ΜΕΡΟΣ Β
Κεφάλαιο 5 5.1
Σκοπός της έρευνας
Ο σκοπός της συγκεκριμένης συστηματικής ανασκόπησης είναι η αναζήτηση ερευνών, η καταγραφή και η ανάλυση της πιθανής Επαγγελματικής Εξουθένωσης σε επαγγελματίες υγείας που εργάζονται σε οργανισμούς υγείας και κυρίως στο προ-νοσοκομειακό χώρο.
Οι επιμέρους στόχοι της μελέτης περιλαμβάνουν:
• Καταγραφή της εμφάνισης του Συνδρόμου Επαγγελματικής Εξουθένωσης σε επαγγελματίες υγείας
• Καταγραφή του Συνδρόμου σε άλλες ειδικότητες που μπορεί να αναπτύξουν τα συμπτώματα του φαινομένου, όπως οι διοικητικοί υπάλληλοι.
• Μελέτη της εμφάνισης του φαινομένου ανάλογα με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά όπως: το φύλο, η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, η ειδικότητα, ο τομέας και ο τόπος εργασίας, τα έτη προϋπηρεσίας, η οικογενειακή κατάσταση (άγαμος ή έγγαμος) και το εάν ο εργαζόμενος έχει παιδιά ή όχι.
• Ανάδειξη του κατά πόσο ο τρόπος ζωής συμβάλει στην εμφάνιση του Συνδρόμου λαμβάνοντας υπόψη καθημερινές συνήθειες όπως: το κάπνισμα, η καθιστική ζώη και η άθληση.
• Καταγραφή του επιπέδου συναισθηματικής εξουθένωσης και αποπροσωποποίησης, προσωπικών επιτευγμάτων και εργατικότητας των επαγγελματιών υγείας.
• Αξιολόγηση της συνθήκης που θέλει τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων να επηρεάζουν το επίπεδο συναισθηματικής εξουθένωσης, αποπροσωποποίησης, προσωπικών επιτευγμάτων καθώς και της εργατικότητάς τους.
• Καταγραφή του συσχετισμού της συναισθηματικής εξουθένωσης, της αποπροσωποποίηση, των προσωπικών επιτευγμάτων και της εργατικότητας των επαγγελματιών υγείας μεταξύ τους.
5.2 Μεθοδολογία Συστηματικής Ανασκόπησης .
Η συστηματική ανασκόπηση αποτελεί σημαντικό εργαλείο και συμβάλει στην ανάλυση των πρωτογενών ερευνών μέσα από το πρίσμα της κριτικής. Βοηθάει στην ανάδειξη παραλείψεων και καταγράφει αστοχίες των πρωτογενών μελετών. Είναι μια οικονομική μέθοδος έναντι των πρωτογενών ερευνών, βοηθάει στη διευκρίνιση των προβλημάτων που ανακύπτουν λόγω λιγοστών στοιχείων ή λόγω αναληθών αποτελεσμάτων.
Στις δευτερογενείς έρευνες χρησιμοποιούνται οι έννοιες «συστηματική ανασκόπηση» και «μετα- ανάλυση». Πολλές φορές συγχέονται και χρησιμοποιούνται εσφαλμένα σαν μια ίδια έννοια. Η συστηματική ανασκόπηση πραγματεύεται τη βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που συλλέγει τις πιο αξιόπιστες υποθέσεις.
Η μετα-ανάλυση στηρίζεται σε μαθηματικά μοντέλα και κυρίως της στατιστικής, όπου αναλύει τα αποτελέσματα που εισήχθησαν έπειτα από συστηματική ανασκόπηση. Στην ουσία η μετα-ανάλυση χρησιμοποιείται σαν ένα ακόμη εργαλείο για αξιόπιστα αποτελέσματα όμως για να το επιτύχει αυτό πρέπει να συνυπάρχει με την συστηματική ανασκόπηση και να αναλύει τα πιο δόκιμα αποτελέσματα που έχουν επιλεγεί να συμμετέχουν στη διαδικασία. (Γαλάνης 2009)
Οι συστηματικές ανασκοπήσεις είναι ένα σημαντικό εργαλείο για νέες έρευνες που πρόκειται να διεξαχθούν, διότι τα αναγόμενα αποτελέσματα από την νέα μελέτη θα δείξουν εάν προσθέτουν επιπλέον πληροφορία σε σχέση με την επιστημονική υπόθεση που διερευνά η εν λόγω μελέτη.
Η συγκέντρωση βιβλιογραφικών αποτελεσμάτων όπως γίνεται μέσω των συστηματικών ανασκοπήσεων είναι ό,τι πιο σύγχρονο και βέλτιστο υπάρχει αυτήν την στιγμή για την επιλογή των πιο αποτελεσματικών θεραπευτικών μέτρων, καθώς και την αποφυγή των πιο διαδεδομένων ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τα συγκεκριμένα θεραπευτικά πλάνα. ( Φ. Β. Καρασσα, 2006)
Οι περιορισμοί και τυχόν λάθη που ανιχνεύονται στις συστηματικές ανασκοπήσεις έχουν να κάνουν με τις πρωτογενείς προς μελέτη έρευνες, εάν δηλαδή εντοπίζονται συστηματικά σφάλματα δημοσίευσης ή στερούνται μεθοδολογικής ποιότητας.
Για τη σωστή επιτυχία και την έλλειψη λαθών πρέπει να ακολουθούνται συγκεκριμένες αρχές. Όπως περιγράφει και η Μπελλάλη Θ. σε ένα άρθρο της στη «Νοσηλευτική», από το 2011 υπάρχει μεθοδολογία εκπόνησης μιας συστηματικής ανασκόπησης και περιγράφεται από τα παρακάτω βήματα:
1o βήμα: Διατύπωση ερευνητικού ερωτήματος
2o βήμα: Σχεδιασμός ερευνητικού πρωτοκόλλου
• Εισαγωγή
• Σκοπός ανασκόπησης
• Μεθοδολογία
1. Αρχικά κριτήρια επιλογής μελετών
2. Προσδιορισμός πηγών αναζήτησης
3. Ανάλυση ποσοτικών δεδομένων (π.χ. στατιστικές δοκιμασίες)
4. Ανάλυση ποιοτικών δεδομένων
3o βήμα: Αναζήτηση τίτλων και περιλήψεων πρωτογενών μελετών
4o βήμα: Ορισμός κριτηρίων «ένταξης και αποκλεισμού» και εντοπισμός πλήρων κειμένων των μελετών
5o βήμα: Αξιολόγηση ποιότητας μελετών
6o βήμα: Καταγραφή και ανάλυση δεδομένων
7o βήμα: Ερμηνεία αποτελεσμάτων
8o βήμα: Παρουσίαση ανασκόπησης.
5.3 Βιβλιογραφική ανασκόπηση.
Στις επόμενες υποενότητες θα αναλυθούν δέκα δημοσιευμένες έρευνες από το εξωτερικό. Οι περισσότερες από αυτές απευθύνονται σε επαγγελματίες που εργάζονται στο προνοσοκομειακό χώρο. Ο όρος διασώστης ή πλήρωμα ασθενοφόρου που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα έχει διαφορετική ονομασία από ότι στον υπόλοιπο κόσμο.
Συχνά στην Αμερική και τη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιείται ο όρος paramedic, ενώ στην Ευρώπη χρησιμοποιείται ο όρος τεχνικός ασθενοφόρου. Επίσης περιγράφεται και από τις συντομογραφίες E.M.S & E.M.T, ενώ συχνά συναντάμε και τον όρο παραϊατρικός.
Oι έρευνες είναι συστηματικές ανασκοπήσεις με τις πρώτες τρεις να εστιάζουν στο επάγγελμα του διασώστη και το βαθμό ψυχικής εξουθένωσης (burnout) που το διακατέχει. Υπάρχει από μια συστηματική έρευνα για τους ιατρούς και νοσηλευτές επειγόντων για την Επαγγελματική Εξουθένωση. Μια συστηματική έρευνα για το πώς η πανδημία επηρεάζει την ψυχική υγεία των επαγγελματιών υγείας. Στη συνέχεια υπάρχουν τρεις συστηματικές έρευνες που προσπαθούν να διερευνήσουν την επαγγελματική εξουθένωση (burnout) στους παραϊατρικούς σε συσχέτιση με άλλες μεταβλητές.
Η πρώτη αναφέρεται στον βαθμό ενσυναίσθησης που έχουν οι υπάλληλοι στα ασθενοφόρα και εάν συσχετίζεται με το βαθμό εξουθένωσης που τους έχει καταβάλει.
Η δεύτερη πραγματεύεται τη βία που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Η τρίτη διερευνά πως επηρεάζεται η ασφάλεια των ασθενών από επαγγελματίες που έχουν επαγγελματική εξουθένωση (burnout).
Τέλος, η τελευταία έρευνα διαφοροποιείται από τις άλλες καθώς είναι μια συστηματική έρευνα οποία επιλέχθηκε διότι διερευνά την συσχέτιση της εξουθένωσης με την ενσυνειδητότητα ως μετρό προφύλαξης και αυτοθεραπείας του συνδρόμου ΕΕ.
Εκτός από μια έρευνα, όλες οι άλλες έρευνες είναι τελευταίας πενταετίας. Επιλέχθηκε η έρευνα του 2006 με γνώμονα την συστηματική ανασκόπηση για την συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων και επιπλέον είχε σαν σκοπό να αναδείξει και την διαχρονικότητα του φαινομένου σε αυτό τον κλάδο .
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν συστηματικές έρευνες για τους επαγγελματίες υγείας στον προ-νοσοκομειακό χώρο, ακόμα και οι πρωτογενείς έρευνες ερωτηματολογίων σε αυτή την ομάδα εργαζομένων είναι ελάχιστες και σε επίπεδο διπλωματικών ή πτυχιακών εργασιών .
Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για την εκπόνηση της διπλωματικής αφορά μια συστηματική ανασκόπηση βιβλιογραφίας με σκοπό να εντοπιστούν οι κατάλληλες μελέτες και άρθρα ψάχνοντας αναμεσά σε μεγάλες διεθνείς βάσεις ιατρικών δεδομένων ( PubMed, ScienceDirect, .ncbi Web of Science καI Google Scholar ), καθώς και σε ελληνικές όπως το ΙΑΤΡΟΤΕΚ.
Η επιλογή των άρθρων έγινε μέσα από τον καθορισμό των παραμέτρων που έχει να κάνει με την επαγγελματική εξουθένωση των εργαζομένων στην προ-νοσοκομειακή φροντίδα, των διασωστών καθώς και γενικά το burnout στους επαγγελματίες υγείας.
Επίσης, επιλέχθηκαν άρθρα που σχετίζονται με το ρόλο των διασωστών και το ρόλο της προ-νοσοκομειακής φροντίδας στα συστήματα υγείας
Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν να γίνει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη καταγραφή των νέων δεδομένων σχετικά με την επαγγελματική εξουθένωση στους εργαζομένους στην προνοσοκομειακή.
Μέσα από τις ανάλυση των εμπειρικών βιογραφικών ερευνών που θα αναφερθούν, είναι η κατανόηση και αναγνώριση των συμπτωμάτων στους επαγγελματίες υγείας, όπως νοσηλευτές, ιατροί, παραϊατρικοί.
Για την εκπόνηση της έρευνας πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση άρθρων στην ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία.
Τα κριτήρια ένταξης των άρθρων που χρησιμοποιήθηκαν για την ολοκλήρωση της συστηματικής ανασκόπησης της βιβλιογραφίας σχετικά με επαγγελματική εξουθένωση στην προνοσοκομειακή φροντίδα ασθενών είναι:
Τα άρθρα να είναι γραμμένα στην Ελληνική ή Αγγλική γλώσσα ή να είναι μεταφρασμένα σε αυτές τις γλώσσες από την αρχική τους έκδοση. Να έχουν δημοσιευθεί από επίσημους επιστημονικούς φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό (πανεπιστημιακά ιδρύματα, υπουργεία υγείας και ερευνητικά κέντρα, νοσηλευτικά ιδρύματα) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ή να έχουν δημοσιευθεί σε παγκοσμίως αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά
Οι χρονολογίες έκδοσης τους να είναι μεταξύ 2006-2021. Παλαιότερα δημοσιευμένα άρθρα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος ιστορικής αναδρομής. Οι συμμετέχοντες να είναι επαγγελματίες υγείας. Να υπάρχει ο όρος επαγγελματική εξουθένωση . Να είναι συστηματικές ανασκοπήσεις Να μην είναι εργασίες φοιτητών ή εργασίες συνέδριων.
5.4 Αποτελέσματα βιβλιογραφικής έρευνας.
Μέσα από την αναζήτηση που πραγματοποιήθηκε με στόχο τη συστηματική κριτική της υπάρχουσας βιβλιογραφίας σχετικά με επαγγελματική εξουθένωση στο προνοσοκομειακό χώρο προέκυψαν 25 άρθρα. 15 από αυτά κρίθηκαν ως επιλέξιμες πηγές από τον τίτλο και την περίληψη που παρουσιάζονταν για την άντληση γενικών πληροφοριών ενώ 10 από αυτά επιλέχθηκαν τελικά για να συμπεριληφθούν στην βιβλιογραφική ανασκόπηση, ενώ τα υπόλοιπα απορρίφθηκαν. Ο πιο συνηθισμένος λόγος για τον αποκλεισμό ενός άρθρου από οποιαδήποτε περαιτέρω εξέταση ήταν η έλλειψη του συνδυασμού των αρχικών δεδομένων και η αδύνατη πρόσβασης στο πλήρες άρθρο.
5.4.1 Μελέτη Νο1
Η πρώτη έρευνα έρχεται από το Ιράν και αφορά το προσωπικό EMS, που έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τα πληρώματα του ΕΚΑΒ στην Ελλάδα. Είναι μια συστηματική ερεύνα από τους Ali Sahebi, Mohamad Golitaleb,& Katayoun Jahangiri1.
Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν για την άντληση των αποτελεσμάτων είναι το SID, Magiran, Islamic World Science Citation Center (ISC), Irandoc, PubMed, Scopus, Web of Science και Google Scholar. Οι πρώτες μελέτες περιείχαν 178 άρθρα και από αυτά συμμετείχαν στην ερευνά υστέρα από επιλογή μόνο τα 13.
Οι λέξεις κλειδιά ήταν Burnout , ιατρικές υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης , επείγουσα ιατρική τεχνικούς (EMT) , επαγγελματίες. Για την ανάλυση στους συμμετείχε το μοντέλο των τριών διαστάσεων. (συναισθηματική εξάντληση, αποπροσωποποίηση και έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων).
Αποτυπώνεται μια μεγάλη απόκλιση στην εξουθένωση που βιώνουν οι ιατροί της επείγουσα ιατρικής με τους διασώστες, οι πρώτοι την βιώνουν σε ποσοστό 70% ενώ οι EMT σε 35%, ο νοσηλευτικός κλάδος είναι περίπου στην μέση των δυο με ποσοστό 50%. Διαπιστώνεται ότι εάν η εξουθένωση αργήσει να διαγνωστεί και δεν ληφθούν προληπτικά μετρά οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα παρουσιάσουν σημαντική έλλειψη ποιότητας.
Οι οργανισμοί θα υποστελεγχωθούν από απουσίες λόγω αναρρωτικών αδειών έως και μονίμων αποχωρίσεων.
Η μελέτη των Khatiban et al, έδειξε ότι οι ΕΜΤ έχουν υψηλό επίπεδο συναισθηματικής εξάντλησης και αποπροσωποποίησης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνέπειες για την υγεία τους όπως αϋπνία, κατάθλιψη και υπέρταση.
Λόγω των εργασιακών συνθηκών, ότι είναι δηλαδή οι πρώτοι ανταποκριτές και έχουν ζωτικό ρόλο οι ενέργειες τους στο να σώζουν τις ζωές των ανθρώπων, το άγχους του προ-νοσοκομειακού προσωπικού έκτακτης ανάγκης, έχει μεγάλη σημασία να εντοπιστεί καθώς και η συχνότητα που εμφανίζεται η επαγγελματική εξουθένωση. Ώστε να μην γίνονται λανθασμένες ενέργειες και να μην παίρνονται εσφαλμένες αποφάσεις.
Ως εκ τούτου, ο καθορισμός του ποσοστού επαγγελματικής εξουθένωσης στο προνοσοκομειακό προσωπικό έκτακτης ανάγκης μπορεί να παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
Η παρούσα μελέτη διεξήχθη για τον προσδιορισμό της συχνότητας και της έντασης της επαγγελματικής εξουθένωσης σε αυτή την ομάδα Επαγγελματιών Υγείας στην χώρα του Ιράν. Στο κομμάτι της ανάλυσης συμμετείχαν δυο ερευνητές δουλεύοντας ανεξάρτητα μεταξύ τους.
Εάν υπήρχε έντονη διαφωνία συμμετείχε ένας τρίτος ερευνητής όπου προσπαθούσε να συμβάλει σε με συμφωνία και να έχει καταλυτική απόφαση.
Σε τρεις βάσεις δεδομένων εισάχθηκαν λέξεις κλειδιά αναφέρονται περιγραμματικά:
Στο PubMed αναζητήθηκε «Επαγγελματική εξουθένωση» ή« εξουθένωση εργασίας »« Προσωπικό ιατρικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης » κ.α. Στο Scopus αναζητήθηκε «Επαγγελματική εξουθένωση», «Εξάντληση καριέρας» «Προσωπικό ιατρικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης» «Προσωπικό Επείγουσας Ιατρικής Υπηρεσίας» κ.α.
Στο Web of Science αναζητήθηκαν οι όροι «Προσωπικό Επείγουσας Ιατρικής Υπηρεσίας » « Προσωπικό Επειγόντων Νοσοκομείου » « Τεχνικός Επείγουσας Ιατρικής» «Επείγουσα παραϊατρική» «Τεχνικός έκτακτης ιατρικής» «παραϊατρικός» «Ιράν» κ.α.
Η γλώσσα αναζήτησης περιλάμβανε την αγγλική και την περσική γραφή, ενώ σαν απαιτούμενο ήταν οι μελέτες να χρησιμοποιούν το ερωτηματολόγιο Maslach Burnout Inventory. Μελέτες που δεν ήταν όλο το κείμενο αποκλείστηκαν καθώς και μελέτες με σύντομες αναφορές και συστηματικές αναθεωρήσεις. Τα αρχικά άρθρα ήταν 178 και με την βοήθεια του λογισμικού EndNote X7 τα διπλότυπα αποκλειστήκαν και συμμετείχαν τα 156. Από αυτά μετά την μελέτη των ευρυτήτων προχωρήσαν στην επόμενη φάση τα 23 όπου ήταν τα πιο σχετικά με την ερευνά . Εν συνεχεία οι μελετητές καταλήξανε σε 13 άρθρα για να συμμετέχουν στην ερευνά αποκλείοντας τα 10 από τα 23.
Για τον έλεγχο της ποιότητας των μελετών, χρησιμοποιήθηκε το STROBE που είναι μια λίστα ελέγχου Ενίσχυση της Αναφοράς Παρατηρητικών Μελετών στην Επιδημιολογία. Η ελάχιστη και η μέγιστη βαθμολογία που συγκεντρώθηκαν σε αυτήν τη λίστα ελέγχου ήταν από 0 έως 44.
Αυτές οι μελέτες που έλαβαν ελάχιστη βαθμολογία 16 και κάτω επιλέχθηκαν για τη μετα-ανάλυση. Τα απαιτούμενα δεδομένα από τις τελικές μελέτες εξήχθησαν χρησιμοποιώντας μια προπαρασκευασμένη λίστα ελέγχου για την καταγραφή των ονομάτων των πρώτων συγγραφέων, του τόπου μελέτης, του μεγέθους του δείγματος, του έτους δημοσίευση, και τη συχνότητα και την ένταση της επαγγελματικής εξουθένωσης. Σε κάθε μελέτη, τα μέσα και οι τυπικές αποκλίσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης εξήχθησαν για κάθε 77 διάσταση του MIB ξεχωριστά.
Η παλινδρόμηση χρησιμοποιήθηκε για τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των διαστάσεων επαγγελματικής εξουθένωσης και του έτους σπουδών. Επίσης σε αυτή τη μελέτη, το τεστ Begg χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της δημοσίευσης.
Τα δεδομένα αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας την 14η έκδοση του λογισμικού STATA. Αυτή η μελέτη εγκρίθηκε από την επιτροπή δεοντολογίας του Πανεπιστημίου Ιατρικών Επιστημών Shahid Beheshti, της Τεχεράνη. Σε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση, τα συλλεγόμενα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν μόνο για επιστημονικούς σκοπούς και τηρήθηκε η πνευματική ιδιοκτησία.
Μελετήθηκαν 2034 άτομα που απασχολούνται στην προνοσοκομειακή φροντίδα έκτακτης ανάγκης. Στο ερωτηματολόγιο της MIB που περιέχει 22 ερωτήσεις αντισταθμίσθηκαν τα αποτελέσματα σε τρεις κλίμακες βαθμολογίας για να δηλώσουν την χαμηλή, την μέτρια και την υψηλή συχνότητά σε κάθε μια διάσταση.
Τα αποτελέσματα της μετα-ανάλυσης έδειξαν ότι η μέση συχνότητα επαγγελματικής εξουθένωσης όσον αφορά τη συναισθηματική εξάντληση, την αποπροσωποποίηση και την έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων ήταν χαμηλή, μέτρια και υψηλή, αντίστοιχα.
Τα αποτελέσματα της δοκιμής Begg έδειξαν ότι η προκατάληψη δημοσίευσης για τη συχνότητα επαγγελματικής εξουθένωσης δεν ήταν σημαντική. (συναισθηματική εξάντληση ( p = 0.721), αποπροσωποποίηση ( p = 0. 371), έλλειψη προσωπικής επίτευξης ( p = 0.858))
Επιπλέον τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μέση τιμή της επαγγελματικής εξουθένωσης όσον αφορά τη συναισθηματική εξάντληση, την αποπροσωποποίηση και την έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων ως χαμηλή, μέτρια και υψηλή, αντίστοιχα.
Επίσης, το τεστ Begg έδειξε ότι η προκατάληψη δημοσίευσης για την ένταση της επαγγελματικής εξουθένωσης δεν ήταν σημαντική (συναισθηματική εξάντληση ( p = 0. 677), αποπροσωποποίηση ( p = 0.173) και έλλειψη προσωπικής επίτευξης (p = 0.297).
Τα αποτελέσματα της μετα-παλινδρόμησης έδειξαν ότι υπάρχει μια αυξανομένη τάση στην συχνότητα της αποπροσωποποίησης ενώ οι άλλες δυο διαστάσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης μειώνονταν. Σύμφωνα με τα ευρήματά της συστηματικής ανασκόπησης η χαμηλότερη και υψηλότερη συχνότητα της έντασης της επαγγελματικής εξουθένωσης στο προ-νοσοκομειακό προσωπικό έκτακτης ανάγκης στο Ιράν σχετίζονταν με τη συναισθηματική εξάντληση και την έλλειψη διαστάσεων προσωπικής επίτευξης, αντίστοιχα.
Τα αποτελέσματα μιας μελέτης μέσο της μετα-ανάλυσης έδειξαν ότι η επικράτηση της επαγγελματικής εξουθένωσης σε νοσηλευτές του τμήματος επειγόντων περιστατικών ήταν: συναισθηματική εξάντληση (31%), αποπροσωποποίηση (36%) και έλλειψη προσωπικής επιτυχίας (29%) αντίστοιχα.
Οι νοσηλευτές που εργάζονται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών αντιμετωπίζουν άγχος, υψηλό φόρτο εργασίας και είδη βίας στο χώρο εργασίας. Επομένως, αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την επαγγελματική εξουθένωση.
Σε άλλες μελέτες, της μετα- ανάλυσης οι συχνότητες συναισθηματικής εξάντλησης του προσωπικού έκτακτης ανάγκης προ-νοσοκομείου αναφέρθηκαν ως 20% από τους Juliá-Sanchis et al στην Ισπανία, 44% από τους Kalemoglu et al στην Τουρκία, 13% από τον Boland et al. στην πολιτεία Μινεσότα των ΗΠΑ και 20 ως 40% στη μελέτη των Baier et al .
Μελέτες σε νοσηλευτές δίνουν το ποσοστό της συχνότητας στο 27% και για τους γιατρούς στο 47%. Η συναισθηματική εξάντληση, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην εργασιακή ικανοποίηση, μπορεί να προέλθει από συγκρούσεις και ασάφειες στους ρόλους, λειτουργική υπερφόρτωση, ατομικές συγκρούσεις, καθώς και την έλλειψη συμμέτοχης στις αποφάσεις, έλλειψη ανταμοιβών επιβράβευσης.
Επιπλέον, η συνεχής έκθεση των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης σε συναισθηματικές εντάσεις μπορεί να συμβάλει στην επαγγελματική εξουθένωση.
