ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
Μετά την ολοκλήρωση αυτού του θέματος, αναμένεται ότι ο αναγνώστης θα κατανοήσει τις ακόλουθες έννοιες:
– Το επάγγελμα του παραϊατρικού συνδυάζει πτυχές της δημόσιας υγείας, της δημόσιας ασφάλειας και της υγειονομικής περίθαλψης
– Τα πρότυπα και το πεδίο άσκησης καθορίζουν τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις στάσεις του παραϊατρικού
– Ο ρόλος του παραϊατρικού είναι αυτός του θεραπευτή, του κλινικού ιατρού και του δασκάλου.
– Η διασφάλιση της ποιότητας, η βελτίωση της ποιότητας και η συνεχής εκπαίδευση ενισχύουν τόσο την ατομική πρακτική του παραϊατρικού όσο και του επαγγέλματος στο σύνολό του.
– Ο παραϊατρικός είναι ένας ιατρός που επεκτείνει το ιατρικό έργο μέσω της διαχείρισης, της ηγεσίας και της συμμόρφωσης.
ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ:
Η κυκλοφορία επιβραδύνθηκε γύρω από το σημείο του ατυχήματος. Καθώς οι δύο έφηβοι περνούσαν αργά, ο καθένας κοίταξε τους παραϊατρικούς που παρείχαν και κατεύθυναν τη φροντίδα των θυμάτων. Ο πρώτος έφηβος δήλωσε: “Σίγουρα έμοιαζαν να ξέρουν τι έκαναν”. Ο δεύτερος έφηβος πρόσθεσε: “Αναρωτιέμαι τι άλλο να κάνουν”.
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ
Αν και η παραϊατρική είναι ένα σχετικά νέο επάγγελμα σε σύγκριση με πολλά άλλα, έχει βρει τα πατήματά της ως ένα μοναδικό μέρος του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης.
Ο ρόλος του παραϊατρικού έχει εξελιχθεί από την απλή ανταπόκριση σε επείγοντα περιστατικά στο να ασκεί πλέον ένα διευρυμένο πεδίο πρακτικής ως ιατρός εκτάκτων συμβάντων.
Με αυτόν τον τρόπο, ο παραϊατρικός έχει αποδειχθεί ζωτικό μέρος της ομάδας δημόσιας υγείας και ασφάλειας.
Το θέμα αυτό δεν εξετάζει μόνο τις απαρχές της παραϊατρικής αλλά και το πώς τα εθνικά εκπαιδευτικά πρότυπα και η διαπίστευση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε συνδυασμό με τις επαγγελματικές οργανώσεις συνέβαλαν στην επικύρωση της παραϊατρικής ως επαγγέλματος.
Το θέμα εξετάζει επίσης τις βασικές αξίες του παραϊατρικού και τον ρόλο του ως θεραπευτή, κλινικού ιατρού και δασκάλου.
Καθώς το πεδίο άσκησης του Παραϊατρικού και οι ευθύνες της κοινότητας συνεχίζουν να αναπτύσσονται, πρέπει να καθιερωθούν προγράμματα διασφάλισης ποιότητας, βελτίωσης της ποιότητας και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης. Ο ανεξάρτητος και αλληλοεξαρτώμενος ρόλος του παραϊατρικού ως ιατρού-εκτελεστικού ιατρού βασίζεται στην ηγεσία και τη διαχείριση.
Τι είναι η παραϊατρική;
Η παραϊατρική είναι ένα ειδικό υποσύνολο της ιατρικής που παρέχουν οι παραϊατρικοί στο εξωνοσοκομειακό περιβάλλον. Οι παραϊατρικοί, ως σύμμαχοι επαγγελματίες υγείας, ασκούν παραϊατρική υπό συχνά αντίξοες συνθήκες και με ελάχιστο εξοπλισμό.
Η παραϊατρική πρακτική είναι τόσο ανεξάρτητη όσο και αλληλοεξαρτώμενη.
