Παρά το γεγονός ότι μέσα από την εκτεταμένη έρευνα έχει αποδειχθεί ότι οι φανοί και η χρήση σειρηνών δεν συνεισφέρουν στην σωστή αντιμετώπιση των ασθενών και στην πραγματικότητα προκαλούν βλάβη σε αυτούς, τους παραϊατρικούς και τους παρευρισκόμενους, πάρα πολλοί πάροχοι συνεχίζουν να ανταποκρίνονται με αυτόν τον τρόπο.
Ο Ιπποκράτειος Όρκος, στον οποίο ορκίζονται οι νέοι γιατροί, περιλαμβάνει τη λατινική φράση « primum non nocere », που σημαίνει «πάνω από όλα, να μη βλάπτουμε» τον ασθενή.
Στον Ιπποκράτειο Όρκο περιλαμβάνεται η ακόλουθη φράση:
«Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. ».
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος αυτών που ασκούν διοίκηση, τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους παρόχους προνοσοκομειακής φροντίδας.
Χάρη στα αποδεικτικά στοιχεία που πηγάζουν από τα ολοένα και περισσότερα δεδομένα της έρευνας που συντελείται σε προνοσοκομειακό επίπεδο, καθώς και από το Prehospital Guidelines Consortium, ιατρικοί διευθυντές χρησιμοποιούν τα αποδεικτικά στοιχεία για να καθοδηγήσουν τα κλινικά πρωτόκολλα ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του ”Ωφελέειν ή μη βλάπτειν”.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, οι κλινικοί επικεφαλείς των οργανισμών εκτάκτης ανάγκης, αξιολογούν αντικειμενικά τις μελέτες για να κρίνουν την αποτελεσματικότητα των πρωτοκόλλων που εφαρμόζουν για τα συστήματα προνοσοκομειακής φροντίδας για τα οποία παρέχουν κλινική επίβλεψη.
Τι γίνεται αν τα στοιχεία μιας τρέχουσας πρακτικής που χρησιμοποιείται από τους παρόχους προνοσοκομειακής φροντίδας έχουν διερευνηθεί εκτενώς και εξακριβώθηκε ότι είναι επιζήμια για τους ασθενείς;
Οι επικεφαλείς των παραϊατρικών οργανισμών και ο ιατρικός διευθυντής θα εξαλείψουν το πρωτόκολλο;
Αναλογιστείτε αξιοσημείωτες κλινικές πρακτικές όπως το παντελόνι anti-shock. Τέτοιου τύπου επεμβάσεις έχουν αφαιρεθεί από σχεδόν όλα τα πρωτόκολλα προνοσοκομειακής φροντίδας.
Γιατί;
Επειδή
1. δεν διέθεταν κλινικές αποδείξεις ότι έκαναν τη διαφορά στην σωστή αντιμετώπιση των ασθενών και
2. πιθανώς προκαλούσαν βλάβη.
Υπάρχει μια τρέχουσα πρακτική που χρησιμοποιείται από πάρα πολλούς οργανισμούς εκτάκτης ανάγκης, παρά το γεγονός ότι τόσες έρευνες σημειώνουν ότι η μέθοδος αυτή κάνει ελάχιστη ή καθόλου διαφορά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ασθενών, και στην πραγματικότητα, προκαλεί βλάβη στους ασθενείς, στους παραϊατρικούς, ακόμη και στο κοινό.
Και αυτή είναι η απόκριση του ασθενοφόρου σε ένα σοβαρό περιστατικό με χρήση κόκκινων φανών και σειρήνας.
Η Έκθεση Τάσης EMS 2020 , που εκπονήθηκε από την EMS1 και την Fitch & Associates, περιλάμβανε μια ερώτηση σχετικά με αυτού του είδους τις αποκρίσεις:
“Αποκρίνεστε σε κλήσεις χρησιμοποιώντας φανούς και σειρήνες;” (Αποκρίσεις Άμεσης Προτεραιότητας)
Δεκαοκτώ τοις εκατό των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι ανταποκρίνονται σε κάθε κλήση με φώτα και σειρήνες.
