Εισαγωγή
Η δουλειά μας στο πεδίο δεν είναι ποτέ εύκολη. Στο σύστημα προνοσοκομειακής φροντίδας, υπάρχουν φορές που πρέπει να πούμε πράγματα δύσκολα και να κάνουμε ερωτήσεις άβολες αλλά απολύτως αναγκαίες. Αν τις αποφύγουμε, μπορεί να βάλουμε σε κίνδυνο τον ασθενή, την ομάδα μας ή τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα που αξίζουν συζήτηση και προετοιμασία.
1. Η Δική Σου Ασφάλεια
Η ασφάλεια του διασώστη είναι πρώτη προτεραιότητα. Η βία εναντίον προσωπικού προνοσοκομειακής φροντίδας είναι πραγματική απειλή. Πρόσφατα, ένας παραϊατρικός έχασε τη ζωή του από ασθενή με μαχαίρι μέσα σε ασθενοφόρο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, αλλά μπορούμε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε «κόκκινες σημαίες» και να έχουμε σχέδιο.
-
Επαναλαμβανόμενη εκτίμηση σκηνής: η ασφάλεια δεν ελέγχεται μόνο στην αρχή· το περιβάλλον αλλάζει συνεχώς.
-
Παρατήρηση συμπεριφοράς: ευγένεια, ειλικρίνεια, συνεργασία ή αντίθετα επιθετικότητα, παραπλανητικές απαντήσεις, περίεργες κινήσεις;
Να φέρεστε με σεβασμό, ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες: συχνά αυτό αποφορτίζει την ένταση.
2. Ρωτώντας για Όπλα
Η ερώτηση πρέπει να γίνει, ακόμα κι αν είναι άβολη:
«Πριν πάμε στο νοσοκομείο, έχετε μαζί σας κάτι που μπορεί να θεωρηθεί όπλο, όπως μαχαίρι ή πυροβόλο; Αν ναι, μπορούμε να βρούμε μια λύση εδώ.»
Με αυτόν τον τρόπο δείχνετε ότι τους προστατεύετε από περιττά προβλήματα και ταυτόχρονα προφυλάσσετε το πλήρωμα.
-
Όλες οι τσάντες/σακίδια πρέπει να τοποθετούνται εκτός εμβέλειας του ασθενή.
-
Κατά την κλινική εξέταση “head to toe”, μπορεί να εντοπιστούν τυχόν όπλα πριν την επιβίβαση στο ασθενοφόρο.
-
Οι ζώνες ασφαλείας φορείου πρέπει πάντα να εφαρμόζονται – είναι θέμα ασφάλειας μεταφοράς αλλά και περιορισμού κινήσεων.
Αν ο ασθενής δυσφορεί:
«Σηκώστε τα χέρια σας για να περάσουμε τις ζώνες ασφαλείας, ώστε να είστε ασφαλής στη διαδρομή.»
Έτσι κατανοεί ότι πρόκειται για προστασία, όχι για περιορισμό.
3. Ασθενής σε Διέγερση
-
Αν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής, μια θηλιά ταινίας στη ζώνη δείχνει αν κάποιος προσπαθεί να την ανοίξει.
-
Κλειδώστε την πόρτα από όπου μπήκε ο ασθενής.
-
Αν αρχίσει να χτυπάει, και είναι δεμένος στο φορείο, μετακινηθείτε στο πίσω μέρος ή χρησιμοποιήστε ζώνη ασφαλείας στον πάγκο ώστε να μπορείτε να αντιδράσετε.
Πριν βρεθείτε σε τέτοια κατάσταση, συζητήστε με τον/την συνοδό σας και έχετε ένα προκαθορισμένο πλάνο:
-
Σταμάτημα οχήματος,
-
Εκτροπή προς κατάλληλο νοσοκομείο,
-
Κλήση αλληλοβοήθειας ή αστυνομίας.
4. Δύσκολες Λέξεις
Στο πεδίο, μπορεί να χρειαστεί να ανακοινώσουμε θάνατο. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν βαρύτητα.
-
Σωστό: «Πέθανε», «Είναι νεκρός».
-
Λάθος: «Έφυγε», «Δεν είναι πια μαζί μας», «Πέρασε σε καλύτερο μέρος».
Η σαφήνεια βοηθά την οικογένεια να κατανοήσει την πραγματικότητα. Συνήθως η πρώτη αντίδραση είναι:
«Δηλαδή μου λέτε ότι πέθανε;»
Η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη:
«Ναι, πέθανε.»
5. Δύσκολες Ερωτήσεις
Ορισμένες ερωτήσεις, αν και άβολες, είναι αναπόφευκτες:
-
«Είστε έγκυος ή υπάρχει πιθανότητα εγκυμοσύνης;»
-
«Είστε σεξουαλικά ενεργή/ενεργός;»
Αυτά ίσως χρειάζεται να ειπωθούν ιδιαιτέρως, μακριά από γονείς/κηδεμόνες. Είναι πιθανό να φέρουν αμηχανία και στις δύο πλευρές, όμως είναι απαραίτητα για σωστή φροντίδα.
Συμπέρασμα
Οι δύσκολες λέξεις και οι δύσκολες ερωτήσεις είναι μέρος της δουλειάς μας.
-
Εξασφαλίζουν τη δική μας ασφάλεια.
-
Οδηγούν σε σωστότερη φροντίδα του ασθενή.
-
Δείχνουν επαγγελματισμό και υπευθυνότητα.
Μην τις αποφεύγετε· να είστε προετοιμασμένοι να τις χρησιμοποιήσετε με σαφήνεια, ψυχραιμία και σεβασμό.
Πηγή: Your Captain Speaking: Hard Words, Hard Questions
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
