Με μια ματιά
Η χρήση ενός μηχανήματος υποστήριξης της ζωής που ονομάζεται ECMO λίγο μετά την καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου βελτίωσε τις πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών.
Τα ευρήματα μπορεί να οδηγήσουν σε νέες παρεμβάσεις για τη θεραπεία της επείγουσας περίθαλψης και σε βελτιωμένα αποτελέσματα για αυτή τη συχνή πάθηση της υγείας.
Περισσότεροι από 350.000 άνθρωποι πεθαίνουν από καρδιακή ανακοπή κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κατάσταση αυτή συμβαίνει όταν η καρδιά σταματά ξαφνικά να χτυπάει. Αυτό σταματά τη ροή του αίματος στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς και του εγκεφάλου. Η καρδιακή ανακοπή προκαλεί συνήθως θάνατο εάν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως και οι συνήθεις θεραπείες δεν είναι πολύ αποτελεσματικές.
Ορισμένοι ασθενείς με καρδιακή ανακοπή που λαμβάνουν τη συνήθη θεραπεία δεν ανταποκρίνονται. Αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ), απινίδωση (γρήγορο σοκ στην καρδιά), διασωλήνωση (εισαγωγή ενός σωλήνα στους αεραγωγούς για να βοηθηθεί η αναπνοή) και ενδοφλέβια φάρμακα. Ένας λόγος για τον οποίο ένας ασθενής μπορεί να μην ανταποκριθεί είναι εάν οι αρτηρίες προς την καρδιά του έχουν σοβαρή απόφραξη, εμποδίζοντας τη ροή του αίματος να περάσει γύρω από το σώμα.
Τα μηχανήματα υποστήριξης της ζωής που ονομάζονται μηχανήματα εξωσωματικής οξυγόνωσης με μεμβράνη (ECMO) υποστηρίζουν την κυκλοφορία του αίματος παρακάμπτοντας την απόφραξη. Τα μηχανήματα ECMO αφαιρούν αίμα από το σώμα του ασθενούς, το επαναοξυγονώνουν και στη συνέχεια επιστρέφουν το αίμα πίσω στο σώμα.
Για να διερευνήσουν αν η χρήση ECMO μπορεί να ωφελήσει τους ασθενείς με καρδιακή ανακοπή, οι ερευνητές έβαλαν 30 άτομα που είχαν υποστεί καρδιακή ανακοπή σε κλινική δοκιμή. Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Δρ Δημήτρη Γιαννόπουλο στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, συνέκρινε τη συνήθη θεραπεία με τη χρήση ECMO το συντομότερο δυνατό. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνευμόνων και Αίματος (NHLBI) του NIH. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στις 13 Νοεμβρίου 2020 στο περιοδικό Lancet.
Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν άνδρες που ήταν κατά μέσο όρο 61 ετών. Από τους 14 ασθενείς που έλαβαν ECMO στο πλαίσιο της προβλεπόμενης φροντίδας τους για καρδιακή ανακοπή, έξι επέζησαν μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο. Αντίθετα, μόνο ένας από τους 15 ασθενείς που έλαβαν την τυπική θεραπεία επέζησε μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο.
Τρεις και έξι μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, και τα έξι άτομα που έλαβαν ECMO ήταν ζωντανά και καλά στην υγεία τους. Ο ασθενής που έλαβε τη συνήθη θεραπεία δεν επέζησε μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο. Λόγω της αξιοσημείωτης βελτίωσης της επιβίωσης των ασθενών που έλαβαν ECMO, η μελέτη διακόπηκε πριν από την εγγραφή των αναμενόμενων 165 ασθενών.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η ECMO βελτίωσε την επιβίωση επειδή επέτρεψε χρόνο για την εφαρμογή ενός πλήρους ομαδικού προγράμματος φροντίδας. Το πρόγραμμα περιελάμβανε πρωτόκολλα για τις υπηρεσίες επείγουσας ιατρικής περίθαλψης για τον εντοπισμό των ασθενών που θα μπορούσαν να επωφεληθούν περισσότερο από αυτό. Περιελάμβανε επίσης ταχεία μεταφορά σε νοσοκομείο, επικοινωνία με ένα κέντρο ECMO για την κινητοποίηση έμπειρων χειριστών που εκτελούν μεγάλο όγκο διαδικασιών ECMO και πρωτόκολλα για τη φροντίδα μετά την ανάνηψη του ασθενούς.
“Τα ευρήματα της δοκιμής κάνουν μια σημαντική δήλωση ότι η έγκαιρη εφαρμογή της ECMO είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη που επιτρέπει την παροχή περαιτέρω προηγμένων στοχευμένων θεραπειών σε αυτούς τους κρίσιμους ασθενείς. Ελλείψει αυτής, η σωτήρια θεραπεία που ακολουθεί δεν είναι απλώς δυνατή”, λέει ο Γιαννόπουλος.
Αν και τα αποτελέσματα αυτής της μικρής δοκιμής είναι πολύ ενθαρρυντικά, η χρήση της ECMO θα πρέπει να δοκιμαστεί σε μια μεγαλύτερη, πολυκεντρική δοκιμή.
Πηγή: https://www.nih.gov/news-events/nih-research-matters/life-support-machine-helps-cardiac-arrest-patients-survive
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
