Υπάρχει ένα ψυχολογικό φράγμα στην κοινότητα των διασωστών. Ένα είδος συλλογικής φοβίας απέναντι στα όπλα. Οι λόγοι που προβάλλονται για να μην οπλοφορούν οι επαγγελματίες υγείας που ενδέχεται να επιχειρήσουν σε τακτικά περιβάλλοντα είναι επιφανειακοί και εύκολα καταρρίπτονται από ανθρώπους με εμπειρία σε επιχειρήσεις υψηλού κινδύνου.
Ο αρθρογράφος του κειμένου, dennyducet , είναι παρασημοφορημένος διασώστης με 17 χρόνια εμπειρίας στην επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα (τα 16 ως παραϊατρικός) και 12 χρόνια ενεργός σε μονάδα SWAT. Οι απόψεις του βασίζονται σε χιλιάδες ώρες εκπαίδευσης και συμμετοχής σε τακτικά σενάρια.
Η Λανθασμένη Αντίληψη για τον Αφοπλισμένο Διασώστη
Η τρέχουσα προσέγγιση που στέλνει αφοπλισμένους διασώστες σε τακτικά περιστατικά, εφοδιάζοντάς τους μόνο με κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα, είναι επικίνδυνη. Η ίδια η χρήση αλεξίσφαιρου αποδεικνύει πως ο κίνδυνος πυροβολισμού είναι υπαρκτός. Αν κάποιος μπορεί να δεχτεί πυρά, τότε πρέπει και να μπορεί να απαντήσει σε αυτά. Η παρουσία περισσότερων όπλων στην πλευρά των «καλών» αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας σε ένα ένοπλο συμβάν.
Το Παράδοξο της Εκπαίδευσης
Ο αρθρογράφος τονίζει ότι η διαχείριση όπλου είναι απλούστερη από την εργασία του παραϊατρικού. Ένας παραϊατρικός χειρίζεται περίπλοκες συσκευές, χορηγεί φάρμακα με ακρίβεια και λαμβάνει κλινικές αποφάσεις υπό πίεση. Με σωστή εκπαίδευση, οι περισσότεροι παραϊατρικοί μπορούν να χειριστούν αποτελεσματικά ένα όπλο – κάτι που δεν ισχύει αντίστροφα για τους περισσότερους οπλοφόρους που δεν μπορούν να γίνουν πιστοποιημένοι διασώστες.
Το Σενάριο που Πρέπει να μας Προβληματίσει
Φανταστείτε ότι είστε διασώστης σε μια αποστολή RTF (Rescue Task Force) σε ενεργό περιστατικό με πολλαπλούς ενόπλους, όπως σε ένα εμπορικό κέντρο ή σε αστικό περιβάλλον. Δεν έχετε όπλο. Αν δεχτείτε ξαφνικά πυρά ενώ προσπαθείτε να βοηθήσετε έναν τραυματία, και σκοτωθεί ο αστυνομικός που σας καλύπτει, τι κάνετε; Δεν έχετε μέσο να υπερασπιστείτε ούτε τον εαυτό σας ούτε τον τραυματία. Σκοτώνεστε. Και το περιστατικό επιδεινώνεται με ακόμα περισσότερα θύματα.
Το Πραγματικό Καθήκον ενός Διασώστη σε Τακτικό Περιβάλλον
Ο ρόλος του διασώστη δεν είναι μόνο να περιθάλπει. Είναι:
-
Να παρέχει φροντίδα στους τραυματίες.
-
Να αποτρέπει νέους τραυματισμούς (συμπεριλαμβανομένου του ίδιου).
-
Να ολοκληρώνει την αποστολή, εξουδετερώνοντας την απειλή.
Η «τακτική ιατρική» (Tactical Combat Casualty Care – TCCC) έχει ξεκάθαρους κανόνες: σε περιβάλλον με πυρά (Care Under Fire), η προτεραιότητα είναι η εξουδετέρωση της απειλής, η μετάβαση σε ασφαλές σημείο και η επικοινωνία. Η περίθαλψη έρχεται στη φάση του Tactical Field Care, όπου ο χώρος θεωρείται προσωρινά ασφαλής. Αλλά και αυτή η φάση μπορεί να μετατραπεί ξαφνικά ξανά σε Care Under Fire.
Το Παράδειγμα της Επιχείρησης στο Εντέμπε
Η επιχείρηση διάσωσης ομήρων στο Εντέμπε από τη Μοσάντ αποτελεί ιστορικό παράδειγμα. Όταν τραυματίστηκε θανάσιμα ο διοικητής της επιχείρησης (Γιον Νετανιάχου), η ομάδα δεν σταμάτησε για περίθαλψη. Συνέχισε, εξουδετέρωσε την απειλή και έσωσε όλους τους ομήρους. Αν σταματούσαν, οι τρομοκράτες θα κέρδιζαν χρόνο και πιθανώς θα εκτελούσαν τους ομήρους.
Η Λύση: Εκπαίδευση και Οπλισμός
Η αποστολή αφοπλισμένων διασωστών σε επικίνδυνα περιβάλλοντα είναι συνταγή καταστροφής. Αντίθετα:
-
Οι επιλεγμένοι παραϊατρικοί πρέπει να ενταχθούν σε εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα (όπλων, CQB, TCCC).
-
Πρέπει να φέρουν οπλισμό, να γνωρίζουν ομαδικές τακτικές κινήσεις και να είναι μέρος του σχεδιασμού της επιχείρησης.
Μόνο έτσι μειώνονται τα θύματα και διασφαλίζεται επιτυχής έκβαση.
Συμπέρασμα:
Η τακτική ιατρική απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας. Η άρνηση να δούμε την πραγματικότητα των ένοπλων συμβάντων κοστίζει ζωές. Δεν είναι «πολεμοχαρής» όποιος μιλά για οπλισμένους διασώστες — είναι ρεαλιστής. Οι εκπαιδευμένοι και οπλισμένοι παραϊατρικοί μπορούν να λειτουργήσουν ως πραγματικοί πολλαπλασιαστές ισχύος σε κρίσιμες αποστολές, να σώσουν συναδέλφους και πολίτες, και να φύγουν από το πεδίο ζωντανοί.
Αν δεν είστε άνετοι να συζητήσετε για όπλα, τακτική και πραγματικούς κινδύνους, τότε ίσως δεν πρέπει να αποφασίζετε για τους ανθρώπους που ρισκάρουν τη ζωή τους στις πιο επικίνδυνες αποστολές.
Πηγή: https://steemit.com/swat/@dennyducet/psychology-of-arming-paramedics
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