Το υψηλότερο ποσοστό παρατηρήθηκε στους ερωτηθέντες πυροσβεστικών οργανισμών (25%) και το χαμηλότερο σε ιδιωτικούς, κερδοσκοπικούς οργανισμούς με μόνο 13%.
Σε θετικό σημείο, το 28% των ιδιωτικών, κερδοσκοπικών οργανισμών και το 26% των δημόσιων, ιατρικών υπηρεσιών εκτάκτης ανάγκης ανέφεραν στην έρευνα ότι σπάνια χρησιμοποιούν φώτα και σειρήνες και ανταποκρίνονται με αυτόν τον τρόπο μόνο σε περιστατικά που ο χρόνος είναι κρίσιμος.
Οι κίνδυνοι των ”Αποκρίσεων Άμεσης Προτεραιότητας” είναι αναμφισβήτητοι.
Το 2018, 168 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία που αφορούσαν τα οχήματα έκτακτης ανάγκης . Η πλειονότητα αυτών των θανάτων ήταν επιβάτες οχημάτων μη έκτακτης ανάγκης (56%). Οι θάνατοι μεταξύ πεζών, οδηγών οχημάτων έκτακτης ανάγκης και επιβατών οχημάτων έκτακτης ανάγκης αντιστοιχούσαν σε περίπου 13% έως 14% των θανάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Εθνική Αρχή Ασφάλειας Κυκλοφορίας (NHTSA) , υπάρχουν κατά μέσο όρο 29 θανατηφόρα ατυχήματα με ασθενοφόρο, με αποτέλεσμα κατά μέσο όρο 33 θανάτους ετησίως. Αν και το ένα τέταρτο των θανάτων είναι άτομα μέσα στο ασθενοφόρο κατά τη στιγμή του ατυχήματος, ο οδηγός ή ο επιβάτης άλλου οχήματος είναι αυτός που σκοτώθηκε.
Τα ίδια δεδομένα εκτιμούν ότι κατά μέσο όρο 1.500 ατυχήματα με ασθενοφόρα ετησίως έχουν ως αποτέλεσμα τραυματισμό, με το 46% των τραυματισμών να συμβαίνουν μεταξύ των ανθρώπων μέσα στο ασθενοφόρο κατά τη στιγμή της σύγκρουσης. Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία (54%) των ατόμων που τραυματίστηκαν σε ατυχήματα ασθενοφόρων είναι πολίτες που δεν αποτελούν μέρος της απόκρισης στο συμβάν.
Ωφελέειν ή μη βλάπτειν!
Γιατί ορισμένες υπηρεσίες συνεχίζουν μια πρακτική που κάνει ελάχιστη ή καθόλου διαφορά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ασθενών, αλλά αντίθετα θέτει τους ασθενείς, τους παρόχους και το κοινό σε κίνδυνο για τραυματισμό ή θάνατο;
Ας εξαλείψουμε ορισμένες κοινές λανθασμένες πεποιθήσεις, χρησιμοποιώντας δημοσιευμένα δεδομένα μελέτης.
ΜΥΘΟΣ # 1: ΟΙ ”ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΑΜΕΣΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ” ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΟΥΝ ΧΡΟΝΟ
Ας κάνουμε μια άβολη συζήτηση για τους χρόνους απόκρισης. Έχουν δημοσιευτεί πολλές μελέτες που αναιρούν την πεποίθηση ότι ο χρόνος απόκρισης έχει οποιαδήποτε επίδραση στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των συμβάντων για τη συντριπτική πλειονότητα των αποκρίσεων στην προνοσοκομειακή φροντίδα.
Επιπλέον, για τους λιγοστούς τύπους κλήσεων στους οποίους μπορεί να έχει σημασία ο χρόνος (π.χ. καρδιακή ανακοπή, σοβαρός κίνδυνος των αεραγωγών), οι χρόνοι απόκρισης κάνουν τη διαφορά μόνο εάν είναι κάτω από πέντε λεπτά.
