Οι ερευνητές περιγράφουν λεπτομερώς τις βέλτιστες πρακτικές για τους παιδιάτρους στην αξιολόγηση οδοντιατρικών ενδείξεων παιδικής κακοποίησης και τον τρόπο συνεργασίας με άλλους γιατρούς για τον εντοπισμό και την αναφορά αυτών των περιστατικών.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ:
Περίπου 323.000 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίστηκαν ότι είχαν υποστεί σωματική κακοποίηση το 2006, το πιο πρόσφατο έτος που αξιολογήθηκε, σύμφωνα με την Τέταρτη Εθνική Μελέτη Επιπτώσεων Παιδικής Κακοποίησης και Παραμέλησης.
Ένα στα επτά παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες κακοποιείται ή παραμελείται κάθε χρόνο – κρανιοπροσωπικές κακώσεις, τραυματισμοί στο κεφάλι, το πρόσωπο και τον αυχένα συμβαίνουν σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης.
Τα παιδιά με μώλωπες στο στοματοπροσωπικό και στον κορμό που είναι μικρότερα των 4 ετών διατρέχουν κίνδυνο για μελλοντική, πιο σοβαρή κακοποίηση.
Οι επιζώντες της εμπορίας παιδιών έχουν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν οδοντιατρικά προβλήματα λόγω κακής διατροφής και ανεπαρκούς φροντίδας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Σε περιπτώσεις πιθανής σεξουαλικής κακοποίησης από το στόμα, οι γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και να τεκμηριώνουν τα περιστατικά για την υποστήριξη των εγκληματολογικών ερευνών.
Οι παιδίατροι θα πρέπει να συμβουλεύονται ιατροδικαστές παιδοδοντιάτρους ή ειδικούς σε θέματα παιδικής κακοποίησης για βοήθεια στην αξιολόγηση δαγκωματιών ή άλλων ενδείξεων κακοποίησης.
Εάν ένας γονέας δεν αναζητήσει θεραπεία για τη στοματική ή οδοντική νόσο του παιδιού μετά την ανίχνευση, οι παιδίατροι θα πρέπει να αναφέρουν την περίπτωση στις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού σχετικά με ανησυχίες για οδοντική παραμέληση.
Επειδή τα παιδιά που έχουν πέσει θύματα εμπορίας μπορεί να λαμβάνουν ιατρική ή οδοντιατρική περίθαλψη ενώ βρίσκονται σε αιχμαλωσία, οι γιατροί θα πρέπει να χρησιμοποιούν εργαλεία ελέγχου για να εντοπίζουν τα παιδιά που κινδυνεύουν από εμπορία, ανεξαρτήτως φύλου.
Οι γιατροί θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι δεν πρέπει να έχουν προκατάληψη κατά της αναφοράς λόγω του ότι μοιράζονται παρόμοιο υπόβαθρο με τους γονείς ή άλλους φροντιστές ενός παιδιού για το οποίο υπάρχουν υποψίες ότι υφίσταται κακοποίηση.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ:
«Οι παιδοδοντίατροι και οι στοματικοί και γναθοπροσωπικοί χειρουργοί, των οποίων τα προγράμματα ανώτερης εκπαίδευσης περιλαμβάνουν υποχρεωτικό πρόγραμμα σπουδών για την παιδική κακοποίηση, μπορούν να παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες και βοήθεια σε άλλους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με τις στοματικές και οδοντιατρικές πτυχές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν η Anupama Rao Tate, DMD, MPH, της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, και δημοσιεύθηκε online στο Pediatrics.
ΠΗΓΗ:
https://www.medscape.com/viewarticle/identifying-child-abuse-through-oral-health-what-every-2024a1000fjd?_gl=1*1i7gzja*_gcl_au*MTM4MDc4NTcxLjE3MjQ5OTQ5ODQ&ecd=wnl_critimg_240920_mscpref_etid6841102&uac=437283AK&impID=6841102
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
