Η ΚΑΡΠΑ και η αναπνοή διάσωσης είναι τεχνικές χρήσιμες για τη διάσωση της ζωής ατόμων που υφίστανται καρδιακή και αναπνευστική ανακοπή εκτός νοσοκομείου. Αυτές οι δύο είναι οι βασικές δεξιότητες πρώτων βοηθειών που μαθαίνονται κατά την εκπαίδευση στην ΚΑΡΠΑ.
Τι είναι η ΚΑΡΠΑ;
Η ΚΑΡΠΑ αναφέρεται στην Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση και διδάσκεται στα άτομα κατά τη διάρκεια μαθημάτων εκπαίδευσης και πιστοποίησης ΚΑΡΠΑ. Η ΚΑΡΠΑ περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός τεχνητού καρδιακού παλμού για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας του αίματος στα ζωτικά όργανα του σώματος. Εφαρμόζεται στην καρδιακή ανακοπή όταν η καρδιά του θύματος σταματά να χτυπάει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το άτομο είναι νομικά νεκρό, αλλά με την εκτέλεση της ΚΑΡΠΑ, το άτομο μπορεί να επιβιώσει.
Ο κύριος στόχος της ΚΑΡΠΑ είναι να αποκατασταθεί η κυκλοφορία του αίματος του ατόμου, έτσι ώστε το οξυγόνο να μπορεί να ρέει στα ζωτικά όργανα του σώματος, ιδίως στον εγκέφαλο. Όταν ο εγκέφαλος αποκόπτεται από την παροχή οξυγόνου, τα κύτταρά του αρχίζουν να πεθαίνουν, οδηγώντας σε μόνιμη εγκεφαλική βλάβη ή εγκεφαλικό θάνατο.
Τι είναι η καρδιακή ανακοπή;
Η καρδιακή ανακοπή, που συχνά αναφέρεται ως καρδιακή προσβολή, προκύπτει από την ανεπαρκή παροχή οξυγονωμένου αίματος στην καρδιά. Η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί την απώλεια της ικανότητας της καρδιάς να αντλεί αίμα πλούσιο σε οξυγόνο προς το υπόλοιπο σώμα. Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει καρδιακός παλμός. Ο ιατρικός όρος για την κατάσταση αυτή είναι οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η έλλειψη κυκλοφορίας του αίματος και παροχής οξυγόνου προκαλεί την παύση λειτουργίας του εγκεφάλου και το άτομο χάνει τις αισθήσεις του.
Η καρδιακή ανακοπή μπορεί να προκύψει από ένα ευρύ φάσμα αιτιών. Για τους ενήλικες, μπορεί να συμβεί λόγω απαγχονισμού, αναπνευστικής νόσου, τραύματος και καρδιακής νόσου. Το ίδιο μπορεί να προκύψει από αναπνευστική νόσο, τραύμα, συγγενή καρδιακή νόσο και σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου για παιδιά και βρέφη.
Ο εγκέφαλος ενός ατόμου μπορεί να πεθάνει σε λιγότερο από πέντε λεπτά μετά από καρδιακή ανακοπή. Ωστόσο, με τη βοήθεια της ΚΑΡΠΑ, η πιθανότητα επιβίωσης του ατόμου αυξάνεται. Αυτό συμβαίνει επειδή το αίμα που βρίσκεται ήδη στο ανθρώπινο σώμα είναι φορτωμένο με αρκετό οξυγόνο για να κρατήσει τον εγκέφαλο και άλλα ζωτικά όργανα στη ζωή μέχρι να αναζωογονηθεί η καρδιά του ατόμου. Ο κρίσιμος καρδιακός παλμός που δημιουργείται μέσω της εκτέλεσης ΚΑΡΠΑ είναι κρίσιμος για τη διατήρηση της κυκλοφορίας του αίματος/οξυγόνου.
ΚΑΡΠΑ σε θύμα καρδιακής ανακοπής
Όταν το άτομο δεν ανταποκρίνεται, είναι απαραίτητο να ξεκινήσει αμέσως η ΚΑΡΠΑ. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η ΚΑΡΠΑ στο θύμα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες επιβίωσης.
Κάνετε ΚΑΡΠΑ σε άτομα που δεν αναπνέουν ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην αναπνοή.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένα θύματα καρδιακής ανακοπής συχνά εμφανίζουν μία μη αποτελεσματική αναπνοή. Για τα άτομα αυτά, η ΚΑΡΠΑ πρέπει να ξεκινήσει αμέσως.
Ένα άλλο σημάδι της καρδιακής ανακοπής είναι η έλλειψη ανταπόκρισης και η απώλεια των αισθήσεων. Μπορεί να χαθεί πολύς χρόνος στο θύμα προσπαθώντας να ελεγχθεί αν υπάρχει σφυγμός.
Οι δεξιότητες και οι γνώσεις της ΚΑΡΠΑ είναι εύκολα προσβάσιμες σήμερα, τόσο σε διαδικτυακά μαθήματα ΚΑΡΠΑ όσο και σε μαθήματα ΚΑΡΠΑ δια ζώσης. Ωστόσο, όσοι είναι ήδη ειδικευμένοι στην ΚΑΡΠΑ πρέπει πάντα να ανανεώνουν τις δεξιότητές τους μέσω της επαναπιστοποίησης της ΚΑΡΠΑ.