Στην παρούσα μελέτη, τα μέσα συχνότητας και έντασης επαγγελματικής εξουθένωσης σχετικά με τη διάσταση της αποπροσωποποίησης ήταν 11,57% και 11,20% αντίστοιχα. Στη μελέτη των Moukarzel et al., η συχνότητα της αποπροσωποποίησης στο προσωπικό έκτακτης ανάγκης αναφέρθηκε στο 29,6%. Σε μελέτες που διεξήχθησαν στην Τουρκία στο 32.2%, στην Ισπανία στο 10,10% και στις Ηνωμένες Πολιτείες μόλις στο 6,9%.
Η συνεχής συναισθηματική εξάντληση μειώνει την πνευματική ικανότητα των ατόμων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ακραία αδιαφορία για τη δουλειά ακόμη και τους ιδίους τους ασθενείς τους. Επομένως, η αποπροσωποποίηση μπορεί να θεωρηθεί ως μια έννοια στενά συνδεδεμένη και συμβατή με τη συναισθηματική εξάντληση. Ωστόσο, κληρονομικοί, κοινωνικοί και οικογενειακοί παράγοντες μπορούν επίσης να συμβάλουν στην αποπροσωποποίηση
Η έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων μειώνει την ικανότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων και προάγει μια αρνητική αυτοαξιολόγηση για την εκτέλεση καθηκόντων (Moukarzel et al,2019)
Στην παρούσα μελέτη, η μέση συχνότητα και ένταση επαγγελματικής εξουθένωσης σε σχέση με την έλλειψη προσωπικής επίτευξης ήταν 16.11 % και 23,45% αντίστοιχα, ενώ 79 οι αντίστοιχες συχνότητες αναφέρθηκαν στην Ισπανία ως και 37% από τους Juliá-Sanchis et al . στην Τουρκία ως 28% από τους Kalemoglu et al . και 39,10% από τους Boland et al . στην πολιτεία των ΗΠΑ Μινεσότα.
Η συμμετοχή του προσωπικού στις οργανωτικές αποφάσεις, η εκτίμηση των προσπαθειών τους και η ενίσχυση των κινήτρων τους μπορεί να αυξήσει την αυτοεκτίμηση των εργαζομένων στο χώρο εργασίας και έτσι να μετριάσει την έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων τους.
Τα διαφορετικά ποσοστά επαγγελματικής εξουθένωσης μπορεί να οφείλονται σε πολιτιστικούς παράγοντες σε διάφορες κοινότητες, ατομικά χαρακτηριστικά και μεταβλητές ερμηνείες σχετικά με τον ορισμό της έννοιας της εξουθένωσης σε διαφορετικές κοινωνίες.
Σε μια μελέτη στην Κολομβία, η συχνότητα της εξουθένωσης μεταξύ των νοσηλευτών αναφέρθηκε στο 1,90%. Στις τρεις διαστάσεις παρουσίασαν έντονη συναισθηματική εξάντληση (15,50%), αποπροσωποποίηση (16,50%) και έλλειψη προσωπικής επιτυχίας (9,70%).
Μια άλλη μελέτη που συμμετείχε στην ανασκόπηση έδειξε ότι η ενσυναίσθηση μεταξύ των νοσηλευτών μείωσε την επαγγελματική εξουθένωση και αύξησε την εργασιακή ικανοποίηση (Taleghani F et al 2017).
Συνολικά, η εκπαίδευση των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με τον τρόπο προσαρμογής στα επαγγέλματά τους μπορεί να ενισχύσει την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν υψηλό φόρτο εργασίας και συνεπώς να μειωθεί η επαγγελματική εξουθένωση. (Juliá-Sanchis et al , 2019)
Ως αποτέλεσμα, το προσωπικό της προνοσοκομειακής φροντίδας εκτίθεται σε επαγγελματική εξουθένωση όπως όλοι οι επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης.
Ως εκ τούτου, με τη διεξαγωγή αυτής της ολοκληρωμένης μελέτης και την αποτύπωση ενός αξιοσημείωτου ποσοστού επαγγελματικής εξουθένωσης στο προσωπικό των έκτακτων αναγκών μπορεί να αποτελέσει σημείο καμπής στην αντιμετώπιση αυτού του σημαντικού ζητήματος σε αυτή την επαγγελματικέ ομάδα. Ένας από τους περιορισμούς αυτής της μελέτης ήταν η υψηλή ετερογένεια μεταξύ των περιλαμβανόμενων μελετών.
Επιπλέον, οι μελέτες ανέφεραν τον μέσο όρο επαγγελματικής εξουθένωσης σε μεμονωμένες διαστάσεις αντί να αναφέρουν έναν συνολικό μέσο όρο. Έτσι, δεν ήταν δυνατό να αναφερθεί ο συνολικός μέσος όρος 80 επαγγελματικής εξουθένωσης.
Τέλος, οι περισσότερες μελέτες δεν ανέφεραν την μέση ηλικία και τα χρονιά εμπειρίας των συμμετεχόντων. Συμπερασματικά τα ευρήματα αυτής της μελέτης έδειξαν μέτρια συχνότητα και ένταση επαγγελματικής εξουθένωσης από την άποψη της αποπροσωποποίησης, ενώ υψηλά επίπεδα από την έλλειψη προσωπικής επιτυχίας μεταξύ του προνοσοκομειακού προσωπικού έκτακτης ανάγκης στο Ιράν.
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για την υγεία να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στον εντοπισμό και την επίλυση των αιτιών της επαγγελματικής εξουθένωσης σε αυτόν τον πληθυσμό και να φέρουν κατάλληλα μετρά αντιμετώπισης και πρόληψης.
Αυτό μπορεί να αποτρέψει τις απουσίες ή παρατήσεις, τη δυσαρέσκεια στην εργασία και τις δυσμενείς επιπτώσεις στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, μεσώ αυτών θα βελτιωθεί η ποσότητα των ατόμων και η ποιότητα των προνοσοκομειακών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης. Τέλος, η ερευνά προτείνει μέσα από μελλοντικές μελέτες να εξεταστούν τόσο τα εμπόδια όσο και οι παράγοντες εμφανίσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης στο προνοσοκομειακό προσωπικό έκτακτης ανάγκης.
5.4.2 Μελέτη Νο2
Η δεύτερη ερευνά είναι και αυτή μια συστηματική ανασκόπηση. Παρουσιάζεται ως η πρώτη μετα-ανάλυση που ασχολείτο αποκλειστικά με την ομάδα των εργαζομένων που δουλεύουν στα ασθενοφόρα και για αυτό το λόγω συμπεριλήφθηκε στην εργασία αν και υπάρχει μεγάλη χρονική απόκλιση καθώς έχει διεξαχθεί το 2006. Επίσης είναι πιο γενική διότι συμπεριλαμβάνει την κατάσταση της υγείας των πληρωμάτων σφαιρικά. Και μέσα από αυτή την γενικότητα διακρίνεται και η επαγγελματική εξουθένωση σαν ένας προγνωστικός παράγοντας επιρροής της υγείας των EMT.
Η ερευνά έγινε από 3 μελετητές Tom Sterud ,Øivind Ekeberg & Erlend Hem στο Όσλο της Νορβηγίας. Σαράντα εννέα μελέτες περιλαμβάνονται σε αυτήν την ανασκόπηση.
Μια έρευνα δείχνει ότι οι εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα έχουν υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, υψηλότερο επίπεδο θανατηφόρων ατυχημάτων, υψηλότερο επίπεδο τραυματισμών από ατυχήματα και υψηλότερη πρόωρη συνταξιοδότηση για ιατρικούς λόγους από ότι ο γενικός εργαζόμενος πληθυσμός και οι εργαζόμενοι σε άλλα επαγγέλματα υγείας.
Οι εργαζόμενοι στο ασθενοφόρο φαίνεται επίσης να έχουν περισσότερα μυοσκελετικά προβλήματα από τον γενικό πληθυσμό. Αυτά τα συμπεράσματα είναι προκαταρκτικά προς το παρόν επειδή το καθένα βασίζεται σε μία μόνο μελέτη.
Περισσότερες μελέτες έχουν αναδείξει προβλήματα ψυχικής υγείας. Ο επιπολασμός της ευαισθησίας των συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες ήταν κοντά στο 20% σε πέντε από επτά μελέτες και παρόμοια υψηλά ποσοστά επιπολασμού αναφέρθηκαν για το άγχος και τη γενική ψυχοπαθολογία σε τέσσερις από πέντε μελέτες.
Η Στρατηγική αναζήτησης βασίστηκε στην εμπειρική βιβλιογραφία, που αλιευτικέ μέσα στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων όπως το Medline (Ovid) (1966 έως 2005), EMBASE (1980 έως 2005), PsychINFO (1972 έως 2005), CINAHL (1982 έως 2005), και ISI Web of Science (1980 έως 2005)
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την διασταύρωση των λέξεων “προσωπικό ασθενοφόρου”, “εργαζόμενος σε ασθενοφόρο”, “παραϊατρικοί”, “τεχνικοί έκτακτης ιατρικής” FFή “προσωπικό ems” με “ψυχική υγεία”, “άγχος”, “διαταραχές στρες, μετατραυματικές”, “στρες, ψυχολογικές”, “κατάθλιψη”, “άγχος”, “εξουθένωση”, “σωματική υγεία”, “κατάσταση υγείας”, “αναρρωτική άδεια”, “θνησιμότητα”, “αρτηριακή πίεση”
Τα κριτήρια ένταξης ήταν να είναι πρωτότυπες δημοσιευόμενες μελέτες οπού η δημοσίευση να μην ήταν πριν το1966 και εκτιμούν την κατάσταση μεταξύ υγείας και αγχωτικών συνθηκών εργασίας ή ατομικές διαφορές στις υπηρεσίες ασθενοφόρων.
Μεταξύ των μελετών που αφορούν τη σχέση μεταξύ στρες και καταπόνησης στην υπηρεσία ασθενοφόρων επιλέχθηκαν μόνο μελέτες που δεν περιλαμβάνονταν στην προηγούμενη ανασκόπηση.
Ο στόχος της ερευνάς ήταν να απατήσει στα παρακάτω δυο ερευνητικά ερωτήματα.
1.Το προσωπικό ασθενοφόρων έχει περισσότερα προβλήματα υγείας σε σύγκριση με άλλες επαγγελματικές ομάδες;
2.Ποια είναι αρνητικές συνέπειες για την υγεία των εργαζομένων στα ασθενοφόρα ως αποτέλεσμα αγχωτικών επιβλαβών συνθηκών εργασίας και ατομικών διαφορών (π.χ. προσωπικότητα και συμπεριφορά αντιμετώπισης);
Για το πρώτο ερευνητικό ερώτημα, οι μελέτες που συνέκριναν τους εργαζόμενους ασθενοφόρων με άλλες ομάδες εργαζομένων που χρησιμοποιούσαν τις ίδιες μεθόδους και όργανα θεωρήθηκαν πιο επαρκείς και για το δεύτερο ερευνητικό ερώτημα, οι προοπτικές μελέτες θεωρήθηκαν οι πιο κατάλληλες.
Η αναζήτηση κατέληξε σε 573 επισκέψεις στη βάση δεδομένων Ovid Medline, εκ των οποίων 39 πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Οι περισσότερες μελέτες που εξαιρέθηκαν ήταν οι σύντομες αναφορές, οι άλλες είχαν μια προσέγγιση με επίκεντρο τον ασθενή ή επικεντρώθηκαν στη διαχείριση του στρες ή στην ενημέρωση του προσωπικού ασθενοφόρων. Άλλες μελέτες αποκλείστηκαν λόγω μη σχετικού αποτελέσματος υγείας , χωρίς καθορισμένο δείγμα από επαγγελματίες στα ασθενοφόρα.
Μελέτες που αφορούσαν τις συνέπειες της επίθεσης αποκλείστηκαν λόγω των ειδικών συνθηκών και της συμπερίληψης εθελοντών. Αρκετές μελέτες επικεντρώθηκαν σε μολυσματικές ασθένειες, κυρίως ηπατίτιδα, αυτές οι μελέτες εξετάστηκαν σε δύο ανασκοπήσεις.
Δύο μελέτες αποκλείστηκαν επειδή τα ίδια ευρήματα αναφέρθηκαν σε ιδιά μελέτη. Δεκαπέντε από τις μελέτες αποκλείστηκαν επειδή είχαν αναφερθεί σε προηγούμενη ανασκόπηση.
Οι μελέτες που συμμετείχαν τελικά ήταν από τις ΗΠΑ (21), το Ηνωμένο Βασίλειο (6), Βόρεια Ιρλανδία (3), τη Σουηδία (4), τις Κάτω Χώρες (3), τον Καναδά (3), την Αυστραλία (2), την Ουαλία (2), τη Γαλλία (1) Γερμανία (1), Νέα Ζηλανδία (1), Ιαπωνία (1) και Σκωτία (1).
