“Ένα άτομο που δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν δοκίμασε ποτέ κάτι καινούριο.” – Albert Einstein
Εσύ κι εγώ ξέρουμε καλά ότι ο δρόμος προς την ανάπτυξη δεν είναι ποτέ ομαλός. Αν ποτέ δεν σκόνταψες, δεν αμφισβήτησες τον εαυτό σου, ή δεν ένιωσες το τσίμπημα της αποτυχίας, τότε πιθανότατα έμεινες ακίνητος. Τα λάθη δεν είναι απόδειξη αδυναμίας· είναι απόδειξη θάρρους. Δείχνουν ότι είχες την τόλμη να μπεις στο άγνωστο, να ρισκάρεις και να επιχειρήσεις κάτι μεγαλύτερο από τη ζώνη άνεσής σου.
Όταν αποφεύγουμε τα λάθη με κάθε κόστος, αποφεύγουμε και την πρόοδο. Σκέψου κάθε μεγάλο καινοτόμο, κάθε εμπνευσμένο ηγέτη, κάθε πρωτοπόρο που θαυμάζεις. Κανένας τους δεν τα κατάφερε με την πρώτη. Έμαθαν, προσαρμόστηκαν και δυνάμωσαν με κάθε τους στραβοπάτημα. Αν είχαν επιλέξει την ασφάλεια αντί του ρίσκου, τα μεγαλύτερά τους επιτεύγματα δεν θα είχαν ποτέ γεννηθεί. Ποιο σημαντικό κομμάτι του δυναμικού σου μπορεί να μη δει ποτέ το φως, αν δεν τολμήσεις να προσπαθήσεις;
Η ηγεσία δεν είναι θέμα τελειότητας· είναι θέμα ανθεκτικότητας. Είναι το να σηκώνεσαι μετά την πτώση, να τινάζεις τη σκόνη και να λες: «Δεν τελείωσα ακόμη». Τα λάθη σου δεν είναι τα τελευταία κεφάλαια· είναι τα σκαλοπάτια. Το καθένα σου διδάσκει κάτι ζωτικό, κάτι που κανένα βιβλίο ή διάλεξη δεν μπορεί πραγματικά να σου δώσει: εμπειρία. Και η εμπειρία είναι η φωτιά που σφυρηλατεί τους αληθινούς ηγέτες.
Ο φόβος των λαθών είναι συχνά μεγαλύτερος από τα ίδια τα λάθη. Κρατάμε τον εαυτό μας πίσω γιατί φανταζόμαστε την ντροπή, την κριτική ή την απογοήτευση. Αλλά τι θα γινόταν αν έβλεπες κάθε λάθος ως παράσημο τιμής; Αν φορούσες τις αποτυχίες σου σαν απόδειξη ότι κινείσαι, μαθαίνεις και εξελίσσεσαι; Δεν θα άλλαζε αυτό το πόσο τολμηρά θα δρούσες σήμερα;
Ζούμε σε μια κουλτούρα που μερικές φορές επιβραβεύει την εικόνα της τελειότητας, αλλά η πραγματική ηγεσία δεν είναι να φαίνεσαι άψογος· είναι να είσαι αυθεντικός. Οι άνθρωποι δεν ακολουθούν κάποιον που προσποιείται ότι δεν αποτυγχάνει ποτέ· ακολουθούν εκείνον που δείχνει πώς να σηκώνεται μετά την αποτυχία. Αγκαλιάζοντας τα λάθη σου, δίνεις στους άλλους την άδεια να αγκαλιάσουν τα δικά τους. Έτσι γεννιούνται περιβάλλοντα καινοτομίας, εμπιστοσύνης και αριστείας.
Την επόμενη φορά που θα κάνεις ένα λάθος —και θα κάνεις— μην υποχωρήσεις. Ρώτα τον εαυτό σου: «Τι μπορώ να μάθω εδώ; Πώς μπορεί αυτό να με διαμορφώσει στον ηγέτη που θέλω να γίνω;». Το μάθημα που κρύβεται μέσα στο λάθος μπορεί να είναι το κλειδί για το επόμενο μεγάλο σου άλμα. Δεν αναπτύσσεσαι αποφεύγοντας τη φωτιά· αναπτύσσεσαι περνώντας μέσα από αυτήν με θάρρος.
Δεν θα αφήσουμε τον φόβο των λαθών να μας κρατήσει πίσω από το να δοκιμάσουμε κάτι νέο. Θα προχωρήσουμε μπροστά, θα ρισκάρουμε την αποτυχία και θα αγκαλιάσουμε τα μαθήματα στη διαδρομή. Γιατί στο τέλος, το μεγαλείο δεν ανήκει σε όσους δεν σκόνταψαν ποτέ· ανήκει σε εκείνους που σηκώνονται ξανά και ξανά, κάθε φορά πιο δυνατοί.
Ξέρεις κι εσύ, όπως κι εγώ, ότι τα λάθη μπορούν να φαίνονται βαριά. Πονάνε, κλονίζουν την αυτοπεποίθησή σου και μερικές φορές σε κάνουν να αμφιβάλλεις αν βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Αλλά η αλήθεια είναι αυτή: αν δεν έκανες ποτέ λάθος, σημαίνει απλώς ότι έπαιξες υπερβολικά ασφαλές. Κάθε στραβοπάτημα είναι απόδειξη ότι είχες το θάρρος να προσπαθήσεις, να ξεπεράσεις τα όριά σου και να μπεις σε κάτι καινούριο. Οι ηγέτες δεν γεννιούνται από την τελειότητα· διαμορφώνονται στις στιγμές που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα σχεδίασαν, αλλά επιλέγουν να σηκωθούν ξανά.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα αποτύχεις, μην κρυφτείς· αντιμετώπισέ το. Ρώτα τον εαυτό σου τι σε διδάσκει, πώς σε ακονίζει και πώς σε προετοιμάζει για το επόμενο επίπεδο. Τα λάθη δεν είναι το τέλος· είναι η πρώτη ύλη της ανάπτυξης. Είσαι πιο δυνατός, πιο σοφός και πιο θαρραλέος εξαιτίας τους. Σήκωσε λοιπόν το κεφάλι, κάνε το επόμενο βήμα και θυμήσου: το μεγαλείο δεν προέρχεται από την αποφυγή της αποτυχίας· προέρχεται από την αντιμετώπισή της, τη μάθηση και την πορεία προς τα εμπρός με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Πηγή: Dare to Try, Dare to Grow
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
