Οι άνθρωποι που παθαίνουν αιφνίδια καρδιακή ανακοπή έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν εάν χρησιμοποιηθούν το συντομότερο δυνατό καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) και αυτόματοι εξωτερικοί απινιδωτές (AEΑ).
Ωστόσο, σε εξωνοσοκομειακό περιβάλλον τα ποσοστά επιβίωσης είναι χαμηλά λόγω καθυστερήσεων στην περίθαλψη και χαμηλής υιοθέτησης της ΚΑΡΠΑ και της χρήσης AEΑ από τους παρευρισκόμενους.
Η ειδοποίηση των εθελοντών που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση για την ανάγκη βοήθειας όταν ένα άτομο στην κοινότητα παθαίνει καρδιακή ανακοπή αυξάνει τα ποσοστά ΚΑΡΠΑ και απινίδωσης από τους παρευρισκόμενους και βελτιώνει τα ποσοστά επιβίωσης, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται σήμερα στο Journal of the American College of Cardiology.
“Γνωρίζουμε ότι για τους ασθενείς που υφίστανται αιφνίδια καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομειακού περιβάλλοντος, οι πιθανότητες να λάβουν ΚΑΡΠΑ ή απινίδωση από παρευρισκόμενο είναι χαμηλές και αυτό μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσής τους. Η μελέτη μας αποδεικνύει ότι μπορούμε να αυξήσουμε τα ποσοστά ΚΑΡΠΑ και AEΑ από παρευρισκόμενους μέσω αυτών των συστημάτων εθελοντικής ανταπόκρισης, δίνοντας έτσι στα θύματα αυτά μεγαλύτερες πιθανότητες να λάβουν έγκαιρη ΚΑΡΠΑ, απινίδωση και να αυξήσουν την επιβίωσή τους εντός 30 ημερών”.
Martin Jonsson, PhD, MsC, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Κέντρο για την Επιστήμη της Αναζωογόνησης στο Karolinska Institutet στη Στοκχόλμη και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης
Η μελέτη συγκέντρωσε τις εξωνοσοκομειακές καρδιακές ανακοπές σε πέντε τοποθεσίες σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες με συστήματα εθελοντών ανταποκριτών μεταξύ 2015 και 2019, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα του μητρώου ESCAPE-NET.
Συνολικά, περισσότερα από 9.500 περιστατικά εξωνοσοκομειακής καρδιακής ανακοπής συμπεριλήφθηκαν στην κοόρτη της μελέτης μετά από κριτήρια αποκλεισμού. Τα συστήματα εθελοντών ανταποκριτών ενεργοποιήθηκαν σε 4.969 περιπτώσεις και στις υπόλοιπες 4.857 περιπτώσεις δεν ενεργοποιήθηκαν.
Τα ποσοστά ήταν υψηλότερα και για τις τρεις εκβάσεις στα περιστατικά που ειδοποιήθηκαν σε σχέση με τα περιστατικά που δεν ειδοποιήθηκαν σε όλες τις περιοχές που συμπεριλήφθηκαν:
Καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση από παρευρισκόμενο: 73,8% έναντι 61,9%
Απινίδωση από τον παθόντα: 7,9% έναντι 4,6%
Επιβίωση 30 ημερών: 12,4% έναντι 10%.
Όλοι οι εθελοντές εγγράφηκαν ηλεκτρονικά ή μέσω εφαρμογής smartphone για να συμμετάσχουν στο σύστημα ανταπόκρισης, πιστοποίησαν προηγούμενη εκπαίδευση στην ΚΑΡΠΑ και συμφώνησαν να εντοπίζονται και να αποστέλλονται ως μέρος του συστήματος.
Όλα τα συστήματα ενεργοποιήθηκαν από τους αποστολείς στα τοπικά/περιφερειακά κέντρα ιατρικών επικοινωνιών έκτακτης ανάγκης των περιοχών σε απάντηση σε μια κλήση έκτακτης ανάγκης σχετικά με μια ύποπτη περίπτωση καρδιακής ανακοπής εκτός νοσοκομείου.
Οι περισσότερες από τις τοποθεσίες χρησιμοποίησαν μια εφαρμογή smartphone για τον εντοπισμό και την ειδοποίηση εθελοντών ανταποκριτών με βάση το ποιος ήταν πιο κοντά, ενώ μια τοποθεσία εκτίμησε την τοποθεσία με βάση τις πληροφορίες που είχαν προηγουμένως παρασχεθεί σχετικά με τη διεύθυνση εργασίας ή/και την κατοικία για να ειδοποιήσει τους εθελοντές μέσω γραπτού μηνύματος εάν μια εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή συνέβαινε κοντά στο σπίτι ή το γραφείο τους.
Όλα τα συστήματα ενσωματώθηκαν με δεδομένα σχετικά με τους δημόσια διαθέσιμους AEΑ, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερών πληροφοριών σχετικά με τη θέση και την προσβασιμότητά τους.
Το σύστημα ειδοποίησης έλεγε στους εθελοντές ανταποκριτές αν έπρεπε να φέρουν ένα κοντινό AEΑ στο σημείο ή να μεταβούν απευθείας στην καρδιακή ανακοπή για να αρχίσουν ΚΑΡΠΑ.
Όλοι οι εθελοντές αποστέλλονταν σε συνδυασμό με το ιατρικό σύστημα έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων ασθενοφόρων με εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό και, σε ορισμένες τοποθεσίες, πρόσθετων επαγγελματιών πρώτων ανταποκριτών, όπως πυροσβέστες ή αστυνομικά οχήματα εξοπλισμένα με AEΑ.
“Πιστεύω ότι, δεδομένου του μεγάλου μεγέθους του δείγματος στη μελέτη μας και της ισχύος των περιοχών που συμπεριλήφθηκαν -και οι πέντε είχαν λειτουργικά συστήματα εθελοντών καθώς και συστήματα αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης- τα ευρήματα της μελέτης μας υποστηρίζουν αυξανόμενα στοιχεία για το πώς η νέα τεχνολογία μπορεί να προσλάβει πόρους σε περιοχές αιφνίδιας καρδιακής ανακοπής μέσα σε λίγα λεπτά και να αυξήσει τα θετικά αποτελέσματα”, δήλωσε ο Jonsson.
“Εδώ και δεκαετίες παλεύουμε με τα χαμηλά ποσοστά ΚΑΡΠΑ από τους παρευρισκόμενους και την ελλιπή χρήση των AEΑ από το κοινό, που οδηγούν σε περιττούς θανάτους. Χρειαζόμαστε μεγάλες, τυχαιοποιημένες δοκιμές για να δείξουμε τις αιτιώδεις επιδράσεις των συστημάτων εθελοντικής ανταπόκρισης για να καθορίσουμε αν αυτό είναι ένα αναπαραγώγιμο μοντέλο που θα μας βοηθήσει να σώσουμε ζωές σε κοινότητες σε όλο τον κόσμο”.
Σε ένα συνοδευτικό κύριο άρθρο, η Janet E. Bray, RN, PhD, της Σχολής Δημόσιας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Monash στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, έγραψε: “Τα καλά προγράμματα εθελοντών πρώτων ανταποκριτών είναι μόνο ένα μέρος της βελτίωσης της κοινοτικής ανταπόκρισης στην εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή. Τελικά, η αύξηση του ποσοστού της έγκαιρης και ισότιμης πρόσβασης στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και την απινίδωση από παρευρισκόμενους θα έχει τη μεγαλύτερη επίδραση στην επιβίωση”.
Στους περιορισμούς της μελέτης περιλαμβάνεται ο παρατηρησιακός χαρακτήρας της μελέτης.
ΠΗΓΗ: Karolinska Institutet
Πηγή: https://www.sca-aware.org/sca-news/bystander-cpr-and-defibrillation-rates-increase-dramatically-with-volunteer-responder
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