Οι έρευνες έδωσαν στοιχεία για πολλές παθήσεις, περιγραμματικά θα αναφέρουμε τα συμπτώματα διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) την Κατάθλιψη και άγχος Μια εκ των τεσσάρων ερευνών από την Σουηδία η οποία είχε μεγάλη ανταπόκριση (72.4% σε 362 άτομα δείγματος) έδειξε σαν αποτέλεσμα ότι το προσωπικό του ασθενοφόρου σε 21,5% ήταν πολύ υψηλότερη η εμφάνιση PTSD από ό,τι στο γενικό πληθυσμό στη Σουηδία (2,6%) και σε άλλες χώρες όμως οπού μετρήθηκε ο επιπολασμός των συμπτωμάτων PTSD ,έδειξε ότι είναι σταθερά υψηλός στις υπηρεσίες ασθενοφόρων,( περίπου το 20% των εργαζομένων).
Ωστόσο, καμία μελέτη δεν έχει ελέγξει επαρκώς εάν οι εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα έχουν υψηλότερο κίνδυνο από εκείνους σε άλλες επαγγελματικές ομάδες στην υγειά. Για την Κατάθλιψη και άγχος το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για να μέτρηση ήταν από το State-Trait Anxiety Inventory του Spielberger. Οπού σε μια έρευνα που αφορούσε μια πολιτεία των ΗΠΑ, το άγχος ήταν χαμηλότερο στους εργαζόμενους σε ασθενοφόρα από ό,τι σε ένα τυπικό δείγμα εργαζομένων.
Ωστόσο, επειδή αυτές οι συγκρίσεις βασίστηκαν σε ένα μικρό και μη αντιπροσωπευτικό δείγμα και οι βαθμοί διακύμανσης και ο επιπολασμός δεν αναφέρθηκαν, οι μέσες βαθμολογίες θα μπορούσαν να αποκρύψουν σημαντικές ατομικές διαφορές μεταξύ των ομάδων σύγκρισης.
Σε μια σχετικά μεγάλη άλλη μελέτη από έναν μόνο οργανισμό στην Ουαλία (n = 617/60%) , ο επιπολασμός της ευαισθησίας άγχους ήταν 22% και η κατάθλιψη 10%, όπως μετρήθηκε με την κλίμακα νοσοκομειακού άγχους και κατάθλιψης.
Τρεις άλλες μελέτες ανέφεραν παρόμοια υψηλή επικράτηση ψυχολογικής δυσφορίας (> 20%), όπως μετρήθηκε από το Ερωτηματολόγιο Γενικής Υγείας [GHQ-12] επίσης σε μια μελέτη που αφορούσε μια υπηρεσία ασθενοφόρων στον Καναδά, ο επιπολασμός ήταν στο 2,1%, όπως μετρήθηκε με το εργαλείο μέτρησης κατάθλιψης του Beck, αναφέρθηκε
Συμπερασματικά, τέσσερις στις πέντε μελέτες υποστήριξαν ότι έως και το 20% των εργαζομένων στις υπηρεσίες ασθενοφόρων υποφέρουν από ψυχοπαθολογικά προβλήματα, αλλά είναι άγνωστο εάν αυτός ο επιπολασμός διαφέρει από αυτόν στους εργαζόμενους του γενικού πληθυσμούς στις αντίστοιχες χώρες.
Αναφορικά με την Εξουθένωση μια μελέτη από την Ολλανδία χρησιμοποίησε το Maslach Burnout Inventory για να διερευνήσει την επαγγελματική εξουθένωση σε εργαζόμενους από 10 περιοχές (αριθμός δείγματος 221 και η ανταπόκριση στο 56%) και διαπίστωσε υψηλότερο κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης σε εργαζόμενους σε ασθενοφόρα (8,6%) σε σχέση με τον γενικό εργαζόμενο πληθυσμό (5,3%). Τα ποσοστά των εργαζομένων με υψηλές βαθμολογίες στις τρεις ξεχωριστές διαστάσεις του ΜΙΒ αναφέρθηκαν ως 12% για συναισθηματική εξάντληση, 18% για αποπροσωποποίηση και 16% στην έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων.
Η μελέτη ανέφερε σημαντικά υψηλότερο επιπολασμό κόπωσης (10%), όπως μετρήθηκε από το εργαλείο ελέγχου Individual Strength, στους εργαζόμενους στα ασθενοφόρα. Ωστόσο, αυτό το συμπέρασμα βασίστηκε σε ένα μικρό και μη αντιπροσωπευτικό δείγμα. Σε άλλη μελέτη από μια υπηρεσία ασθενοφόρων σε μια περιφέρεια της Σκωτίας, σε δείγμα 160 ατόμων με ανταπόκριση στο 69%, ανέφερε ποσοστά των εργαζομένων με υψηλές βαθμολογίες στο Maslach Burnout Inventory για τις τρεις διαστάσεις του (ως 26% για συναισθηματική εξάντληση , 36% για την αποπροσωποποίηση και 22% στην έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων).
Ως εκ τούτου οι ερευνητές με τα δεδομένα που εξήγαγαν καταλήγουν ότι δεν μπορεί να έχουν ένα σαφές συμπέρασμα σχετικά με την επικράτηση της εξουθένωσης στις 84 υπηρεσίες ασθενοφόρων και παραμένει ανοιχτό το ερώτημα εάν τα επίπεδα εξουθένωσης είναι υψηλότερα από ότι στο γενικό εργαζόμενο πληθυσμό.
Η ανασκόπηση περιλάμβανε και αλλά στοιχεία ως προς της γενική υγειά των διασωστών και περιγράφονται επιγραμματικά παρακάτω μέσα από τις πρωτογενείς επιλεγμένες έρευνες. Οι στρεσογόνοι παράγοντες αντιμετωπίστηκαν σε μια μονοετή μελέτη παρακολούθησης προσωπικού ασθενοφόρων από 10 περιοχές της Ολλανδίας (n = 142/36% ) που περιλάμβανε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της αγροτικής-αστικής κατανομής έδειξε ότι η έλλειψη υποστήριξης από τους συναδέλφους και τους προϊστάμενους δημιούργησε περισσότερα συμπτώματα εξουθένωσης και γενικής κόπωσης. Οι στρεσογόνοι παράγοντες συσχετίστηκαν με κόπωση και εξουθένωση αλλά όχι με τα γενικά συμπτώματα υγείας.
Επίσης άλλοι παράγοντες εξωγενείς με την υγειά όπως η έλλειψη αυτονομίας και οικονομικής ανταμοιβής δεν ήταν σημαντικοί παράγοντες επίδρασης. Σε μια προοπτική μελέτη από τις ΗΠΑ (n = 65/33% )η ομάδα συνεργασίας και η υποστήριξη των προϊσταμένων στους υπάλληλους , προέβλεπαν λιγότερο άγχος που σχετίζεται με την εργασία σαν ένα μέτρο θεραπείας και πρόληψή μαζί.
Σε μια πρόσφατη μελέτη από τη Σουηδία (n = 1189/79%), η ανησυχία για τις συνθήκες εργασίας και τις ψυχολογικές απαιτήσεις και η χαμηλή κοινωνική υποστήριξη, σχετίζονται σημαντικά με περισσότερα προβλήματα ύπνου, πονοκέφαλου και στομαχικές διαταραχές. Δυστυχώς, τα δεδομένα υγείας δεν βασίστηκαν σε τυποποιημένα όργανα.
Μια μελέτη από τη Νέα Ζηλανδία (n = 686/46%, 232 εργαζόμενοι ασθενοφόρων) έδειξε ότι τα επίπεδα άγχους δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ της αστυνομίας, της πυροσβεστικής και των εργαζομένων στα ασθενοφόρα, δηλαδή από τους πρώτους ανταποκριτές εκτατών αναγκών
Οι λειτουργικοί στρεσογόνοι παράγοντες συσχετίστηκαν με περισσότερη συμπτωματολογία τραύματος και ψυχολογικής καταπόνησης σε όλες τις ομάδες εκτατών συμβατών. Αντίθετα, οι οργανωτικές ενοχλήσεις δεν συσχετίστηκαν σημαντικά με την ψυχολογική πίεση στο προσωπικό ασθενοφόρων.
Σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα, τρεις μελέτες έχουν αναφέρει σημαντικές σχέσεις μεταξύ του υψηλού εργασιακού στρες και της ψυχολογικής καταπόνησης. Τέσσερις μελέτες ανέφεραν ότι η χαμηλή κοινωνική υποστήριξη σχετίζεται με περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Εάν και μια μελέτη από τον Καναδά, αποτύπωσε ότι η 85 κοινωνική υποστήριξη δεν συνδέθηκε σημαντικά με προβλήματα ψυχικής υγείας όταν μεμονωμένοι παράγοντες συμπεριλήφθηκαν στα μοντέλα πολλαπλής παλινδρόμησης Το άγχος που σχετίζεται με την εργασία συνδέθηκε με προβλήματα ψυχικής υγείας σε επτά μελέτες
Ωστόσο, δύο μελέτες ανέφεραν ότι οι παράγοντες προσωπικότητας και η αντιμετώπιση του συσχετίστηκαν περισσότερο με την ψυχολογική πίεση.
Η χαμηλή υποστήριξη συνδέθηκε με προβλήματα ψυχικής υγείας σε έξι μελέτες. Οι κύριες αιτίες πρόωρης συνταξιοδότησης ήταν μυοσκελετικές και ψυχικές διαταραχές, αν και αυτές οι κύριες αιτίες δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των επαγγελματικών ομάδων.
Ωστόσο, το προσωπικό των ασθενοφόρων ήταν πιο πιθανό να συνταξιοδοτηθεί πιο νωρίς σε σχέση με άλλους εργαζομένους λόγω καρδιολογικών και ψυχικών προβλημάτων που οφείλονται κυρίως σε κατάχρηση αλκοόλ. Στην σωματική υγειά, τρεις μελέτες ανέφεραν ότι το προσωπικό ασθενοφόρων έχει περισσότερα από το γενικό πληθυσμό παθολογικά προβλήματα υγείας, όπως υψηλότερη αρτηριακή πίεση και μυοσκελετικά. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για αυξημένο κίνδυνο έκθεσης στην ηπατίτιδα στο προσωπικό ασθενοφόρων.
Ενώ αναφορικά την θνησιμότητα δύο μελέτες υποδεικνύουν ότι οι εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο απεβίωσης και θανατηφόρων ή σοβαρών ατυχημάτων από τον γενικό εργαζόμενο πληθυσμό. Μία μελέτη δείχνει υψηλότερο σχετικό κίνδυνο τραυματισμού μεταξύ των εργαζομένων ασθενοφόρων σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο και τις υπόλοιπες υπηρεσίες υγείας στις ΗΠΑ, ενώ δύο μελέτες αναφέρουν υψηλά ποσοστά τραυματισμών χωρίς συγκριτικά δεδομένα.
Ωστόσο, διαφορετικοί ορισμοί περιπτώσεων θανάτου και αίτιας του, καθιστούν δύσκολη τη σύγκριση μεταξύ των μελετών. Καταλήγοντας οι ερευνητές διαπίστωσαν στις μελέτες επιλογής τους, έλλειψη συνέπειας στις μεθόδους και τα μέσα αξιολόγησης για τη μέτρηση των προβλημάτων υγείας, επίσης υπήρχαν μελέτες με μικρά δείγματα καθώς και ένας μεγάλο εύρος για το τι εστί διασώστης.
Σε πολλές έρευνες συμμετείχαν πυροσβέστες σαν πρώτοι ανταποκριτέςδιασώστες ενώ σε κάποιες άλλες συμμετείχαν όλοι οι οδηγοί ασθενοφόρων, δηλαδή αυτοί που κατά κυρίαρχο λόγω κάνουν διακομιδές χρονιών ασθενών και όχι επειγόντων.
Προτείνεται από τους ερευνητές μια πιο συστηματική έρευνα για τη σύγκριση των επιπέδων στρες και πίεσης που βιώνει το προσωπικό ασθενοφόρων με εκείνα που βιώνουν άλλες παρόμοιες επαγγελματικές ομάδες και γενικά εργαζόμενοι.
