Οι επαγγελματίες στο χώρο της προνοσοκομειακής φροντίδας έχουν νομική, ηθική και δεοντολογική υποχρέωση να μην βρεθούν ποτέ σε κατάσταση όπου ένας ασθενής μπορεί να πεθάνει ή να υποστεί βλάβη εν μέρει λόγω των δικών τους ενεργειών ή αδρανειών. Όλοι πρέπει να εργαστούν σε κάθε επίπεδο των αντίστοιχων οργανισμών τους για να αποτρέψουν να συμβεί αυτού του είδους η τραγωδία.
Οι υπεύθυνοι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης αναγνωρίζουν ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις και πρέπει να αποδέχεται την ευθύνη για τα καλά και τα κακά.
Ακολουθούν 15 βήματα δράσης που η υιοθέτησή τους μπορεί να βοηθήσει τους επαγγελματίες στην καθημερινή τους εργασία.
1. Θυμηθείτε γιατί μπήκατε στο ΕΚΑΒ
Μετά από χρόνια εμπειρίας στην αντιμετώπιση δύσκολων ανθρώπων που δεν εκτιμούν πάντα αυτό που κάνουμε, είναι εύκολο να γίνουμε κυνικοί και αρνητικοί.
Αντισταθείτε σε αυτόν τον πειρασμό!
Υπενθυμίζετε συχνά στον εαυτό σας γιατί μπήκατε αρχικά στο ΕΚΑΒ – για να βοηθήσετε άλλους που έχουν ανάγκη και να κάνετε τη διαφορά στη ζωή τους – για να βοηθήσετε την κοινότητά σας.
Ο χώρος της προνοσοκομειακής φροντίδας είναι εγγενώς θετική εργασία. Είναι πραγματικά ουσιαστική και ικανοποιητική. Αξίζει να το θυμόμαστε αυτό όταν αισθανόμαστε πεσμένοι.
2. Το “καθήκον μας να ενεργούμε” είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα νομικό καθήκον
Όταν φοράμε τη στολή του ΕΚΑΒ, δεν έχουμε μόνο ένα νομικό καθήκον – έχουμε επίσης μια ηθική και δεοντολογική ευθύνη να διατηρήσουμε τα πρότυπα φροντίδας στο επάγγελμά μας.
Το “καθήκον μας να ενεργούμε” – η παράλειψη του οποίου αποτελεί ένα από τα στοιχεία της αμέλειας – μπορεί να συνοψιστεί απλά ως καθήκον να προλαμβάνουμε τη βλάβη και να ενεργούμε προς όφελος των άλλων.
Πρόκειται για μια ηθική επιταγή στην οποία προσχωρήσαμε όλοι όταν αποφασίσαμε να γίνουμε επαγγελματίες.
3. Χαμογελάστε: είστε μπροστά στην κάμερα.
Οι κάμερες βρίσκονται παντού. Η προνοσοκομειακή φροντίδα βρίσκεται σήμερα υπό μεγαλύτερο έλεγχο από ποτέ και πρέπει πάντα να ενεργούμε σαν να καταγραφόμαστε.
Να υποθέτετε πάντα ότι οι ενέργειές σας μπορεί να καταλήξουν στις εθνικές ειδήσεις.
Να ενεργείτε πάντα με τρόπο που θα ήσασταν υπερήφανοι να δείτε να προβάλλεται στις βραδινές ειδήσεις – ή σε μια αίθουσα δικαστηρίου.
Είναι στη δύναμη του κάθε μεμονωμένου επαγγελματία του ΕΚΑΒ να ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο θα εμφανίζεται σε οποιοδήποτε βίντεο που μπορεί να εξετάσει το κοινό – ή ένας εισαγγελέας. Είτε γνωρίζετε ότι υπάρχει κάμερα είτε όχι, η συμπεριφορά σας είναι απολύτως υπό τον έλεγχό σας.
Εάν ενεργείτε πάντα επαγγελματικά και με συμπόνια, ή τουλάχιστον με βασική ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μειώνετε σημαντικά τους κινδύνους σας.
Εάν μια βιντεοκάμερα τυχαίνει να είναι παρούσα, αυτό θα καταγράψει και αυτό θα δει ο κόσμος.
Είναι απολύτως υπό τον έλεγχό σας.
4. Μεταφέρετε τον εξοπλισμό σας στην σκηνή.
