“Να είσαι ο εαυτός σου· όλοι οι άλλοι είναι ήδη πιασμένοι.” – Oscar Wilde
Όσοι από εμάς δουλεύουμε στον χώρο της υγείας ή της άμεσης επέμβασης ξέρουμε καλά πόσο εύκολο είναι να χαθείς στον κυκεώνα των απαιτήσεων, των βαρδιών, των τραυμάτων (σωματικών και ψυχικών) και της συνεχούς ανάγκης για ανθεκτικότητα. Κάπου εκεί, σε μια ανάγκη για στήριξη, καταφεύγουμε στα βιβλία αυτοβοήθειας —σελιδες γεμάτες υποσχέσεις για αλλαγή, ενδυνάμωση και ισορροπία.
Όμως με τον καιρό κατάλαβα κάτι κρίσιμο: τα περισσότερα από αυτά τα βιβλία προτείνουν μια προσέγγιση που απευθύνεται στον «μέσο άνθρωπο» —όχι στον διασώστη που ξυπνά με σειρήνα μέσα στη νύχτα, ούτε στη νοσηλεύτρια που κρατά το χέρι ενός ασθενούς που φεύγει. Δεν είναι ότι δεν έχουν αξία, αλλά όταν ο ρυθμός της δουλειάς σου ακουμπά το ανθρώπινο όριο καθημερινά, χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από εύκολες συνταγές.
Για χρόνια ακολούθησα τις συμβουλές διάσημων «γκουρού», πιστεύοντας ότι είχαν τα κλειδιά για την προσωπική και επαγγελματική ισορροπία. Αλλά ανακάλυψα ότι η τυφλή αντιγραφή μοτίβων που δεν αντανακλούν τις δικές μας εμπειρίες, μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση —ακόμα και ματαίωση. Οι «μυστικές συνταγές» δεν υπολογίζουν τη νυχτερινή βάρδια, τα περιστατικά που σου μένουν, ή το πώς είναι να επιστρέφεις σπίτι και να προσπαθείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά.
📚 Μάθημα πρώτο: Οι πιο χρήσιμες ιστορίες δεν είναι εκείνες που διαβάζεις —είναι εκείνες που γράφεις εσύ, μέσα από την πράξη, την εμπειρία και την ενδοσκόπηση.
Στην αρχή, τα βιβλία αυτοβοήθειας μου έδιναν ελπίδα. Μα όσο περνούσε ο καιρός, η «ελπίδα» μετατρεπόταν σε απογοήτευση. Δεν έβρισκα τη γαλήνη που υπόσχονταν. Άρχισα να αμφιβάλλω: μήπως φταίω εγώ; Μήπως δεν είμαι αρκετός; Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι το πρόβλημα δεν ήταν η ανεπάρκειά μου —ήταν οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες που μου είχαν καλλιεργηθεί.
Το πραγματικό σημείο αλλαγής ήρθε όταν άρχισα να αναγνωρίζω τις προσωπικές μου αξίες. Να κατανοώ τι είναι σημαντικό για εμένα, όχι για το εξώφυλλο ενός best-seller. Αντί να κυνηγάω την τελειότητα, επέτρεψα στον εαυτό μου να αναπνέει —να είμαι επαγγελματίας, αλλά και άνθρωπος.
✨ Αλήθεια ζωής: Η προσωπική ανάπτυξη δεν είναι να γίνεις κάποιος άλλος· είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να είσαι αυτό που δεν είσαι. Είναι να αξιοποιήσεις όσα ήδη είσαι.
Ένα άλλο κρίσιμο μάθημα ήταν να θέτω ρεαλιστικούς στόχους. Να μην κυνηγάω «την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου» με όρους παραγωγικότητας ή κοινωνικής αποδοχής. Η πραγματική πρόοδος έρχεται όταν οι στόχοι μας συμβαδίζουν με τις αξίες μας και όχι με τα likes ή τα checklists.
Δεν υπάρχει «μαγική λύση» για την αυτοβελτίωση. Η σοφία που ψάχνεις δεν βρίσκεται σε ξένες συνταγές, αλλά στη δική σου καθημερινότητα: στην ειλικρινή ενδοσκόπηση, στο βράδυ που άντεξες, στο περιστατικό που σε λύγισε και ξανασηκώθηκες. Δεν χρειάζεσαι νέο πρότυπο —χρειάζεσαι πίστη στον εαυτό σου.
🔦 Η πυξίδα υπάρχει ήδη μέσα σου. Δεν χρειάζεσαι χάρτη. Αρκεί να αρχίσεις να εμπιστεύεσαι το φως σου.
Και κάτι τελευταίο: Αν νιώθεις εξαντλημένος από το κυνήγι της αυτοβελτίωσης, δεν είσαι μόνος. Είναι εντάξει να αμφιβάλλεις, να πατάς φρένο, να ξανασκέφτεσαι τα πάντα. Δεν είναι εντάξει να μετράς την αξία σου με ξένα μέτρα. Είσαι πολλά παραπάνω από την απόδοσή σου σε μια βάρδια. Είσαι το βλέμμα σου, η πρόθεσή σου, το χέρι που απλώνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή είναι η αληθινή σου δύναμη. Αυτή αξίζει να εξελίξεις.
Παναγιώτης Σπανός / Empowering Leadership
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