Προτείνεται σαν εργαλείο το MBI για την εξουθένωση, που αναπτύχθηκε για χρήση σε επαγγέλματα 86 υγείας, το οποίο χρησιμοποιείται ήδη και σήμερα για τη μελέτη στα πληρώματα των ασθενοφόρων και μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο σύγκρισης της κατάστασης της υγείας σε διάφορες υπηρεσίες ασθενοφόρων ανά την υφήλιο. 5.4.3
Μελέτη Νο3
Η τρίτη σε σειρά μελέτη είναι και αυτή μια συστηματική ανασκόπηση δημοσιευμένη το Φεβρουάριο του 2020 από τους Matthew Reardon, Raquel Abrahams, Liz Thyer και τον Paul Simpson, Διενεργήθηκε σύμφωνα με τα κατευθυντήρια βήματα για συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις (PRISMA). Οι αναζητήσεις έγιναν σε επτά βάσεις δεδομένων (PsycINFO, MEDLINE, CINAHL, PubMed, EMBASE, ERIC, PsycARTICLES)
Οι λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: Burnout ,Paramedics, Ambulance officers, Emergency medical technicians, Emergency medical clinicians and Military medics. Further limits were applied to exclude articles involving, Students, nurses, community health clinicians, doctors and retirees.
Δυο ερευνητές κάνανε την διαλογή και την επιλογή από το σύνολο των ερευνών, ενώ εάν υπήρχε διαφωνία, ένας τρίτος συμμετείχε για να δώσει την επιλογή για το πια έρευνα θα συμμετείχε τελικώς. Το εργαλείο Hoy χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ποιότητας των μελετών που αναφέρουν τον επιπολασμό.
Από τις 498 αρχικές έρευνες συμμετείχαν μόνο 5 που κατανέμονται χωροταξικά ως: δύο από τις ΗΠΑ, από μια για την Αυστραλία την Νότια Αφρική και το Ισραήλ.
Υπήρχε ετερογένεια στα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της επικράτησης της ΕΕ με το Copenhagen Burnout Inventory (CBI) να χρησιμοποιήθηκε σε τρεις μελέτες, και το General Burnout Measure (GBM) σε μια και το Maslach Burnout Inventory (MBI) υπολειπομένη.
Τα ποσοστά ανταπόκρισης κυμαίνονταν μεταξύ 8,3% και 88%, και τα δείγματα περιλάμβαναν διασώστες που είχαν προσόντα για Advanced Life Support (ALS)εξειδικευμένης βοήθειας και εκπαίδευσης ή Basic Life Support (BLS) βασικής εκπαίδευσης και προσφερόμενης βοήθειας.
Υπήρχε σημαντική διακύμανση στην επικράτηση της επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ των μελετών που συμπεριλήφθηκαν. Μια έρευνα από τους Nirel et al(2008) ανέφεραν τον χαμηλότερο επιπολασμό (16%) στη μελέτη τους για παραϊατρικούς BLS και ALS στο Ισραήλ. Ο πληθυσμός της μελέτης τους ήταν κυρίως άνδρες (85%), αντικατοπτρίζοντας το δημογραφικό φύλο του εργατικού δυναμικού σε αυτήν την περιοχή.
Οι Boland et al ανέφεραν παρόμοια χαμηλά ποσοστά επαγγελματικής εξουθένωσης 18% στη μελέτη τους για παραϊατρικούς BLS και ALS στις ΗΠΑ (ποσοστό ανταπόκρισης 54%· 190 συμμετέχοντες). Με εργαλείο μελέτης το MBI οι Crowe et al.΄s (2018) ανέφεραν επικράτηση 38% σε ένα μεγάλο δείγμα 2650 παραϊατρικών που αποτελούνταν και από εξειδικευμένους διασώστες αλλά και με βασική εκπαίδευση, σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ (ποσοστό ανταπόκρισης 14,1%).
Χρησιμοποιήθηκε το όργανο CBI για την αξιολόγηση, ενώ ο πληθυσμός ήταν κυρίως από ανδρικό δυναμικό(74%), η επικράτηση της επαγγελματικής εξουθένωσης ήταν υψηλότερη στους παραϊατρικούς του ALS σε σύγκριση με τους διασώστες της βασικής φροντίδας. Οι Thyer L και συν(2018) ανέφεραν επικράτηση συνολικής εξουθένωσης, χρησιμοποιώντας το όργανο CBI σε ποσοστό 56% στην μελέτη για τους Αυστραλούς παραϊατρικούς που το ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 8,3% (893 συμμετέχοντες).
Τέλος οι Stassen et al το 2013, ανέφεραν επικράτηση συνολικής εξουθένωσης 30% χρησιμοποιώντας το εργαλείο CBI, από ένα δείγμα 45 ερωτηθέντων που εργάζονταν στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής με ποσοστό ανταπόκρισης στο 46%.
Αυτό το δείγμα αποτελούταν κυρίως από άνδρες (70%). Χρησιμοποιήθηκαν τρία διαφορετικά εργαλεία έρευνας όπως ειπώθηκε και πιο επάνω, κάθε μελέτη συνέλεξε δεδομένα για διάφορους παραμέτρους της επαγγελματικής εξουθένωσης καθώς και για το συνολικό ποσοστό εξουθένωσης.
Μία μελέτη χρησιμοποίησε το MBI και άλλη μια το GBM, αποτρέποντας τη σύγκριση μεταξύ τους . Στις τρεις μελέτες που χρησιμοποίησαν το όργανο CBI, η επικράτηση ήταν υψηλότερη στον τομέα «προσωπικής εξουθένωσης». Ο χαμηλότερος επιπολασμός, παρατηρήθηκε στην επαγγελματική εξουθένωση που σχετίζεται με τον ασθενή.
Στον Crowe et al .’s που αφορά την μελέτη των παραϊατρικών στις ΗΠΑ το 2018, για την επαγγελματική εξουθένωση, η πιστοποίηση ALS, η εμπειρία 5-15 ετών και ο υψηλότερος όγκος εβδομαδιαίας απόκρισης κλήσεων ήταν προγνωστικός παράγοντας για την αύξηση του κινδύνου εξουθένωσης. Για την εξουθένωση σχετιζόμενη με τους ασθενείς, η συσχέτιση του φύλου αντιστράφηκε, με τους άνδρες να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξουθένωσης σε σχέση με τις γυναίκες.
Ενώ η μελέτη των Thyer et al . είχε το υψηλότερο ποσοστό γυναικών (46%). Ανέφεραν ότι το φύλο ήταν ένας σημαντικός προγνωστικός 88 παράγοντας της συνολικής εξουθένωσης, με τις γυναίκες να έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες συνολικής εξουθένωσης σε σύγκριση με τους άνδρες.
Τέλος δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στον επιπολασμό της επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ μεταβλητών φύλου, επιχειρησιακής θέσης, εκπαιδευτικού τίτλου ή ετών εμπειρίας, στην μελέτη του Stassen για τους Νοτιοαφρικάνους παραϊατρικούς, επομένως δεν εντοπίστηκαν παράγοντες πρόβλεψης της επαγγελματικής εξουθένωσης.
Ένας περιορισμός σε όλη τη μελέτη, ήταν η μέτρηση της επικράτηση της εξουθένωσης χρησιμοποιώντας διαφορετικά μη επικυρωμένα όργανα μέτρησης της, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παραπλανητική ερμηνεία ενώ ένας άλλος περιορισμός ήταν τα έτη πριν από το 2000 και αυτό έγινε διότι οι οργανωτικές δομές και συστήματα παραϊατρικής έχουν εξελιχθεί σημαντικά από το τέλος του αιώνα.
Συνεπώς παράγοντες που σχετίζονται με την οργανωτική δομή του οργανισμού έχουν μετασχηματιστεί – αναπτυχθεί, και για αυτό παλιές έρευνες διατρέχουν το κίνδυνο να παρουσιάσουν αποτελέσματα που δεν είναι πλέον σχετικά.
Συμπερασματικά αυτή η συστηματική ανασκόπηση των 5 μελετών αποκαλύπτει έναν επιπολασμό «συνολικής εξουθένωσης» που κυμαίνεται μεταξύ 16% και 56%. Ωστόσο η ετερογένεια αναμεσά στους πληθυσμούς της μελέτης και τα εργαλεία μέτρησης της επαγγελματικής εξουθένωσης, μαζί με έναν μέτριο κίνδυνο μεροληψίας που προκύπτει από την ποιότητα της συμπεριλαμβανόμενης έρευνας, αποδυναμώνουν την ισχύ αυτών των στοιχείων και των συμπερασμάτων που μπορούν να εξαχθούν από αυτά.
Οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν είχαν χαμηλότερα από τα βέλτιστα ποσοστά απόκρισης και μη αντιπροσωπευτικά δείγματα. Αυτή η συστηματική ανασκόπηση επιβεβαιώνει ότι είναι γνωστό, ότι η επαγγελματική εξουθένωση αποτελεί ζήτημα ανησυχίας στους διασώστες. Δυστυχώς, τα τρέχοντα στοιχεία είναι ανεπαρκή για να επιτρέψουν στις παραϊατρικές οργανώσεις να τα χρησιμοποιήσουν ως θεμέλιο για την ανάπτυξη παρεμβάσεων και την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους.
Προτείνεται μια έρευνα στην οποία οι παραϊατρικοί οργανισμοί μπορούν με βεβαιότητα να βασίσουν τις παρεμβάσεις για την πρόληψη ή την αντιστάθμιση της επαγγελματικής εξουθένωσης. 5.4.4 Μελέτη Νο4 89 Η επόμενη έρευνα αφορά τους νοσηλευτές που επιχειρούν σε εκτατά περιστατικά.
Όπως έχει αναφερθεί και στη ενότητα 3.5 , κάποια συστήματα υγείας έχουν στο ανθρώπινο δυναμικό τους νοσηλευτές για την στελέχωση των ασθενοφόρων ή συνεπικουρούν με τους διασώστες σαν τρίτο μέλος πληρώματος.
Επίσης οι νοσηλευτές των ΤΕΠ και των κέντρων τραύματος, βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις λόγω των επειγόντων περιστατικών που χαρακτηρίζονται από το απρόβλεπτο, το συνωστισμό και την συνεχή αντιπαράθεση, αντιμετωπίζοντας ένα ευρύ φάσμα ασθενειών, τραυματισμών και τραυματικών συμβάντων όπως δηλαδή και οι διασώστες των ασθενοφόρων
Η έρευνα των Jef Adriaenssens aVéronique De Gucht και Stan Maes είναι μια συστηματική ανασκόπηση από έρευνες που έχουν γίνει ενός 25ετιας. Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας στις διάφορες βάσεις δεδομένων αποκάλυψε 489 ερευνητικές εργασίες όμως διπλότυπα οι έρευνες που δεν πληρούσαν τα κριτήρια επιλεξιμότητας που έθεσαν οι συγγράφεις, απορρίφθηκαν και τελικά συμπεριλήφθηκαν 17 μελέτες .
Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν:NCBI PubMed, Embase, ISI Web of Knowledge, Informa HealthCare, Picarta, Cinahl και Scielo. Οι λέξεις κλειδιά όπως Εξουθένωση Νοσηλευτή έκτακτης ανάγκης και Επαγγελματικό στρες ,καταπόνηση, εργασιακό άγχος, εργασιακό άγχος, άγχος στο χώρο εργασίας, εργασιακό περιβάλλον, ER, κέντρο τραυμάτων, αίθουσα διαλογής, ασθενοφόρο, μονάδα εντατικής θεραπείας , υπηρεσία έκτακτης ανάγκης, πρώτες βοήθειες, «Υπηρεσία έκτακτης ανάγκης, Νοσοκομείο, Ιατρική έκτακτης ανάγκης, νοσηλευτικό προσωπικό, επαγγελματίας υγείας, παραϊατρικός, ιατρικό προσωπικό, κρίσιμο περιστατικό, κρίσιμο συμβάν, τραυματικό γεγονός συμμετείχαν στην αναζήτηση.
Η μελέτη έγινε στην Ολλανδία και δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 2015. Η έρευνα αναφέρει την ήδη γνωστή θεωρία περί τριών διαστάσεων και τις σημαντικές συνέπειες για τον εργαζόμενο της υγειονομικής περίθαλψης (σωματική και ψυχική), τον ασθενή (π.χ. ποιότητα περίθαλψης) και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης (π.χ. υψηλότερες απουσίες).
Οι μελέτες για να μπορέσουν να συμπεριληφθούν έπρεπε να είχαν ένα δείγμα άνω του 40 ατόμων, να ήταν νοσηλευτές με τομέα εργασίας σε ΤΕΠ ή σε ασθενοφόρο. Το επίκεντρο της μελέτης έπρεπε να αφορά καθοριστικούς και προγνωστικούς παράγοντες εξουθένωσης, η μελέτη έπρεπε να είναι εμπειρική και ποσοτική και το ποσοστό 90 ανταπόκρισης να είναι υψηλότερο από 25%.
Για κάθε μελέτη χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς. Τα αρχικά μεγέθη του δείγματος κυμαίνονταν από 57 έως 945 ερωτηθέντες (διάμεσος: 228) με τα ποσοστά απόκρισης να κυμαίνονται από 25,8% έως 100%. Δεκαπέντε από τις 17 μελέτες χρησιμοποίησαν το Maslach Burnout Inventory για να ενάγουν το επίπεδο συναισθηματικής εξάντλησης, αποπροσωποποίησης και έλλειψης προσωπικών επιτευγμάτων.
