ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ
7.1 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1
Ασθενής ηλικίας 12 ετών εισήχθη στο ΠΓΝΠ στο τμήμα επαγόντων περιστατικών μετά από έγκαυμα που προκλήθηκε στο δεξί χέρι και το θώρακα. Το παιδί βρισκόταν στο σπίτι της γιαγιάς του και από απρόσεκτη κίνηση χύθηκε επάνω του το λάδι με το οποίο μαγείρευε η γιαγιά του.
Η ιατρική εξέταση έδειξε ότι το παιδί έχει έγκαυμα 2ου βαθμού στο θώρακα και το δεξί χέρι.
Η γενική κατάσταση της υγείας του ήταν καλή, με τα αισθητηριακά του όργανα να λειτουργούν άρτια.
Τα προβλήματα που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν:
• Πόνος
• Απώλεια υγρών
• Πιθανή μόλυνση
ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Ονοματεπώνυμο: Α.Κ
Φύλλο: Άρρεν
ΗΜ.ΓΕΝ.:01/06/2021
ΔΙΑΓΝΩΣΗ : Έγκαυμα 2ου βαθμού
7.2 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2
Ασθενής ηλικίας 8 ετών, εισήχθη στο Νοσοκομείο Καραμανδάνειο Παίδων Πατρών, στην χειρουργική κλινική, ύστερα από ατύχημα που είχε στο σπίτι με καυτό νερό, προκαλώντας του θερμικό έγκαυμα 2ου βαθμού στο κάτω δεξί άκρο.
Συγκεκριμένα, το παιδί παρουσίαζε ερύθημα με φυσαλίδες, τοπικό οίδημα και ερυθρότητα της εγκαυματικής περιοχής, έντονο πόνο και η επιφάνεια της περιοχής ήταν υγρή χωρίς την ένδειξη αιμορραγίας.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Ονοματεπώνυμο: Θ.Π.
Φύλλο: Άρρεν
ΗΜ.ΓΕΝ.:21/05/2021
ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Έγκαυμα 2ου βαθμού στο δεξί κάτω άκρο
ύφεσης του πόνου
κατόπιν ιατρικής οδηγίας
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η διαχείριση του βαθύ εγκαύματος απαιτεί επιθετική απομάκρυνση του μη βιώσιμου καμένου ιστού και κλείσιμο με μοσχεύματα δέρματος ή πτερύγια, αλλά η πρόκληση είναι να διαχειριστούν τα εξιδρώματα πληγών και η ενόχληση του ασθενούς και να αποφευχθεί η διάτμηση και ο πόνος που προκαλούνται από τις συχνές αλλαγές επιδέσμου.
Το έγκαυμα οδηγεί σε τραυματική καταστροφή του δέρματος και των υποκείμενων ιστών και προκαλείται από επαφή με θερμότητα ή ατμό (θερμικά εγκαύματα), μπορεί να είναι ηλεκτρικής, χημικής, μηχανικής (δερματική τριβή) ή εξαιρετικής ακτινολογικής προέλευσης.
Οι τραυματισμοί που μπορεί να υποστούν μπορεί να είναι σοβαρά και να επηρεάσουν την αισθητική, λειτουργική και ζωτική εικόνα του παιδιού.
Η διαχείριση μεγάλων παιδικών εγκαυμάτων παραμένει μια πρόκληση για ολόκληρη την πολυεπιστημονική ομάδα.
Περιορισμένοι ιστότοποι καθιστούν αδύνατο το πλήρες πρόωρο κλείσιμο της πληγής και αυξάνεται η ανάγκη για επιλογές προσωρινής κάλυψης και ιδανικά αυτόλογη καλλιεργημένη επιδερμίδα.
Η διαχείριση των εγκαυμάτων εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραύματος που καθιστά τη διάγνωση ένα κρίσιμο βήμα για την καλή φροντίδα του ασθενούς.
Τα εγκαύματα μερικού πάχους (δεύτερου βαθμού) είναι τα πιο κοινά. Κλινικά χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη φουσκάλων και ροζ ή γκριζωπό χρωματισμό. Ιστολογικά, τα εγκαύματα μερικού πάχους αντιστοιχούν στην
καταστροφή της επιδερμίδας και του βασικού ελάσματος .
Η φυσιολογική διαδικασία επούλωσης στα παιδιά δεν διαφέρει από εκείνη των ενηλίκων, αλλά η ουλή που
προκύπτει είναι πολύ πλούσια σε κολλαγόνο και πολύ πυκνή . Η επιμονή αυτού του βασικού ελάσματος επιτρέπει την αυτόματη επούλωση μεταξύ 10 και 21 ημερών. Αυτή η επούλωση μπορεί να είναι μεγαλύτερη εάν επηρεαστεί το βασικό έλασμα (21 έως 30 ημέρες), με μεγάλο κίνδυνο υπερτροφικών ουλών.
Η επαρκής διαχείριση εγκαυμάτων είναι κεντρική για την προώθηση της επούλωσης των πληγών και την αποφυγή υπερτροφικών ουλών. Ο πυρήνας πρακτική των εγκαυμάτων μερικού πάχους φροντίδας βασίζεται στη χορήγηση τοπική φροντίδα (απολύμανση, χειρουργικό καθαρισμό , απομάκρυνση blister, επίδεσμοι) σε συνδυασμό, ανάλογα με τις κλινικές καταστάσεις (βάθος, περιοχή, την ηλικία του ασθενούς, κλπ), με συστηματική θεραπεία (αναλγητικά για πόνος, γενική αναισθησία κ.λπ.).
Το ντύσιμο που χρησιμοποιείται και ο ρυθμός ανανέωσης του ντυσίματος είναι μεταβλητοί και εξαρτώνται από τις συνήθειες ή τις προτιμήσεις κάθε ιατρικής ομάδας και κανένας συγκεκριμένος τύπος ντυσίματος δεν έχει αποδειχθεί ανώτερος.
Πολλά παιδιά που υποφέρουν από εγκαύματα μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών εάν δεν παρέχεται άμεση ποιότητα νοσηλευτικής και ιατρικής περίθαλψης. Έχουν αναφερθεί επιπλοκές όπως λοιμώξεις, μειωμένη αιμάτωση των ιστών, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, σύσπαση και θάνατος.
Η καλή διαχείριση των τραυματισμών από εγκαύματα είναι ζωτικής σημασίας για την ανακούφιση του
πόνου, την πρόληψη της παραμόρφωσης, του ακρωτηριασμού των προσβεβλημένων άκρων ή ακόμα και του θανάτου, που μπορεί να συμβεί σε σοβαρές περιπτώσεις.
Η διαχείριση των παιδικών εγκαυμάτων και οι συνέπειές τους παραμένουν απαιτητικές.
Η παροχή φροντίδας σε ασθενείς με εγκαύματα από εγκαύματα επηρεάζεται θετικά από το συντονισμό του προσωπικού όσον αφορά τις δεξιότητες και την ομαδική εργασία, τη συμμετοχή οικογενειακών φροντιστών, τη διαθεσιμότητα του περισσότερου εξοπλισμού, τη δέσμευση των νοσηλευτών και την ικανοποίηση από
την εργασία.
Αντίθετα, η ανεπαρκής στελέχωση, η υπερφόρτωση των ασθενών, η έλλειψη τυποποιημένων δεξιοτήτων, οι περιορισμένοι πόροι και η κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση μεταξύ των οικογενειών φαίνεται να εμποδίζουν τη βέλτιστη περίθαλψη για τους ασθενείς με εγκαύματα.
Η εκπαίδευση μεταξύ των νοσηλευτών φαίνεται να επηρεάζει καλύτερα την παροχή της βέλτιστης νοσηλευτικής φροντίδας. Οι νοσηλευτές είναι τα βασικά μέλη της ομάδας για να διασφαλίσουν ότι η φροντίδα των παιδικών τραυματισμών από εγκαύματα είναι καλής ποιότητας και περιεκτική. Είναι σε καλύτερη θέση από άλλα
μέλη της ομάδας για να σημειώσουν κρίσιμες αλλαγές που απαιτούν άμεση προσοχή, πρόληψη λοιμώξεων και επαρκή διαχείριση του πόνου.
Θα πρέπει να διεξαχθούν περαιτέρω μελέτες στον τομέα της φροντίδας εγκαυμάτων οι οποίες θα διαπιστώσουν τους παράγοντες που επηρεάζουν την παροχή φροντίδας σε νοσηλευόμενους παιδιατρικούς ασθενείς με τραυματισμούς από εγκαύματα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Brusselaers N, Monstrey S, Vogelaers D, Hoste E, Blot S. (2010). Severe burn injury in Europe: A systematic review of the incidence, etiology, morbidity, and mortality. Critical Care.;14:188
Demling RH, Seigne P. (2000). Metabolic management of patients with severe burns. World J Surg;24:673-80.
DeSanti, Leslie BS, RN (2005). Pathophysiology and Current Management of Burn Injury, Advances in Skin & Wound Care, 323-332
Dhopte A., (2017). Epidemiology of pediatric burns and future prevention strategies-a study of 475 patients from a high-volume burn center in North India. Burns Trauma, 5, p. 1
Han RK, Ungar WJ, Macarthur C. (2007). Cost-effectiveness analysis of a proposed public health legislative/educational strategy to reduce tap water scald injuries in children. Injury Prevention. 13:248–253.
Keck M, Herndon DH, Kamolz LP, Frey M, Jeschke MG. (2009). Pathophysiology of burns. Wiener Medizinische Wochenschrift.;159(13-14):327-336
Mashreky SR, Rahman A, Chowdhury SM. (2008). Epidemiology of childhood burn: yield of largest community based injury survey in Bangladesh. Burns.;34:856–62.
McGarry S, Girdler S, McDonald A, Valentine J, Wood F, Elliott C. (2013). Paediatric medical trauma: The impact on parents of burn survivors. Burns.;39:1114–21.
Monafo W, Bessy P. (2001). Wound care in total burn care. In: Herndon D, ed. Total Burn Care. Philadelphia, PA: WB Saunders;:109.
Nguyen DQ, (2008). Infants under 1 year of age have a significant risk of burn injury. Burns. 34:873–877.
Palmieri RL, (2008). Pediatric soup scald burn injury: etiology and prevention. Journal of Burn Care and Research. 29:114–118.
Pham TN, Cancio LC, Gibran NS. (2008). American burn association practice guidelines burn shock resuscitation. Journal of Burn Care & Research. 29:257-266
Ηλιοπούλου Ε., Βεζυράκης Δ. Καστανάς Κ., (1997), Έγκαυμα, τι γίνεται μετά;, Αθήνα: Παριζιάνος
Ιωάννοβιτς Ι., (1990). Πλαστική Χειρουργική. Τοµ Ι, Εκδ. Λίτσας.
Κανακούδη – Τσακαλίδου Φ., Κατζός Γ. (2007). Βασική παιδιατρική, Θεσσαλονίκη, University Studio Press
Κοτζαμπασάκης Σ., Μπαλτόπουλος Γ., (2005), Εγκαύματα- Αρχές και Πρακτική της Αντιμετώπισης των εγκαυμάτων, Αθήνα: Πασχαλίδης
Κωστάκης Ι., (2005), Σύγχρονη Χειρουργική, Διαγνωστική και Θεραπευτική, Αθήνα: Πασχαλίδης
Λουμάκου, Μ. & Μπρουσκέλη, Β. (2010). Παιδί και γεγονότα ζωής: αρρώστια, νοσηλεία, διαζύγιο, θάνατος. 1η
έκδοση. Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg
ΤΕΛΟΣ
Συνεχίζεται…
ΠΤΥΧΙΑΚΗ
ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ KAI O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΣΠΙΝΟΥ ΚΟΡΙΝΑ
ΧΟΡΜΠΑ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
