Λένε ότι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο στέκεται ένας διασώστης, και τους αποκαλούν αγγέλους, περισσότερο από ήρωες.
Το θέμα είναι: είναι οι διασώστες έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τόσες πολλές καταστάσεις πόνου και απελπισίας; Η απάντηση είναι όχι. Και αυτή δεν είναι μια κυνική απάντηση.
Οι διασώστες δεν μπορούν πραγματικά να αντέξουν πολλές κρίσιμες καταστάσεις στις οποίες άνθρωποι παγιδευμένοι σε ένα αυτοκίνητο με πολλαπλά ανοιχτά κατάγματα φωνάζουν να τους κόψουν τα χέρια και τα πόδια γιατί υποφέρουν από πόνο τον οποίο δεν μπορούν να αντέξουν, ή όταν προσπαθούν να σώσουν ένα θύμα αυτοκτονίας και αποτυγχάνουν.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πιθανά περιστατικά που βιώνουν οι διασώστες, και δεν είναι καθόλου εύκολο.
Ένα πολύ υψηλό ποσοστό από αυτούς πάσχει από PTSD (Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες – PostTraumatic Stress Disorder). Αυτή η συγκεκριμένη ασθένεια που πλήττει όλα τα πληρώματα έκτακτης ανάγκης και διάσωσης μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους: αλλοίωση της προσωπικότητας, διαταραχές της συμπεριφοράς, απώλεια όρεξης, διαταραχές ύπνου, καθώς και επιθυμία αυτοκτονίας.
Η Natalie Harris είναι Διασώστρια Προηγμένης Φροντίδας στο Οντάριο, με πάνω από 13 χρόνια εμπειρίας. Έζησε μετατραυματικό στρες και αποφάσισε να μοιραστεί την εμπειρία της με άλλους γράφοντας ένα βιβλίο και ενημερώνοντας ένα ιστολόγιο.
Πάντα της έλεγαν ότι οι διασώστες πρέπει να «βολευτούν με το άβολο». Αυτή η πρόταση μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, αλλά με τον καιρό κατάλαβε ότι οι διασώστες θα εμβαθύνουν σε βαθιά συναισθηματικά θέματα που συνήθως αποφεύγονται κατά τη διάρκεια του προγράμματος ψυχικής υγείας. Το να νιώθουμε άνετα με το άβολο είναι τόσο απλό και «αφύσικο» αν το σκεφτούμε. Αλλιώς, είναι τόσο ανθυγιεινό για τους διασώστες.
Natalie Harris
Οι διασώστες «προσαρμόζονται» σε τρομακτικές αναμνήσεις, εφιάλτες και εικόνες πόνου. Καταλήγουν να ζουν μια ζωή στοιχειωμένη από το σκοτάδι και τους δαίμονες. Όπως λέει η Ναταλία: «δεν είναι φυσιολογικό να μαζεύεις ένα άκρο από το δρόμο».
Μπορεί κάποιος να νομίζει ότι οι διασώστες εντάσσονται σε αυτό το επάγγελμα για να δουν τέτοια σενάρια, αλλά δεν συμβαίνει αυτό!
«Ακολούθησα αυτό το επάγγελμα για την ευκαιρία να σώσω ζωές ανθρώπων — κανείς δεν το κάνει για τις αναμνήσεις ασθενών που ουρλιάζουν από τον πόνο.» «Αναμνήσεις που με στοιχειώνουν ενώ ψωνίζω για τρόφιμα κατά τις ξύπνιες ώρες μου και με ακολουθούν τη νύχτα σε όνειρα που γίνονται εφιάλτες», αναφέρει η Natalie.
Η μορφή του PTSD που υπέφερε ήταν η μέγγενη του αλκοόλ, και μετά η υπερβολική δόση ναρκωτικών. Αλλά πήρε βοήθεια και τα κατάφερε. Πέντε μέρες την εβδομάδα, το Πρόγραμμα Μερικής Νοσηλείας την δίδαξε για τα συναισθήματα, πώς ήταν εντάξει να τα νιώθει, ότι πάντα θα περνούν, και ότι δεν έπρεπε να δίνει μόνιμη πραγματικότητα σε προσωρινά πράγματα.
«Δεν είναι φυσιολογικό να μαθαίνεις ότι ο ασθενής που κρεμάστηκε την προηγούμενη νύχτα είχε μία δεύτερη θηλιά περιμένοντας τη γυναίκα του αν ο γιος του δεν καλούσε την αστυνομία και την υπηρεσία ασθενοφόρων στην κατάλληλη στιγμή, ματαιώνοντας το σχέδιό του. Δεν είναι φυσιολογικό να βιώνεις και να βλέπεις την πραγματική κακία όταν μαθαίνεις πώς δολοφονήθηκαν δύο αθώες γυναίκες. Δεν είναι φυσιολογικό να βλέπεις κάποιον να πεθαίνει μπροστά στα μάτια σου περισσότερες φορές από όσες μπορείς να μετρήσεις. Αυτό που κάνουν οι πρώτοι ανταποκριτές ΔΕΝ είναι φυσιολογικό. «Δεν νιώθω άνετα με το πόσο άνετοι έχουμε γίνει.»
Πάλεψε για χρόνια με τον εθισμό, τον πόνο και την κατάθλιψη, αλλά τώρα μοιράζεται την εμπειρία της και ενσταλάζει ελπίδα σε όποιον την χρειάζεται.
«Έμαθα πώς να αντιμετωπίζω και να ελέγχω τα συμπτώματα άγχους.» Έκανα σχέδια κρίσης και έκανα φίλους, και πάνω απ’ όλα, έγινα ταπεινή. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου έχουν μια νέα υγιή Natalie. Τα παιδιά μου μου λένε πόσο πιο διασκεδαστική είμαι και πόσο πιο υπομονετική. Τα διδάσκω για την αγάπη και πώς να την στέλνουν σε όλους όσους συναντούν. Δεν είμαι πλέον εν ενεργεία διασώστρια, αλλά συμμετείχα σε ένα ντοκιμαντέρ για το θέμα της ψυχικής μας υγείας για να βοηθήσω όλους να σταματήσουν να προσποιούνται ότι είναι άνετοι με τα άβολα πράγματα που βιώνουμε.
Πηγή: https://www.emergency-live.com/stories/hell-paramedics-getting-comfortable-uncomfortable-experience-natalie-harris/
Παναγιώτης Σπανός