Η υπηρεσία διαθέτει τον εξοπλισμό, τις προμήθειες και την τεχνολογία για να βοηθήσει στη θεραπεία του ασθενούς μας. Αλλά πρέπει να πάρουμε αυτόν τον εξοπλισμό από το ασθενοφόρο και να τον φέρουμε μαζί μας στη σκηνή ή στο σπίτι και να τον έχουμε κοντά στον ασθενή. Δεν είναι τόσο δύσκολο!
Μεγάλο μέρος αυτού που κάνουμε είναι η προετοιμασία για το απροσδόκητο.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε τον εξοπλισμό. Ποιο είναι λοιπόν το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί αν φέρετε τον εξοπλισμό σας και δεν τον χρειαστείτε; Πρέπει να τον μεταφέρετε πίσω στο φορτηγό. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο και ταυτόχρονα κάνετε και λίγη γυμναστική.
Ποιο είναι όμως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί αν ανεβείτε τρεις ορόφους και βρείτε έναν ασθενή με αναπνευστική δυσχέρεια και πόνο στο στήθος, αλλά δεν έχετε τον εξοπλισμό σας μαζί σας;
Μπορεί να στερήσετε από τον ασθενή το συμπληρωματικό οξυγόνο που χρειάζεται, ή το σωτήριο φάρμακο ή το ηλεκτροσόκ απινίδωσης για την αντιμετώπιση μιας απειλητικής για τη ζωή κατάστασης. Αυτό θα ήταν τραγικό και μπορεί να αποφευχθεί πλήρως.
Όταν δεν φέρνετε τον εξοπλισμό σας στη σκηνή – αυτό γίνεται αντιληπτό. Το κοινό και η οικογένεια περιμένουν να τον δουν.
5. Όποτε είναι δυνατόν, και οι δύο επαγγελματίες του πληρώματος του ασθενοφόρου θα πρέπει να αξιολογούν τον ασθενή από κοινού
Με ορισμένες νόμιμες εξαιρέσεις, και τα δύο μέλη του πληρώματος θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στον ασθενή και να αξιολογούν την κατάσταση. Αυξάνει τον δικό σας κίνδυνο όταν ο συνεργάτης σας μένει έξω και εσείς προσεγγίζετε μια σκηνή ή εισέρχεστε μόνοι σας σε μια κατοικία. Και τα δύο μέλη του πληρώματος θα πρέπει να παραμένουν μαζί σε μια κατάσταση ενός ασθενούς ως ομάδα, όποτε είναι δυνατόν. Αυτό διασφαλίζει ότι υπάρχουν δύο ζευγάρια εξειδικευμένων ματιών στον ασθενή.
Η παρουσία δύο μελών του πληρώματος με τον ασθενή βοηθά επίσης στο να διατηρούμε την ειλικρίνεια και τον σεβασμό μας.
Ένας συνεργάτης που έχει μια τρομερά κακή μέρα μπορεί να είναι πιο πιθανό να είναι ασεβής προς τον ασθενή εάν ο συνεργάτης του δεν είναι παρών.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η ενασχόληση και των δύο μελών του πληρώματος με την κατάσταση του ασθενούς μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερο αποτέλεσμα για τον ασθενή και να μειώσει την πιθανότητα ιατρικών λαθών.
6. Εξασκηθείτε στη θετική γλώσσα του σώματος και στις δεξιότητες λεκτικής επικοινωνίας – από το ξεκίνημα
Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε τον ασθενή θέτει τις βάσεις για το πώς θα εξελιχθεί η αλληλεπίδραση. Αν μιλάμε στον ασθενή με αγενή και απορριπτικό τρόπο, ο ασθενής δεν θα νιώσει ότι είστε εκεί για να τον βοηθήσετε.
Οι ασθενείς θα αποφασίσουν στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα της αλληλεπίδρασης αν σας συμπαθούν και αν σας θεωρούν ικανό και στοργικό επαγγελματία υγείας.
Η καλή “πρώτη εντύπωση” στον ασθενή είναι το κλειδί για να είναι η υπόλοιπη αλληλεπίδραση μια θετική εμπειρία. Το να βρεθούμε στο επίπεδο του ασθενούς – σωματικά και στον τρόπο επικοινωνίας με τον ασθενή – είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη αυτής της καλής πρώτης εντύπωσης.