Τι είναι η αναπνοή διάσωσης;
Η αναπνοή διάσωσης είναι επίσης γνωστή ως αναζωογόνηση από στόμα σε στόμα. Πρόκειται για τεχνητό αερισμό που αποσκοπεί στην τόνωση της αναπνοής.
Το θύμα, στην περίπτωση αυτή, δεν αναπνέει ή αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αναπνοή.
Η τεχνική αυτή ονομάζεται επίσης πνευμονικός αερισμός και γίνεται με δύο τρόπους:
- στόμα με στόμα ή
- μέσω μηχανικών συσκευών.
Η διαδικασία χρησιμοποιεί τον αέρα που αναπνέουμε για να υποστηρίξει ένα άλλο άτομο.
Σύμφωνα με έρευνες, ένα υγιές άτομο μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο το 20% του οξυγόνου που αναπνέει στο σώμα του.
Η αναπνοή διάσωσης πραγματοποιείται παράλληλα με την καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) για την αποκατάσταση της εσωτερικής αναπνοής ενός ατόμου. Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται στη θέση της αναπνοής διάσωσης περιλαμβάνουν το φιλί της ζωής, τον αερισμό με εκπνεόμενο αέρα (EAV) και την αναζωογόνηση με εκπνεόμενο αέρα (EAR).
Σε ορισμένες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης εφαρμόζεται αποκλειστικά η αναπνοή διάσωσης. Μεταξύ αυτών των περιπτώσεων είναι η υπερβολική δόση οπιούχων και ο παρ’ ολίγον πνιγμός.
Διαφορετικές μορφές αναπνοής διάσωσης:
Αναζωογόνηση από το στόμα στο στόμα: Κατά τη διάρκεια της αναπνοής στόμα με στόμα, ο αέρας περνά από τον διασώστη στο σώμα του θύματος μέσω του στόματός του για να κάνει τον θώρακα να ανυψωθεί.
Αναζωογόνηση από το στόμα προς τη μύτη: Ο αέρας περνάει από το στόμα του διασώστη στο σώμα του θύματος μέσω της μύτης. Συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου το θύμα έχει υποστεί τραυματισμούς ή δεν μπορεί να λάβει αέρα μέσω του στόματός του.
Αναζωογόνηση από το στόμα προς το στόμα και τη μύτη: Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται κυρίως σε βρέφη και μωρά ηλικίας έως ενός έτους.
Αναζωογόνηση από το στόμα στη μάσκα: Στις μέρες μας, η αναζωογόνηση από το στόμα στη μάσκα έχει αυξηθεί λόγω του κινδύνου που ενέχει η εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Οι περισσότεροι επαγγελματίες συμβουλεύουν τη χρήση της τεχνικής αυτής κατά την εκτέλεση της αναπνοής διάσωσης.
Βήματα για την εκτέλεση της ΚΑΡΠΑ και της αναπνοής διάσωσης:
Γενικά, η ΚΑΡΠΑ περιλαμβάνει θωρακικές συμπιέσεις- διαφέρει ελαφρώς στα παιδιά και στους ενήλικες.
1. Βεβαιωθείτε ότι βρίσκεστε σε ασφαλές περιβάλλον:
Το άτομο που βοηθάει το θύμα πρέπει να προσέχει ώστε να μην θέσει σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλειά του. Βεβαιωθείτε ότι τόσο εσείς όσο και το θύμα βρίσκεστε σε ασφαλές περιβάλλον. Το άτομο θα πρέπει να σαρώσει το περιβάλλον για τυχόν αντικείμενα ή συνθήκες που θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει την καρδιακή ανακοπή. Εάν χρειάζεται, προσπαθήστε να μετακινήσετε το άτομο όσο το δυνατόν πιο ήπια.
2. Ελέγξτε αν το θύμα ανταποκρίνεται:
Το δεύτερο βήμα κατά την εκτέλεση της ΚΑΡΠΑ είναι να ελέγξετε αν το θύμα ανταποκρίνεται/ είναι αναίσθητο. Αυτό μπορεί να γίνει κουνώντας απαλά τον ώμο του ατόμου και ρωτώντας το αν είναι καλά. Πρέπει επίσης να καλέσετε βοήθεια ή να ζητήσετε από κάποιον άλλο να καλέσει το 166 – 112 όσο εσείς μένετε συγκεντρωμένοι στο θύμα.
3. Ανοίξτε τον αεραγωγό:
Με το άτομο ξαπλωμένο ανάσκελα γείρετε το κεφάλι του ελαφρώς προς τα πάνω τοποθετώντας το χέρι σας στο μέτωπό του. Ανοίξτε το στόμα του. Είναι σημαντικό να αφαιρέσετε τυχόν ξένα αντικείμενα από το στόμα ή τον αεραγωγό του. Ωστόσο, εάν αντιμετωπίζετε δυσκολίες σε αυτό, ξεκινήστε με τις θωρακικές συμπιέσεις.
4. Ελέγξτε για την αναπνοή:
Αξιολογήστε την αναπνοή χρησιμοποιώντας το ”Βλέπω, Ακούω, Αισθάνομαι” για ενδείξεις.
Για ένα άτομο με φυσιολογική αναπνοή, γυρίστε το στο πλάι καθώς περιμένετε να φτάσει επαγγελματική βοήθεια.
Εάν το άτομο δεν δείχνει σημάδια αναπνοής, γονατίστε δίπλα στους ώμους του θύματος.
Τοποθετήστε το σκληρό μέρος της παλάμης σας ακριβώς ανάμεσα στις θηλές του ατόμου.
Τοποθετήστε το άλλο χέρι πάνω στο πρώτο και μπλέξτε σταθερά τα δάχτυλά σας.
Κρατήστε τα χέρια σας ίσια και τους ώμους σας τεντωμένους.
Πιέστε το στήθος του ατόμου σε βάθος έως 6 εκατοστών για τους ενήλικες.
Οι συμπιέσεις πρέπει να είναι 4 εκ. έως 5 εκ. για παιδιά και βρέφη, προσέχοντας να μην υπερβείτε τα 6 εκ.
5. Δώστε αναπνοές διάσωσης:
Μετά από κάθε 30 θωρακικές συμπιέσεις, δώστε στο θύμα δύο αναπνοές διάσωσης (αναζωογόνηση στόμα με στόμα).
Ανοίξτε ελαφρά το στόμα του θύματος, με το κεφάλι του ελαφρώς κεκλιμένο προς τα πάνω.
Κλείστε τη μύτη του ατόμου, καλύψτε το στόμα του με το δικό σας και φυσήξτε μέσα.
Βεβαιωθείτε ότι καθώς δίνετε την αναπνοή διάσωσης, βλέπετε τον θώρακα του θύματος να ανυψώνεται και να πέφτει.
Εάν το άτομο δεν ανταποκρίνεται, συνεχίστε με τη δεύτερη αναπνοή διάσωσης.
Στοχεύστε στη χορήγηση 100 έως 120 συμπιέσεων και οκτώ αναπνοών διάσωσης ανά λεπτό.
Εάν δεν αισθάνεστε άνετα να παρέχετε στο άτομο τεχνητή αναπνοή από το στόμα στο στόμα, συνεχίστε να εκτελείτε χειροκίνητη ΚΑΡΠΑ ή 100 έως 120 θωρακικές συμπιέσεις ανά λεπτό μέχρι να δείτε σημεία ζωής ή να φτάσει ιατρική βοήθεια έκτακτης ανάγκης.
Ωστόσο, εάν η αναπνοή σταματήσει, προσέξτε να επανεκκινήσετε τη διαδικασία. Ωστόσο, είναι σημαντικό να συνεχίσετε να εκτελείτε τις θωρακικές συμπιέσεις σε άτομα που δεν ανταποκρίνονται μέχρι να αναλάβει η επαγγελματική ιατρική ομάδα.
Η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση από μόνη της έχει χαμηλές πιθανότητες να επανεκκινήσει την καρδιά χωρίς τη χρήση Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή.
Το άτομο που εκτελεί ΚΑΡΠΑ θα πρέπει να συνεχίσει τις θωρακικές συμπιέσεις μέχρι να εξαντληθεί πλήρως και να μπορεί να ζητήσει από κάποιον άλλο να συνεχίσει.
Είναι απαραίτητο για τη διάσωση της ζωής ενός ατόμου να διατηρήσει τον εγκέφαλο και τα άλλα όργανά του ζωντανά.
Βασικά συμπεράσματα:
Η ΚΑΡΠΑ και η αναπνοή διάσωσης είναι τεχνικές που βοηθούν στη διάσωση της ζωής ατόμων που υφίστανται καρδιακή και αναπνευστική ανακοπή εκτός νοσοκομείου.
Όσο νωρίτερα αρχίσει η ΚΑΡΠΑ στο θύμα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες επιβίωσης.
Ο ρυθμός συμπιέσεων της ΚΑΡΠΑ σε ενήλικες, παιδιά και βρέφη είναι 100-120 συμπιέσεις ανά λεπτό.
Η αναπνοή διάσωσης είναι ο τεχνητός αερισμός που αποσκοπεί στην τόνωση της αναπνοής.
Οι ανεκπαίδευτοι παρευρισκόμενοι μπορούν να κάνουν μόνο ΚΑΡΠΑ μόνο με συμπίεση (ΚΑΡΠΑ με τα χέρια), ενώ περιμένουν την άφιξη της ομάδας έκτακτης ιατρικής βοήθειας.
Η ΚΑΡΠΑ από μόνη της έχει χαμηλές πιθανότητες επανεκκίνησης της καρδιάς χωρίς τη χρήση Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή.
Πηγή: https://www.mycprcertificationonline.com/blog/cpr-vs-rescue-breathing-the-basic-difference
Παναγιώτης Σπανός
Προνοσοκομειακός Διασώστης
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