Ας το παραδεχτούμε, ο μόνος τρόπος για να ελπίζουμε στην επίτευξη ενός χρόνου απόκρισης ασθενοφόρου κάτω των πέντε λεπτών θα ήταν η ανάπτυξη πόρων πρώτης απόκρισης στρατηγικά στην κοινότητα, όχι περισσότερο από ένα ή δύο μίλια μεταξύ τους, με οχήματα που να βρίσκονται σε κίνηση και προσωπικό στα μπροστινά καθίσματα έτοιμο ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει.
Ω, και φυσικά θα πρέπει να υπάρχει το ίδιο τηλεφωνικό κέντρο που να απαντά στην κλήση και να μεταφέρει αυτήν στο προσωπικό άμεσα και όχι σε άλλο δευτερεύον τηλεφωνικό κέντρο ή κέντρο αποστολής.
Μια ανασκόπηση επτά μελετών που έχουν δημοσιευτεί σχετικά με την πραγματική εξοικονόμηση χρόνου των ”Αποκρίσεων Άμεσης Προτεραιότητας” διαπίστωσε ότι η μέση εξοικονόμηση χρόνου μεταξύ απόκρισης με φανούς και σειρήνα και αυτής χωρίς ήταν 2 (δύο) λεπτά, 30 (τριάντα) δευτερόλεπτα.
Ίσως δεν αξίζει τους κινδύνους της ”άμεσης απόκρισης”.
Εάν δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές για να διασφαλίσουμε τον χρόνο απόκρισης κάτω από πέντε λεπτά, όπως περιγράφεται παραπάνω, τότε γιατί πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να θέσουμε τους παρόχους και το κοινό σε κίνδυνο για διαφορά δυόμισι λεπτών απόκρισης;
Ωφελέειν ή μη βλάπτειν!
ΜΥΘΟΣ # 2: ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ
Ποιος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία αυτής της προσδοκίας; Εμείς Είμαστε ! (Εντάξει, ίσως και το Χόλιγουντ;).
Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για το ζήτημα του χρόνου απόκρισης.
Είναι δική μας ευθύνη να αλλάξουμε αυτές τις προσδοκίες χρησιμοποιώντας τα στοιχεία σχετικά με τις ”Αποκρίσεις Άμεσης Προτεραιότητας” και τους χρόνους απόκρισης γενικά.
Μια έρευνα για την αντίληψη του κοινού φαίνεται να αποκαλύπτει ότι το κοινό θα προτιμούσε την «απόλυτη εμπιστοσύνη» από το «μπράβο» μιας ”άμεσης απόκρισης”.
Το 1988, η E. Marie Wilson ηγήθηκε μιας έρευνας σχετικά με τη στάση του κοινού απέναντι στην υπηρεσία εκτάκτης ανάγκης στο Κοννέκτικατ .
Πραγματοποιήθηκαν τηλεφωνικές συνεντεύξεις με 604 άτομα στο Κοννέκτικατ.
Οι δύο κορυφαίοι λόγοι που προκαλούσαν δυσαρέσκεια στους ερωτηθέντες να καλέσουν ασθενοφόρο ήταν οι σειρήνες και ο θόρυβος. Μήπως η ”άμεσή μας απόκριση” εμποδίζει τους ανθρώπους να καλούν το 911;
Ωφελέειν ή μη βλάπτειν!
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟΥ
Κάθε σύστημα εκτάκτης ανάγκης δημιουργεί δεδομένα. Τα δεδομένα αποδεικνύουν.
Στο MedStar, το Γραφείο του Ιατρικού Διευθυντή, οι επί του πεδίου λειτουργίες μας και η επικοινωνία με την ηγεσία του 911 αναλύουν κλινικά και επί του πεδίου δεδομένα για να λάβουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με κατάλληλους τρόπους απόκρισης.
Οι καθοριστικοί παράγοντες απόκρισης του συστήματος ιατρικής προτεραιότητας (MPDS) και τα δεδομένα κλινικής παρέμβασης αναλύονται περιοδικά για να αναθεωρηθούν οι προτεραιότητες απόκρισης βάσει των οποίων οι καθοριστικοί παράγοντες έχουν υψηλή ή χαμηλή τάση για κρίσιμες παρεμβάσεις ALS.