Ακούστε ενεργά τι λέει ο ασθενής. Μια κλίση του κεφαλιού, ένα απαλό νεύμα και μια έκφραση ενδιαφέροντος, καθώς και το να κάνετε προσεκτικές και ανοιχτές ερωτήσεις θα σας βοηθήσουν πολύ στο να κερδίσετε τον σεβασμό του ασθενούς και στο να λάβετε τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να αξιολογήσετε και να θεραπεύσετε σωστά τον ασθενή.
7. Η συμπόνια μπορεί να διδαχθεί και να εξασκηθεί – οπότε εξασκηθείτε σε αυτήν!
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, το να είστε συμπονετικοί δεν είναι μια ιδιότητα με την οποία πρέπει να γεννηθείτε – η συμπονετική συμπεριφορά μπορεί να διδαχθεί. Οι άνθρωποι που διαμορφώνουν και εφαρμόζουν συμπονετικές συμπεριφορές και που είναι ευγνώμονες για την ευκαιρία να βοηθήσουν τους άλλους έχουν πιο θετική προοπτική για τη δουλειά τους και για τη ζωή γενικότερα.
Οι ασθενείς που αντιμετωπίζονται με συμπόνια είναι πιο ικανοποιημένοι από τη φροντίδα τους και αξιολογούν θετικά τους διασώστες.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση των ασθενών, φυσικά, μεταφράζεται σε μειωμένη ευθύνη και μειώνει τον κίνδυνο αγωγών.
Φανταστείτε να αισθάνεστε πιο υγιείς και να μειώνετε τους νομικούς σας κινδύνους, και όλα αυτά μέσω απλών εκδηλώσεων συμπόνιας προς τους άλλους.
Οι πάροχοι προνοσοκομειακής φροντίδας πρέπει να προσηλωθούν περισσότερο στη μελέτη, εκμάθηση και εξάσκηση της συμπόνιας και να την ενσωματώσουν στην παροχή φροντίδας.
8. Αναγνωρίστε τις ασυνείδητες προκαταλήψεις που όλοι κουβαλάμε και λάβετε μέτρα για την αντιμετώπισή τους
Οι έμμεσες ή ασυνείδητες προκαταλήψεις υπάρχουν σε όλους. Οι προηγούμενες εμπειρίες μας και τα μέσα ενημέρωσης που καταναλώνουμε μπορούν να μας οδηγήσουν όλους να έχουμε πεποιθήσεις που βασίζονται σε γενικεύσεις και όχι σε άτομα. Το να έχουμε αυτές τις ασυνείδητες προκαταλήψεις είναι ανθρώπινο φαινόμενο- δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ενοχές, ευθύνες ή αλληλοκατηγορίες επειδή τις έχουμε.
Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι οι επαγγελματίες αποκτούν επίγνωση των δικών τους προκαταλήψεων και δεν αφήνουν αυτές τις προκαταλήψεις να επηρεάσουν τη φροντίδα που παρέχεται στον ασθενή.
Είτε πρόκειται για ενσωματωμένες πεποιθήσεις σχετικά με την ηλικία, τη φυλή, την ταυτότητα φύλου, την έλλειψη στέγης, την εμφάνιση, το βάρος, το επίπεδο εισοδήματος ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό, μπορούμε όλοι να ωφεληθούμε αν θυμόμαστε ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο άξιος από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο της εξειδικευμένης φροντίδας και της συμπόνιας μας.
Ο Joseph Zalkin, εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Προνοσοκομειακής φροντίδας του Wake County (NC), μοιράστηκε μαζί μας αυτό το απόσπασμα που συνοψίζει την ουσία του έργου μας: “Η δουλειά σας δεν είναι να κρίνετε. Η δουλειά σας δεν είναι να καταλάβετε αν κάποιος αξίζει κάτι. Η δουλειά σας είναι να σηκώσετε αυτούς που έχουν πέσει, να βοηθήσετε στην αποκατάσταση των τραυματιών και να θεραπεύσετε τους πληγωμένους”.
9. Μην αφήνετε τον ασθενή να περπατήσει για τη δική σας ευκολία
Η ερώτηση προς τον ασθενή: “Μπορείτε να περπατήσετε;” δεν πρέπει να είναι μία από τις πρώτες ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε σε αυτόν.
Εκφράσεις όπως “Θα πρέπει να περπατήσετε, δεν θα σας κουβαλήσουμε!” και “Αν πρόκειται να σας μεταφέρουμε, πρέπει να σηκωθείτε και να περπατήσετε!” είναι σκληρές, αντιεπαγγελματικές και θα πρέπει να αποφεύγονται.
Στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουμε δει, στις οποίες καταγγέλλεται αμέλεια, το γεγονός ότι ο ασθενής “περπατούσε” είναι συχνά παρόν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις όπου ο ασθενής περπάτησε μέχρι το φορείο ή το ασθενοφόρο, ο λόγος που ο ασθενής περπάτησε ήταν συνήθως για τη διευκόλυνση των παρόχων.
Δεν γινόταν με γνώμονα το συμφέρον του ασθενούς. Με άλλα λόγια – ήταν τεμπέληδες.
10. Μην παίρνετε τα πράγματα προσωπικά
Ως επαγγελματίες, βλέπουμε τους ασθενείς στις χειρότερες δυνατές στιγμές τους.
Μπορεί να είναι αναστατωμένοι.
Μπορεί να πονάνε – τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
Μπορεί να φοβούνται και να αισθάνονται αβοήθητοι και απελπισμένοι.
Και συχνά μπορεί να ξεσπάσουν πάνω μας – συνήθως όχι σκόπιμα – φωνάζοντας, ουρλιάζοντας, φτύνοντας ή δείχνοντας ασέβεια ή προσβολή προς τους ίδιους τους ανθρώπους που έρχονται να τους βοηθήσουν.
Δεν είναι εύκολο να είμαστε θετικοί μπροστά σε αυτές τις αρνητικές συμπεριφορές που κατευθύνονται προς εμάς από τον ασθενή και τους άλλους.
Αλλά απλά δεν μπορούμε να αφήσουμε την συμπεριφορά αυτή να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον ασθενή.
Πρέπει να ανυψωθούμε πάνω από αυτό. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε αυτή τη συμπεριφορά πίσω στον ασθενή. Δεν ωφελεί ούτε εμάς ούτε τον ασθενή.
Οι επαγγελματίες που έχουν “επιβιώσει” πολλά χρόνια από την εξυπηρέτηση των ασθενών αναγνωρίζουν την τεράστια δύναμη που έχει ο καθένας από εμάς μέσα του να ελέγχει τις στάσεις και τις συμπεριφορές του.
Ξεκινά με το να μην αφήνουμε τις αρνητικές συμπεριφορές των άλλων να επηρεάζουν τις δικές μας συμπεριφορές.
Με άλλα λόγια, να μην αφήνουμε την πραγματικότητα των άλλων να γίνει η δική μας πραγματικότητα.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η στάση μας βασίζεται μόνο στο 10% περίπου αυτών που πραγματικά βιώνουμε. Η στάση που νιώθουμε και που αντανακλάται στις συμπεριφορές μας είναι στην πραγματικότητα το 90% του τρόπου με τον οποίο αντιδρούμε σε αυτή την εμπειρία. Σκεφτείτε το αυτό.
Αν αντιδράσουμε θετικά – ακόμη και μπροστά σε αρνητικές συμπεριφορές που επιδεικνύονται προς εμάς – δεν βοηθάμε μόνο τον ασθενή, αλλά βελτιώνουμε και τη δική μας ευεξία.
Το να αφήνουμε τις αρνητικές συμπεριφορές των ασθενών και των άλλων να μας “επηρεάζουν” είναι συνταγή καταστροφής όχι μόνο για τον ασθενή αλλά και για τη δική μας μακροπρόθεσμη ψυχική ευεξία.
11. Αντιμετωπίστε τους άλλους όπως θα θέλατε να αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας ή τα αγαπημένα σας πρόσωπα
Είναι ο χρυσός κανόνας που όλοι πρέπει να ακολουθούμε – ειδικά όταν ανήκουμε σε ένα από τα υποστηρικτικά επαγγέλματα, όπου η αντιμετώπιση των άλλων με ενσυναίσθηση, ευγένεια και συμπόνια αποτελεί βασικό μέρος της περιγραφής της εργασίας.
Να φέρεστε στους άλλους όπως θα θέλατε να σας φέρονται. Μπορούμε κυριολεκτικά να βελτιώσουμε τη ζωή των ασθενών μας σε κάθε συνάντηση με τον ασθενή – είτε πρόκειται για τη χρήση των σωστικών μας δεξιοτήτων είτε απλώς το κράτημα του χεριού ενός ηλικιωμένου ασθενούς ή ενός παιδιού που είναι φοβισμένο και αναστατωμένο.
Η επίδειξη ενσυναίσθησης – βάζοντας τον εαυτό σας στη θέση του ασθενούς – μπορεί να σας βοηθήσει να διασφαλίσετε ότι θα συμπεριφερθείτε στον ασθενή με τον τρόπο που θα περίμεναν οι αγαπημένοι σας.
12. Μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια για τη διαχείριση του άγχους και των ανησυχιών για την ψυχική υγεία
Μιλήστε σε έναν συνάδελφο, φίλο, μέλος της οικογένειας ή σε άλλους που εμπιστεύεστε, αν ανησυχείτε ότι το άγχος της εργασίας μπορεί να επηρεάσει την απόδοσή σας.
Εκμεταλλευτείτε τις επαγγελματικές υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει ο οργανισμός σας(;) ή μέσω του ιατρικού σας προγράμματος.
Φροντίστε πρώτα τον εαυτό σας – δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους άλλους αν δεν είστε καλά σωματικά ή ψυχικά.
Εκμεταλλευτείτε τους πόρους που μπορεί να προσφέρει ο εργοδότης ή ο οργανισμός σας. Εάν οι πόροι αυτοί δεν προσφέρονται, συζητήστε το με την ηγεσία (;) του οργανισμού σας.
Υποστηρίξτε ο ένας τον άλλον και προσέξτε ο ένας τον άλλον.
Μάθετε πώς να αναγνωρίζετε θέματα ψυχικής υγείας στον εαυτό σας και στους συναδέλφους σας.
Συμμετέχετε σε μια ομάδα υποστήριξης ομοτίμων.
Εργαστείτε για την ανάπτυξη ενός υγιεινού τρόπου ζωής που περιλαμβάνει σωστή διατροφή και άσκηση.
Συμμετέχετε σε εξωτερικά χόμπι και άλλες δραστηριότητες εκτός του ΕΚΑΒ όταν μπορείτε.
13. Ποτέ μην μεταφέρετε ασθενή σε περιορισμένη πρηνή θέση με τα χέρια και τα πόδια πίσω από την πλάτη
Ήδη από το 2002, η Εθνική Ένωση Ιατρών EMS (NAEMSP) στις ΗΠΑ, έχει αναγνωρίσει τη σημασία της ύπαρξης ενός πρωτοκόλλου συγκράτησης ασθενών πριν από τη νοσοκομειακή περίθαλψη για να διασφαλιστεί η ασφάλεια τόσο των επαγγελματιών όσο και του διεγερτικού ή ταραγμένου ασθενούς [1].
Πιο πρόσφατα, η NAEMSP τόνισε ότι: “Οποιαδήποτε συσκευή σωματικής συγκράτησης χρησιμοποιείται πρέπει να επιτρέπει την ταχεία αφαίρεσή της, εάν οι αεραγωγοί, η αναπνοή ή η κυκλοφορία του ασθενούς τίθενται σε κίνδυνο [2]. Αναφέρουν επίσης ότι “οι ασθενείς δεν πρέπει να συγκρατούνται … με τεχνικές που θέτουν σε κίνδυνο τον αεραγωγό ή συστέλλουν τον λαιμό ή τον θώρακα. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς σε φορείο ή άλλη συσκευή μεταφοράς, οι ασθενείς δεν πρέπει να συγκρατούνται σε πρηνή θέση”.
Ναι, οι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να περιοριστούν είτε χημικά είτε σωματικά για τη δική τους προστασία και για την προστασία και την ασφάλεια των άλλων γύρω τους – ειδικά όταν είναι ταραγμένοι, βίαιοι ή διεγερτικοί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τοποθέτηση σε πρηνή θέση μπορεί να είναι κατάλληλη, αλλά μόνο όταν ενδείκνυται κλινικά και όταν μπορούν να παρακολουθούνται στενά ο αεραγωγός και τα ζωτικά σημεία του ασθενούς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι οργανισμοί προνοσοκομειακής φροντίδας πρέπει να υιοθετούν – και οι επαγγελματίες πρέπει πάντα να ακολουθούν – πρωτόκολλα για την ασφαλή ασφάλιση και μεταφορά των ασθενών. Αυτά τα πρωτόκολλα πρέπει να είναι κλινικά πρωτόκολλα με επίκεντρο τον ασθενή, τα οποία επιβλέπονται και εγκρίνονται από τον ιατρικό διευθυντή του οργανισμού.
14. Αναφέρετε την κακή συμπεριφορά όταν τη βλέπετε – μην αφήνετε τον εφησυχασμό να εξελιχθεί σε συνενοχή
Είναι άλλο πράγμα να είμαστε εφησυχασμένοι και να μην κάνουμε τη δουλειά μας με την καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Αυτό είναι κακό και μπορεί να οδηγήσει σε αξίωση αμέλειας κατά των επαγγελματιών και του οργανισμού τους. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα συνολικά όταν γινόμαστε συνένοχοι με τις κακές συμπεριφορές των άλλων και στη συνέχεια υιοθετούμε αυτές τις ίδιες τις συμπεριφορές.
Το να “ακολουθούμε την παράσταση” και να μην κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε τις κακές συμπεριφορές που θα μπορούσαν δυνητικά να βλάψουν έναν άλλο άνθρωπο μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της συνενοχής σε αυτή τη συμπεριφορά – και τελικά σε έγκλημα.
Μία από τις Αρχές Επαγγελματικής Συμπεριφοράς της NAEMT είναι “η άρνηση συμμετοχής σε ανήθικες διαδικασίες και η ανάληψη της ευθύνης να εκθέσει την ανικανότητα ή την ανήθικη συμπεριφορά άλλων στην αρμόδια αρχή με σωστό και επαγγελματικό τρόπο”.
Όλοι μας πρέπει να γίνουμε ηθικοί επαναστάτες, αναγνωρίζοντας ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια κακή μέρα, αλλά ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτή την κακή μέρα να εξελιχθεί σε συμπεριφορά που θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για τους άλλους.
Πρέπει να δράσουμε. Πρέπει να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσουμε συμπεριφορές που επιδεικνύουν άλλοι και οι οποίες θα μπορούσαν να βλάψουν ένα άλλο άτομο.
Η επίκληση τεχνικών αποκλιμάκωσης, η εφαρμογή μιας διαδικασίας όπου ένας επαγγελματίας μπορεί να καλέσει ένα timeout για να επανεκτιμήσει την κατάσταση και να επανέλθει, ή απλά η επισήμανση των αρνητικών συμπεριφορών στο άτομο που τις επιδεικνύει μπορεί να είναι αποτελεσματικά εργαλεία για να σταματήσει η κακή συμπεριφορά από το ξεκίνημά της.
15. Η απόλυτη δοκιμασία – μην είστε ακραίος!
Κάθε φορά που βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη απόφαση και δεν είστε σίγουροι για το πώς να ενεργήσετε, ένας καλός έλεγχος είναι να κάνετε στον εαυτό σας αυτή τη θεμελιώδη ερώτηση: Τι θα έκανε ένας άλλος λογικός και συνετός επαγγελματίας εάν αντιμετώπιζε την ίδια κατάσταση στην οποία βρίσκομαι τώρα; Εάν αυτό που πρόκειται να κάνετε – ή να μην κάνετε – δεν είναι αυτό που θα έκαναν άλλοι επαγγελματίες σε αυτή την κατάσταση, τότε πιθανότατα αποτελείτε εξαίρεση.
Αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά σας είναι εκτός του κανόνα και θα μπορούσε να σας βάλει στο δρόμο για τη διάπραξη αμέλειας – ή χειρότερα.
Τελικά, όλα έχουν να κάνουν με τη λογοδοσία στην υγειονομική περίθαλψη.
Πρέπει να είμαστε υπόλογοι όχι μόνο για όσα κάνουμε, αλλά και για όσα δεν κάνουμε όταν θα έπρεπε.
Οι υπεύθυνοι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης αναγνωρίζουν ότι ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τα καλά και τα κακά.
Όλοι είμαστε άνθρωποι. Όλοι κάνουμε λάθη. Απλώς πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ο ασθενής επωφελείται από την παρουσία μας και δεν βλάπτεται από αυτήν.
Αναφορές
- Kupas DF, Wydro GC. Patient Restraint in Emergency Medica Services Systems [Position Statement] Prehosp Emerg Care, 2002;6(3): 340-5; https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/10903120290938436
- Kupas DF, et al. (2021): Clinical Care and Restraint of Agitated or Combative Patients by Emergency Medical Services Practitioners, Prehosp Emerg Care, DOI: 10.1080/1093127.2021.1917736; https://www.tandfonline.com/action/journalinformation?journalCode=ipec20
- https://www.ems1.com/patient-care/articles/youve-seen-the-footage-now-what-part-2-ZUIXvXZoLGmeJNzQ/
