Κάθε μήνα φαίνεται να υπάρχει κι άλλος πάροχος προνοσοκομειακής φροντίδας που δέχεται επίθεση ή ακόμη και σκοτώνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης του καθήκοντος.
Γιατί;
Είναι επειδή υπάρχουν περισσότερες βίαιες και ασταθείς καταστάσεις;
Ή μήπως απλά δεν έχουμε επίγνωση και αφήνουμε τους εαυτούς μας ευάλωτους;
Η απάντηση βρίσκεται σε κάθε πάροχο προνοσοκομειακής φροντίδας:
- Πραγματοποιείτε συστηματικά έρευνες για όπλα (pat-downs) σε όλους τους ασθενείς σας;
- Ρωτάτε τους ασθενείς σας αν υπάρχει κάτι στην κατοχή τους που μπορεί να βλάψει τους ίδιους ή εσάς;
- Έχετε μεταφέρει ποτέ τα αντικείμενα ενός ασθενούς σε μια τσάντα χωρίς να γνωρίζετε το ακριβές περιεχόμενο;
- Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ μια κατάσταση σε μια κλήση που σας έκανε να νιώσετε άβολα όσον αφορά την προσωπική σας ασφάλεια;
- Υπήρχε παρουσία των αρχών επιβολής του νόμου;
- Είχατε ποτέ εμπλακεί σε περιστατικό με κίνδυνο να βρεθείτε κοντά στο θάνατο;
Εάν απαντήσατε ναι σε οποιαδήποτε από αυτές τις ερωτήσεις, τότε είναι ασφαλές να πείτε ότι η χορογραφία της σκηνής σας μπορεί να σας άφησε να αγνοήσετε μια ανασφαλή κατάσταση και, ως εκ τούτου, να είστε ευάλωτοι.
Ασφάλεια Σκηνής
Τι είναι η ασφάλεια σκηνής;
Λαμβάνουν οι πάροχοι τις κατάλληλες προφυλάξεις και έχουν πλήρη επίγνωση των πιθανών κινδύνων σε κάθε σκηνή;
Κάθε σκηνή έχει πιθανότητα βίας και πολλές έχουν όχι και τόσο προφανείς ενδείξεις κινδύνου. Ακριβώς όπως προχωράμε σαν όλοι οι ασθενείς μας να έχουν παθογόνους παράγοντες που μεταδίδονται με το αίμα, θα πρέπει να υποψιαζόμαστε όλους τους ασθενείς ως έχοντες την ικανότητα να γίνουν βίαιοι, να προκαλέσουν μια μη ασφαλή κατάσταση ή να τραυματίσουν κάποιον σκόπιμα.
Η προσωπική ασφάλεια θα πρέπει να είναι το πρωταρχικό σας μέλημα σε κάθε κλήση, ανεξάρτητα από την οξύτητα της κλήσης.
Οι στόχοι μας σε κάθε κλήση είναι η συμμόρφωση των ασθενών και ο έλεγχος της σκηνής, τα οποία επηρεάζουν άμεσα την ασφάλεια.
Η συνειδητοποίηση της ασφάλειας είναι κάτι που πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε πτυχή κάθε κλήσης, από την αποστολή έως την ολοκλήρωση.
Σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθούμε στην εφαρμογή της ευαισθητοποίησης σε θέματα ασφάλειας σε κάθε προσέγγιση και αξιολόγηση ασθενούς.
Τακτική Προσέγγιση, Αξιολόγηση
- Η τακτική προσέγγιση και αξιολόγηση του ασθενούς περιλαμβάνει την αυτογνωσία, την επίγνωση της κατάστασης, την επίγνωση του ασθενούς και την επίγνωση του περιβάλλοντος.
- Απαιτεί να είστε διεκδικητικοί, ανάλογα με την περίπτωση, και σας βοηθά να αναπτύξετε την ικανότητα να προστατεύετε τον εαυτό σας και τους άλλους.
- Απαιτεί την κατάλληλη λεκτική εμπλοκή (βλ. το βιβλίο Verbal Judo των George Thompson και Jerry Jenkins) και απλές σωματικές στρατηγικές επιβίωσης.
