Αυτό το διαπίστωσε με την προσωπική του οδυνηρή εμπειρία, ο Λοχίας Λιρόι Πέτρι (Leroy Petry), των Αμερικανών Rangers. Toν Μάιο του 2008, σε μια καταδρομή που εκτέλεσε ο λόχος του ημέρα, για την σύλληψη αρχιαντάρτη Τάλιμπαν σε ένα οικισμό κάπου στην επαρχία της Πάκτια, έχασε το χέρι του και κέρδισε το Μετάλλιο της Τιμής της πατρίδας του, γενόμενος έτσι, ο δεύτερος επιζών Αμερικανός στρατιωτικός, δέκτης αυτής της ύψιστης αναγνώρισης στρατιωτικής ανδρείας, από τους 2 τελευταίους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Μέσα στην αυλή ενός σπιτιού, αυτός και μια ομάδα Ρέϊντζερς, δέχτηκαν έντονα πυρά από τους αμυνόμενους αντάρτες. Τραυματίσθηκε ο ίδιος στα πόδια από σφαίρες, καθώς και άλλοι δύο συνάδελφοί του. Μαζεύτηκαν για να καλυφθούν σε κοτέτσι, μέσα στην αυλή. Εκεί δέχτηκαν χειροβομβίδες. Μία έπεσε πολύ κοντά του. Αν και τραυματισμένος, την άρπαξε με το δεξί του χέρι και προσπάθησε να την πετάξει μακριά, για να σώσει τους άνδρες του, που ήταν ήδη αιμόφυρτοι. Η χειροβομβίδα έσκασε κλάσματα του δευτερολέπτου μετά το άνοιγμα του χεριού του, στον αέρα. Ο Λοχίας έχασε το χέρι του κάτω από τον αγκώνα, χώρια τα άλλα τραύματα! Οι άνδρες του όμως σώθηκαν. Ήλθαν μετά από λίγο και άλλοι συνάδελφοί τους, να τους υποστηρίξουν.
Ο Λιρόι δεν έχασε ούτε δευτερόλεπτο, μόλις κατάλαβε τι έγινε. Από την έκρηξη δεν αισθανόταν πόνο, αλλά έβλεπε το αίμα του να χύνεται γρήγορα. Όλα έγιναν αυτόματα, όπως θυμόταν στην εκπαίδευση. “Κάντο μόνος σου”! Έβγαλε με το άλλο χέρι από την εξάρτησή του ένα αιμοστατικό λάστιχο, το πέρασε στο κομμένο χέρι του, διατηρώντας την ψυχραιμία του, το έσφιξε και σταμάτησε την αιμορραγία. Έσωσε την ζωή του.
Αυτού του είδους η άμεση αντίδραση σε τραύματα, έχει ανεβάσει το ποσοστό επιβιωσιμότητας του Συντάγματος Ρέϊντζερς στο πεδίο της μάχης στο 92%, τα τελευταία 7 χρόνια, σύμφωνα με μια μελέτη που έχει δημοσιευτεί πρόσφατα στην ιστοσελίδα “Archives of Surgery” (Αρχεία Χειρουργικής). Και αυτό οφείλεται στον τρόπο εκπαίδευσης που έχουν εφαρμόσει επισταμένα οι Ρέϊντζερς στο αντικείμενο των πρώτων βοηθειών στο πεδίο της μάχης. Το ποσοστό θανάτων από πιθανά βιώσιμα τραύματα είναι γύρω στο 3% για το Σύνταγμα, μετά την εφαρμογή του ειδικού προγράμματος εκπαίδευσης πρώτων βοηθειών, ενώ φτάνει το 24% για τον υπόλοιπο στρατό! Γιατί έχουν διαφορετική εκπαιδευτική φιλοσοφία μέσα στον ίδιο στρατό, δεν μπόρεσα να το καταλάβω!
Ιστορικά, το 90% των θανάτων τραυματιών στο πεδίο, έχει συμβεί πριν προλάβουν να μεταφέρουν τον τραυματία σε κάποιο σταθμό πρώτων βοηθειών. Ξεκινώντας από αυτό το σημείο, οι Ρέϊντζερς έκατσαν και σκέφτηκαν, τι μπορούν να κάνουν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, αφού κατέγραψαν και τα πιο κοινά τραύματα που συμβαίνουν στατιστικά, μέσα στην μάχη. Εκεί επικέντρωσαν την προσοχή τους. Θεώρησαν σαν δεδομένο, ότι γιατροί και νοσοκόμοι δεν υπάρχουν σε αφθονία, άρα όλοι πρέπει να ξέρουν να αντιμετωπίζουν και πιο σοβαρές καταστάσεις.
Κατέληξαν σε τρεις τύπους σοβαρών τραυμάτων, που δυνητικά είναι επιβιώσιμα: Ακατάσχετη αιμορραγία άκρων, πνευμοθώρακας από τραύμα στήθους και απόφραξη αεροφόρων οδών από αίμα, ή ιστούς κολλημένους στο λάρυγγα.
Τραύματα που προκαλούν το 50% των θανάτων στο πεδίο της μάχης στο Αφγανιστάν, προέρχονται από εκρηκτικές παγιδεύσεις και πυρά όπλων ευθυτενούς τροχιάς.
Οι Ρέϊντζερς εκπαιδεύονται πολύ στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών και είναι εφοδιασμένοι με αιμοστατικά λάστιχα, ειδικούς επιδέσμους και βελόνες για την αντιμετώπιση πνευμονοθώρακος. Ειδικά το τελευταίο, δηλαδή το να “χώσεις” μια μεγάλη βελόνα στο στήθος του συναδέλφου που έχει τραύμα στήθους για να αφαιρεθεί ο αέρας που πιέζει και μαζεύει τους πνεύμονες του με αποτέλεσμα να πεθαίνει από την ασφυξία στο πεδίο της μάχης, είναι πραγματικά μεγάλη υπόθεση!
Θέλει όμως σωστή και συνεχή εκπαίδευση. Θεωρείται εξ ίσου σημαντική, όπως η εκπαίδευση στις βολές. Τώρα, αφού “το πείραμα” πέτυχε, έχουν αρχίσει όλοι, να υιοθετούν την ίδια “φιλοσοφία” στην εκπαίδευση πρώτων βοηθειών του μαχητή: “Κάντο μόνος σου και σώσε τη ζωή σου και τη ζωή των συναδέλφων σου”
Όσο για το Λοχία, του τοποθέτησαν “βιονικό” χέρι και μάλιστα ο πρόεδρος Ομπάμα, αντάλλαξε και χειραψία μαζί του, πιάνοντας το προσθετικό χέρι, κατά την τελετή απονομής του μεταλλείου. Το 2010 επανεκατετάγη στο στρατό, μετά από απουσία 2 χρόνων και τώρα φοιτά σε πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα ασχολείται με την ηθική υποστήριξη τραυματισμένων Ρέϊντζερς.
Ανιχνευτής
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