Το σύμπαν της ανεξάρτητης παραϊατρικής πρακτικής περιλαμβάνει το σχεδιασμό καταστροφών, την ετοιμότητα ανταπόκρισης, τη διαχείριση της σκηνής και τη λειτουργία των οχημάτων έκτακτης ανάγκης. Συνεργατικά, οι παραϊατρικοί εργάζονται αλληλοεξαρτώμενα με τους γιατρούς έκτακτης ανάγκης για να προσφέρουν το υψηλότερο επίπεδο ιατρικής περίθαλψης εκτός νοσοκομείου.
Ενώ οι παραϊατρικοί παραδοσιακά παρέχουν επείγουσα φροντίδα ως μέρος του συστήματος αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης, παρέχουν επίσης φροντίδα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς μεταξύ ιατρικών εγκαταστάσεων. Η περίθαλψη ασθενών μεταξύ εγκαταστάσεων συχνά περιλαμβάνει υψηλό επίπεδο ιατρικής πολυπλοκότητας και απαιτεί εκπαίδευση ανώτερη από εκείνη του εισαγωγικού επιπέδου παραϊατρικού.
Η παραϊατρική τοποθετείται στη διασταύρωση της υγειονομικής περίθαλψης, της δημόσιας υγείας και της δημόσιας ασφάλειας. Λόγω της ύπαρξής του σε κάθε ένα από αυτά, ο παραϊατρικός είναι διασταυρωμένα εκπαιδευμένος σε κάθε έναν από αυτούς τους τομείς. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζεται μια συνέργεια μεταξύ των γνώσεων από αυτούς τους τρεις τομείς και το αποτέλεσμα είναι η παραϊατρική, ένα μοναδικό σώμα γνώσεων που είναι αποκλειστικό της προέλευσής του.
Περισσότερο από ένα επάγγελμα, η παραϊατρική περιλαμβάνει εκτεταμένη εκπαιδευτική προετοιμασία, συνήθως σε επίπεδο κολεγίου, για την απόκτηση των εξειδικευμένων γνώσεων που είναι απαραίτητες για να γίνει κάποιος παραϊατρικός. Η παραϊατρική εκπαίδευση επιτυγχάνεται συνήθως σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο είναι διαπιστευμένο από έναν οργανισμό που περιλαμβάνει επαγγελματίες παραϊατρικούς.
Η παραϊατρική είναι επίσης μια εφαρμοσμένη επιστήμη. Για να αποκτήσουν επάρκεια στις δεξιότητες φροντίδας ασθενών και να εφαρμόσουν τις γνώσεις που απέκτησαν στη φροντίδα των ασθενών, οι σπουδαστές παραϊατρικής μαθαίνουν και εργάζονται υπό το άγρυπνο μάτι των καθοδηγητών. Με την ολοκλήρωση ενός προγράμματος σπουδών, οι παραϊατρικοί ολοκληρώνουν εξετάσεις επαγγελματικής πιστοποίησης και αποκτούν άδεια άσκησης παραϊατρικής. Όλοι οι παραϊατρικοί κατανοούν τη σημασία και την αναγκαιότητα της προσφοράς στο επάγγελμά τους μέσω της διδασκαλίας των φοιτητών παραϊατρικής.
Η άσκηση της παραϊατρικής, όπως και η άσκηση της ιατρικής, εξελίσσεται συνεχώς. Οι επαγγελματίες παραϊατρικοί ενσωματώνουν και εφαρμόζουν νέες πληροφορίες και τεχνολογίες στην πρακτική τους. Μέσω προγραμμάτων διασφάλισης ικανοτήτων και επαγγελματικής ανάπτυξης, που προσφέρονται σε προγράμματα συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, ο Παραϊατρικός παραμένει επίκαιρος με το επάγγελμα.
