«Για καθετί υπάρχει ο καιρός του, και καιρός για κάθε σκοπό κάτω από τον ουρανό.» — Εκκλησιαστής
Όταν κοιτάζεις ένα δέντρο να αλλάζει με τις εποχές —καταπράσινο το καλοκαίρι, γυμνό τον χειμώνα— βλέπεις ένα από τα βαθύτερα μαθήματα ηγεσίας της ζωής: τα πάντα είναι προσωρινά. Τίποτα δεν μένει σταθερό — ούτε η επιτυχία, ούτε η δυσκολία, ούτε τα συναισθήματα που κουβαλάμε. Ως ηγέτες, αναγνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, αλλάζει ο τρόπος που αντιδρούμε τόσο στις νίκες όσο και στις προκλήσεις. Μας θυμίζει ότι είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου ρυθμού, που συνεχώς εξελίσσεται και μας προσκαλεί να εξελιχθούμε μαζί του.
Στην ηγεσία, συχνά προσκολλόμαστε σε στιγμές —προσπαθώντας είτε να διατηρήσουμε μια νίκη για πάντα είτε να αποφύγουμε μια δύσκολη περίοδο που θέλουμε να τελειώσει. Αλλά όπως η φύση δεν παγώνει ποτέ μια εποχή, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να παγώσουμε τις συνθήκες μας. Ο «Κύκλος της Αλλαγής» μάς διδάσκει ότι ο μετασχηματισμός δεν είναι απειλή αλλά βεβαιότητα. Το δέντρο δεν πανικοβάλλεται όταν τα φύλλα πέφτουν· εμπιστεύεται τον κύκλο. Αυτή η ίδια εμπιστοσύνη είναι που επιτρέπει στους ηγέτες να πλοηγούνται στην αβεβαιότητα με σιγουριά αντί για φόβο.
Κάθε περίοδος ανάπτυξης στη ζωή σου —οι νέες επιτυχίες, οι στιγμές προόδου, οι περίοδοι καθαρότητας— έχει το δικό της «καλοκαίρι». Αυτές οι στιγμές είναι γεμάτες ενέργεια και ευφορία, αλλά δεν είναι φτιαγμένες για να είναι μόνιμες. Είναι φτιαγμένες για να σε προετοιμάσουν. Όταν το αποδέχεσαι αυτό, σταματάς να προσκολλάσαι και αρχίζεις να μαθαίνεις. Η επιτυχία παύει να είναι θέμα διατήρησης και γίνεται θέμα εξέλιξης.
Και τότε αναρωτιέσαι:
Τι προσπαθεί να μου διδάξει αυτή η εποχή; Ποια μαθήματα μπορώ να πάρω μαζί μου στην επόμενη;
Και ύστερα έρχεται ο χειμώνας, η εποχή που οι περισσότεροι προσπαθούμε να αποφύγουμε. Οι στιγμές αμφιβολίας, κούρασης, απώλειας ή στασιμότητας. Αλλά ο χειμώνας δεν είναι αποτυχία· είναι επαναρύθμιση. Κάτω από την επιφάνεια, οι αόρατες ρίζες δυναμώνουν. Η ωριμότητα στην ηγεσία γεννιέται συχνά όχι από τις εύκολες εποχές, αλλά από αυτές που μας απογυμνώνουν μέχρι να μείνει μόνο ό,τι έχει πραγματικά σημασία. Όταν όλα τα εξωτερικά πέφτουν, συναντάς τον ηγέτη μέσα σου —εκείνον που δεν κλονίζεται από τις συνθήκες.
Όταν κατανοείς τις εποχές, σταματάς να βλέπεις τη δυσκολία ως μόνιμη. Αρχίζεις να αναγνωρίζεις ότι αυτό που βιώνεις είναι απλώς μια φάση — δύσκολη, ναι, αλλά προσωρινή και αναγκαία. Αυτή η οπτική καλλιεργεί ανθεκτικότητα. Σου επιτρέπει να κρατάς το έδαφος σου μέσα στις καταιγίδες χωρίς να χάνεις την ελπίδα. Οι ηγέτες που εσωτερικεύουν αυτή την αλήθεια παραμένουν σταθεροί — εμπνέουν όχι αποφεύγοντας τις προκλήσεις, αλλά κινούμενοι μέσα από αυτές με πρόθεση και ηρεμία.
Το να αγκαλιάζεις τον κύκλο της αλλαγής καλλιεργεί επίσης ταπεινότητα. Όταν έρχεται η επιτυχία, τη δέχεσαι με ευγνωμοσύνη αντί για αλαζονεία, γνωρίζοντας ότι είναι δώρο και ευθύνη. Όταν έρχεται η δυσκολία, τη συναντάς με υπομονή αντί για απόγνωση, γνωρίζοντας ότι σε διαμορφώνει για το επόμενο βήμα. Αυτή η ισορροπημένη προοπτική —ούτε φουσκωμένη από τα ψηλά ούτε συντριμμένη από τα χαμηλά— είναι ένα από τα πιο ισχυρά χαρακτηριστικά αποτελεσματικής ηγεσίας.
Δεν ορίζεσαι από καμία μεμονωμένη εποχή. Ορίζεσαι από το πώς περνάς μέσα από καθεμία. Η ανάπτυξη δεν είναι γραμμική· ακολουθεί τον ίδιο ρυθμό της φύσης: άνθιση, απογύμνωση, ανάπαυση, ανάταση. Όταν αγκαλιάζεις αυτόν τον ρυθμό, καθοδηγείς τον εαυτό σου και τους άλλους με μεγαλύτερη σοφία, συμπόνια και καθαρότητα. Όποια εποχή κι αν ζεις αυτή τη στιγμή, εμπιστεύσου τον σκοπό της. Τα πάντα είναι προσωρινά, αλλά ο ηγέτης που γίνεσαι μέσα από αυτούς τους κύκλους είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από προσωρινός.
Όταν κοιτάζεις ένα δέντρο να αλλάζει με τις εποχές, θυμήσου αυτό: η ζωή σου κινείται με τον ίδιο τρόπο. Τίποτα απ’ όσα βιώνεις τώρα —ούτε η χαρά ούτε η δυσκολία— δεν είναι μόνιμο. Όπως ο χειμώνας δεν κρατάει για πάντα, έτσι και οι πιο δύσκολες μέρες σου δεν είναι η τελική σου ιστορία. Και όπως το καλοκαίρι κάποτε δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο, έτσι και οι επιτυχίες σου είναι κεφάλαια, όχι προορισμοί. Όταν αγκαλιάζεις αυτή την αλήθεια, σταματάς να φοβάσαι την αλλαγή και αρχίζεις να ρέεις μαζί της. Καταλαβαίνεις ότι κάθε εποχή έχει έναν σκοπό, και ότι κάθε μετάβαση —ακόμη κι η άβολη— σε διαμορφώνει σε μια πιο δυνατή, σοφή, γειωμένη εκδοχή του εαυτού σου.
Αν λοιπόν βρίσκεσαι σε «χειμώνα», κράτα γερά. Η ανάπτυξη συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια, ακόμη κι αν δεν τη βλέπεις ακόμη. Κι αν βρίσκεσαι σε εποχή επιτυχίας, γιόρτασέ την, αλλά μείνε ταπεινός, μείνε ανοιχτός, συνέχισε να εξελίσσεσαι. Η πραγματική δύναμη έρχεται όταν εμπιστεύεσαι τον κύκλο —όταν καταλαβαίνεις ότι είσαι φτιαγμένος για να σηκώνεσαι ξανά και ξανά.
Δεν ορίζεσαι από μια στιγμή ή μια εποχή· ορίζεσαι από τη δύναμή σου να προχωράς με θάρρος, προοπτική και ελπίδα. Ό,τι κι αν αντιμετωπίζεις σήμερα, θυμήσου: κι αυτό θα περάσει. Και εσύ εξελίσσεσαι σε κάποιον ακόμη πιο δυνατό στην άλλη πλευρά.
Πηγή: The Strength of Your Seasons
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
