Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο
Αρχική » Αρθρογραφία και Δράσεις » Υγεία » ΔΥΣΠΡΑΞΙΑ – ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

ΔΥΣΠΡΑΞΙΑ – ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Εισαγωγή

Η Δυσπραξία ή όπως συχνά ονομάζεται αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού, είναι μία βλάβη ή δυσχέρεια στην ανάπτυξη του συντονισμού των κινήσεων (κινητικού συντονισμού) σε τέτοιον βαθμό, ώστε να επηρεάζει τις ακαδημαϊκές ικανότητες και την καθημερινή λειτουργικότητα του παιδιού. Τα παιδιά που πάσχουν από δυσπραξία χαρακτηρίζονται από σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων. Είναι βραδύτερα από τα άλλα παιδιά στην εκμάθηση: της ικανότητας να κάθονται, να μπουσουλάνε και να βαδίζουν, να χειρίζονται την μπάλα και άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων, της επίτευξης γρήγορης, ορθογραφημένης γραφής. Οι γονείς των παιδιών αλλά και οι εκπαιδευτικοί τους συχνά αναρωτιούνται πως θα πρέπει να τα χειριστούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα που προκύπτουν μέσα στην τάξη αλλά και στις σχέσεις με τους φίλους τους.

Σκοπός

Η παρουσίαση των δυσχερειών στην εκμάθηση κινητικών δεξιοτήτων και πως αυτό επηρεάζει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής (αυτοφροντίδα, σχολική απόδοση, επαγγελματικές δραστηριότητες, ελεύθερος χρόνος, παιχνίδι).

Μεθοδολογία

Έγινε ανασκόπηση της Διεθνούς βιβλιογραφίας (scopus, medscape, medline, cochrane review, pubmed) και της Ελληνικής βιβλιογραφίας με άρθρα και μελέτες της τελευταίας δεκαετίας .

Αποτελέσματα

Κατά γενική ομολογία η δυσπραξία είναι ισόβια πάθηση. Δεν υπάρχουν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι είναι ιάσιμη. Ωστόσο υπάρχουν στοιχεία από πολλούς κλινικούς γιατρούς που δείχνουν ότι η έγκαιρη θεραπεία μειώνει το βαθμό ανικανότητας και το άγχος του παιδιού. Μετά την εφηβεία, οι κινητικές δυσκολίες προκαλούν λιγότερα προβλήματα, καθώς το άτομο ωριμάζει, μπορεί να τα βγάζει πέρα καλύτερα. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει  την ανάπτυξη εξατομικευμένων ασκήσεων αντιμετώπισης από εργοθεραπευτή.

 

 

Συμπεράσματα

Η δυσχέρεια στην επίτευξη στόχων που απαιτούν συντονισμό των μυών θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ευαισθησία και διακριτικότητα αλλά πέραν αυτών, ίσως χρειαστεί και ειδική βοήθεια για να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή του. Θα πρέπει λοιπόν να διασφαλίσουμε ότι τόσο οι δάσκαλοι όσο και οι γονείς του παιδιού, κατανοoύν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να εξηγήσουμε προσεκτικά στο ίδιο το παιδί τη φύση των προβλημάτων του, ώστε να αποκτήσει αυτογνωσία.

Λέξεις-κλειδιά

Αντιμετώπιση δυσπραξίας, δυσπραξία, ψυχοπαιδαγωγική παρέμβαση.

Βιβλιογραφία

  1. www.ephebiatrics.gr

2.www.pediatrics-uoa.edu.gr

3.www.kpechios.gr

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Τσακάλου Μαρία, Νοσηλεύτρια, Μsc, ΑΣΠΑΙΤΕ, Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων, Υπεύθυνη Ψυχιατρικής κλινικής Γ.Ν.Καβάλας.

ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