Η επαγγελματική ταυτότητα του Παραϊατρικού περιστρέφεται γύρω από την εθελοντική ανάληψη ορισμένων ρόλων και ευθυνών και ενός κώδικα δεοντολογίας. Μόλις αποκτήσει την ιδιότητα του παραϊατρικού, το άτομο αυτό είναι παραϊατρικός και, ανεξάρτητα από άλλους ρόλους που μπορεί να έχει στη ζωή του, θα βλέπει πάντα τον εαυτό του ως παραϊατρικό.
Η άσκηση της ιατρικής είναι μια τέχνη, όχι ένα επάγγελμα- ένα κάλεσμα, όχι μια επιχείρηση- ένα κάλεσμα στην οποία η καρδιά σας θα ασκείται εξίσου με το μυαλό σας.
-William Osler, MD
Ο επαγγελματίας παραϊατρικός έχει πολλούς ρόλους, ο πρώτος από τους οποίους είναι αυτός του θεραπευτή. Η θεραπεία είναι μια προσπάθεια να κατευναστούν οι συνέπειες της ασθένειας. Σε πολλές περιπτώσεις ο παραϊατρικός δεν είναι σε θέση να επιφέρει θεραπεία και προσπαθεί αντ’ αυτού να ανακουφίσει τον πόνο και την ταλαιπωρία. Η θεραπεία είναι μια διαδικασία που βοηθά τους ανθρώπους να υπομείνουν σωματικά, ψυχικά και πνευματικά την ασθένειά τους. Ως ένα από τα θεραπευτικά επαγγέλματα, όταν ο ασκούμενος παραϊατρικός επιδεικνύει ενσυναίσθηση, σεβασμό και γνήσιο ενδιαφέρον για τον ασθενή, θεωρείται συμπονετικός φροντιστής – θεραπευτής. Αυτή η ικανότητα να βοηθάει τον ασθενή που βρίσκεται σε κίνδυνο να θεραπευτεί, παρέχοντας παράλληλα ιατρική φροντίδα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η τέχνη της παραϊατρικής.
Ενώ οι παραϊατρικοί σπάνια θεραπεύουν μια ασθένεια, η άσκηση της παραϊατρικής βασίζεται επίσης, εν μέρει, στην επιστήμη της ιατρικής.12 Η επιστήμη της ιατρικής επικεντρώνεται στη θεραπεία και η ιατρική έρευνα βελτιώνει συνεχώς τη θεραπεία των ασθενών με ασθένειες. Με τη σειρά τους, οι ιατρικές θεραπείες που παρέχουν οι παραϊατρικοί βασίζονται, στο μέτρο του δυνατού, στην ιατρική έρευνα. Ένας επαγγελματίας παραϊατρικός ενημερώνεται πάντα για την ιατρική επιστήμη που έχει αντίκτυπο στην πρακτική του.
Οι παραϊατρικοί είναι επίσης διαχειριστές. Ως μια κοινή πρακτική που προέρχεται από την ιατρική, οι παραϊατρικοί είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση των ιδανικών της ιατρικής και για την άσκηση με τρόπο που να τιμά τους ίδιους και τους συναδέλφους τους ιατρούς. Το δικαίωμα άσκησης της παραϊατρικής δίνεται στους παραϊατρικούς από τους ιατρούς που κατανοούν τη σημασία της συνεργατικής πρακτικής.
Ως μέλη της ομάδας υγειονομικής περίθαλψης οι παραϊατρικοί είναι επίσης ηγέτες. Οι παραϊατρικοί δεν είναι ηγέτες λόγω της θέσης τους, αλλά λόγω της ικανότητάς τους να επηρεάζουν τη συμπεριφορά των άλλων μελών της ομάδας για την επίτευξη του στόχου της φροντίδας των ασθενών. Ως ηγέτης, ο παραϊατρικός μπορεί να χρειαστεί να αναλάβει το ρόλο του δασκάλου ή του συνηγόρου του ασθενούς, αλλά σε κάθε περίπτωση η ευημερία του ασθενούς είναι η πρώτη προτεραιότητα στο μυαλό του παραϊατρικού.3
Ως ηγέτης, ο παραϊατρικός καταλαβαίνει επίσης τη σημασία του να συμμορφωθεί με τις οδηγίες κάποιου άλλου. Η συμμόρφωση του παραϊατρικού στις εντολές του γιατρού, καθώς και σε αυτές άλλων αρχών, είναι ένα παράδειγμα συνεργατικότητας. Η υπακοή δεν προσφέρεται με καχυποψία, αλλά με προθυμία, με κατανόηση της σημασίας της ομαδικής εργασίας για τη φροντίδα των ασθενών.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΑΡΑΪΑΤΡΙΚΟΣ
Ο ρόλος του συνηγόρου του ασθενούς περιλαμβάνει όλους τους άλλους ρόλους και τις ευθύνες του παραϊατρικού.
Χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος
Στο παρελθόν, οι παραϊατρικοί θεωρούνταν βοηθητικοί πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης, μη αδειοδοτημένοι πάροχοι φροντίδας που λάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσής τους “εν ώρα εργασίας” (OJT) και δεν θεωρούνταν επαγγελματίες υγείας. Κλασικά παραδείγματα επαγγελματιών υγείας είναι οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι βοηθοί γιατροί. Αυτές οι ομάδες θεωρούνται επαγγελματίες επειδή πληρούν ορισμένα κριτήρια για να θεωρηθούν επάγγελμα. Οι παραϊατρικοί δεν έχουν ακόμη εκπληρώσει αυτά τα κριτήρια. Ωστόσο, ο τομέας της παραϊατρικής βρίσκεται σε διαδικασία επαγγελματοποίησης.
Ορισμένα από τα κριτήρια για να θεωρηθεί κάποιος επαγγελματίας υγείας συζητήθηκαν στην τέταρτη έκθεση της Επιτροπής Επαγγελμάτων Υγείας Pew με τίτλο “Αναδημιουργώντας την επαγγελματική πρακτική της υγείας για έναν νέο αιώνα”.4 Η ενότητα με τίτλο “Επαγγελματικά χαρακτηριστικά των συναφών παρόχων υγείας” περιγράφει τι χρειάζεται για να θεωρηθεί μια ομάδα συναφής πάροχος υγείας.
Για να θεωρηθούν συγγενής πάροχος υγειονομικής περίθαλψης, οι παραϊατρικοί θα πρέπει πρώτα να έχουν εκτεταμένη εκπαιδευτική προετοιμασία. Αυτό το είδος εκπαίδευσης παρέχεται συνήθως σε πανεπιστημιακό ή κολεγιακό περιβάλλον σε διαπιστευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα.
Πίνακας 1-1
Χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος
- Εκτεταμένη εκπαιδευτική προετοιμασία
- Διαπίστευση εκπαιδευτικών προγραμμάτων
- Καθοδήγηση
- Πιστοποίηση
- Αδειοδότηση
- Επαγγελματική ανάπτυξη
- Επαγγελματικά σωματεία
- Κώδικας δεοντολογίας-επαγγελματικά όρια
Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, οι σπουδαστές παραϊατρικής θα χρειαστούν επαγγελματικά πρότυπα ή μέντορες για να τους καθοδηγήσουν στην εκπαιδευτική τους ανάπτυξη. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της αρχικής εκπαίδευσης, η τελετή μετάβασης του παραϊατρικού στο επάγγελμα θα είναι η πιστοποίηση και η άδεια άσκησης επαγγέλματος. Μετά την είσοδό τους στον τομέα, οι επαγγελματίες παραϊατρικοί θα πρέπει να διατηρούν την εκπαίδευσή τους μέσω της διασφάλισης των ικανοτήτων τους και της επαγγελματικής τους ανάπτυξης5 . Κεντρική θέση σε αυτές τις επαγγελματικές ενώσεις ή σωματεία κατέχει ένας κώδικας δεοντολογίας που συμβάλλει στον καθορισμό του επαγγέλματος. Πολλές ιδιότητες είναι κοινές σε όλα τα επαγγέλματα (Πίνακας 1-1).