Δώδεκα μελέτες χρησιμοποίησαν το MBI για ανθρώπινες υπηρεσίες (MBI-HSS) και δύο το MBI-GS 16 στοιχείων . Το MBI-HSS εστιάζει πρωτίστως σε επαγγέλματα, στα οποία η επαφή με άλλα άτομα αποτελεί ουσιαστικό μέρος του περιεχομένου της εργασίας.
Το MBI-GS είναι ένα όργανο βασισμένο στο MBI-HSS για τη μέτρηση της επαγγελματικής εξουθένωσης σε επαγγέλματα χωρίς επαφή με αλλά άτομα. Οι συνέπειες της εξουθένωσης είναι πολλαπλές. Εκτός από τη μείωση της ποιότητας της περίθαλψης (στην περίπτωση εργασιών υγειονομικής περίθαλψης), βρέθηκε σχέση μεταξύ της επαγγελματικής εξουθένωσης και της εμφάνισης μυοσκελετικών προβλημάτων, κατάθλιψης, παχυσαρκίας, αϋπνίας, κατανάλωσης αλκοόλ και κατάχρησης ουσιών ( Poghosyan et al., 2010 , Sorour and El-Maksoud, 2012 , Iacovides et al., 1999 , Moustaka and Constantinidis, 2010 ).
Η εξουθένωση έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής του εργαζομένου, με περισσότερες συγκρούσεις στις σχέσεις μεταξύ ατόμων και εκδήλωση επιθετικότητας ( Wu et al., 2011 ). Τέλος, η επαγγελματική εξουθένωση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σημαντική οικονομική απώλεια για την πολιτεία μέσω της αυξημένης απουσίας, των υψηλότερων ποσοστών κύκλου εργασιών και της αύξησης του κόστους υγειονομικής περίθαλψης ( Borritz et al., 2006).
Η επικράτηση της επαγγελματικής εξουθένωσης, που αξιολογείται με τη χρήση ενός εργαλείου αυτοαναφοράς σε ένα γενικό εργαζόμενο πληθυσμό στις δυτικές χώρες, κυμαίνεται από 13% έως 27% ( Norlund et al., 2010 , Lindblom et al., 2006 , Kant et al., 2004 , Houtman et al., 2000 , Aromaa and Koskinen, 2004 ).
Η έρευνα έδειξε ότι οι νοσηλευτές αναφέρουν πράγματι υψηλά επίπεδα εργασιακού στρες ( Hasselhorn et al., 2003 , Smith et al., 2000 , Clegg, 2001,McVicar, 2003 ) και ότι το 30% έως 50% φτάνει σε κλινικά επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης ( Aiken et al., 2002 , Poncet et al., 2007 , Gelsema et al., 2006 ).
Σύμφωνα με αρκετούς συγγραφείς, οι απαιτήσεις που επιβαρύνουν τους νοσηλευτές (όσον αφορά τη ρύθμιση της εργασίας, την 91 περιγραφή καθηκόντων, την ευθύνη, την απρόβλεπτη κατάσταση και την έκθεση σε δυνητικά τραυματικές καταστάσεις) και οι πόροι στους οποίους μπορούν να βασιστούν, σχετίζονται στενά με το περιεχόμενο της εργασίας τους και τη νοσηλευτική τους ειδικότητα ( Browning et al., 2007 , Ergun et al., 2005 , Eriksen, 2006 , Kipping, 2000 , Mealer et al., 2007 ).
Η Νοσηλευτική έκτακτης ανάγκης ( ER ) είναι μια ειδικότητα που διαφέρει σε σχέση με την άσκηση νοσηλευτικής σε τμήματα νοσοκομείο. Η εργασία στα τμήματα έκτακτης ανάγκης είναι ταραχώδης, απρόβλεπτη και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Οι νοσηλευτές ER αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα ασθενειών, τραυματισμών και προβλημάτων.
Επιπλέον, λόγω των έντονων συνθηκών εργασίας και του συνωστισμού, οι νοσηλευτές επείγουσας ανάγκης συχνά πρέπει να μετακινούνται από τη μια επείγουσα κατάσταση στην άλλη, με συχνά μικρό χρόνο αποκατάστασης ( Alexander and Klein, 2001 , Gates et al., 2011 ).
Κατά συνέπεια, τα ποσοστά επαγγελματικής εξουθένωσης βρέθηκαν να είναι πολύ υψηλά στις επείγουσες νοσηλευτικές ρυθμίσεις ( Hooper et al., 2010 , Potter, 2006 ).
Το σταθμισμένο μέσο ποσοστό των ερωτηθέντων που υπερέβη το όριο για τις διαφορετικές διαστάσεις της εξουθένωσης ήταν 26% για συναισθηματική εξάντληση, 35% για αποπροσωποποίηση και 27% για έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων. Αυτά τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά και χρήζουν προσοχής όλων των ενδιαφερομένων. Το ευρύ φάσμα περιπτώσεων μεταξύ των επιλεγμένων μελετών μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τα μικρά μεγέθη δείγματος σε αρκετές μελέτες.
Ωστόσο, προηγούμενη έρευνα σε άλλους νοσηλευτικούς πληθυσμούς, έδειξε επίσης σημαντικές διακρατικές διαφορές στις βαθμολογίες στις διαστάσεις του MBI. Βρέθηκε ότι οι βορειοαμερικανοί νοσηλευτές είχαν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής εξάντλησης και αποπροσωποποίησης από τους Ολλανδούς συναδέλφους τους ( Schaufeli και Van Dierendonck, 1995).
Σημαντικές διαφορές στη συναισθηματική εξάντληση και αποπροσωποποίηση βρέθηκαν επίσης μεταξύ Ιρλανδών, Ελλήνων, Ιταλών, Πολωνών, Ολλανδών και Βρετανών νοσηλευτών ( O’Mahony, 2011 , Pisanti et al., 2011 , Schaufeli and Janczur, 1994 ).
Για αυτό το εύρημα μπορούν να δοθούν διάφορες εξηγήσεις. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην επαγγελματική κατάσταση και στο ρόλο των νοσηλευτών στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης σε ολόκληρο τον κόσμο ( McGonagle et al., 2013 , Pisanti et al., 2011 ).
Αυτό συνεπάγεται διαφορές στον ρυθμό εργασίας, το βαθμό επαγγελματικής αυτονομίας, το εύρος ελέγχου και τη διεπιστημονική συνεργασία και επικοινωνία. Επιπλέον, οι απαντήσεις στα μέτρα ευημερίας βρέθηκαν να είναι διαφορετικές μεταξύ 92 πολιτισμών και εθνικοτήτων.
Οι Schaufeli και Van Dierendonck (1995) συνέστησαν επομένως να είμαστε προσεκτικοί με τη διακρατική σύγκριση των αποτελεσμάτων εξουθένωσης. Poghosyan et al. (2009) έδειξε επίσης σημαντικές διαφορές στα φορτία παραγόντων και στις μεταβλητές των στοιχείων MBI μεταξύ των χωρών.
Οι διακρατικές διαφορές στην αντίληψη και τη βαθμολόγηση των στοιχείων MBI μπορεί να είχαν ως αποτέλεσμα διαφορές στις σύνθετες βαθμολογίες στις διαστάσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης ( Poghosyan et al., 2009 ). Όλα αυτά τα ζητήματα δείχνουν σημαντικά μεθοδολογικά ελαττώματα στη διαπολιτισμική έρευνα. Όπως επισημαίνεται από τους Squires et al. (2013)Ακόμη και η μετάφραση εργαλείου όπως π.χ. το MBI, δεν αποτελεί επαρκή εγγύηση για τη σύγκριση των αποτελεσμάτων.
Τα χαρακτηριστικά του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, η γνώση της επαγγελματικής γλώσσας, η συνάφεια με τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης σε διάφορες χώρες και η ποιότητα της επαγγελματικής ερευνητικής υποδομής είναι άλλες πηγές εσφαλμένων αποτελεσμάτων και προκατάληψης.
Μια άλλη πτυχή που μπορεί να εμποδίσει τη σύγκριση των βαθμολογιών εξουθένωσης για τις επιλεγμένες μελέτες σε αυτήν την ανασκόπηση είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν τρία διαφορετικά όργανα (MBI-HSS, MBI-GS και ProQOL R-IV). Σε αυτή την ανασκόπηση, το όριο του μεγέθους του δείγματος για την ένταξη μιας μελέτης ορίστηκε στο 25%.
Παρόλα αυτά, το μέγεθος του δείγματος ορισμένων μελετών που περιλαμβάνονται σε αυτήν την ανασκόπηση είναι ακόμα χαμηλό, γεγονός που μπορεί να έχει επηρεάσει τα αποτελέσματα. Οι διαφορές στη σύνθεση των δειγμάτων της μελέτης, μπορεί επίσης να έχουν συνέπειες για τα αποτελέσματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα δύο υψηλότερα και τα δύο χαμηλότερα ποσοστά περιστατικών συναισθηματικής εξάντλησης και αποπροσωποποίησης αναφέρονται, αντίστοιχα, από τα δείγματα της μελέτης με τα υψηλότερα και τα χαμηλότερα ποσοστά γυναικών νοσηλευτών. Δύο συγγραφείς συνέλεξαν τα δεδομένα τους σε συνέδρια ( Walsh et al., 1998 , Browning et al., 2007).
Αυτό μπορεί να έχει προκαλέσει μεροληψία καθώς τα άτομα που πηγαίνουν σε συνέδρια είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση. Τέλος, η μελέτη των Sorour και El-Maksoud (2012) χρησιμοποίησε διαφορετική κλίμακα από το συμβατικό όργανο MBI-HSS, καθιστώντας αδύνατη τη σύγκριση των αποτελεσμάτων του επιπολασμού με άλλες μελέτες.
Ο μέσος όρος περιστατικών εξουθένωσης σε νοσηλευτές ER είναι υψηλός και απαιτεί την προσοχή της διοίκησης του νοσοκομείου και των υπευθύνων χάραξης πολιτικής, καθώς η επαγγελματική εξουθένωση σχετίζεται άμεσα με την εργασιακή ικανοποίηση ( Rheajane et al., 2013 ) την ευημερία των νοσηλευτών ( Burke et al. , 2010 ), εναλλαγή νοσηλευτών ( Leiter and Maslach, 2009 ), ασφάλεια ασθενών ( Halbesleben et al., 2008 ) και ποιότητα φροντίδας ( Poghosyan et al., 2010).
Υψηλά ποσοστά περιστατικών εξουθένωσης βρέθηκαν επίσης σε μελέτες σε κλάδους νοσηλευτικής εκτός ER Αρκετές μελέτες τονίζουν την ανάγκη μιας καλής προσαρμογής ανθρώπουπεριβάλλοντος στην πρόληψη της επαγγελματικής εξουθένωσης ( Maslach and Leiter, 2008 , Leiter et al., 2010 , Bakker et al., 2005 , Mark and Smith, 2008). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη ένα σύνθετο σύνολο μεταβλητών που σχετίζονται με την εργασία και που σχετίζονται με το άτομο.
Ωστόσο, η πλειονότητα των 17 μελετών σχετικά με το επαγγελματικό άγχος και την εξουθένωση σε νοσηλευτές ER στην παρούσα ανασκόπηση στερείται θεωρητικού υποβάθρου. Οι περισσότερες μελέτες μετρούν μόνο κάποιους εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες. Επιπλέον, συχνά χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά μέτρα για την αξιολόγηση μιας κοινής έννοιας.
Η έλλειψη ομοιότητας μεταξύ των διαφόρων μελετών ως προς τους καθοριστικούς παράγοντες, τα μέσα και τα αποτελέσματα είναι εμπόδιο για τη διεξαγωγή μιας μεταανάλυσης διότι καθιστάτε αδύνατη μια σωστή στατιστική εφαρμογή.
Επιπλέον, 16 από τις 17 μελέτες είχαν διατομειακό σχεδιασμό. Με μόνο μικρά μέρη διακύμανσης να μπορούν να εξηγηθούν, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των καθοριστικών παραγόντων δεν μπορούν να διερευνηθούν επαρκώς, τα αποτελέσματα από διαφορετικές μελέτες για την ίδια έννοια δεν μπορούν να συγκριθούν και οι αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ των καθοριστικών παραγόντων και των αποτελεσμάτων δεν μπορούν να εξαχθούν.
