«Μην παραμένετε στο παρελθόν, μην ονειρεύεστε το μέλλον, συγκεντρώστε το νου σας στην παρούσα στιγμή.» — Βούδας
Φανταστείτε τον εαυτό σας δέκα χρόνια από τώρα. Είστε σοφότεροι, δυνατότεροι, γεμάτοι με την προοπτική που μόνο ο χρόνος μπορεί να προσφέρει. Από εκείνη τη θέση, κοιτάτε πίσω στο σήμερα, όχι με λύπη, αλλά με βαθιά νοσταλγία. Θυμάστε τους αγώνες, την αβεβαιότητα, τις καθημερινές δυσκολίες που κάποτε φάνταζαν τόσο βαριές. Κι όμως, θυμάστε επίσης τα γέλια, τις σχέσεις, τις μικρές νίκες που ήταν εύκολο να παραβλέψετε τότε. Εκείνη η μελλοντική εκδοχή του εαυτού σας θέλει να τεντωθεί μέσα στον χρόνο και να σας ψιθυρίσει: «Αυτό, εδώ, τώρα, είναι μέρος του δώρου».
Σκεφτείτε το· κάθε απογοήτευση που νιώθετε σήμερα θα γίνει κάποτε μια ιστορία ανθεκτικότητας. Κάθε πρόκληση θα γίνει ένα κεφάλαιο της κληρονομιάς σας. Ακόμα και οι πιο απλές στιγμές —οι συζητήσεις πάνω από έναν καφέ, τα ήσυχα πρωινά, τα χαμόγελα που μοιραστήκατε— είναι το ύφασμα μιας ζωής που αξίζει να τη ζείτε. Η ηγεσία απαιτεί όραμα, ναι, αλλά απαιτεί και ευγνωμοσύνη. Όταν μάθετε να βλέπετε την ομορφιά στο «τώρα», απελευθερώνετε μια βαθύτερη πηγή δύναμης για να ηγηθείτε με αυθεντικότητα και συμπόνια.
Ο μελλοντικός σας εαυτός δεν σας μαλώνει· σας ενθαρρύνει. Σας λέει: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Ξέρω ότι είσαι κουρασμένος. Αλλά πίστεψέ με, αυτές οι μέρες δεν θα κρατήσουν για πάντα. Οι άνθρωποι γύρω σου, οι ευκαιρίες που έχεις μπροστά σου, ακόμα και τα βάρη που κουβαλάς, σε διαμορφώνουν στο άτομο που προορίζεσαι να γίνεις». Φανταστείτε πόσο ισχυρό θα ήταν να μπορούσατε να ηγηθείτε σήμερα με τη σοφία εκείνης της μελλοντικής προοπτικής. Τι αποφάσεις θα παίρνατε; Πώς θα παρουσιαζόσασταν διαφορετικά;
Πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας: η ηγεσία δεν είναι μόνο το να πετυχαίνεις αποτελέσματα, αλλά και το να διαμορφώνεις ζωές —και τη δική σου συμπεριλαμβανομένης. Αν δεν μάθουμε να εκτιμάμε τη στιγμή στην οποία βρισκόμαστε, κινδυνεύουμε να γίνουμε ηγέτες που εμπνέουν φιλοδοξία αλλά όχι ολοκλήρωση· κίνηση αλλά όχι νόημα. Ο κόσμος δεν χρειάζεται μόνο ηγέτες που επιτυγχάνουν· χρειάζεται ηγέτες που εκτιμούν. Ηγέτες που μπορούν να κρατούν το όραμα στο ένα χέρι και την ευγνωμοσύνη στο άλλο.
Ας επιλέξουμε, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε αυτή τη στιγμή. Ας αποφασίσουμε να σταθούμε, να ανασάνουμε, να παρατηρήσουμε. Ας ηγηθούμε όχι μόνο με ορμή, αλλά με παρουσία. Γιατί μια μέρα, όταν θα έχουμε μεγαλώσει δέκα χρόνια, θα κοιτάξουμε πίσω και θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο επιλέξαμε να εκτιμήσουμε τη ζωή μας σήμερα καθόρισε όχι μόνο τη δική μας χαρά, αλλά και την έμπνευση που δώσαμε στους άλλους. Αυτή είναι η ηγεσία που διαρκεί.
