Η καρδιακή ανεπάρκεια ορίζεται ως αυξημένες ενδοκαρδιακές πιέσεις, είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό με μειωμένη καρδιακή παροχή. Κλινικά, παρουσιάζεται με σημεία και συμπτώματα συμφόρησης και αντισταθμισμένης αιμάτωσης.
Το καρδιογενές shock, από την άλλη πλευρά, είναι το φάσμα των αιμοδυναμικών διαταραχών που οδηγούν σε υποαιμάτωση ή ανάγκη υποστήριξης της κυκλοφορίας, λόγω καρδιακής νόσου.
Και οι δύο οντότητες επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, έχουν δυσοίωνη πρόγνωση και αποτελούν σοβαρή κοινωνικοοικονομική επιβάρυνση.
Η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να είναι επακόλουθο ισχαιμικής καρδιοπάθειας, υπέρτασης, αρρυθμιών ή μυοκαρδιοπάθειας. Υφίσταται πολλαπλές ταξινομήσεις, διευκολύνοντας τη διερεύνηση και τη θεραπεία της.
Οι παθογενετικοί μηχανισμοί διαφέρουν στους διάφορους τύπους καρδιακής ανεπάρκειας, όσον αφορά τις προσβεβλημένες κοιλίες, τη διάρκεια των συμπτωμάτων και την πρωτογενή/δευτερογενή εμφάνισή τους. Αυτοί οι μηχανισμοί αντανακλούν τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ καρδιοπνευμονικών, αγγειακών και ηπατικών συστημάτων.
Η οξεία επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας μπορεί να οδηγήσει σε καρδιογενές σοκ. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου αντιπροσωπεύει το 81% των περιπτώσεων αυτών.
Ο υγιεινός τρόπος ζωής και η έγκαιρη αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου είναι υψίστης σημασίας, καθώς μπορούν να αποτρέψουν αυτή την απειλητική για τη ζωή κατάσταση και να μειώσουν τη θνησιμότητα και την οικονομική επιβάρυνση των συστημάτων υγείας.
Ανεξάρτητα από την αιτιολογία, το καρδιογενές σοκ ερμηνεύεται με τη χρήση του βρόχου πίεσης-όγκου. Αυτός μπορεί να τροποποιηθεί για κάθε κοιλία, την υποκείμενη παθοφυσιολογία και τον χρόνο από την έναρξη των συμπτωμάτων.
Συνεπώς, παρέχει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την εγγενή κυκλοφορία και τις αναμενόμενες μεταβολές υπό μηχανική ή φαρμακολογική υποστήριξη, διευκολύνοντας την πρόοδο λήψης αποφάσεων. Το 2019, δεδομένης της φαινοτυπικής ετερογένειας του καρδιογενούς σοκ, η Εταιρεία Καρδιαγγειακής Αγγειογραφίας και Επεμβάσεων εισήγαγε ένα σύστημα ταξινόμησης.
Σύμφωνα με αυτό, οι ασθενείς διαστρωματώνονται σε πέντε στάδια αναλογικά με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους. Εκτός από αυτή την ταξινόμηση, χρησιμοποιούνται διάφοροι βιοχημικοί, απεικονιστικοί και αιμοδυναμικοί δείκτες παρακολούθησης για την αξιολόγηση της οδού πήξης και της καρδιακής, ηπατικής και πνευμονικής λειτουργίας, επιτρέποντας στην καρδιολογική ομάδα να προσαρμόσει τη θεραπεία.
Επιπλέον, η πρόγνωση της προόδου διευκολύνεται από βαθμολογίες, όπως η βαθμολογία Observatoire Regional Breton sur l’Infarctus (ORBI), η βαθμολογία SHOCK-II της ενδοαορτικής αντλίας μπαλονιού (IABP) και η βαθμολογία CardShock, υποδεικνύοντας κατάλληλες στρατηγικές κλιμάκωσης ή αποκλιμάκωσης.
Παρά την τρέχουσα πρόοδο, υπάρχουν αρκετοί τομείς προόδου όσον αφορά τον ρόλο των αγγειοδραστικών φαρμάκων στο καρδιογενές σοκ, τις επιλογές επαναγγείωσης, τα πρότυπα μηχανικού αερισμού, τη θεραπεία με υποθερμία και τα πρωτόκολλα μηχανικής υποστήριξης της κυκλοφορίας.
Πηγή: https://read.qxmd.com/read/39575019/cardiac-failure-and-cardiogenic-shock-insights-into-pathophysiology-classification-and-hemodynamic-assessment?ecd=mkm_ret_241212_mscpmrk-OUS_DisReferences_etid7072267&uac=437283AK&impID=7072267&sso=true&redirected=slug
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
