Έρευνα για Γυναίκες στο Σύστημα Προνοσοκομειακής Φροντίδας (ΣΠΦ)
Μια ανώνυμη έρευνα δημιουργήθηκε και διανεμήθηκε μέσω κοινωνικών δικτύων τον Σεπτέμβριο του 2024, προσκαλώντας πρώην και νυν γυναίκες εργαζόμενες στο ΣΠΦ να συμμετάσχουν.
Σκοπός του ερωτηματολογίου ήταν η διερεύνηση και η ενίσχυση της φωνής των γυναικών, όχι η απόδειξη αιτίου ή η παροχή λύσεων.
Η σημασία της αναγνώρισης τάσεων από την αρχή είναι υψίστης σημασίας. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αποκάλυψαν εμπειρίες ζωής που σπάνια, αν όχι ποτέ, λαμβάνουν την προσοχή που τους αξίζει.
Γυναίκες κλινικοί συμμετείχαν στην έρευνα με άνευ προηγουμένου τρόπο, με πάνω από 1.800 απαντήσεις – και τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά.
Η Ιστορία της Ρουθ
Η Ρουθ κρατούσε σφιχτά το τιμόνι του ασθενοφόρου, με τα μάτια καρφωμένα στο δρόμο, παλεύοντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Λίγο νωρίτερα, αυτή και η ομάδα της είχαν ανταποκριθεί σε ένα περιστατικό με μια γυναίκα που έκανε χρήση μεθαμφεταμίνης και είχε εμφανίσει πληγή στο χέρι της λόγω του εθισμού της.
Μέσα στο σπίτι, τους υποδέχθηκαν τρία πανέμορφα παιδιά κάτω των τεσσάρων ετών. Ήταν βρώμικα, παραμελημένα και εντελώς ανυποψίαστα για τη ζωή που άξιζαν αλλά δεν είχαν. Χαμογελούσαν και έπαιζαν καθώς οι διασώστες πακετάριζαν την ασθενή και έφευγαν.
Η Ρουθ έκλεισε το ραδιόφωνο και άκουγε τους συναδέλφους της να αξιολογούν και να φροντίζουν την ασθενή. Θαύμαζε τη συμπόνια τους, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά ήταν εγκαταλελειμμένα.
Μόλις έξι μέρες νωρίτερα, η Ρουθ είχε αποβάλει για τέταρτη φορά – αλλά κανείς δεν το ήξερε. Ήταν ακόμα μία σιωπηλή καρδιοπάθεια. Το μόνο που ήθελε ήταν να είναι καλή παραϊατρικός, αγαπημένη σύζυγος και, πάνω απ’ όλα, μητέρα.
Η σκέψη ότι ίσως να μη συμβεί ποτέ ήταν αβάσταχτη. Τα δάκρυα θόλωναν την όρασή της και έκλαιγε σιωπηλά, πενθώντας όχι μόνο την απώλεια του παιδιού της, αλλά και της ζωής που είχε ονειρευτεί.
Καθώς έφτανε στο νοσοκομείο, σκούπισε γρήγορα τα μάτια της. Δεν είχε περιθώριο να δείξει αδυναμία. Όχι εδώ, όχι τώρα.
Συγκρατήθηκε, φόρεσε τα γάντια της και άνοιξε τις πίσω πόρτες του ασθενοφόρου με ένα χαμόγελο. Μπήκε στα επείγοντα, χαιρέτισε τους νοσηλευτές και έκανε μερικά αστεία.
Κανείς δεν ήξερε.
Η Ιστορία της Χέδερ
Η Χέδερ ρύθμισε τη στολή πτήσης μπροστά στον καθρέφτη, ελπίζοντας πως το γεγονός ότι δεν την είχε βάλει στο στεγνωτήριο και η δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων θα την βοηθούσαν να την κλείσει. Η αύξηση βάρους και το πρήξιμο είχαν γίνει καθημερινή μάχη.
Ως νοσηλεύτρια πτήσεων με πάνω από μια δεκαετία εμπειρίας, ένιωθε περήφανη για την ψυχραιμία της υπό πίεση. Όμως, κάτω από την αυτοπεποίθηση, ο χρόνιος πόνος από την ενδομητρίωση είχε σφίξει τη λαβή του πάνω της.
Το αποκορύφωμα ήταν η πρόσφατη διάγνωση με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Δεν ήθελε να το πιστέψει. Η δουλειά της απαιτούσε να μπορεί να φροντίζει ασθενείς σε αντίξοες συνθήκες – οι διαγνώσεις θα το δυσκόλευαν πολύ.
Η στολή της, κάποτε άνετη, τώρα της θύμιζε τον αγώνα της. Δεν ανέφερε ποτέ τον πόνο ή την ντροπή στους συναδέλφους της.
Κι αν νόμιζαν ότι υπερέβαλε; Ότι παραμελούσε τον εαυτό της; Ότι δεν ήταν πλέον ικανή για τη δουλειά; Κράτησε τη μάχη της μέσα της.
Κανείς δεν ήξερε.
Η Ιστορία της Σάντρα
Η Σάντρα καθόταν σιωπηλά στο δωμάτιο αναφορών του σταθμού. Είχε μια αναφορά να ολοκληρώσει, αλλά εκεί ήξερε ότι μπορούσε να μείνει μόνη.
Ήταν παραϊατρικός για οκτώ χρόνια σε μια μεγάλη πόλη. Είχε δει αμέτρητες στιγμές που άλλαξαν ζωές μέσα σε μια στιγμή.
Αλλά τώρα ήταν η δική της σειρά. Είχε λάβει ένα τηλεφώνημα που ίσως άλλαζε τη ζωή της την προηγούμενη ημέρα. Εδώ και ένα μήνα ένιωθε συνεχή πόνο στην πύελο και απότομη απώλεια βάρους.
Όπως πολλοί εργαζόμενοι στο ΣΠΦ, ανέβαλε το ραντεβού στον γιατρό – δεν ήθελε να χαλάσει την ημέρα της. Τελικά πήγε και ο ειδικός εντόπισε μια μάζα στη μήτρα. Τα αποτελέσματα της βιοψίας είχαν φτάσει.
Ο γιατρός την κάλεσε και της ζήτησε να έρθει με κάποιον δικό της. Ο φόβος για μια απειλητική διάγνωση την τσάκιζε. Ήταν μονογονέας και φρόντιζε μόνη της τα παιδιά της.
«Τα παιδιά, Θεέ μου, τα παιδιά!» σκέφτηκε – οι αγώνες, οι αποφοίτησεις, οι πρώτοι έρωτες, οι γάμοι που ίσως δεν θα δει.
Την χρειάζονταν. Είχε χάσει ήδη τόσες στιγμές δουλεύοντας υπερωρίες στο ασθενοφόρο. Η ειρωνεία ήταν σκληρή – είχε δώσει τόσα για να φροντίζει άλλους.
Ένιωθε ανίσχυρη καθώς σκεφτόταν τη δική της θνητότητα, αλλά συνέχισε να γράφει την ηλεκτρονική της αναφορά.
Κανείς δεν ήξερε.
Δεν Είναι Μεμονωμένες Ιστορίες – Είναι Η Πραγματικότητα
Σύμφωνα με το Εθνικό Μητρώο Διασωστών, υπάρχουν περίπου 557.569 πιστοποιημένοι εργαζόμενοι στο ΣΠΦ στις ΗΠΑ. Υπολογίζεται ότι το 30-35% είναι γυναίκες.
Από τις περίπου 1.800 γυναίκες που απάντησαν στην έρευνα, το 57% ανέφερε ότι έχει βιώσει προβλήματα υγείας σχετιζόμενα με το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα κατά τη διάρκεια ή μετά την εργασία τους.
Προβλήματα όπως εξωμήτριες εγκυμοσύνες, αποβολές, καρκίνοι του αναπαραγωγικού, χρόνιοι πόνοι από ινομυώματα, κύστεις ή όγκοι ήταν ανάμεσα στα αναφερόμενα ζητήματα. Οι εμπειρίες αυτών των γυναικών είναι σοκαριστικές και αποκαλυπτικές.
1.100 γυναίκες δήλωσαν ότι αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα, ενώ 1.500 από τις ίδιες γνώριζαν άλλες γυναίκες συναδέλφους που είχαν βιώσει παρόμοια ζητήματα.
Πολλές γυναίκες εξέφρασαν ντροπή για την αύξηση βάρους, τις μεταπτώσεις διάθεσης και άλλα σωματικά συμπτώματα που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια ή μετά την εργασία τους.