Ο μελλοντικός σας εαυτός είναι ήδη περήφανος για εσάς. Είναι ευγνώμων που αντέξατε, που συνεχίσατε να εμφανίζεστε, που τολμήσατε να ονειρευτείτε ενώ μάθατε και να απολαμβάνετε. Η πρόσκληση είναι απλή αλλά ισχυρή: ζήστε το σήμερα σαν να είστε ήδη ο ηγέτης για τον οποίο ο μελλοντικός σας εαυτός σας ευχαριστεί. Όταν το κάνετε, δεν θα χτίσετε μόνο επιτυχία· θα χτίσετε μια ζωή για την οποία, δέκα χρόνια από τώρα, θα είστε βαθιά ευγνώμονες που τη ζήσατε πλήρως.
Πολύ συχνά, τρέχουμε μπροστά, κυνηγώντας το επόμενο ορόσημο, την επόμενη επιτυχία, τον επόμενο τίτλο ή την αναγνώριση. Ως ηγέτες —ομάδων, οικογενειών ή ακόμα και μόνο του εαυτού μας— μπορούμε να καταναλωθούμε από το όραμα του πού θέλουμε να φτάσουμε, ξεχνώντας να παρατηρήσουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Αλλά η ηγεσία δεν αφορά μόνο τον προορισμό· αφορά την παρουσία που φέρνεις μαζί στη διαδρομή. Ο μελλοντικός σας εαυτός γνωρίζει ήδη αυτήν την αλήθεια: αν δεν σταματήσετε να τιμήσετε το σήμερα, θα χάσετε τον πλούτο της ίδιας της ζωής που χτίζετε.
Φανταστείτε τον εαυτό σας δέκα χρόνια από τώρα. Εκείνη η μελλοντική εκδοχή σας έχει περάσει τις καταιγίδες που αντιμετωπίζετε σήμερα και απλώνει το χέρι πίσω με συμπόνια, ψιθυρίζοντας: «Επιβράδυνε. Κοίτα γύρω. Αυτή η στιγμή μετράει». Ναι, η ζωή είναι βαριά κάποιες φορές —οι ευθύνες σας, οι φιλοδοξίες σας, οι αμφιβολίες σας— αλλά μέσα στη σημερινή μέρα κρύβονται θησαυροί που κάποτε θα σας λείψουν: οι συζητήσεις που βιάζεστε να τελειώσετε, οι μικρές νίκες που προσπερνάτε, ακόμα και οι δυσκολίες που σιωπηλά χτίζουν τη δύναμή σας. Ο μελλοντικός σας εαυτός δεν θέλει να τα προσπεράσετε τρέχοντας· θέλει να τα απολαύσετε. Γιατί μια μέρα, θα κοιτάξετε πίσω με νοσταλγία, όχι για τα μεγάλα ορόσημα, αλλά για τις μικρές, καθημερινές στιγμές που έχτισαν τα θεμέλια της εξαιρετικής σας ζωής.
Σας προτρέπω λοιπόν, τώρα, να σταθείτε και να δείτε πραγματικά τη ζωή σας. Ανασάνετε τη βαθιά. Αγκαλιάστε την ομορφιά μέσα στο ακατάστατο, το ατελές, το εφήμερο. Αυτή είναι ηγεσία: όχι μόνο το να κατευθύνετε προς το μέλλον, αλλά το να τιμάτε το παρόν. Όταν το κάνετε, θα παρουσιαστείτε με περισσότερη καθαρότητα, περισσότερη καρδιά και περισσότερη δύναμη απ’ ό,τι πιστεύατε δυνατό. Δεν χρειάζεται να περιμένετε δέκα χρόνια για να είστε περήφανοι για τον εαυτό σας· μπορείτε να ξεκινήσετε σήμερα, ζώντας με παρουσία, ευγνωμοσύνη και θάρρος. Γιατί αυτή η στιγμή, εδώ και τώρα, είναι το σημείο όπου ξεκινά η κληρονομιά σας.
Πηγή: Embrace Today, Lead Tomorrow
Παναγιώτης Σπανός
ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ
