Τα πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας μπορούν να βοηθήσουν τους επιζώντες να γνωρίζουν τι να περιμένουν
Έχει διαπιστωθεί ότι η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί τη μεγαλύτερη κατηγορία κλήσεων προς την αστυνομία σε ορισμένες πόλεις. Όταν οι αστυνομικοί ανταποκρίνονται, γνωρίζουν ότι η κατάσταση μπορεί να είναι ασταθής τόσο για τους ίδιους όσο και για το θύμα του θύτη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο δολοφόνος σχεδόν στο ένα τρίτο των ανθρωποκτονιών γυναικών είναι ένας στενός σύντροφος και το 22% των θανάτων αστυνομικών “εν ώρα υπηρεσίας” τα τελευταία χρόνια συνέβησαν κατά την ανταπόκριση σε κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία.
“Αυτό που δεν καταγράφουν οι στατιστικές [των θανάτων αστυνομικών] είναι όλα τα όργανα επιβολής του νόμου που σκοτώνονται κατά την εκτέλεση του καθήκοντος σε τροχαίες στάσεις, στην επίδοση εντολών προστασίας ή στην επίδοση ενταλμάτων [σε παραβάτες ενδοοικογενειακής βίας]”, λέει ο Michael P. LaRiviere, αστυνομικός που κάνει εκπαίδευση σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας για εθνικούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Ένωσης Σερίφηδων.
“Έχω δει μια σύνδεση μεταξύ των δραστών που δολοφονούν αστυνομικούς και ενός μητρώου ενδοοικογενειακής βίας”, λέει ο LaRiviere. “Είναι επικίνδυνοι άνθρωποι. Τους ενδιαφέρει η εξουσία και ο έλεγχος, και οι αστυνομικοί αντιπροσωπεύουν την εξουσία να τους αφαιρέσουν τις ελευθερίες τους”.
Αυτός ο εκρηκτικός συνδυασμός έχει οδηγήσει το 95% των υπηρεσιών επιβολής του νόμου να αναπτύξουν πολιτικές τις οποίες οι αστυνομικοί καλούνται να ακολουθούν όταν ανταποκρίνονται σε κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία, ενώ το 85% απαιτεί επίσης από τους αστυνομικούς να συμμετέχουν σε εξειδικευμένη εκπαίδευση για την ενδοοικογενειακή βία. Σχεδόν τα μισά τμήματα διαθέτουν πλέον ξεχωριστές μονάδες που ασχολούνται με υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας.
Τι εκπαιδεύονται να κάνουν οι αστυνομικοί
Παρόλο που οι πολιτικές διαφέρουν από πόλη σε πόλη, μπορεί να είναι χρήσιμο για τους επιζώντες να κατανοήσουν τα κοινά στοιχεία για το πώς εκπαιδεύεται η αστυνομία να ανταποκρίνεται.
Η πρώτη έννοια είναι να αντιμετωπίζονται οι κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία ως υψηλής προτεραιότητας ή ως απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Λόγω αυτής της προοπτικής, και είναι σημαντικό για τους επιζώντες να γνωρίζουν, πολλά τμήματα θα συνεχίσουν να ανταποκρίνονται ακόμη και αν το θύμα ακυρώσει το αίτημα.
Επόμενο είναι να προσεγγίζουν προσεκτικά, δηλαδή οι αστυνομικοί εκπαιδεύονται να εφαρμόζουν διακριτικότητα όταν χρησιμοποιούν φώτα έκτακτης ανάγκης και σειρήνες και να παρατηρούν και να ακούν πριν ανακοινώσουν την παρουσία τους. Αυτό μπορεί να βελτιώσει την ασφάλεια όλων και επίσης να αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία, όπως μια ενεργή αντιπαράθεση.
Η αποστολή δύο αστυνομικών αποτελεί επίσης βέλτιστη πρακτική.
Ενίοτε, η εξισορρόπηση της ανάγκης επείγουσας ανταπόκρισης και της ταυτόχρονης άφιξης δύο αστυνομικών στον τόπο του συμβάντος μπορεί να αποτελέσει πρόκληση, ιδίως σε περιοχές όπου οι μονάδες είναι τοποθετημένες σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η αποστολή δύο αστυνομικών μπορεί να κάνει πιο εύχρηστο τον γρήγορο χειρισμό μιας πληθώρας εργασιών, όπως ο έλεγχος ενταλμάτων σύλληψης και προηγούμενου ιστορικού, καθώς και η ταυτοποίηση και ο διαχωρισμός του θύματος και του δράστη.
Μόλις φτάσετε στον τόπο του εγκλήματος, κρατώντας τον θύτη και το θύμα μακριά ο ένας από τα μάτια και τα αυτιά του άλλου, μπορείτε να αυξήσετε τις πιθανότητες να μιλήσει ο καθένας με ειλικρίνεια χωρίς την επιρροή του άλλου. Βοηθά επίσης τους αστυνομικούς να προσδιορίσουν αν υπάρχουν πυροβόλα όπλα στο χώρο και να τα απομακρύνουν. 79% των υποθέσεων σε μια μελέτη 358 αστυνομικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου από το Police Executive Research Forum αφορούσαν την εύρεση και κατάσχεση πυροβόλων όπλων.
Η συλλογή αποδεικτικών στοιχείων είναι μια άλλη προτεραιότητα.
Πολλές υπηρεσίες απαιτούν από τους αστυνομικούς να φωτογραφίζουν τα τραύματα του θύματος και τη σκηνή του εγκλήματος- να παίρνουν συνεντεύξεις και να λαμβάνουν γραπτές, ηχητικές ή βιντεοσκοπημένες καταθέσεις από τα μέρη, τους γείτονες ή τους μάρτυρες- και να δημιουργούν λεπτομερείς αναφορές συμβάντων, είτε γίνεται σύλληψη είτε όχι. Σχεδόν 9 στις 10 υπηρεσίες καταγράφουν τα περιστατικά ανά τοποθεσία και 7 στις 10 τα καταγράφουν ανά άτομο για να βοηθήσουν τους αξιωματικούς των μελλοντικών ερευνών να κατανοήσουν το ιστορικό, σύμφωνα με την ίδια μελέτη.
Η διενέργεια εκτίμησης κινδύνου για τον προσδιορισμό του επιπέδου κινδύνου για το θύμα και για το κατά πόσον πρέπει να ενθαρρυνθεί ένα σχέδιο ασφαλείας, απαιτείται από το 42% των υπηρεσιών. Φυσικά, αν αντιμετωπίζετε βία, ένα σχέδιο ασφαλείας είναι πάντα κάτι που πρέπει να εξετάσετε να αναπτύξετε, ανεξάρτητα από αυτό. Ορισμένες υπηρεσίες εκπαιδεύουν τους αστυνομικούς να παρέχουν στα θύματα κοινοτικούς πόρους και το πρωτόκολλο για ορισμένες περιλαμβάνει την πραγματοποίηση επισκέψεων παρακολούθησης.
Υποχρεωτική σύλληψη
Πολλές υπηρεσίες απαιτούν από τους αστυνομικούς να προβαίνουν σε σύλληψη υπό ορισμένες προϋποθέσεις, όπως ενδείξεις επίθεσης, παραβίαση εντολής προστασίας και άλλα αδικήματα όπου υπάρχουν φυσικά στοιχεία ή τα οποία είδε ο αστυνομικός. Αυτό είναι γνωστό ως πολιτική υποχρεωτικής σύλληψης και μπορεί να είναι πολύτιμο για έναν επιζώντα να γνωρίζει εκ των προτέρων αν οι τοπικές αρχές χρησιμοποιούν αυτή την πρακτική.
Υπάρχει συζήτηση σχετικά με την υποχρεωτική σύλληψη. Ορισμένοι λένε ότι δίνει στο θύμα ένα διάλειμμα από τη βία και χρόνο για να συμβουλευτεί τους συνηγόρους. Άλλοι επισημαίνουν την πολύ συνηθισμένη πραγματικότητα της ενδοοικογενειακής βίας: όπου τα φαινομενικά θετικά βήματα για την αντιμετώπιση της βίας μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ, στην προκειμένη περίπτωση η πιθανότητα μιας σύλληψης να οδηγήσει σε κλιμάκωση της βίας κάποια άλλη στιγμή.
“Είναι φυσιολογικό το θύμα να φοβάται να μας πει τι πραγματικά συμβαίνει”, λέει o LaRiviere. Στη δικαιοδοσία του, οι συνήγοροι των θυμάτων βοηθούν τους αστυνομικούς να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια που υπάρχουν στην αναφορά της έκτασης της ενδοοικογενειακής κακοποίησης. Ωστόσο, αν ένας επιζών δεν είναι έτοιμος να μιλήσει, και ελλείψει μαρτύρων ή σαφών φυσικών στοιχείων, οι αστυνομικοί μπορεί να φύγουν χωρίς να προβούν σε σύλληψη.
Πώς ένας επιζών μπορεί να βοηθήσει
Οι πληροφορίες που λαμβάνουν οι αστυνομικοί πριν φτάσουν στον τόπο του συμβάντος τους βοηθούν να είναι προετοιμασμένοι.
Αν είναι ασφαλές για εσάς να το κάνετε, πείτε στον αποστολέα αν ο θύτης έχει:
- Ποινικό μητρώο στο παρελθόν
- Ιστορικό περιοριστικών μέτρων (ενεργά ή ληγμένα)
- Πρόσβαση σε όπλα
- Έκανε συγκεκριμένες απειλές βίας (συμπεριλαμβανομένης της αυτοκτονίας);
- Υπήρξε βίαιος εναντίον σας ή των παιδιών σας στο παρελθόν;
Δεν ισχύουν όλες οι κατευθυντήριες γραμμές καθολικά, αλλά είναι χρήσιμο να γνωρίζετε γενικά τι να περιμένετε από μια κλήση για βοήθεια στην αστυνομία και τι να περιμένετε από την αστυνομία.
Παρόλο που υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα θυμάτων που δεν είναι ικανοποιημένα από την αντίδραση της αστυνομίας, συμπεριλαμβανομένης αυτής της πρόσφατης έρευνας του DomesticShelters.org, τα στοιχεία της βελτιωμένης κατάρτισης τα τελευταία χρόνια βοηθούν τους αστυνομικούς να αναγνωρίζουν καλύτερα και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τους φόβους των αποδεκτών ενδοοικογενειακής κακοποίησης.
“Έχουμε μια πολύ πιο θυματοκεντρική προσέγγιση”, λέει ο LaRiviere, “αλλά αν δεν λαμβάνεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι, μπορείς πάντα να μιλήσεις σε έναν προϊστάμενο”.
Πηγή: https://www.domesticshelters.org/articles/legal/how-police-are-trained-to-respond-to-domestic-violence
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