Άλλες περιέγραψαν αισθήματα απομόνωσης και ντροπής που τις οδήγησαν στη σιωπή.
Κοινές εμπειρίες ήταν: η παροχή φροντίδας ενώ βίωναν εξουθενωτικό πόνο, η διαχείριση συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια πολύωρων βαρδιών και η θλίψη για αποβολές ενώ φρόντιζαν άλλους.
Αυτά τα βιώματα έμειναν σιωπηλά… μέχρι τώρα.
Στατιστικά Στοιχεία
-
60% ήταν paramedics, 20% EMTs, 8% AEMTs, 11% πτητικοί/νοσηλευτές εντατικής, 1% EMRs.
-
41% εργάζονταν στον ιδιωτικό χώρο, 19% σε Πυροσβεστική/Ασθενοφόρα, 15% σε νοσοκομεία, 9% σε αεροδιακομιδές, 6% με σύμβαση, οι υπόλοιπες ως “άλλες”.
-
94% εργάζονταν σε νυχτερινές βάρδιες.
-
63% εργάζονταν 40-60 ώρες/εβδομάδα, 17% πάνω από 60 ώρες.
-
55% βαθμολόγησαν το άγχος της δουλειάς με 7 ή παραπάνω (σε κλίμακα 10).
-
57% είχαν προβλήματα υγείας σχετιζόμενα με το αναπαραγωγικό.
-
79% γνώριζαν κάποια άλλη γυναίκα στο ΠΣΦ με παρόμοιο πρόβλημα.
-
60% πίστευαν ότι το άγχος, η στέρηση ύπνου και ο φόρτος εργασίας συνέβαλαν στα προβλήματά τους.
Συμπεράσματα
Ο τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες συμμετείχαν στην έρευνα ήταν άνευ προηγουμένου. Σαν να ένιωσαν ότι η φωνή τους, που είχε μείνει στο περιθώριο, βρήκε επιτέλους κοινό τόπο και δύναμη.
Το ΣΠΦ βασίζεται στη δύναμη, την ανθεκτικότητα και την αυτοθυσία. Αλλά τι γίνεται όταν η κουλτούρα αυτή αγνοεί τις ίδιες τις γυναίκες που το στηρίζουν;
Δεν είναι «απλώς» συνάδελφοι, επιβλέπουσες ή εκπαιδευόμενες. Είναι μητέρες, αδελφές, σύζυγοι. Παρουσιάζονται σε κάθε βάρδια, κουβαλώντας ένα φορτίο που κανείς άλλος δεν βλέπει.
Είναι η απόδειξη ότι αυτά τα βιώματα είναι αληθινά και συμβαίνουν μπροστά μας σε κάθε βάρδια. Υπάρχουν λύσεις; Το ελπίζουμε. Αλλά πρώτα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν.
Κανείς δεν είχε ιδέα.
Τώρα, έχουμε.
Σχετικά με τη συγγραφέα
Η Stacee Ramirez, MEd, NRP, εργάζεται στο σύστημα προνοσοκομειακής φροντίδας από το 2015. Κατέχει μεταπτυχιακό στην εκπαίδευση με έμφαση στην τεχνική επαγγελματική κατάρτιση. Συνδύασε τα πάθη της, τον προνοσοκομειακό χώρο και την εκπαίδευση, δημιουργώντας το Lights Sirens Action EMS – μια διαδικτυακή πλατφόρμα εκπαιδευτικών βίντεο για επαγγελματίες.
Βιβλιογραφικές Αναφορές
1. The National Registry Data Dashboard. (2023). In The National Registry. Retrieved 28 February 2025, from https://nremt.org/maps
2. Chase. (n.d.). Percentage of female EMTs: Women in EMS – Stats and facts. Firefighter Insider. Retrieved March 1, 2025, from https://firefighterinsider.com/percentage-of-female-emts-women-in-ems-stats-and-facts/
3. Poster Presentation at the annual meeting of the National Association of Emergency Medical Services Physicians / January 2022 / Prehospital Emergency Care January/February 2022, vol. 26, no. 1
4. Ramirez, S. (2024) Questionnaire for Women in EMS [Unpublished raw data]. Lights Sirens Action EMS.
Πηγή: https://www.jems.com/ems-management/the-woman-next-to-you-on-the-ambulance/
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
