Τόσοι μα τόσοι τίτλοι και όλοι τελικά που καταλήγουν; Στην ίδια εργασία, την ίδια δουλειά δεν κάνουμε όλοι;
Ερχόμενος από άλλη “Υπηρεσία” στον κλάδο της Υγείας, μέσα στην κρίση παραμυθιάζοντας μας όλους να στηρίξουμε το Κράτος, να βοηθήσουμε στην σωστή κατανομή των Δημοσίων υπαλλήλων “όπως έλεγαν”, καταλήξαμε σε έναν φαύλο κύκλο του μηδενός, με δύο υπηρεσίες στην ουσία πάνω από το κεφάλι μας, με συναδέλφους που ήρθαμε μαζί και πήγαν στα Νοσοκομεία της χώρας, όπου εν μια νυκτί με απόφαση του τότε Υπουργού εντάχθηκαν στο Ε.Κ.Α.Β. και πολύ σωστά έγινε. Αλλά….
ALS – BLS/AED
Εξ’ αρχής άρχισα να ενδιαφέρομαι για την εργασία μου, άρχισα να ψάχνομαι, να ακολουθώ όποιο σεμινάριο σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδος, τις περισσότερες φορές με δικά μου έξοδα, δεν με πείραζε, ήθελα, ήθελα να μάθω, ήθελα και θέλω να προσφέρω στο λειτούργημα που κάνουμε όλοι.
ALS – BLS/AED – Instructor Potential-IP, κάθε φορά σε όλα τα σεμινάρια παρόν, σεμινάρια του Ε.Κ.Α.Β. παρών, για εμένα, κυρίως όμως για τον ασθενή όπου όταν μεταβαίνεις στο περιστατικό που σου δίνει το συντονιστικό κέντρο του Ε.Κ.Α.Β. και πολλές φορές εντελώς μόνος!!!
Πρέπει, Υποχρεούσαι, να βγάλεις εις πέρας το περιστατικό και ναι ας είσαι Οδηγός!!! Είναι η μητέρας σου ο πατέρας σου – ο συγγενής σου…
Πλήρη άγνοια
Προς όλους τους ΑΝΩ, οι οποίοι, δυστυχώς, το επιβεβαιώνουν καθημερινός, δεν γνωρίζουν τον τομέα εργασίας μας.
Δεν γνωρίζουν ότι μεταβαίνοντας στο εκάστοτε περιστατικό, ο συνάνθρωπος μας όπου έχει υποστεί ένα τροχαίο, μια πτώση, μια ανακοπή, μια κρίση, κ.λ.π δεν ξέρει, δεν τον ενδιαφέρει να του πεις, αα εγώ δεν ξέρω τίποτα, πάλεψε το μόνος σου, εγώ Οδηγός είμαι.
Όχι κύριοι, όσοι από εμάς το ζούμε καθημερινά, δεν είσαι ο ‘σοφέρ’ του, είσαι ο άνθρωπός του, ο σωτήρας του, να τον βγάλεις από μια δύσκολη κατάσταση, να του κρατήσεις το χέρι, να τον ηρεμήσεις, να του δώσεις τις πρώτες βοήθειες, να δώσεις όλο σου το είναι και να φτάσει με ασφάλεια στο εκάστοτε Κ.Υ. – Νοσοκομείο κ.λ.π
Περιστατικά καθημερινά,
παλεύεις, μεταβαίνοντας πολλές φορές μόνος, προσπαθώντας να τηρήσεις τα πρωτόκολλα, κάνοντας πολλές φορές “πατέντες” το πως θα μεταφέρεις τον/ην ηλικιωμένο από ένα απομακρυσμένο χωριό 3 η ώρα το βράδυ χωρίς να υπάρχει “ψυχή” γύρω σου και πρέπει να τον κατεβάσεις με ασφάλεια 30 σκαλιά!!!
Οκ τα κατάφερες, καταϊδρωμένος με τρεμάμενα πόδια, με μια ανάσα που δεν ξέρεις, δεν την ακούς αν σου βγαίνει, δεν σε νοιάζει.
Το μυαλό σου εκεί, στο ασθενή, να μπαίνεις στο Ασθενοφόρο να θέλεις να δώσεις το σήμα παραλαβής του ασθενούς να αναφέρεις το περιστατικό, σκέφτεσαι, ωχ δεν έχω ασύρματο είμαι Υ.ΠΕ, ααα ναι έχω κινητό, να το βγάζεις, να σου πέφτει από τα μουσκεμένα από τον ιδρώτα χέρια να το βρίσκεις να καλείς επιτέλους ναι, ωχ το τηλεφωνικό κέντρο μιλάει, “ο σημαντικός χρόνος για τον ασθενή όμως περνά” ξεκινάς οδηγώντας με πόδια να τρέμουν από τα 30 αυτά σκαλιά.
Να προσπαθείς να έχεις σε επαφή τον ασθενή σου, να του μιλάς, γιατί εκεί, εκείνη την στιγμή είσαι εσύ εκεί ο “Οδηγός”, μόνος, ωχ δεν απαντά, να σταματάς να πηγαίνεις πίσω να δεις τι και πως, να ψάχνεις πάλι το τηλέφωνο να πάρεις το κέντρο, τα hands free σου γλιστρούν, συνεχίζεις, απλά συνεχίζεις να κάνεις αυτό που ξέρεις, επιτέλους σε παίρνει το κέντρο αναφέρεις, πας στην υγειονομική μονάδα κατεβάζεις τον ασθενή να τον παραδώσεις στα Τ.Ε.Π, κοιτάζοντας σε μ αυτό το βλέμμα και να σου χαμογελά, η δύναμη σου και εκείνη την στιγμή, ακούς την φωνή του εφημερεύοντα Ιατρού “Οδηγέ γιατί το έφερες εδώ, Οδηγέ άργησες, Οδηγέ.. Οδηγέ..” … μηδέν.. κενό.. απλά συνεχίζεις για την επόμενη κλήση.
Προς ενημέρωσή, “μας”
Ας μου/μας πούν οι “ΑΝΩ” των Υ.ΠΕ του Υ.Υ. δεν ξέρω, πόσα άτομα χρειάζονται για την σωστή ακινητοποίηση πολύτραυματια; Πόσα άτομα χρειάζονται για την Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση; Το τι ορίζει ο Νόμος για την κίνηση του ασθενοφόρου με μονό πλήρωμα;
Εγώ Οδηγός είμαι, όπου σημαίνει να έχω το όχημά μου στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, να οδηγώ με ασφάλεια τηρώντας τον κ.ο.κ και να πηγαίνω από το σημείο Α στο σημείο Β στον ποιο σύντομο χρόνο με ασφάλεια, ΑΥΤΑ.
Οδηγός είμαι γιατί να κουβαλάω τους ασθενείς; Γιατί να διαβάζω ακόμη, να ενημερώνομαι, να τρέχω σε σεμινάρια από εδώ κ από εκεί; Γιατί να βιώνω καθημερινός όλο αυτό;
Οδηγός είμαι, ναι Κύριοι μετά από τόσα χρόνια με κάνατε πραγματικά να το πιστέψω, αλλά όσοι έχουν λάβει αυτό το χαμόγελο – ευχαριστώ, λες Οδηγός είμαι, για… ΕΣΑΣ…
=====
* Το παρόν άρθρο αναρτήθηκε στο Φόρουμ από τον συνάδελφο Παύλου Κ. ο οποίος συναίνεσε να αναρτηθεί στην σελίδα, τον ευχαριστούμε.
ΠΗΓΗ: emtky
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
