Προσοχή: Πολλοί δεν αναφέρουν τις επιθέσεις, αλλά υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να το κάνετε.
Αν ένας συγκεχυμένος ασθενής με Αλτσχάιμερ σας έσπρωχνε κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας, θα αναφέρατε το περιστατικό; Αν ένας οργισμένος, μεθυσμένος ασθενής σας απειλούσε με μαχαίρι;
Έρευνες δείχνουν ότι πολλοί νοσηλευτές στα ΤΕΠ θεωρούν τέτοιες επιθέσεις ως «μέρος της δουλειάς», αναφέρει η Lisa Erickson, MSN, CEN, CCRN, FNP, επίκουρη καθηγήτρια νοσηλευτικής στο Southwest Tennessee Community College στο Μέμφις.
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς είχαν επιτεθεί στο 56% των νοσηλευτών των ΤΕΠ που συμμετείχαν στην έρευνα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, ωστόσο το 29% αυτών δεν είχαν αναφερθεί.1 «Σε αυτήν δεν υπολογίζονται αυτές που οι νοσηλευτές είχαν ξεχάσει», λέει η Erickson, κύρια ερευνήτρια της μελέτης.
Ως νοσηλευτής στα ΤΕΠ, ο κίνδυνος επιθέσεων σε ασθενείς είναι έξι φορές υψηλότερος από ό,τι σε άλλους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και των κοινωνικών υπηρεσιών.2
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι επιθέσεις συμβαίνουν σε όλους τους τομείς της νοσηλευτικής κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων των γενικών ορόφων και της κατ’ οίκον νοσηλείας, αναγνωρίζει η Erickson.3,4
«Ωστόσο, λόγω της φύσης των ασθενών που εξετάζονται στα ΤΕΠ, η οποία περιλαμβάνει τραυματισμούς που σχετίζονται με ναρκωτικά, αλκοόλ και βία, καθώς και το συναισθηματικό στρες που προκαλεί ένα ξαφνικό ατύχημα ή μια ασθένεια στον ασθενή και τις οικογένειές του, οι νοσηλευτές στα ΤΕΠ διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από τους περισσότερους νοσηλευτές», εξηγεί η Erickson.
Τα περισσότερα ΤΕΠ είναι εύκολα προσβάσιμα στο κοινό όλες τις ώρες της ημέρας, προσθέτει ο Erickson. «Αυτό καθιστά το προσωπικό ευκολότερο στόχο απ’ ό,τι αν ένας δράστης έπρεπε να ανέβει με ασανσέρ σε πέντε ορόφους».
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στις περισσότερες επιθέσεις από ασθενείς στα ΤΕΠ είναι οι χρόνοι αναμονής, υποστηρίζει ο Erickson. «Οι ασθενείς που είναι άρρωστοι ή/και τραυματισμένοι έρχονται στα ΤΕΠ περιμένοντας να εξεταστούν αμέσως. Αναστατώνονται εύκολα από τις μεγάλες αναμονές».
Ο όγκος των ερευνών που δείχνουν κινδύνους για το προσωπικό των ΤΕΠ αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, αναφέρει η Betty Wendt Mayer, RN, MSN, ARNP, νοσηλεύτρια στο Florida Emergency Physicians στο Maitland. «Υπάρχουν περισσότερες έρευνες σχετικά με τη βία κατά των εργαζομένων στους ψυχιατρικούς χώρους, αλλά καλύπτουμε γρήγορα το κενό», σημειώνει. Η Mayer σημειώνει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο νοσηλευτικών ειδικοτήτων: «Η διαφορά είναι ότι, παρόλο που συμβαίνουν άσχημα πράγματα στους ψυχιατρικούς χώρους, οι νοσηλευτές εκεί έχουν εκτεταμένη εκπαίδευση στη διαχείριση βίαιων ασθενών».
