Εισαγωγή: H εκτίμηση κινδύνου χρησιμοποιείται ολοένα περισσότερο για να παρέχει πληροφορίες πάνω στις οποίες βασίζονται οι αποφάσεις σχετικά με την ψυχιατρική θεραπεία των ασθενών με Σχιζοφρένεια και άλλες σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Οι ψυχίατροι έχουν πλέον ποικιλία μεθόδων που προβλέπουν κατά τρόπο σταθερό τη βία σε επίπεδα ακρίβειας καλύτερα από την τύχη. Οι αναφερόμενοι μέθοδοι ,είναι μέθοδοι εκτίμησης κινδύνου, που περιλαμβάνουν κλινική κρίση, τη χρήση εργαλείων προερχόμενων από μελέτες παραγόντων συνδεόμενων με επιβλαβή συμπεριφορά και ένα συνδυασμό των μεθόδων αυτών που μερικές φορές αναφέρονται ως δομημένη κλινική κρίση.
Σκοπός: Να εξεταστούν οι θεωρητικοί περιορισμοί της εκτίμησης κινδύνου και της κατηγοριοποίησης κινδύνου, όπως ισχύουν σε ποικίλες βλάβες που είναι γνωστό ότι συνδέονται με τη Σχιζοφρένεια.
Μέθοδος: Έγινε ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας ( PubMed, Medline ), χρησιμοποιώντας τις λέξεις κλειδιά: Σχιζοφρένεια, Ψύχωση και αυτοκτονία, ανθρωποκτονία, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Αποτελέσματα: Οι κατηγοριοποιημένοι ως υψηλού κινδύνου ασθενείς, οι οποίοι θα διέπρατταν ή θα υφίσταντο μελλοντικές βλάβες, είναι δυνατό να ωφεληθούν από την πρόσθετη θεραπεία, τον περιορισμό τους, τη μεγαλύτερη διάρκειας νοσηλείας και ακούσιας θεραπείας στο πλαίσιο της ατομικής διαχείρισης κινδύνου. Οι ασθενείς που κατηγοριοποιούνται ως χαμηλού κινδύνου, θα μπορούσαν να στερούνται την αναγκαία φροντίδα, παρότι είναι πολύ πιθανόν να είχαν συμφωνήσει με τη θεραπεία, αν ήταν ικανοί να αναγνωρίσουν την ανάγκη τους για θεραπεία, η οποία θα είχε εμποδίσει τα ανεπιθύμητα συμβάντα.
Συμπεράσματα: Η εκτίμηση και η κατηγοριοποίηση κινδύνου πάσχουν από σοβαρούς περιορισμούς. Μεγάλο ποσοστό ασθενών ταξινομούμενων ως ευρισκομένων σε υψηλό κίνδυνο δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να προκαλέσουν ή να υποστούν καμία βλάβη. Στις μη ηθελημένες συνέπειες της ανακριβούς κατηγοριοποίησης κινδύνου περιλαμβάνεται η αδικαιολόγητη κράτηση ορισμένων ασθενών, η μη θεραπεία άλλων, η εσφαλμένη κατανομή των πενιχρών κονδυλίων για την υγεία και το στίγμα που προκύπτει από τον χαρακτηρισμό των ασθενών με την ετικέτα του επικίνδυνου. Ακόμα και αν υπήρχαν πολύπλευρα, ευαίσθητα και εξειδικευμένα εργαλεία ,θα είχαν περιορισμένη χρησιμότητα, λόγω της χαμηλής βασικής αναλογίας των σοβαρότερων ανεπιθύμητων συμβάντων και της απουσίας διακριτών χαρακτηριστικών των ασθενών , οι οποίοι στη συνέχεια διαπράττουν σοβαρές βλάβες.
Λέξεις-κλειδιά: Ανθρωποκτονία, εκτίμηση κινδύνου, Σχιζοφρένεια, αυτοκτονία, βία.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Τσακάλου Μαρία,Νοσηλεύτρια,Μsc, Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων, ΑΣΠΑΙΤΕ, Αναπληρώτρια Συντονίστρια Νοσηλευτικής Ειδικότητας Ψυχικής Υγείας.
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