Σήμερα οι παραϊατρικοί απαιτείται να αποκτήσουν εκτεταμένη εκπαιδευτική προετοιμασία για να αποκτήσουν ένα μοναδικό σώμα γνώσεων. Ένας αυξανόμενος αριθμός προγραμμάτων παραϊατρικής προσφέρεται σε διαπιστευμένα προγράμματα που παρέχονται σε μεταδευτεροβάθμια σχολεία, όπου οι σπουδαστές παραϊατρικής μαθαίνουν επίσης από έμπειρους καθοδηγητές κατά τη διάρκεια μιας πρακτικής άσκησης. Επιπλέον, υπάρχει μια αυξανόμενη τάση προς την Αδειοδότηση των παραϊατρικών. Αυτές οι προσπάθειες, καθώς και άλλες, θα συμβάλουν στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του επαγγέλματος του παραϊατρικού.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ/ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Καμία εθνική εξέταση δεν χρησιμεύει ως αποκορύφωμα για την είσοδο στο επάγγελμα του παραϊατρικού, όπως το NCLEX για την επαγγελματική νοσηλευτική. Ένα μωσαϊκό από κομητειακές, περιφερειακές και πολιτειακές απαιτήσεις συχνά δημιουργεί δυσκολίες στη μετάβαση από τη μία γεωγραφική περιοχή στην άλλη.
Για να βοηθήσει τους σημερινούς και επίδοξους επαγγελματίες υγείας, η Επιτροπή Υγείας Pew απαρίθμησε τις 21 ικανότητες που θεωρήθηκε ότι πρέπει να επιδιώκουν οι επαγγελματίες υγείας στον εικοστό πρώτο αιώνα. Ορισμένες από αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τους παραϊατρικούς (Πίνακας 1-2).
Πίνακας 1-2
Συνοπτικός κατάλογος των 21 ικανοτήτων για τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης για τον 21ο αιώνα από την Επιτροπή Υγείας Pew
– Υιοθέτηση μιας προσωπικής ηθικής κοινωνικής ευθύνης και υπηρεσίας
– Να επιδεικνύουν ηθική συμπεριφορά σε όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες
– Να παρέχουν κλινικά ικανή φροντίδα βάσει τεκμηρίων
– Ενσωματώνουν στην πράξη τη φροντίδα με βάση τον πληθυσμό στις υπηρεσίες
– Βελτίωση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη για όσους έχουν ανεκπλήρωτες ανάγκες υγείας
– Παροχή πολιτισμικά ευαίσθητης φροντίδας σε μια ποικιλόμορφη κοινωνία
– Να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά και κατάλληλα την τεχνολογία επικοινωνίας και πληροφορικής.
– Να εργάζονται σε διεπιστημονική ομάδα
– Άσκηση ηγεσίας
– Συμβολή στη συνεχή βελτίωση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης
– Συνεχίστε να μαθαίνετε και να βοηθάτε τους άλλους να μαθαίνουν
Βασικές αξίες
Η κλινική φροντίδα που παρέχουν οι παραϊατρικοί, με γνώμονα την τεκμηριωμένη επιστήμη, υπαγορεύεται από πρωτόκολλα, κατευθυντήριες γραμμές και αλγόριθμους. Αλλά η ανθρώπινη πλευρά του παραϊατρικού -αυτή η πτυχή του συστήματος προνοσοκομειακής φροντίδας που το καθιστά μέρος του πεδίου της φροντίδας των ασθενών- υπαγορεύεται από ένα άλλο σύνολο κανόνων, τις βασικές αξίες ενός επαγγελματία παραϊατρικού. Οι παραϊατρικοί πρέπει να διαθέτουν αυτές τις βασικές αξίες, οι οποίες συμπληρώνουν και ενισχύουν τις κλινικές τους δεξιότητες και τις ιατρικές τους γνώσεις. Διαφορετικά, οι παραϊατρικοί θα είναι αναποτελεσματικοί ως πάροχοι υπηρεσιών φροντίδας ασθενών.
