Στην καρδιά της κρίσης των οπιοειδών, οι διασώστες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, παλεύοντας να σώσουν ζωές – πολλές φορές, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Η διαχείριση ενός περιστατικού υπερδοσολογίας δεν είναι απλώς μία ιατρική πράξη, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη παρέμβαση που μπορεί να γίνει το πρώτο βήμα προς την αποκατάσταση. Στο παρόν άρθρο, μοιραζόμαστε μια συγκλονιστική μαρτυρία και προσεγγίζουμε πρακτικές μεθόδους υποστήριξης, τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους ίδιους τους επαγγελματίες υγείας, που καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα στην υπευθυνότητα και την ψυχική τους ανθεκτικότητα.
Η προνοσοκομειακή φροντίδα έχει βιώσει από πρώτο χέρι τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης των οπιοειδών. Η διαχείριση ενός ασθενή με εξάρτηση δεν είναι εύκολη υπόθεση – προκαλεί ψυχική φθορά, απογοήτευση, ακόμα και αίσθημα ματαιότητας. Ωστόσο, πλέον το ζήτημα έχει τραβήξει και την προσοχή της ευρύτερης κοινωνίας.
Για έναν διασώστη, είναι δύσκολο να βλέπει τόσους ανθρώπους να υπερβαίνουν τα όρια, να κάνουν υπερδοσολογίες και να μην καταλαβαίνει το «γιατί». Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε πλήρως το υπόβαθρο ενός εξαρτημένου, μπορείτε να δείξετε κατανόηση και να προσφέρετε την καλύτερη δυνατή φροντίδα. Ο εθισμός είναι μια νόσος που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους. Και οι διασώστες είναι συχνά το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία.
Μαρτυρία: «Οι Διασώστες μου Έσωσαν τη Ζωή»
Είμαι μία από αυτές τις περιπτώσεις. Ανθρώπους σαν κι εμένα, τους έσωσε η φροντίδα και η συμπόνια των διασωστών και του ιατρικού προσωπικού εκείνης της ημέρας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε αυτήν τη θέση – οι εξαρτημένοι είναι πεισματάρηδες και πολλοί δεν βλέπουμε άλλη διέξοδο ή καν γνωρίζουμε ότι υπάρχει άλλη ζωή. Εκείνη τη μέρα όμως, είχα φτάσει στα όριά μου. Αν οι διασώστες με είχαν απορρίψει ως «άλλον έναν τοξικομανή», δεν θα ήμουν σήμερα εδώ, τρία χρόνια καθαρή. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη διαφορά που μπορεί να κάνετε – ο επόμενος ασθενής μπορεί να είναι σαν κι εμένα.
Αντιμετωπίζοντας τον Ασθενή με Εξάρτηση
Σήμερα, η ναλοξόνη (Narcan, Evzio) είναι βασικό φάρμακο που μεταφέρουν οι διασώστες και οι αστυνομικές δυνάμεις. Αναστρέφει άμεσα την επίδραση της υπερβολικής δόσης οπιοειδών, μπλοκάροντας τους σχετικούς υποδοχείς.
Ωστόσο, η χορήγηση ενός φαρμάκου δεν αρκεί. Πολλές φορές, οι θάνατοι από ιατρικά σφάλματα οφείλονται σε προβλήματα συνεννόησης και συνεργασίας στην αλυσίδα φροντίδας. Είναι κρίσιμο να δίνουμε προσοχή κατά την παράδοση του ασθενούς από το ΕΚΑΒ στο επόμενο επίπεδο φροντίδας.
Αντί να περιορίζεται η παρέμβαση στη διακοπή της υπερδοσολογίας και στην ανάνηψη, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία για να ανοίξουμε τον δρόμο προς την απεξάρτηση. Στο χώρο της απεξάρτησης, το ακρωνύμιο ROSC δεν σημαίνει μόνο “Return Of Spontaneous Circulation”, αλλά και “Recovery-Oriented System of Care” – ένα μοντέλο φροντίδας προσανατολισμένο στην αποκατάσταση.