- Απαιτεί μια θέση υπεροχής ανά πάσα στιγμή.
- Έχει να κάνει με το να φαίνεσαι, να ακούγεσαι και να συμπεριφέρεσαι σαν επαγγελματίας.
Υπάρχουν τέσσερα κύρια συστατικά στοιχεία για την απόλυτη επίγνωση της ασφάλειας:
Η αυτογνωσία είναι να έχετε επίγνωση των δικών σας ενεργειών (στάση του σώματος, στάση, θέση των χεριών και χειρονομίες) και της επικοινωνίας (τόνος, διάλεκτος, ταχύτητα και συμπεριφορά). Μάθετε να έχετε συνείδηση των αντικειμένων που έχετε πάνω σας και τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως όπλα, είτε εναντίον σας είτε από εσάς. Γνωρίστε τα τρωτά σας σημεία, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σας και τι μπορεί δυνητικά να σας εκτοξεύσει.
Η ευαισθητοποίηση των ασθενών είναι ο σεβασμός του γεγονότος ότι ένας ασθενής έχει την ικανότητα να σας βλάψει και ότι μπορεί να έχει όπλο, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Αυτό περιλαμβάνει την ταχεία αξιολόγηση των ενεργειών και των επικοινωνιών του ασθενούς.
Η επίγνωση της κατάστασης είναι η επίγνωση των περιστάσεων γύρω από τη συνάντηση με το σύστημα προνοσοκομειακής φροντίδας .
Ποιες είναι οι σκέψεις, οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις του ασθενούς;
Η περιβαλλοντική επίγνωση περιλαμβάνει τις συνθήκες της σκηνής.
Ποια μέρη είναι παρόντα, τόσο ορατά όσο και αθέατα;
Τι βρίσκεται στην εμβέλεια του ασθενούς και ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι και οι κίνδυνοι;
Προσέγγιση Του Ασθενούς
Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζετε τον ασθενή είναι ένα κρίσιμο βήμα για τη διασφάλιση της ασφάλειας και τη διεξαγωγή μιας παραγωγικής συνέντευξης.
Πρώτον, η θέση του ασθενούς μπορεί να του δώσει ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Εάν ένας ασθενής παρουσιάζεται στην κατοικία του, έξω ή μέσα, είναι ο τομέας του – εσείς περνάτε ένα όριο σε αυτόν. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, κανόνες και τρόπους που καθοδηγούν τις ενέργειές τους εντός της ιδιοκτησίας τους και του προσωπικού τους χώρου.
Διασχίζοντας αυτά τα αόρατα όρια του κοινωνικού χώρου για να εκτελέσουμε τη δουλειά μας, κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε επιθέσεις.
Ακόμη και χωρίς μια λέξη ή με την παραμικρή χειρονομία, μπορεί να ξεσπάσει βία.
Η στάση των ασθενών μας θα πρέπει να υπαγορεύει τη θέση του σώματος, των χεριών και των ποδιών μας. Θυμηθείτε, προσπαθούμε να τοποθετηθούμε διακριτικά αλλά αποτελεσματικά σε μια θέση υπεροχής.
Καθώς πλησιάζουμε, οπτικοποιούμε τον ασθενή για τυχόν σημάδια ιατρικής δυσχέρειας και ταυτόχρονα σαρώνουμε για ενδείξεις πιθανής βίας.
Σπάνια ένα βίαιο άτομο επιτίθεται τυχαία- αντίθετα, ενεργεί με ακριβείς και καλά σχεδιασμένες προθέσεις.
Η επιλογή του θύματος γενικά καθοδηγείται από την ικανότητα, την ευκαιρία και την πρόθεση.
Δεν επιλέγουν ένα θύμα για να πολεμήσουν, αλλά μάλλον ένα θύμα που θεωρούν ότι μπορούν εύκολα να εξουδετερώσουν.
Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, πρέπει να προσεγγίζουμε με αυτοπεποίθηση. Καθώς πλησιάζουμε, αξιολογούμαστε και εμείς, ακόμη και αν το άτομο δεν είναι βίαιου χαρακτήρα.