Η βασική επαγγελματική ιδιότητα και η πρώτη βασική αξία ενός παραϊατρικού είναι η φροντίδα.
Η φροντίδα είναι έκφραση ενδιαφέροντος προς τον ασθενή από τον παραϊατρικό και αποτελεί θεμέλιο της σχέσης παραϊατρικού -ασθενή. Για την άσκηση της φροντίδας, ορισμένοι παραϊατρικοί έχουν διδαχθεί να χρησιμοποιούν το μοντέλο PEARLS που προωθείται από την Αμερικανική Ακαδημία για τον ιατρό και τον ασθενή. Τα γράμματα στο μνημονικό PEARLS σημαίνουν συνεργασία, ενσυναίσθηση, απολογία/αποκάλυψη, σεβασμό, νομιμοποίηση και υποστήριξη. Αυτές είναι οι ιδιότητες που εξασφαλίζουν μια ισχυρή σχέση παραϊατρικού-ασθενή.
Ενώ στο παρελθόν οι περισσότεροι ασθενείς δέχονταν πρόθυμα τις συμβουλές ενός γιατρού χωρίς να τις αμφισβητούν, οι ασθενείς σήμερα είναι λιγότερο ανεκτικοί σε αυτή την πατερναλιστική προσέγγιση. Οι ασθενείς θέλουν πλέον να γνωρίζουν τις επιλογές τους και να συμμετέχουν στις αποφάσεις τους για την υγειονομική περίθαλψη. Θέλουν να συνεργάζονται με τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Οι παραϊατρικοί που εμπλέκουν τους ασθενείς στη φροντίδα τους, σε μια συνεργασία, επιδεικνύουν την αποδοχή της επιθυμίας του ασθενούς να συμμετέχει και να έχει τον έλεγχο σχετικά με τη δική του φροντίδα και τον ενδυναμώνουν να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την υγεία του. Αυτή η συνεργασία παραϊατρικού-ασθενούς τείνει να βελτιώνει τη συνολική ικανοποίηση του ασθενούς από τη φροντίδα που παρέχει ο παραϊατρικός.
Ένα άλλο κλειδί για την ποιοτική φροντίδα των ασθενών είναι η ενσυναίσθηση. Η ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική κατανόηση των συναισθημάτων του ασθενούς – να είναι σε θέση να κατανοήσει κανείς πώς είναι να περπατάει στη θέση του άλλου. Ορισμένοι αναφέρονται στην ενσυναίσθηση ως καλή συμπεριφορά. Οι παραϊατρικοί μπορούν να επιδείξουν την ενσυναίσθησή τους τόσο με πράξεις όσο και με λόγια.
Όπως η διδακτική στιγμή – το χρονικό σημείο εκείνο κατά το οποίο ο μαθητής είναι πιο επιρρεπής στη μάθηση – η ενσυναίσθηση εκφράζεται καλύτερα όταν ο πάροχος αναγνωρίζει την παρουσία ισχυρού συναισθήματος και στη συνέχεια ανταποκρίνεται στον ασθενή με υποστηρικτικό τρόπο. Για να είναι υποστηρικτικός, το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο παραϊατρικός είναι να φανταστεί το συναίσθημα που βιώνει ο ασθενής, είτε πρόκειται για θυμό είτε για φόβο είτε για απελπισία, και στη συνέχεια να αναγνωρίσει αυτά τα συναισθήματα στον ασθενή με μια απλή δήλωση όπως: “Αυτό πρέπει να είναι δύσκολο για εσάς”. Αυτή η απλή προσφορά σεβασμού και υποστήριξης θα εκτιμηθεί από τον ασθενή.