Ζεστή Μετάβαση και Συνεχιζόμενη Υποστήριξη
Η αρχική ανταπόκριση σε ένα περιστατικό υπερδοσολογίας θα είναι πάντα επικεντρωμένη στην ανάνηψη. Όμως τι γίνεται μετά;
Οι περισσότεροι οργανισμοί υγείας δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο. Ένα πιθανό μέτρο είναι η δημιουργία «ζεστής μετάβασης» – δηλαδή η διασύνδεση του περιστατικού με μονάδες απεξάρτησης μέσω κοινωνικών λειτουργών, κοινοτικών διασωστών ή πιστοποιημένων συμβούλων απεξάρτησης.
Σε ασθενείς πρόθυμους να ζητήσουν βοήθεια, μπορούν να δοθούν άμεσα οδηγίες για τη συνέχεια της φροντίδας. Σε εκείνους που δεν είναι ακόμα έτοιμοι, μπορούν να προσφερθούν λύσεις μείωσης της βλάβης, όπως η προμήθεια καθαρών συρίγγων ή η εκπαίδευση του ιδίου, της οικογένειας και των φίλων στη σωστή χρήση της ναλοξόνης.
Παρόλο που αυτές οι παρεμβάσεις προκαλούν αντιδράσεις, σε πολλές περιπτώσεις είναι ζωτικής σημασίας – ακόμα και η εκπαίδευση του ασθενούς για ασφαλέστερη χρήση μπορεί να αποτρέψει την ηπατίτιδα, τον HIV ή ακόμα και τον θάνατο.
Αυτοφροντίδα Διασωστών – Αντιμετώπιση της Επαγγελματικής Εξουθένωσης
Η συνεχής έκθεση στον ανθρώπινο πόνο μπορεί να οδηγήσει σε burnout. Σύμφωνα με έρευνες, το «κλειδί» είναι η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων: ευερεθιστότητα, κούραση, κρίσεις άγχους, αλλαγές στη διατροφή και στον ύπνο, αλκοόλ ή νικοτίνη, και δυσκολία συγκέντρωσης.
Πολλές υπηρεσίες ενσωματώνουν προγράμματα φυσικής άσκησης και ιατρική παρακολούθηση. Αν και η άσκηση μειώνει το στρες, δεν επαρκεί από μόνη της. Χρειάζεται επιπλέον υποστήριξη.
Ανώνυμα ερωτηματολόγια στρες μπορούν να αναγνωρίσουν νωρίς τα σημάδια εξουθένωσης, ακόμα και πριν εμφανιστούν εμφανή συμπτώματα. Επίσης, η εκπαίδευση πάνω στις πηγές στρες και στις τεχνικές αυτοβοήθειας έχει αποδειχτεί αποτελεσματική.
Η παλαιά αντίληψη του «ο δυνατός δεν ζητάει βοήθεια» αντικαθίσταται από μία κουλτούρα υποστήριξης και πρόληψης, που σώζει ζωές – όχι μόνο ασθενών, αλλά και των ίδιων των διασωστών.
Μην Τα Παρατάς Ποτέ
Μπορείς να σώσεις ζωές με περισσότερους από έναν τρόπους. Ένας εθισμένος μπορεί να αλλάξει ζωή χάρη σε εσένα. Ακόμα και αν ορισμένες προσπάθειες αποτύχουν, το να σώσεις έστω και έναν άνθρωπο και να τον οδηγήσεις στην ανάρρωση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να του προσφέρεις.
Εγώ είμαι μία από αυτές τις ζωές. Και δεν θα σταματήσω ποτέ να νιώθω ευγνωμοσύνη για εσάς και τη διαφορά που κάνετε καθημερινά.
Η συγγραφέας:
Η Crystal Hampton είναι 37 ετών και ζει στη Νότια Φλόριντα. Ασχολείται με τη συγγραφή και εργάζεται σε εταιρεία ψηφιακού μάρκετινγκ που προωθεί την ευαισθητοποίηση για την εξάρτηση. Το πάθος της είναι να βοηθά άλλους ανθρώπους μέσα από την προσωπική της εμπειρία, τη δύναμη και την ελπίδα.
Πηγή: https://www.emergency-live.com/news/how-paramedics-can-treat-a-substance-abuse-patient/
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
