεφάλι μας και κανένα άλλο μέλος του σώματός μας.
Ως δάσκαλος επίσης συναντώ πολλές φορές άλλα κρούσματα και δεν είναι covid-19 αλλά ο ιός του γονέα! Και αναφέρομαι στα εξής: Ένας υποψήφιος οδηγός δικύκλου είναι υποχρεωμένος από το νόμο να έχει στα μαθήματα και στην εξέταση προστατευτικά ρούχα και το δικό του κράνος ( περίεργο ε;) Μάλιστα! Δικό του! Και εδώ έρχεται ο «ιός του γονέα» και λέει «έχει ένας φίλος μου θα το δανειστούμε για να κάνουμε τη δουλειά μας!!»,άσχετα αν το κράνος είναι δέκα νούμερα μεγαλύτερο! Δηλαδή το παιδί σου δεν αξίζει ούτε τα 40€ που πωλούνται κράνη εγκεκριμένα και θα τον προστατεύσουν έστω και λίγο από μια πτώση! Δηλαδή το παιδί σου θα βγάλει δίπλωμα και ΔΕΝ θα ξανά οδηγήσει μηχανή! Και μόνο από άποψη υγιεινής δεν φοράς ξένο κράνος.
Βέβαια εμείς στην Ελλάδα έχουμε άλλη λογική από τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη.
Σε άλλες χώρες της Ευρώπης συναντάς δικυκλιστές που πριν καν βγάλουν δίπλωμα και ανεβούν μοτοσικλέτα έχουν ήδη αγοράσει δικό τους κράνος και ρουχισμό μοτοσικλέτας. Αυτό ονομάζεται «παιδεία οδηγική». Γιατί του μάθανε στα σχολεία από μικρό τι πρέπει να κάνει για να προστατεύει τον εαυτό του όταν οδηγεί.
Γιατί δεν διάλεξε μια σχολή οδηγών που του πούλησε το δίπλωμα 100€ πιο κάτω και δεν έμαθε τίποτα.
Γιατί οι γονείς, όταν κάνουν βόλτα τα παιδιά τους με μοτοσικλέτα προσέχουν και χρησιμοποιούν κατάλληλο εξοπλισμό, στον οποίο το κάθε παιδί του γίνεται συνήθεια…Και προπάντων δεν λυπήθηκε να πληρώσει ακριβά για να αγοράσει ένα καλό κράνος που θα προστατεύσει το κρανίο του σίγουρα από μια πτώση, γιατί γνωρίζει από μικρή ηλικία ότι το κεφάλι του κοστίζει όσο πληρώνει το κράνος του.
Ζούμε σε δύσκολες οικονομικά εποχές, αλλά αυτό δεν είναι λόγος ώστε να μη κοστολογούμε ακριβά το κεφάλι μας και τη ζωή μας.
Φοράμε κράνος πάντα είτε για κοντά είτε για μακριά.
Προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους συνεπιβάτες μας.
Δεν ανεβάζουμε ποτέ άλλο άτομο χωρίς κράνος.
Αγοράζουμε υπεύθυνα κράνη εγκεκριμένου τύπου και σύγχρονων προδιαγραφών.
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