Οι νοσηλευτές δεν καταγγέλλουν τις επιθέσεις
Ακολουθούν μερικοί από τους λόγους για τους οποίους οι νοσηλευτές των ΤΕΠ δεν αναφέρουν τις επιθέσεις, σύμφωνα με την έρευνα των Erickson και Mayer:
– Οι νοσηλευτές των ΤΕΠ θεωρούν τις επιθέσεις δεδομένες. Σύμφωνα με τη μελέτη της Erickson, ο μεγαλύτερος παράγοντας για τη μη αναφορά ήταν η συνήθεια. «Οι νοσηλευτές ήταν τόσο συνηθισμένοι στις ελάσσονος σημασίας επιθέσεις που στην πραγματικότητα τις είχαν ξεχάσει μέχρι να τελειώσει η βάρδια», λέει.
– Υπάρχει η αντίληψη ότι η καταγγελία μπορεί να είναι «γκρίνια» ή προβληματισμός. Οι νοσηλευτές θέλουν να θεωρούνται συνήγοροι των ασθενών, λέει η Mayer. «Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν ο ασθενής έχει κάποιο φυσιολογικό λόγο για την παράξενη συμπεριφορά, όπως καθυστέρηση, υποξία ή Αλτσχάιμερ, σε αντίθεση με την παράνομη χρήση ναρκωτικών», λέει. «Μέχρι να αναγνωριστεί ότι καμία βία δεν είναι αποδεκτή, αυτό θα παραμείνει πρόβλημα».
– Υπάρχει έλλειψη χρόνου για τη συμπλήρωση αναφορών περιστατικών. Με το συντριπτικό φορτίο των ασθενών και την ποσότητα της γραφειοκρατίας που είναι απαραίτητη για τη συνήθη φροντίδα των ασθενών, οι αναφορές γενικά δεν κατατίθενται, εκτός αν ένας νοσηλευτής τραυματιστεί σοβαρά, λέει η Erickson. «Επιπλέον, εάν κατατεθεί μια αναφορά, πολλά νοσοκομεία απαιτούν εκτεταμένη παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων κατά τη διάρκεια του χρόνου του εργαζομένου», προσθέτει.
– Υπάρχει έλλειψη υποστήριξης για τους νοσηλευτές που δέχονται επίθεση. Αυτή η αδιάφορη στάση μπορεί να προέρχεται από τους συναδέλφους, τους προϊσταμένους, τη διοίκηση, την αστυνομία και το δικαστικό σύστημα, τονίζει η Erickson. «Οι επιθέσεις σε νοσηλευτές δεν αποτελούν υψηλή προτεραιότητα», λέει.
Οι επιθέσεις πρέπει να παρακολουθούνται
Πρέπει να αναφέρετε όλες τις επιθέσεις από ασθενείς, προτρέπει η Erickson. Ακολουθούν οι λόγοι:
– Οι απαιτήσεις της Υπηρεσίας Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία (OSHA).
Σύμφωνα με τους κανονισμούς της OSHA, υποχρεούστε να καταχωρίζετε τους ακόλουθους τραυματισμούς στο ημερολόγιο τραυματισμών και ασθενειών της OSHA:
- τραυματισμό που απαιτεί κάτι περισσότερο από τις πρώτες βοήθειες,
- έναν τραυματισμό με απώλεια χρόνου εργασίας,
- τραυματισμό που απαιτεί τροποποιημένη εργασία,
- τραυματισμό που προκαλεί απώλεια συνείδησης.
- Πρέπει επίσης να καταχωρίζετε στο ημερολόγιο κάθε τραυματισμό που προκαλείται από επίθεση και ο οποίος μπορεί να καταγραφεί με άλλο τρόπο.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς, ένας θάνατος ή μια καταστροφή που έχει ως αποτέλεσμα τη νοσηλεία τριών ή περισσότερων εργαζομένων πρέπει να αναφέρεται στην OSHA εντός οκτώ ωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τη βία στον χώρο εργασίας.