Μια πιο προτιμώμενη προσέγγιση είναι η χρήση ενός διαμήκους σχεδιασμού που βασίζεται σε μια προσέγγιση επεξεργασίας πληροφοριών που λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες με την πάροδο του χρόνου της ατομικής αξιολόγησης και της αντιμετώπισης του εργασιακού στρες. (Perrewé and Zellars, 1999 , Mackintosh, 2007).
Ξεκινώντας από τα προαναφερθέντα μεθοδολογικά πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες, τα αποτελέσματα των Van der Ploeg και Kleber, 2001 , Van der Ploeg και Kleber, 2003 , Escriba-Agüir και Pérez-Hoyos (2007) και Γκαρσία-Izquierdo και Rios-Risquez (2012) παρέχουν τα ισχυρότερα στοιχεία σχετικά με την επαγγελματική εξουθένωση και τους καθοριστικούς της παράγοντες σε νοσηλευτές ER.
Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι οι 94 μεταβλητές JDCS είναι ισχυροί καθοριστικοί παράγοντες της επαγγελματικής εξουθένωσης σε νοσηλευτές ER. Van der Ploeg and Kleber, 2001 , Van der Ploeg and Kleber, 2003 και Garcia-Izquierdo and Rios-Risquez (2012) έδειξαν επίσης τη βλαβερή (μακροπρόθεσμη) επίδραση της επαναλαμβανόμενης έκθεσης σε τραυματικά γεγονότα στην ανάπτυξη επαγγελματικής εξουθένωσης σε νοσηλευτές ER.
Τέλος, επτά από τις 17 μελέτες υποδεικνύουν τη σημασία της καλής επικοινωνίας, της διεπιστημονικής συνεργασίας και του ομαδικού πνεύματος για την πρόληψη της εξουθένωσης Από την άλλη πλευρά, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, οι στρατηγικές αντιμετώπισης και οι εργασιακές στάσεις (προσανατολισμός προς το στόχο) υποδιερευνήθηκαν στις επιλεγμένες μελέτες.
Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να λάβει υπόψιν αυτές τις πτυχές. Η ανασκόπηση στο τελείωμα της, δίνει ιδέες για την πρόληψη της επαγγελματικής εξουθένωσης στους νοσηλευτές ER αν και αρκετές μελέτες έχουν μεθοδολογικές αδυναμίες.
Οι παρεμβάσεις θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στην (1) προώθηση της επαρκούς επαγγελματικής αυτονομίας (όσον αφορά τη λήψη κλινικών αποφάσεων, τη διεπιστημονική διαβούλευση και τη συνεργασία), (2) τη δημιουργία καλού ομαδικού πνεύματος και την επαρκή υποστήριξη μεταξύ των μελών της ομάδας, (3) ποιοτική ηγεσία των προϊστάμενων νοσηλευτών (όσον αφορά την κοινωνική υποστήριξη, την καθοδήγηση, τη διαφανή επικοινωνία και την παροχή ευκαιριών για καινοτομία και διασφάλιση ποιότητας), (4) μείωση της επαναλαμβανόμενης έκθεσης σε τραυματικά συμβάντα, (5) εναλλαγή τμημάτων ώστε οι εκτεθειμένοι ER να μπορούν να αποσυμπιεστούν ψυχολογικά, (6) παροχή συμβουλευτικής σε εκτεθειμένους νοσηλευτές και (7) εκπαίδευση νοσηλευτών ER σε δεξιότητες προληπτικής αντιμετώπισης.
5.4.5 Μελέτη Νο5
Η επόμενη ερεύνα είναι από την Βαλτιμόρη αφορά μια μετα- ανάλυση για το σύνδρομο του burnout στους ιατρούς της προνοσοκομειακής φροντίδας από τους Qin Zhang ,a Ming-chun, Yan He , Zhao-lun Cai and Zheng-chi Li και δημοσιεύτηκε στις 7 Αυγούστου του 2020. Η συστηματική αναζήτηση έγινε στις βάσεις δεδομένων των PubMed, Embase, PsychINFO και της Βιβλιοθήκης Cochrane.
Όλα τα άρθρα αναζητήθηκαν στην αγγλική γλωσσά και υπήρχε η προϋπόθεση να χρησιμοποιείτε το Maslach Burnout Inventory για να αξιολογηθεί η επαγγελματική εξουθένωση. Μετά τον έλεγχο της βιβλιογραφίας, πραγματοποιήθηκε αξιολόγηση ποιότητας για τις επιλέξιμες μελέτες που αναφέρουν δεδομένα επιπολασμού, χρησιμοποιώντας τη λίστα ελέγχου κριτικής αξιολόγησης του Ινστιτούτου Joanna Briggs (JBI)
Στη συνέχεια, το τεστ Begg και το τεστ Egger χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της μεροληψίας δημοσίευσης. Τα συγκεντρωτικά ποσοστά επικράτησης εκτιμήθηκαν με τη διεξαγωγή μετα-ανάλυσης χρησιμοποιώντας μαθηματικά μοντέλα τυχαίων επιδράσεων.
Οι Λέξεις-κλειδιά ήταν: επαγγελματική εξουθένωση, επείγουσα ιατρική, Maslach (ΜIB), γιατροί προνοσοκομειακοί. Συντομογραφίες: DP = αποπροσωποποίηση, EE = συναισθηματική εξάντληση, EM = επείγουσα ιατρική, MBI = Maslach Burnout Inventory, PA = προσωπικό επίτευγμα. Εντοπίστηκαν συνολικά 243 αφαιρέθηκαν 88 διπλότυπα άρθρα.
Σύμφωνα με τα κριτήρια ένταξης 62 εγγραφές αποκλείστηκαν μετά την εξέταση των τίτλων και των περιλήψεων. Τα άρθρα πλήρους κειμένου των υπόλοιπων αρχείων αξιολογήθηκαν ως προς την καταλληλόλητα τους και 76 αφαιρέθηκαν λόγω έλλειψης ειδικών δεδομένων για την επάγγελμα του ιατρού. Επιπλέον περιλήψεις αναφοράς και κριτικές εξαιρέθηκαν.
Τέλος, στην ανάλυσή συμπεριλήφθηκαν 17 άρθρα από 12 διαφορετικές χώρες, στις οποίες συμμετείχαν 1943 ιατροί της προνοσοκομειακής ιατρικής. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν περίπου 35 έως 40 ετών. Η διαδικασία ελέγχου και επιλογής μελετών έγινε από δυο ερευνητές. Οι δοκιμές Begg και Egger δεν έδειξαν στοιχεία σημαντικής μεροληψίας στη δημοσίευση μεταξύ των 13 μελετών που ανέφεραν τον επιπολασμό υψηλών επιπέδων επαγγελματικής εξουθένωση.
Τα επιλέξιμα κριτήρια καταλληλόλητας που καθοδηγούνται με τα αρχικά « PICOS» περιλάμβαναν τα ακόλουθα:
1) Πληθυσμός (P): οι συμμετέχοντες ήταν ιατροί που έπασχαν από εξουθένωση.
2) Μελέτες που χρησιμοποίησαν το MBI (Ι) για να αξιολογήσουν την εξουθένωση με επαρκή δεδομένα
3) Αποτελέσματα (Ο): Η επικράτηση της εξουθένωσης και οι 3 διαστάσεις της.
4) Σχεδιασμός μελέτης (S): μελέτες διατομής και μελέτες παρέμβασης. Αποκλειστική βιβλιογραφία με: περιλήψεις συνεδρίων, κριτικές, επιστολές, αναφορές περιπτώσεων, αδημοσίευτα δεδομένα και ανεπαρκή δεδομένα.
Η αξιολόγηση καταλληλόλητας πραγματοποιήθηκε από 2 ερευνητές και οι διαφωνίες επιλύθηκαν με συζήτηση μεταξύ όλων των συγγραφέων. Το τμήμα της προνοσοκομειακής ιατρικής είναι γνωστό για τις συναισθηματικές και σωματικές του προκλήσεις. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι οι γιατροί επειγόντων αντιμετωπίζουν υψηλότερα από το μέσο όρο επίπεδα εξουθένωσης, γεγονός που οδηγεί σε αρνητικά αποτελέσματα τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους ίδιους τους γιατρούς.
Ωστόσο, η επικράτηση της εξουθένωσης μεταξύ των γιατρών δεν έχει περιγράφει αρκετά καλά για να κάνει τους ανθρώπους και διοικήσεις να δώσουν προσοχή σε αυτό το ζήτημα.
Η συγκεντρωτική ανάλυσή της συγκεκριμένης μετα-ανάλυσης έδωσε δεδομένα ότι περίπου το 40% των ιατρών εμφανίζουν υψηλά επίπεδα EE όταν αξιολογούνται από το ερωτηματολόγιο MBI. Σε σύγκριση με το ιατρικό προσωπικό σε άλλες επαγγελματικές ειδικότητες ή τμήματα, τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι οι γιατροί της προνοσοκομειακής ήταν πιο επιρρεπείς στην επαγγελματική εξουθένωση.
Μια έρευνα που συμμετέχει στην μεταανάλυση και συγκεντρώνει διαφορετικούς επαγγελματίες γιατρούς έδειξε ότι ο επιπολασμός των EE, DP και PA ήταν 21% (95% CI 19–24, I 2 = 94,7%), 29% (95% CI 25–33, I 2 = 96,7 %) και 29% (95% CI 24–34, I2 = 97,7%), αντίστοιχα.
Περαιτέρω ανάλυση διαπίστωσε επίσης ότι οι γιατροί ΕΜ είχαν σημαντικά πιο σοβαρή εξουθένωση από άλλους γιατρούς ( P = 0,019). (Ziad K et al., 2019) Ομοίως, μια άλλη μετα-ανάλυση παρατήρησε ότι οι ογκολόγοι είχαν χαμηλότερα ποσοστά επιπολασμού για υψηλά επίπεδα EE, υψηλά επίπεδα DP και χαμηλά επίπεδα PA (32%, 24% και 37%). (Yates M & Samuel V, 2019)
Επιπλέον, σε σύγκριση με άλλους εργαζόμενους στο τμήμα EM, οι γιατροί είναι πιο επιρρεπείς στην επαγγελματική εξουθένωση. Για παράδειγμα, μια μεταανάλυση που περιελάβανε 1566 νοσηλευτές επειγόντων περιστατικών παρατήρησε ότι ο επιπολασμός κάθε υποκλίμακας της ΜΒΙ ήταν 31% (95% CI, 20%–44%), 36% (95% CI, 23%–51%) και 29 % (95% CI, 15%–44%) για υψηλά επίπεδα EE, υψηλά επίπεδα DP και χαμηλά επίπεδα PA, αντίστοιχα. (Yates M & Samuel V, 2019)
Διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν στην επαγγελματική εξουθένωση. Η εργασία τη νύχτα, η εργασία στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, η εργασιακή πίεση, ο φόβος για λάθη, οι διαταραχές του ύπνου και η βία στον εργασιακό χώρο ήταν οι κύριοι παράγοντες που σχετίζονται σημαντικά με τα υψηλότερα ποσοστά εξουθένωσης ( P <.05) στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. (Moukarzel A, et al., 2019)
Για μεμονωμένους παράγοντες, όπως το νεαρό της ηλικίας, τα λιγότερα χρόνια εμπειρίας, το γυναικείο φύλο σχετίζονταν περισσότερο με υψηλό επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης. (Soltanifar A, Pishbin E, Mashhadi et al. , 2019)
Έτσι, αποτελεσματικά μέτρα που επικεντρώνονται στην ανάπαυση, την αποκατάσταση και την υποστήριξη μπορεί να βελτιώσουν την εξουθένωση. (Kimo Takayesu J, Ramoska EA, Clark TR, et al. 2014) Υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί σε αυτή τη μελέτη.
Όπως ότι αυτή η μετα-ανάλυση περιλάμβανε περιορισμένο αριθμό μελετών και υπήρχε σημαντική ετερογένεια μεταξύ τους με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να εξαχθούν οι παράγοντες που σχετίζονται με την επαγγελματική εξουθένωση για ποσοτική ανάλυση.
Περαιτέρω μελέτες προτείνονται για την ανάλυση των σχετικών παραγόντων θα παράσχουν χρήσιμες πληροφορίες για τους επαγγελματίες υγείας και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για την αντιμετώπιση της εξουθένωσης των ιατρών EM.
Συμπερασματικά, αυτή η μετα-ανάλυση καταδεικνύει ένα υψηλό επίπεδο επαγγελματικής εξουθένωσης που επικρατεί στους γιατρούς επειγόντων που περίπου το 40% βιώνουν υψηλά επίπεδα EE. Επίσης ότι οι γιατροί ΕΜ είναι πιο επιρρεπείς στην επαγγελματική εξουθένωση σε σύγκριση με τους γιατρούς σε άλλα τμήματα. Θα πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή στην ψυχική κατάσταση των ιατρών ΕΜ και μια περαιτέρω έρευνα σχετικά με τον τρόπο μείωσης της εξουθένωσης θα ήταν επωφελής για τους γιατρούς ΕΜ.
