Η εκπαίδευση στη διαχείριση συμβάντων στην κυκλοφορία είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Μπορεί ο διασώστης να μη μπορεί να ελέγξει πλήρως το περιβάλλον στο οποίο δουλεύει – δρόμοι, κυκλοφορία, οδηγοί – αλλά μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που θα σταθεί και θα δράσει μέσα σε αυτό το περιβάλλον.
Καθώς τα περιστατικά παρασύρσεων και οι αποσπάσεις προσοχής των οδηγών αυξάνονται συνεχώς, θα πρέπει να μάθει ότι πρέπει να δίνει την ίδια σημασία στο πώς θα απομακρυνθεί γρήγορα από τον δρόμο, όσο και στο πώς θα φτάσει και θα κάνει τη δουλειά του.
Ως διασώστης, η εκπαίδευση δεν σταματά ποτέ. Θα πρέπει να διαβάζει, να συζητάει να δοκιμάζει σενάρια, ξανά και ξανά. Mayday, επικίνδυνα υλικά, τεχνικές διασώσεις, μαζικά ατυχήματα.
Όπως και οι συνάδελφοι στην αστυνομία ή στις ειδικές μονάδες, θα πρέι να κάνει κτήμα του ότι το πιο σημαντικό είναι να περιορίζει τον χρόνο του στον στόχο.
Δεν έχει σημασία αν μιλάμε για κλείσιμο δρόμου, για έλεγχο λωρίδων ή για προσωρινή ρύθμιση κυκλοφορίας. Το ζητούμενο είναι να βάλει σε πράξη αυτά που ξέρει. Δεν μπορεί να βασίζεται πλέον σε προσεκτικούς οδηγούς – η προσοχή τους αποσπάται από κινητά, bluetooth, internet. Μπορεί ακόμα να οδηγούν αυτόνομα οχήματα. Τα αυτοκίνητα που περνούν δίπλα του είναι σαν αδέσποτοι πύραυλοι που ανά πάσα στιγμή μπορούν να τον απειλήσουν.
Θα πρέπει να γνωρίζει ότι η λύση δεν είναι πάντα να κλείνει τον δρόμο. Ναι, μερικές φορές χρειάζεται, αλλά το σίγουρο μέτρο προστασίας είναι να φτάσει, να ολοκληρώσει και να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όπως στη ραδιενεργή απειλή, έτσι και στον δρόμο ισχύει η ίδια αρχή: χρόνος – απόσταση – προστασία.
Επομένως:
➤ Περιορίζω τον χρόνο μου στο σημείο.
➤ Κρατάω όσο περισσότερη απόσταση μπορώ από την κυκλοφορία.
➤ Χρησιμοποιώ ό,τι έχω – οχήματα, φραγές, κώνους, σήμανση – σαν ασπίδα.
Δεν υπάρχει ιδανικός κόσμος. Στην εθνική, σε έναν επαρχιακό ή σε έναν ορεινό δρόμο, το χάος είναι καθημερινότητα. Οι μέρες που περιμέναμε από την κυκλοφορία να μας προσέχει έχουν τελειώσει.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι η επιτυχία σε τέτοια «μάχη» δεν είναι ποτέ τυχαία. Εξαρτάται από το πώς ο διασώστης προετοιμάζεται. Αν θέλει να έχω ρυθμό, να προστατεύει τον ίδιο και την ομάδα του, πρέπει να φροντίζει πρώτα τον εαυτό του, να συνεχίζει να μελετάει και να εξασκείται καθημερινά – είτε μιλάμε για τροχαία, είτε για αεραγωγούς, είτε για ταχείες παρεμβάσεις.
Τα οδικά περιστατικά είναι πλέον υψηλής συχνότητας και υψηλού κινδύνου. Δεν είναι μόνο τα τροχαία – είναι και οι πυρκαγιές, τα επικίνδυνα υλικά, τα αστυνομικά περιστατικά. Κάθε φορά που δεσμεύουμε δυνάμεις στον δρόμο, μπαίνουμε σε ένα περιβάλλον που δεν ελέγχουμε.
Γι’ αυτό, η εκπαίδευση στη διαχείριση συμβάντων στην κυκλοφορία δεν είναι απλώς ένα μάθημα. Είναι ο τρόπος για να γυρίσεις σπίτι σου ζωντανός.
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
