Η ΚΑΡΠΑ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιβίωσης μετά από καρδιακή ανακοπή, ωστόσο μια κρίσιμη πτυχή της ποιότητας της ΚΑΡΠΑ δεν συζητείται ποτέ.
Εδώ είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να επανεξετάσουμε την προσέγγιση της ΚΑΡΠΑ που ταιριάζει σε όλα τα μεγέθη και γιατί το «σπρώξτε δυνατά και γρήγορα με πλήρη αποσυμπίεση του θώρακα» δεν είναι αρκετά καλό το 2024.
Οι κατευθυντήριες γραμμές της American Heart Association έχουν αρκετές μετρήσεις υψηλής ποιότητας ΚΑΡΠΑ.
1) Ρυθμός συμπίεσης ΚΑΡΠΑ 100 έως 120 ανά λεπτό
2) Ποσοστό βάθους ΚΑΡΠΑ >5cm σε ενήλικες
3) Ελαχιστοποίηση των διακοπών (κλάσμα συμπίεσης θώρακα >80%)
4) Πλήρης επαναφορά του θώρακα
5) Αποφύγετε τον υπερβολικό αερισμό (ρυθμός < 12 bpm)
Ενώ αυτό είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης, παραλείπει ένα κρίσιμο γεγονός που όποιος έχει τοποθετήσει έναν καθετήρα υπερήχων στο θώρακα γνωρίζει…
…ότι η καρδιά μπορεί να υπάρχει σε διαφορετικές θέσεις ανάλογα με τη σωματική διάπλαση και την υποκείμενη παθολογία (π.χ. ΧΑΠ ή καρδιομεγαλία).
Εξασφαλίζουν λοιπόν αυτές οι μετρήσεις ποιότητας ΚΑΡΠΑ την κατάλληλη ποιότητα ΚΑΡΠΑ για όλους τους ασθενείς;
Όχι.
Στην πραγματικότητα, για το 50% των ασθενών η ΚΑΡΠΑ γίνεται σε λάθος θέση.
Σύμφωνα με την AHA η ΚΑΡΠΑ πρέπει να γίνεται πάνω από το κάτω μισό του στέρνου.
Το πρόβλημα;
Περίπου στο ΜΙΣΟ των ασθενών αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ΚΑΡΠΑ να εκτελείται πάνω από την τροχιά εκροής της αριστερής κοιλίας ή την αορτή και ΟΧΙ την αριστερή κοιλία.
Η ΚΑΡΠΑ που εκτελείται πάνω από την LVOT/αορτή σχετίζεται με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά αυτόματης αναπνοής (ROSC), χαμηλότερο ETCO2. (https://doi.org/10.1161/circ.150.suppl_1.Sa305)
Η λανθασμένα τοποθετημένη ΚΑΡΠΑ είναι απλώς λιγότερο αποτελεσματική.
Έτσι μοιάζει η ΚΑΡΠΑ πάνω από την LVOT/αορτή.
Σε αυτό το κλιπ μπορείτε να δείτε ότι η αορτική βαλβίδα δεν ανοίγει καν με την ΚΑΡΠΑ –> δεν εκτοξεύεται αίμα!
Πρόκειται για αναποτελεσματική ΚΑΡΠΑ.
Εάν δεν έχετε έναν καθετήρα υπέρηχων στη θέση του, αυτό που φαίνεται είναι ότι με έναν πάροχο ΚΑΡΠΑ, η ποιότητα της ΚΑΡΠΑ φαίνεται εξαιρετική ( ETCO2 είναι καλό, η πίεση της αρτηριακής γραμμής είναι εξαιρετική), και στη συνέχεια με τον επόμενο πάροχο ΚΑΡΠΑ φαίνεται πολύ χειρότερη ΠΑΡΑ το γεγονός ότι ο ρυθμός, το βάθος και η ανάκρουση φαίνονται εντάξει.
Η λύση; Καθοδηγήστε τους (είτε εμπειρικά είτε με τη χρήση καθετήρα υπέρηχων) σε μια πιο βέλτιστη θέση ΚΑΡΠΑ.
Πώς μπορούμε λοιπόν να ενσωματώσουμε αυτές τις πληροφορίες στην πρακτική μας ως πάροχοι ΚΑΡΠΑ και επικεφαλής ομάδων κωδικών;
Πρώτον, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το πιο σημαντικό μέρος της αλυσίδας επιβίωσης είναι η έγκαιρη και υψηλής ποιότητας ΚΑΡΠΑ. Η τροποποίηση της θέσης της ΚΑΡΠΑ θα πρέπει να θεωρείται μια πολύ προηγμένη δεξιότητα για τους παρόχους αναζωογόνησης.
Εάν έχετε καθετήρα υπέρηχων, αυτή είναι μια εξαιρετική περίπτωση χρήσης και προσωπικά έχω δει να αλλάζει δραματικά τη θέση ΚΑΡΠΑ, την ποιότητα και την προκύπτουσα αποτελεσματικότητα της ΚΑΡΠΑ.
Εάν δεν έχετε, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιώ 👇
Εάν βλέπω καλό ETCO2 (ή πίεση αρτηριακής γραμμής) για έναν πάροχο ΚΑΡΠΑ και στη συνέχεια κακό για τον επόμενο παρά τον καλό ρυθμό/βάθος, εξετάζω προσεκτικά τη θέση της ΚΑΡΠΑ. Συχνά, η ΚΑΡΠΑ γίνεται πολύ ψηλά στο στέρνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις τις κατευθύνω χαμηλότερα.
Ένα άλλο σημαντικό συμπέρασμα από την έρευνα του @FTeranMD et al. είναι ότι η συζήτηση μεταξύ της θεωρίας της καρδιακής αντλίας και της θεωρίας της θωρακικής αντλίας της ΚΑΡΠΑ έχει επιλυθεί.
Η θεωρία της θωρακικής αντλίας αναφέρει ότι η καρδιακή παροχή κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ παράγεται κυρίως από τις μεταβολές της ενδοθωρακικής πίεσης.
Η θεωρία της καρδιακής αντλίας αναφέρει ότι η εκτίναξη του αίματος οφείλεται στην άμεση συμπίεση της LV
Ενώ και οι δύο μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο, νομίζω ότι η καρδιακή αντλία είναι ο πρωταρχικός μηχανισμός, δεδομένων των πολλαπλών μελετών που δείχνουν ότι η ΚΑΡΠΑ μέσω της LVOT/αορτής σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά αυτόματης αναπνοής (ROSC).
Συγγραφέας: Ross Prager
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