Ένας κανόνας είναι να χρησιμοποιείτε γωνίες 45 μοιρών όταν πλησιάζετε τους ασθενείς. Με αυτόν τον τρόπο, τους παρουσιάζετε τους λιγότερους δυνατούς ζωτικούς στόχους και δυσκολεύετε τις πιθανές γωνίες επίθεσής τους.
Επίσης, μεγιστοποιείται η θέα των άκρων τους, αυξάνοντας έτσι το χρόνο αντίδρασής σας.
Το σώμα σας πρέπει να είναι όρθιο, με τα χέρια να εμφανίζονται πάνω από τη μέση με παθητικό αλλά αποτελεσματικό τρόπο. Τα χέρια σας θα πρέπει να είναι λυγισμένα με τις παλάμες στραμμένες προς τα έξω, ή το ένα χέρι τοποθετημένο στο πηγούνι και ο αγκώνας να ακουμπά στην παλάμη του άλλου χεριού.
Και οι δύο αυτές θέσεις επιτρέπουν μια γρήγορη και αποτελεσματική αντίδραση απέναντι σε διάφορες γωνίες ή τύπους επίθεσης.
Δημιουργήστε οπτική επαφή αμέσως και άμεσα για να επιδείξετε αυτοπεποίθηση, αλλά όχι παρατεταμένα σαν να προκαλείτε.
Η συμπεριφορά σας πρέπει να είναι ήρεμη και στοργική, διαβεβαιώνοντας τον ασθενή ότι είστε εκεί για να τον βοηθήσετε.
Προσδιορίστε τον εαυτό σας με το μικρό όνομα και τον τίτλο σας (“Το όνομά μου είναι Ρότζερ και είμαι παραϊατρικός”), και στη συνέχεια ακολουθήστε με μια ουδέτερη εναρκτήρια ερώτηση (“Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;”).
Προσπαθήστε να αποφύγετε τις ερωτήσεις “γιατί”, οι οποίες τείνουν να θέτουν τους ανθρώπους σε άμυνα.
Καθώς δημιουργείτε σωματική επαφή, εξετάστε γρήγορα το άμεσο περιβάλλον του ασθενούς και μετακινήστε τα χέρια σας σε μια θέση άνεσης και ελέγχου .
Τοποθετήστε το αριστερό σας χέρι στον εγγύς ώμο του ασθενούς και το δεξί σας χέρι στον καρπό του, με τα δάχτυλα καμπυλωμένα από κάτω για να εντοπίσετε τον κερκιδικό σφυγμό.
Ο αντίχειρας του δεξιού σας χεριού πρέπει να παραμείνει με κίνηση προς τη μέση γραμμή του σώματος στο χέρι σας, όχι καμπυλωμένος στην αντίθετη πλευρά του καρπού, προκειμένου να ελιχθείτε σε σημείο ελέγχου.
Αυτή η τοποθέτηση του χεριού επιτρέπει την ταχεία αξιολόγηση του αεραγωγού, της αναπνοής και της κυκλοφορίας, ενώ παράλληλα παρέχει μια παθητική θέση φύλαξης για αυτοπροστασία ή σωματικό έλεγχο.
Εάν ο ασθενής είναι σε ύπτια θέση ή καθιστός, η θέση των χεριών παραμένει η ίδια, αλλά χρησιμοποιείται η γονατιστή θέση τοποθετώντας τα πόδια σας σε γωνία 45 μοιρών προς τον ασθενή.
Καθώς γονατίζετε, φέρνοντας τη συνέντευξη στο ύψος των ματιών, το δεξί πόδι περιστρέφεται, δείχνοντας προς τον ασθενή.
Αυτή η τοποθέτηση των χεριών, των ποδιών και του σώματός σας σάς επιτρέπει να ελιχθείτε εύκολα σε μία από τις τρεις επιλογές εάν ο ασθενής γίνει βίαιος:
Χωριστείτε και ξεφύγετε – Χρησιμοποιήστε τα χέρια σας για να σπρώξετε προς τα κάτω και μακριά τον ασθενή, φορτώνοντας έτσι το βάρος του στο κοντινό χέρι και πόδι του, ενώ εσείς στέκεστε όρθιοι και απομακρύνεστε προς τα πίσω. Αυτό θα επιβραδύνει τον ασθενή που επιχειρεί να κινηθεί και θα δημιουργήσει αμέσως απόσταση μεταξύ εσάς και αυτού, ενώ θα σας κρατήσει σε θέση να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας.