Η συμπάθεια-συμπαράσταση είναι η ιδιότητα του να υποφέρετε μαζί με τον ασθενή. Ενώ η ενσυναίσθηση είναι μια ιδιότητα που πρέπει να εξασκείται, η συμπάθεια μπορεί να παρεμβαίνει στη σχέση ασθενούς – παροχέα. Η συμπάθεια προσδίδει μια συναισθηματική ποιότητα στη σχέση που δεν είναι ούτε υγιής ούτε επαγγελματική και η οποία μπορεί να οδηγήσει σε επαγγελματική εξουθένωση. Ο παραϊατρικός θα πρέπει να προσπαθεί να κατανοεί τα συναισθήματα του ασθενούς (ενσυναίσθηση) αλλά όχι να αποδέχεται τα συναισθήματα του ασθενούς (συμπάθεια).
Η φροντίδα προϋποθέτει συναισθηματική ευπάθεια τόσο από την πλευρά του ασθενούς, ο οποίος εμπιστεύεται τον παραϊατρικό, όσο και από την πλευρά του παραϊατρικού, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να παρέχει φροντίδα, συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Για να είναι πραγματικά στοργικός, ο παραϊατρικός πρέπει να είναι πρόθυμος να μοιραστεί και τα λάθη του με τον ασθενή και να ζητήσει συγγνώμη αν χρειαστεί.
Αν και η σκέψη της συγγνώμης για ένα σφάλμα μπορεί να φαίνεται σε κάποιους σκληρή ή απερίσκεπτη, οι γιατροί και οι παραϊατρικοί δέχονται όλο και περισσότερο την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη. Με απλά λόγια, ανεξάρτητα από το πόσο επιδέξιος ή γνώστης είναι ο παραϊατρικός, θα γίνουν λάθη.
Η έκθεση του Ινστιτούτου Ιατρικής (IOM) του 1999 εκτιμά ότι μεταξύ 44.000 και 98.000 ασθενείς θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους από λάθη.8
Τα λάθη αποτελούν μέρος της άσκησης της παραϊατρικής και κάθε λάθος αποτελεί ευκαιρία για βελτίωση. Η αποδοχή των λαθών από τον παραϊατρικό και η προθυμία του να ζητήσει συγγνώμη θα είναι σημαντική για την ικανοποίηση του ασθενούς από τη φροντίδα.9
Όποτε παραβιάζεται ένα επαγγελματικό πρότυπο φροντίδας ή το αποτέλεσμα είναι ανεπιθύμητο ή απροσδόκητο, ένας στοργικός παραϊατρικός παραδέχεται το λάθος και επιδεικνύει ευθύνη όταν ζητά συγγνώμη.
Το πρώτο βήμα κάθε φορά που αντιμετωπίζεται ένα σφάλμα είναι η διερεύνηση του λόγου για τον οποίο συνέβη το σφάλμα. Εάν δεν υπάρχει άμεση εξήγηση, τότε ο παραϊατρικός θα πρέπει να εξηγήσει στον ασθενή ότι συνέβη σφάλμα και, εάν είναι σκόπιμο, να εξηγήσει ότι “θα βρω το γιατί” και θα επανέλθει στον ασθενή αργότερα με μια απάντηση.
Εάν αποφασιστεί να ζητηθεί συγγνώμη, ο παραϊατρικός θα πρέπει να επιλέξει τον κατάλληλο χρόνο και τόπο – ίσως μετά την παράδοση της φροντίδας του ασθενούς στο τμήμα επειγόντων περιστατικών – και να εξηγήσει την κατάσταση, δηλώνοντας ότι έγινε λάθος. Ένας επιδέξιος παραϊατρικός ακούει την αντίδραση της οικογένειας και απαντά στις ερωτήσεις της με περίσκεψη και μετά από μια στιγμή σκέψης.
