Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο
Αρχική » Αρθρογραφία και Δράσεις » Προνοσοκομειακή Φροντίδα » Οδηγίες για επαγγελματίες υγείας – Τι να κάνετε αν υποψιάζεστε Σύνδρομο Μυνχάουζεν

Οδηγίες για επαγγελματίες υγείας – Τι να κάνετε αν υποψιάζεστε Σύνδρομο Μυνχάουζεν

Το Σύνδρομο Μυνχάουζεν είναι μία από τις πιο γνωστές κατασκευασμένες διαταραχές, κατά την οποία ένα άτομο προσποιείται ότι είναι άρρωστο ή προκαλεί σκόπιμα συμπτώματα ασθένειας, με κύριο στόχο να αναλάβει το ρόλο του ασθενή και να γίνει το επίκεντρο της προσοχής.

Πρόκειται για σοβαρή ψυχική διαταραχή, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και το Σύνδρομο Μυνχάουζεν δια αντιπροσώπου (Munchausen by proxy), όπου ένα άτομο παρουσιάζει ως άρρωστο ένα παιδί ή άλλο εξαρτώμενο άτομο, συχνά προκαλώντας τραυματισμό ή ασθένεια με σκοπό την εξαπάτηση των επαγγελματιών υγείας.

Βασικές αρχές προνοσοκομειακής εκτίμησης

Ακόμη και αν υποψιάζεστε Σύνδρομο Μυνχάουζεν, οι βασικές αρχές εκτίμησης πρέπει να παραμένουν αμετάβλητες:

ABCs:

  • A: Αεραγωγός (Airway)

  • B: Αναπνοή (Breathing)

  • C: Κυκλοφορία / Σφυγμός (Circulation / Pulse)

Η συνολική εκτίμηση του ασθενούς παραμένει το πρώτο «φίλτρο» για τον εντοπισμό επικίνδυνων καταστάσεων, ακόμη και σε περιπτώσεις πιθανής κατασκευασμένης ασθένειας.

Σημεία και συμπτώματα Συνδρόμου Μυνχάουζεν

Η αναγνώριση του συνδρόμου είναι δύσκολη και απαιτεί υψηλή επαγγελματική επαγρύπνηση. Κλασικά σημάδια περιλαμβάνουν:

  • Υποβολή πειστικών, αλλά συχνά μη συνεπών ιατρικών ή ψυχολογικών παραπόνων

  • Εκτεταμένη γνώση ιατρικών όρων και ασθενειών

  • Ασαφή ή αντιφατικά συμπτώματα

  • Ανεξήγητη επιδείνωση καταστάσεων

  • Απουσία ανταπόκρισης σε συνήθεις θεραπείες

  • Αναζήτηση φροντίδας από πολλούς γιατρούς ή νοσοκομεία (μερικές φορές με ψεύτικα ονόματα)

  • Αρνητικότητα στην επικοινωνία των γιατρών με οικογένεια ή άλλους επαγγελματίες υγείας

  • Συχνές νοσηλείες και επιθυμία για συνεχείς εξετάσεις ή επικίνδυνες διαδικασίες

  • Πολλές χειρουργικές ουλές ή ενδείξεις πολλών επεμβάσεων

  • Λίγοι επισκέπτες κατά τη διάρκεια νοσηλείας και αντιπαράθεση με το προσωπικό

Σύνδρομο Μυνχάουζεν δια αντιπροσώπου

Όταν η διαταραχή αφορά τρίτο πρόσωπο (συνήθως παιδί), πρόκειται για μορφή κακοποίησης. Οι προνοσοκομειακοί πάροχοι που υποψιάζονται ότι ένας ασθενής κινδυνεύει, οφείλουν:

  1. Άμεση ενημέρωση του προσωπικού στο νοσοκομείο υποδοχής

  2. Ενημέρωση των αρμόδιων υπηρεσιών προστασίας παιδιών ή ενηλίκων

  3. Συμμόρφωση με τοπικά πρωτόκολλα, που μπορεί να περιλαμβάνουν ενημέρωση αστυνομίας

Τρόποι «προσποίησης» συμπτωμάτων

Οι ασθενείς με κατασκευασμένες διαταραχές συχνά γίνονται ειδικοί στην προσποίηση ή ακόμα και στην αυτοτραυματική πρόκληση συμπτωμάτων:

  • Υπερβολική παρουσίαση υπαρκτών συμπτωμάτων

  • Εφεύρεση ιατρικού ιστορικού ή πλαστογράφηση ιατρικών εγγράφων

  • Προσποίηση συμπτωμάτων όπως κοιλιακός πόνος, σπασμοί ή λιποθυμία

  • Αυτοτραυματισμός με ουσίες, τομές ή εγκαύματα

  • Παρεμβολές σε ιατρικά εργαλεία ή εξετάσεις (π.χ. μόλυνση δείγματος ούρων)

Αιτίες και παράγοντες κινδύνου

Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή, αλλά παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν:

  • Τραύματα ή κακοποίηση στην παιδική ηλικία

  • Σοβαρή ασθένεια στην παιδική ηλικία

  • Απώλεια αγαπημένου προσώπου

  • Προβλήματα ταυτότητας ή χαμηλή αυτοεκτίμηση

  • Προβλήματα προσωπικότητας ή κατάθλιψη

  • Επιθυμία να σχετιστεί με γιατρούς ή ιατρικά κέντρα

  • Εργασία στον χώρο της υγείας

Κίνδυνοι

Άτομα με Σύνδρομο Μυνχάουζεν συχνά θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο και ενδέχεται να έχουν και άλλες ψυχικές διαταραχές. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν:

  • Αυτοτραυματισμό ή θάνατο από ψευδείς ή αυτοπροκαλούμενες καταστάσεις

  • Μολύνσεις ή περιττές χειρουργικές επεμβάσεις

  • Απώλεια οργάνων ή άκρων

  • Κατάχρηση αλκοόλ ή ουσιών

  • Προβλήματα σε καθημερινή ζωή, εργασία και σχέσεις

  • Κακοποίηση τρίτου προσώπου σε περιπτώσεις Μυνχάουζεν δια αντιπροσώπου

Ο ρόλος του προνοσοκομειακού προσωπικού

  1. Διατήρηση υψηλής επαγρύπνησης σε όλα τα περιστατικά με υποψία κατασκευασμένων διαταραχών

  2. Τεκμηρίωση όλων των στοιχείων:

    • Στοιχεία κλήσης

    • Παρατηρήσεις κατά την άφιξη (γενική εντύπωση, ύποπτα αντικείμενα, π.χ. μπιμπερό)

    • Όσα λέει ο ασθενής (σε εισαγωγικά όπου χρειάζεται)

    • Πληροφορίες σχετικά με συνομιλίες με φροντιστές ή οικογένεια

    • Σε ποιόν παραδίδετε τη φροντίδα στο νοσοκομείο

    • Ενημέρωση υπηρεσιών προστασίας παιδιών ή ενηλίκων, αν απαιτείται

  3. Ολοκληρωμένη εκτίμηση ασθενούς ανεξαρτήτως υποψίας κατασκευασμένων διαταραχών

  4. Εξασφάλιση ότι δεν παραβλέπεται μια απειλητική για τη ζωή, θεραπεύσιμη ή διορθώσιμη κατάσταση

Καθοδηγητική ερώτηση: «Φαίνεται πραγματικά άρρωστος ο ασθενής;» Αν η απάντηση είναι θετική, συνεχίστε με το αντίστοιχο θεραπευτικό πρωτόκολλο.

Πηγή: What to do if you suspect Munchausen syndrome

Παναγιώτης Σπανός

ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