Διαρκής έλεγχος -Χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους κλειδώματος και χειρισμού των αρθρώσεων σας δίνει διαρκή έλεγχο πάνω στον ασθενή και τον τοποθετεί σε θέση για περιορισμό. Αυτή η επιλογή είναι αποτελεσματική για τον ασθενή που απαιτεί μεταφορά αλλά αντιστέκεται σωματικά.
Προσωπική αυτοπροστασία -Χρησιμοποιώντας ελιγμούς με το σώμα και τα χέρια, θα είστε σε θέση να προστατεύσετε τον εαυτό σας από μια επίθεση και να τελειώσετε με έναν καθορισμένο στόχο, δηλαδή την εξουδετέρωση.
Ο στόχος σας μπορεί επίσης να είναι ο διαχωρισμός και η διαφυγή ή ο διαρκής έλεγχος.
Εάν η συνέντευξη απαιτεί όρθια θέση, η θέση του χεριού και του σώματος παραμένει αμετάβλητη και τα πόδια παραμένουν σε γωνία 45 μοιρών χωρίς να περιστρέφεται το πίσω πόδι.
Η δυναμική της θέσης ασφαλείας για την υπεροχή παραμένει αμετάβλητη, αλλά η όρθια θέση σας δίνει μια ισχυρή βάση για να εκτελέσετε διάφορους ελιγμούς. Η όρθια θέση είναι οπωσδήποτε απαραίτητη για τη συνέντευξη ενός όρθιου ασθενούς, αλλά μπορεί επίσης να είναι η σοφότερη επιλογή με έναν ασθενή που είναι καθιστός ή ξαπλωμένος σε μια υπερυψωμένη επιφάνεια, όπως ένα κρεβάτι ή ένα εξεταστικό τραπέζι.
Ο ασθενής που παρουσιάζεται ξαπλωμένος μπρούμυτα απαιτεί μια μικρή τροποποίηση της γονυπετής στάσης. Αυτό επιτυγχάνεται με την ανύψωση του δεξιού γόνατος από το δάπεδο και τη γωνία του πάνω από την άκρη της πλησιέστερης πλευράς του ασθενούς .
Αυτό επιτρέπει τον έλεγχο του ασθενούς που μπορεί να προσπαθήσει να κυλιστεί ή να σταθεί παρά την επιθυμία σας. Με το γόνατο τοποθετημένο όπως σημειώθηκε, θα μπορείτε να μεταφέρετε το βάρος σας σε αυτό το γόνατο, στηρίζοντάς το στο μικρό μέρος της πλάτης ή στο κάτω μέρος της κοιλιάς του ασθενούς, καθηλώνοντάς τον στο έδαφος. Διακόπτει επίσης την αναπνοή τους και λειτουργεί βραχυκυκλωτικά στις σκέψεις τους. Εάν αναγκαστούν να επιλέξουν μεταξύ της αναπνοής και της επίθεσης, η αναπνοή θα έχει προτεραιότητα.
Ένα άλλο σημείο-κλειδί είναι να οραματίζεστε πάντα τα χέρια του ασθενούς, ειδικά όταν κυλάτε έναν πεσμένο ασθενή. Κυλήστε τους πεσμένους ασθενείς προς το μέρος σας, όχι μακριά – αυτό δυσκολεύει τον ασθενή να κάνει ελιγμούς για ένα χτύπημα, μια αρπαγή ή μια ώθηση.
Ιατρικές Εκτιμήσεις Και Εκτιμήσεις Απειλών
Κατά την εκτέλεση μιας ταχείας ιατρικής αξιολόγησης, εκτελείτε επίσης μια ταχεία αξιολόγηση απειλής, δουλεύοντας λεκτικά για να ενθαρρύνετε μια ουδέτερη αλληλεπίδραση και εφαρμόζοντας τη γλώσσα του σώματος που λέει “είμαι εδώ για να βοηθήσω”.