Θεμελιώδες στη σχέση παραϊατρικού-ασθενή είναι ο σεβασμός προς τον ασθενή. Ο σεβασμός βασίζεται σε μια μη επικριτική στάση απέναντι στον ασθενή, ανεξάρτητα από τις προσωπικές περιστάσεις. Ενώ πολλοί παραϊατρικοί γνωρίζουν τις προκαταλήψεις σχετικά με τη φυλή ή τη θρησκεία, το πρόβλημα της οικονομικής προκατάληψης αναγνωρίζεται λιγότερο. Ανεξάρτητα από το κοινωνικό καθεστώς ή την οικονομική θέση που κατέχει ένας ασθενής κάθε στιγμή, ο παραϊατρικός θα πρέπει να σέβεται τον ασθενή ως άτομο που χρειάζεται βοήθεια και αξίζει τη φροντίδα.
Ενίοτε ορισμένοι παραϊατρικοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις ανησυχίες του ασθενούς και μπορεί ακόμη και να επικαλεστούν “κατάχρηση του 166 – 112” όταν μιλούν για αυτούς τους ασθενείς. Ανεξάρτητα από τη στάση του παραϊατρικού, αυτοί οι ασθενείς έχουν μια ανησυχία που τους ώθησε να καλέσουν τις υπηρεσίες έκτακτης ιατρικής βοήθειας. Ο στοργικός παραϊατρικός ακούει και προσπαθεί να κατανοήσει τον ασθενή και την ανησυχία του, ανεξάρτητα από το πόσο φαινομενικά ασήμαντο είναι το πρόβλημα. Αυτή η διαδικασία νομιμοποίησης υποστηρίζει τον ασθενή και επιδεικνύει φροντίδα. Ένας ασθενής που αισθάνεται άνετα είναι πιο συνεργάσιμος στη φροντίδα και έχει πιο θετική εκτίμηση για τον παραϊατρικό.
Τέλος, ο παραϊατρικός επιδεικνύει φροντίδα και συμπόνια προσφέροντας στον ασθενή υποστήριξη και ενεργώντας ως συνήγορος του ασθενούς. Το να είσαι συνήγορος του ασθενούς είναι σημαντικό σε έναν χαοτικό κόσμο όπου οι άνθρωποι “χάνονται στη διαδικασία” και “αντιμετωπίζονται σαν αριθμός”.
Η έννοια της διπλωματίας είναι συνυφασμένη με τις διαπροσωπικές επικοινωνίες. Η προσεκτική εξέταση των λέξεων που λέγονται, ώστε να διασφαλιστεί ότι το μήνυμα που λέγεται δεν έχει ακούσιο νόημα, βελτιώνει τη διαπροσωπική κατανόηση και, τελικά, τη φροντίδα των ασθενών.
Ενώ η επιστήμη της επείγουσας ιατρικής περίθαλψης μπορεί να διδαχθεί από ένα θέμα, η τέχνη της επείγουσας ιατρικής υπηρεσίας – συνδυάζοντας τις ιδιότητες που αναφέρθηκαν προηγουμένως με αποτελεσματικό τρόπο – μαθαίνεται καλύτερα με την πρακτική εξάσκηση στο πεδίο με έναν δάσκαλο παραϊατρικό. Ένας επαγγελματίας μέντορας μπορεί να βοηθήσει στη διαδικασία κοινωνικοποίησης που απαιτείται για τη δημιουργία ενός επαγγελματία παραϊατρικού. Ένας αρχάριος παραϊατρικός που υποβάλλεται σε έντονη κοινωνικοποίηση στα χέρια έμπειρων επαγγελματιών μέσα σε μια υγιή κουλτούρα προνοσοκομειακής φροντίδας μπορεί γρήγορα να ωριμάσει σε έναν επαγγελματία παραϊατρικό.
Πηγή: http://what-when-how.com/paramedic-care/introduction-to-emergency-medical-service-systems-framework-for-paramedic-practice-part-1/
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