Συνολικά 1943 γιατροί ΕΜ παρείχαν δεδομένα εξουθένωσης. Τα συγκεντρωτικά ποσοστά επικράτησης υψηλών επιπέδων συναισθηματικής εξάντλησης, υψηλών επιπέδων αποπροσωποποίησης και χαμηλών επιπέδων προσωπικών επιτευγμάτων ήταν 40% (95% CI: 26%–55%, I 2 = 97,4%), 41% (95% CI: 30% –52%· I 2 = 94,5%) και 35%(95%CI: 19%–52%· I 2 = 99,0%), αντίστοιχα. Οι ενδιάμεσες βαθμολογίες εξουθένωσης ήταν 23,95 (SD = 11,88) για τη συναισθηματική εξάντληση, 11,63 (SD = 6,85) για την αποπροσωποποίηση και 34,69 (SD = 7,71) για το προσωπικό επίτευγμα.
Οι αιφνίδιοι θάνατοι που προέρχονται από μεγάλο φόρτο εργασίας μεταξύ των γιατρών αυξήθηκαν απότομα από το 2008 έως το 2015 στην Κίνα. (Song XN, Shen J, Ling W, et al., 2015)
Στην πραγματικότητα, η εξουθένωση των γιατρών είναι επίσης ένα σοβαρό ζήτημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Η επαγγελματική εξουθένωση όχι μόνο επηρεάζει αρνητικά την υγεία των γιατρών, αλλά έχει επίσης συσχετιστεί με υψηλότερο κίνδυνο να επηρεάσει αρνητικά τα αποτελέσματα των ασθενών. (PubMed, 2019)
5.4.6 Μελέτη Νο6
Η επόμενη έρευνα είναι πάλι στο τομέα των παραϊατρικών επαγγελμάτων και εξετάζει την σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης. Οι Μπρετ Γουίλιαμς , Rosalind Lau , Emma Thornton , και Lauren S Olney δημιουργήσανε αυτή την ανασκόπηση διότι εάν και υπάρχει ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών σχετικά με τη σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης με γιατρούς και νοσηλευτές, δεν έχει πραγματοποιηθεί έρευνα σε παραϊατρικούς που να μελετά αύτη την σχέση.
Η αναζήτηση αρχικά εντόπισε 1270 άρθρα, μετά την αφαίρεση των διπλότυπων και τις περιλήψεις επιλέχθηκαν 30 άρθρα για περαιτέρω εξέταση. Είκοσι έξι άρθρα κρίθηκαν σχετικά με το ερευνητικό κομμάτι όπου τελικώς και επιλέχθηκαν,( σημειωτέων ότι στα 23 υπήρχαν σύγχρονες μελέτες).
Οι περιορισμοί για συμμετοχή, ήταν ότι τα άρθρα πρέπει να εξετάζουν τη σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης, να αφορούν ιατρικά και νοσηλευτικά επαγγέλματα και το πλήρες κείμενο να είναι διαθέσιμο στα Αγγλικά. Οι μελέτες διεξήχθησαν στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τη Βόρεια Αμερική και την Ασία. Στις περισσότερες μελέτες, υπήρχε μια αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ της ενσυναίσθησης και της συναισθηματικής εξάντλησης και αποπροσωποποίησης, αλλά μια θετική συσχέτιση με τα προσωπικά επιτεύγματα.
Η αναζήτηση έγινε σε πέντε βάσεις δεδομένων: CINAHL plus, EMBASE, MEDLINE, PsycINFO και Scopus. Έγινε αναζήτηση στο Google Scholar για γκρίζα λογοτεχνία. Δύο ερευνητές αξιολόγησαν ανεξάρτητα την καταλληλόλητα και εξήγαγαν τα δεδομένα και οι λέξεις κλειδιά ήταν: εξουθένωση, ενσυναίσθηση, νοσηλευτής, ιατρός, παραϊατρικός.
Η ενσυναίσθηση είναι σημαντική σε περιβάλλον υγειονομικής περίθαλψης επειδή διευκολύνει μια θετική σχέση μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και των ασθενών. Αυτή η θετική σχέση μπορεί να προστατευτεί έναντι της επαγγελματικής εξουθένωσης, η οποία ΕΕ έχει αυξανομένους ρυθμούς επικράτησης στα επαγγέλματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των παραϊατρικών.
Η έρευνα δεν μπόρεσε να εντοπίσει βιβλιογραφία με κριτές από ομότιμους τίτλους που να εξετάζει τη σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και επαγγελματικής εξουθένωσης στο επάγγελμα του παραϊατρικού. Ως εκ τούτου, δεδομένης της σπανιότητας της παραϊατρικής βιβλιογραφίας, χρησιμοποιήθηκε βιβλιογραφία από άλλα συναφή επαγγέλματα υγείας, όπως η ιατρική και η νοσηλευτική.
Υπάρχουν ορισμένες επαγγελματικές ομοιότητες μεταξύ αυτών των επαγγελμάτων και της παραϊατρικής. Η ιατρική και η νοσηλευτική έχουν συμβάλει στις σπουδές των παραϊατρικών με κοινή βιβλιογραφία και κοινές δεξιότητες. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι τα αποτελέσματα από αυτά τα δύο επαγγέλματα μπορεί να σχετίζονται με το επάγγελμα του διασώστη.(Lamothe M., 2014)
Αυτή η επισκόπηση του πεδίου εφαρμογής καθοδηγήθηκε από τη μεθοδολογία έξι σταδίων των Arksey και O’Malley.
Τα στάδια είναι:
Α)Προσδιορίστε το ερευνητικό ερώτημα.
Β) Προσδιορίστε σχετικές μελέτες.
Γ) Επιλογή μελέτης.
Δ) Χαρτογραφώντας τα δεδομένα.
Ε) Συγκέντρωση, σύνοψη και αναφορά αποτελεσμάτων.
ΣΤ)Διαβούλευση με ειδικούς.
Οι αρχικοί όροι αναζήτησης που χρησιμοποιήθηκαν περιλάμβαναν «παραϊατρικό», «ιατρικό τεχνικό έκτακτης ανάγκης», «ασθενοφόρο», «ενσυναίσθηση», «εξουθένωση» και «εργασιακή ικανοποίηση». Ωστόσο, καθώς δεν βρέθηκαν σχετικές μελέτες σε αυτήν την αρχική αναζήτηση, οι παράμετροι αναζήτησης επεκτάθηκαν για να συμπεριλάβουν γιατρούς και νοσηλευτές, δεδομένου ότι οι εργασιακές τους λειτουργίες είναι οι πλησιέστερες στην παραϊατρική όσον αφορά τις καταστάσεις επαφής με τους ασθενείς, τις πολλές και ακανόνιστες ώρες εργασίας και την έκθεση σε οδυνηρές περιστάσεις. Οι όροι αναζήτησης που προστέθηκαν σε αυτό το στάδιο περιλάμβαναν “νοσηλευτές” και “ιατρός”.
Από τα 26 άρθρα που εξετάστηκαν και συζητούσαν τη σχέση μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, τα 23 ήταν πρωτότυπες μελέτες. Αν και οι περισσότερες μελέτες έδειξαν αρνητική συσχέτιση μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ισχύς των σχέσεων διέφερε ανάλογα με τα δείγματα και τις ρυθμίσεις.
Τα υπόλοιπα δύο άρθρα ήταν τα συντακτικά και το τελευταίο ήταν ένα έγγραφο περιγραφής σχετικά με τα πολυδιάστατα χαρακτηριστικά της ενσυναίσθησης και της εξουθένωσης και τις διαφορές μεταξύ ενσυναίσθησης και συμπάθειας για να δοθεί καλύτερη κατανόηση της σχέσης μεταξύ ενσυναίσθησης και εξουθένωσης. Τρεις μελέτες εντόπισαν ότι η χαμηλή ενσυναίσθηση θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην υψηλή εξουθένωση.
Έξι άρθρα υπονοούσαν ότι η υψηλή εξουθένωση μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή ενσυναίσθηση. Πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υπόκεινται σε υπερφόρτωση εργασίας, την οποία οι Astrom et al(1990) αναγνώρισαν ως σημαντική αιτία εξουθένωσης.
Μια εκ τον μελετημένων ερευνών έδειξε (Ferri et al) ότι η μείωση της ενσυναίσθησης παρατηρείται όταν υπάρχει η επαγγελματική εξουθένωση στους νοσηλευτές, μπορεί να είναι ένας αμυντικός μηχανισμός ενάντια στον ανθρώπινο πόνο προσπαθώντας υποσυνείδητα να προστατεύσουν τον εαυτό τους, νιώθοντας λιγότερη ενσυναίσθηση προς τους ασθενείς.
Έξι άρθρα έδειξαν ότι η ενσυναίσθηση θα μπορούσε να είναι προστατευτικός παράγοντας κατά της εξουθένωσης. Σύμφωνα με μια από αυτές ένα βασικό χαρακτηριστικό της ενσυναίσθησης είναι η διάκριση του εαυτού σου από τον άλλον, δηλαδή το να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση των ασθενών αλλά ταυτόχρονα να αναγνωρίζεις ότι τα συναισθήματά σου διαχωρίζονται από αυτά των ασθενών.
Αυτή η διάκριση του εαυτού του άλλου βοηθά στην πρόληψη της επαγγελματικής εξουθένωσης καθώς μειώνει την EE που σχετίζεται με αρνητικά συναισθήματα. Ωστόσο, η μεγαλύτερη επίδραση της ενσυναίσθησης στην επαγγελματική εξουθένωση φαίνεται να είναι η αύξηση των προσωπικών επιτευγμάτων.
Είναι ευρέως γνωστό ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές με ενσυναίσθηση παρέχουν υψηλότερη ποιότητα φροντίδας και αυτό «δημιουργεί μεγαλύτερη επαγγελματική ικανοποίηση».( Thirioux B et al., 2016) Αν και αυτή η ανασκόπηση του πεδίου εφαρμογής διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της επαγγελματικής εξουθένωσης και της ενσυναίσθησης σε γιατρούς και νοσηλευτές, είναι κατανοητό ότι ορισμένα από τα ευρήματα μπορούν επίσης να σχετίζονται με τους παραϊατρικούς.
Οι παραϊατρικοί αντιμετωπίζουν πολλούς από τους ίδιους εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες με τους νοσηλευτές και τους γιατρούς, και η επαγγελματική εξουθένωση είναι εξίσου γνωστό ότι επηρεάζει τους παραϊατρικούς όσο και τους ενδονοσοκομειακούς επαγγελματίες υγείας.
Η ενσυναίσθηση είναι ένα κεντρικό στοιχείο στην αποτελεσματική επικοινωνία και τη διατήρηση της θεραπευτικής επικοινωνίας μεταξύ παραϊατρικών και ασθενών. Οι παραϊατρικοί που εκτίθενται συνεχώς σε άκρως οδυνηρές καταστάσεις (π.χ. ασθένειες με σκληρούς τραυματισμούς και θάνατοι) μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στο άγχος και τη συμπόνια, εκτός εάν είναι αποτελεσματικοί στον έλεγχο της ικανότητάς τους να συναισθάνονται.
Αν και υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ενσυναίσθησης και της εξουθένωσης σε πολλούς επαγγελματίες υγείας, δεν είναι σαφές ποιος βαθμός επαγγελματικής εξουθένωσης πρέπει να εμφανιστεί πριν οδηγήσει σε χαμηλή ενσυναίσθηση για αυτό χρειάζεται να γίνει μια μελλοντική μελέτη σε 101 διαχρονικές έρευνες για τον προσδιορισμό των παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν τα επίπεδα ενσυναίσθησης και επαγγελματικής εξουθένωσης για την καλύτερη κατανόηση αυτών των δύο στοιχείων, και να καθοριστεί επιπλέον εάν αυτές οι στρατηγικές είναι εφαρμόσιμες και στο επάγγελμα του διασώστη.
Οι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη πολιτικής και οι εκπαιδευτές παραϊατρικών μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα ευρήματα που περιγράφονται σε άλλους επαγγελματίες υγείας προς το παρόν για την ανάπτυξη μελλοντικών παρεμβάσεων στους παραϊατρικούς έως ότου ολοκληρωθεί η προτεινομένη έρευνα.
Συνεχίζεται…
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Πρώτο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Δεύτερο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Τρίτο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Τέταρτο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Πέμπτο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Έκτο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Έβδομο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (Μέρος Όγδοο)
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ
ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΖΥΓΟΥΡΗΣ Κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2022
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