Οι προσδιοριστές προτεραιότητας 1 και προτεραιότητας 2 λαμβάνουν ”άμεση απόκριση΄΄, ενώ οι προσδιοριστές προτεραιότητας 3 δεν λαμβάνουν άμεση απόκριση (και γενικά δεν απαιτείται απαίτηση για τους πρώτους ανταποκριτές).
Αυτό χρειάζεται λίγο δουλειά, αλλά οδηγεί σε μια λογική, τοπικά τεκμηριωμένη προσέγγιση για τον προσδιορισμό του κατάλληλου τρόπου απόκρισης που σώζει ζωές,
Ο Δρ Doug Kupas, αναγνωρισμένος γιατρός εκτάκτης ανάγκης (και νικητής των βραβείων NAEMT / NREMT Rocco V. Morando 2020), ηγήθηκε ενός έργου που του ανατέθηκε από το NHTSA στο θέμα των ”Αποκρίσεων Άμεσης Προτεραιότητας”
Η έκθεση του Δρ. Kupas περιέχει ένα θησαυρό πληροφοριών και συστάσεων σχετικά με τα κόκκινα φώτα και τις λειτουργίες σειρήνων στην προνοσοκομειακή φροντίδα.
Οι συστάσεις περιλαμβάνουν:
- Οι υπηρεσίες εκτάκτης ανάγκης καταρτίζουν ένα πρωτόκολλο για τη μείωση των φώτων και της απόκρισης της σειρήνας όσο το δυνατόν ασφαλέστερα.
- Ένα συνιστώμενο σημείο αναφοράς, θα ήταν η μείωση της χρήσης φανών και σειρήνας κατά 50% για όλες τις αποκρίσεις στις τηλεφωνικές κλήσεις.
- Οι υπηρεσίες εκτάκτης ανάγκης θα πρέπει να αναθεωρήσουν το ποσοστό των αποκρίσεων με χρήση φανών και σειρήνας σε μικρότερο από 5%.
- Ο μικρός χρόνος που εξοικονομείται πιθανότατα θα έχει κλινική αξία σε ένα μικρό ποσοστό ιατρικών παθήσεων.
- Ως μέρος της δραστηριότητας βελτίωσης της ποιότητας / απόδοσης του οργανισμού, οι υπηρεσίες θα πρέπει να μετρούν τακτικά το ποσοστό χρήσης φανών και σειρήνας κατά τη διάρκεια της απόκρισης στη σκηνή και τη μεταφορά ασθενών.
- Όπου ενδείκνυται, θα πρέπει να διενεργούνται επιμέρους έλεγχοι περιπτώσεων για συμμόρφωση με την πολιτική / πρωτόκολλα και την κατάλληλη χρήση των φώτων και της σειρήνας ως μέρος των τακτικών ελέγχων.
- Εξετάστε τη μεταφορά με χρήση φανών και σειρήνας ως παράμετρο για την υποχρεωτική εξέταση περιπτώσεων (παρόμοια με την κρικοθυροειδοτομή, την αποσυμπίεση με βελόνα στο στήθος ή την ενδοτραχειακή διασωλήνωση).
Αυτή η περιεκτική έκθεση είναι απαραίτητη για τους οργανισμούς προνοσοκομειακής φροντίδας και μπορείτε να έχετε πρόσβαση εδώ .
Ας ελπίσουμε ότι οι κλινικοί και επιχειρησιακοί ηγέτες των οργανισμών θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν ορισμένες από αυτές τις μελέτες για να εφαρμόσουν τεκμηριωμένα πρωτόκολλα που περιορίζουν την πρακτική των ”Αποκρίσεων Άμεσης Προτεραιότητας” και των μεταφορών στο απόλυτο ελάχιστο. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη τραυματισμού και θανάτου στο εργατικό δυναμικό των παραιατρικών και να κάνει τις κοινότητές μας ασφαλέστερες.
Ποιος ξέρει, ίσως η έκθεση τάσης 2021 EMS1 να αποκαλύψει ότι ακόμη λιγότερες εταιρείες εκτάκτης ανάγκης αποκρίνονται σε όλες τις καυτές κλήσεις;
Πάντα υπάρχει ελπίδα!
Ωφελέειν ή μη βλάπτειν!