– Δυνατότητα παρακολούθησης των μοτίβων επίθεσης. Πρέπει να εφαρμόζετε τα ίδια αυστηρά πρότυπα για την τεκμηρίωση των επιθέσεων με αυτά που θα εφαρμόζατε για τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις διαχείρισης κινδύνου, λέει η Erickson. «Το νοσηλευτικό 101 είναι ότι αν δεν καταγράφηκε, δεν έγινε», σημειώνει. Η Erickson εργάζεται για την ανάπτυξη νομοθεσίας ώστε η επίθεση σε πάροχο υγειονομικής περίθαλψης να αποτελεί κακούργημα στην πολιτεία της, το Tennessee.
«Ωστόσο, έχω ελάχιστα στοιχεία που δείχνουν ότι πρόκειται για πρόβλημα», σημειώνει. «Γιατί θα πρέπει η διοίκηση ή οι νομοθέτες να ενδιαφέρονται για κάτι που υποτίθεται ότι συμβαίνει τόσο σπάνια;».
– Τεκμηρίωση. Η τεκμηρίωση των περιστατικών είναι το πρώτο βήμα για τη διόρθωση του προβλήματος, λέει η Erickson. «Κάνει τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να το ανεχτούμε άλλο».
– Κατανομή των πόρων του νοσοκομείου. Καταθέστε αναφορές ώστε οι διοικητικοί υπάλληλοι να μπορούν να κατανοήσουν την πραγματική σοβαρότητα του προβλήματος, συμβουλεύει η Mayer. «Ο λόγος σας δεν είναι ποτέ αρκετός. Πρέπει να τεκμηριώνεται», προσθέτει. «Τα νοσοκομεία δεν είναι διατεθειμένα να δαπανήσουν χρήματα για προστατευτικές συσκευές και ασφάλεια αν δεν υπάρχει καταγραφή τέτοιων περιστατικών». Υπάρχουν μέτρα που μπορούν να λάβουν τα νοσοκομεία για να μειώσουν τις επιθέσεις σε ασθενείς- ωστόσο, όλα κοστίζουν χρήματα, λέει η Erickson. «Καθώς οι νοσηλευτές αυξάνουν την αναφορά των επιθέσεων που δέχονται, τα νοσοκομεία μπορούν να παρακολουθούν τα ποσοστά κύκλου εργασιών και τις χαμένες ημέρες εργασίας που σχετίζονται με επιθέσεις».
Τι να κάνετε μετά από μια επίθεση
Λάβετε τα ακόλουθα μέτρα για να ενθαρρύνετε τους νοσηλευτές να καταγγέλλουν τις επιθέσεις:
– Ενημερώστε το προσωπικό μετά την εκδήλωση μιας επίθεσης. Η Erickson συνιστά την ενημέρωση όλου του προσωπικού το συντομότερο δυνατό μετά το συμβάν. «Η ενημέρωση της μονάδας ενισχύει την αντίληψη ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε νοσηλευτή- δεν ήταν λάθος του νοσηλευτή που συνέβη μια επίθεση», λέει. Η ενημέρωση παρέχει επίσης υποστήριξη από ομοτίμους και επικύρωση της επίθεσης, λέει η Erickson. «Οι ομαδικές συναντήσεις δίνουν επίσης τη δυνατότητα για καταιγισμό ιδεών για λύσεις στα προβλήματα επιθέσεων του τμήματος», σημειώνει.
– Πληρώστε για τη συμβουλευτική υποστήριξη των νοσηλευτών που δέχονται επίθεση. Ανάλογα με τη φύση της επίθεσης ή/και των τραυματισμών, θα πρέπει να προσφέρεται και να πληρώνεται από το ίδρυμα προσωπική συμβουλευτική, λέει η Erickson. «Μετά από μια επίθεση, πολλοί νοσηλευτές διαπιστώνουν ότι είναι πιο αμυντικοί στη δουλειά και στους ασθενείς τους», εξηγεί. «Μέσω της λεκτικής ή μη λεκτικής γλώσσας, μπορεί στην πραγματικότητα να κάνουν τον εαυτό τους επιρρεπή σε μια επαναλαμβανόμενη επίθεση». Τα ΤΕΠ θα εξοικονομήσουν χρήματα από τις μειωμένες ημέρες ασθενείας των νοσηλευτών και τα υψηλότερα ποσοστά διατήρησης με την παροχή συμβουλευτικής στους νοσηλευτές μετά από μια επίθεση, λέει η Erickson.
Πρέπει να καλέσετε την αστυνομία;
Μόνο το ένα τρίτο των νοσηλευτών που συμμετείχαν στην έρευνα της Erickson δήλωσε ότι θα έκανε πράγματι μήνυση εναντίον ενός ασθενούς που επιτέθηκε. «Η πλειονότητα των νοσηλευτών με τους οποίους μίλησα πιστεύει ότι ο αποφασιστικός παράγοντας για την κλήση της αστυνομίας είναι η πρόθεση του ασθενούς», σημειώνει. «Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε έναν μεθυσμένο, εριστικό ασθενή που σας κλωτσάει και σε μια συγκεχυμένη, ηλικιωμένη κυρία που σας χτυπάει». Ακόμα και για το τελευταίο παράδειγμα, η Erickson συνιστά τη σύσκεψη με τον ασθενή ή/και την οικογένειά του. «Ο στόχος είναι να μεταφέρετε ότι πρόκειται για απαράδεκτη συμπεριφορά και να καταλήξετε σε μια απόφαση σχετικά με το πώς θα αποτραπεί αυτό να συμβεί στο μέλλον», εξηγεί.
Εάν αποφασίσετε να καταθέσετε μήνυση στην αστυνομία, φροντίστε να εμφανιστείτε στο δικαστήριο, προτρέπει η Erickson. «Αν δεν το κάνετε, επαναλαμβάνεται και πάλι η ιδέα ότι η επίθεση σε έναν νοσηλευτή/νοσηλεύτρια δεν είναι κάτι σπουδαίο», λέει.
Βιβλιογραφικές Αναφορές
1. Erickson L, Williams-Evans SA. Attitudes of emergency nurses regarding patient assaults. J Emerg Nurs 2000; 26:210-215.
2. Mahoney B. The extent, nature, and response to victimization of emergency nurses in Philadelphia. J Emerg Nurs 1991; 17:282-284.
3. Poster E. A multinational study of psychiatric nursing staffs; beliefs and concerns about work safety and patient assault. Arc Psychiatr Nurs 1996; 10:365-373.
4. Carmel H, Hunter M. Staff injuries from inpatient violence. Hosp Community Psychiatry 1989; 40:41-46.
Sources and resources
For more information about reporting patient assaults, contact:
• Lisa Erickson, MSN, CEN, CCRN, FNP, 1720 Bucksnort Road, Covington, TN 38019. Telephone: (901) 475-6483. Fax: (901) 476-8294. E-mail: doggies7@earthlink.net.
• Betty Wendt Mayer,MSN, CEN, ARNP-CS, 1084 Torchwood Drive, Deland, FL 32724. Telephone: (904) 738-3336. Fax: (904) 738-5733. E-mail: bmayer@com1.med.usf.edu.
Below is a partial listing of resources pertaining to management of violent patients:
• Crisis Prevention Institute (CPI) offers three levels of intervention training. For more information, contact CPI, 3315-K N. 124th St., Brookfield, WI 53005. Telephone: (800) 558-8976 or (262) 783-5787. Fax: (262) 783-5906. E-mail: info@crisisprevention.com. Web: www.crisisprevention.com.
• REB Training International offers Management of Aggressive Behavior (MOAB) courses, which provide skills training for management of violent behavior. For more information, contact REB Training International, P.O. Box 845, Stoddard, NH 03464. Telephone: (603) 446-9393. Fax: (603) 446-9394. E-mail: rebtrng@monad.net. Web: www.rebtraining.com.
Πηγή: https://www.reliasmedia.com/articles/68705-warning-emergency-department-nurses-are-at-higher-risk-for-violence
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