Η κατανόηση των αρχών της ΑΟΙ βοηθά επίσης στην αποτροπή της βίαιης εξέλιξης της αλληλεπίδρασης:
Ability – Ικανότητα
Έχει αυτό το άτομο τη σωματική ικανότητα ή τη δύναμη σε αριθμό (σύμμαχοι) για να μου κάνει κακό, ή άμεση πρόσβαση σε όπλο; Ο δικός μου κανόνας είναι να το πιστεύω μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
Opportunity – Ευκαιρία
Η ευκαιρία είναι παρούσα μόνο αν την επιτρέπετε – σας θεωρούν εύκολο θήραμα; Η βία δεν θα εξελιχθεί αν ένας επίδοξος επιτιθέμενος θεωρεί την ευκαιρία του αμφίβολη. Κλείστε την πόρτα στη βία με μια ισχυρή παρουσία οπτικά, φωνητικά και στρατηγικά.
Intent – Πρόθεση
Έχει νόημα γι’ αυτούς μια βίαιη επίθεση; Ποια είναι η ψυχική τους κατάσταση; Εάν σας θεωρούν ως μια δύσκολη επίθεση, οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα συμβεί. Η πρόθεσή τους είναι να σας εξουδετερώσουν με βία, όχι να παλέψουν για να πετύχουν τον στόχο τους.
Εάν η συνέντευξη υποδηλώνει επικείμενη βία, δεν έχετε άλλη επιλογή από το να αλλάξετε την ουσία σας προκειμένου να επιβιώσετε. Οι προφορικές απειλές είναι συχνά απλώς αλαλαγμοί, και αν δεν υπάρχει άμεση απειλή βίας, οι ακραίες αντιδράσεις εκ μέρους σας δεν δικαιολογούνται.
Όμως, οι δηλώσεις πρόθεσης να βλάψουν, να ακρωτηριάσουν ή να σκοτώσουν δικαιολογούν την αυτοάμυνα.
Πώς μπορείτε να διακρίνετε τις κενές απειλές από εκείνες που σηματοδοτούν πραγματική βία;
Πραγματοποιώντας μια ταχεία εκτίμηση της απειλής και ακούγοντας το ένστικτό σας.
Ορισμένες καταστάσεις παρουσιάζονται με ενδείξεις.
Όταν κάνετε μια εκτίμηση απειλής, προσπαθήστε να παρατηρήσετε την κίνηση των ματιών, τη στάση του σώματος και την κινητική δραστηριότητα. Αυτά αποτελούν αξιόπιστους προγνωστικούς δείκτες βίας.
Ο θυμός, ο εκφοβισμός και η εχθρότητα δεν αποτελούν από μόνα τους λόγους για να χρησιμοποιήσετε σωματική αυτοάμυνα. Ο εκφοβισμός γίνεται συνήθως για το ψυχολογικό κέρδος του επιτιθέμενου, όπως η κοινωνική θέση ή ο σεβασμός. Η επίδειξη θυμού και εχθρότητας μπορεί να είναι φυσιολογικές αντιδράσεις στην αδικία και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζετε αυτές τις καταστάσεις επαγγελματικά και όχι προσωπικά. Εάν ένας ασθενής είναι θυμωμένος και απλά χρειάζεται να ξεσπάσει, αφήστε τον να το κάνει.
Αλλά οι σωματικές επιθέσεις ή κάποιες απειλές τους (για παράδειγμα, από ασθενείς με γνωστό ιστορικό βίας), αποτελούν δικαιολογημένη αιτία για τη χρήση εύλογης βίας σε αυτοάμυνα.
Ορισμένες καταστάσεις παρουσιάζουν ανεξέλεγκτες μεταβλητές που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο βίας, όπως πολιτισμικές ασυμφωνίες ή γλωσσικό εμπόδιο. Είναι αρκετά αγχωτικό να έχεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο σοβαρά άρρωστο ή τραυματισμένο, πόσο μάλλον να μην μπορείς να επικοινωνήσεις με τον πάροχο φροντίδας.
Άλλοι παράγοντες που μπορεί να μειώσουν το όριο για βία περιλαμβάνουν ασέβεια (πραγματική ή αντιληπτή), αλλαγές στη φαρμακευτική αγωγή, δράση συμμοριών, ακούσια μεταφορά, πείνα, απώλεια εργασίας, έλλειψη ιδιωτικότητας, παρουσία αστυνομίας, κατάχρηση ναρκωτικών ή αλκοόλ και πολλές ιατρικές αιτίες.
Ορισμένα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της ασταθούς συμπεριφοράς περιλαμβάνουν τη σύγχυση ή την αλλαγή της ψυχικής κατάστασης, την εξάρτηση από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, το θυμό, την απογοήτευση, τις ψυχολογικές διαταραχές και τις διαταραχές προσωπικότητας, το ιστορικό βίαιης δραστηριότητας, την οικονομική αστάθεια, το ανδρικό φύλο, την έλλειψη στέγης, την κακή ενσυναίσθηση ή διορατικότητα και την ανεργία.
Ταχεία αξιολόγηση απειλών
Τα ακόλουθα μπορεί να προβλέψουν τη βία από έναν ασθενή:
Κίνηση των ματιών
Γρήγορες κινήσεις των ματιών, διαπεραστικό βλέμμα, “εκκαθαριστικό” βλέμμα (ο δράστης θα κοιτάξει γύρω του σαν να θέλει να ελέγξει για μάρτυρες),
Ομιλία
Απειλητική, επιθετική, μουρμουρητή, μη ευκρινής,
Στάση του σώματος
Συγκεντρωμένες γροθιές, σταυρωμένα χέρια, χέρια στους γοφούς, οριστικές αλλαγές στη στάση του σώματος (ο δράστης θα προσαρμόσει διακριτικά τη στάση του σώματος και/ή θα ανακτήσει ένα όπλο πριν επιτεθεί),
Προσωπική ικανότητα/παρουσία όπλου
Υποτίθεται μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου,
Κινητική δραστηριότητα
Ταλαντεύεται, δείχνει ή κάνει ταχέως εναλλασσόμενες κινήσεις, χειρονομίες τύπου καλλωπισμού (π.χ. σκουπίζει το πρόσωπο/τη μύτη, σβήνει τα μαλλιά, τρίβει το πίσω μέρος του λαιμού κ.λπ.)
Ενστικτώδες συναίσθημα
Όταν μιλάει, ακούστε το!
Συμπέρασμα
Προβλέψτε το απροσδόκητο. Ενώ τα περισσότερα περιστατικά δεν καταλήγουν σε πράξεις βίας, μια μελέτη διαπίστωσε ότι το ποσοστό είναι 8,5%.1
Το επάγγελμά μας απαιτεί να ασχολούμαστε με ανθρώπους και οι “ανθρώπινες” δεξιότητές μας – οι ικανότητές μας να επικοινωνούμε, να ηρεμούμε και να αποκλιμακώνουμε – είναι αυτές που θα σώσουν πραγματικά τις ζωές μας.
Οι λεκτικές δεξιότητες θα είναι η πρώτη γραμμή άμυνάς μας και η σωματική αυτοάμυνα η τελευταία, αλλά και οι δύο πρέπει να ακονίζονται προκειμένου να τιμήσουμε την άλλη προσωπική μας δήλωση: “Όλοι επιστρέφουν στο σπίτι τους ασφαλείς, πάντα”.
Βιβλιογραφικές Αναφορές
1. Grange JT, Corbett SW. Violence against EMS personnel. Preh Emerg Care 6(2):186–90, Apr–Jun 2002.
Roger Olson, BA, NREMT-P, is a paramedic with Platte Valley EMS in Brighton, CO. He is a black belt who trains in Kenpo, Kali/Escrima, Brazilian Jui Jitsu and other eclectic methods of self defense at the International Black Belt Academy in Greeley, CO. Reach him at medico230@yahoo.com.
Πηγή: https://www.hmpgloballearningnetwork.com/site/emsworld/article/10320352/tactical-approach-scene-safety
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
